ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชายผู้นั่งบนบัลลังก์
ในท้องพระโรงของพระราชวังแห่งหนึ่ง มันกว้างขวาง โอ่อ่า กษัตริย์นั่งอยู่บนบัลลังก์ แต่ไม่มีผู้นั่งเคียงข้าง มีข้าราชบริพารมากมายยืนอยู่เบื้องหน้า หากแต่มันมีอะไรที่แปลกกว่านั้นที่นี่คือท้องพระโรงที่มืดไร้แสงไฟ มีเพียงแสงสว่างเพียงเล็กน้อยจากภายนอกเท่านั้น ซึ่งพอจะทำให้เห็นโครงร่างของบุคคลผู้อยู่ในชุดคลุมสีดำสนิทที่ปกปิดร่างกายจนมิดชิด รวมถึงส่วนของใบหน้าด้วย
\"ซิน\"ชายผู้นั่งบนบัลลังก์กษัตริย์เอ่ย ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชา อีกทั้งยังฟังดูน่าเกรงขามและน่ากลัวจนทำให้ใครหลายๆคน ซึ่งไม่บุคคลที่ยืนอยู่ ณ ที่นี้กลัวจนไม่กล้าขยับ สิ้นเสียงบเอ่ยของชายผู้นั่งบนบัลลังก์ ก็มีบุคคลผู้หนึ่งก้าวออกมาจากบุคคลจำนวนไม่น้อยซึ่งยืนอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น เขากคุกเข่าข้างหนึ่งลง อีกข้างหนึ่งชันขึ้น มือข้างเดียวกันนั้นถูกวางไว้บนหัวเข่า ส่วนอีกข้างหนึ่งวางอยู่บนพื้น
\"ขอรับ\"เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเยือกเย็นไม่ต่างจากชายผู้นั่งบนบัลลังก์
\"เรเวน\"ชายผู้นั่งบนบัลลังก์เอ่ยอีกครั้ง บุคคลผู้หนึ่งเดินออกมาและเขาทำเช่นเดียวกับซิน
\"ขอรับ\"น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชาไม่แพ้กัน และจากน้ำเสียงเขาน่าจะเด็กกว่าซินที่นั่งอยู่ข้างๆเขาในขณะนี้
\"ข้ามีงานให้พวกเจ้าทั้งสองทำ มันเป็นงานเดียวกัน ข้าจึงเรียกพวกเจ้าทั้งสองออกมาพร้อมกัน เพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา เจ้ามารับนี่ไปซิน\"ซินลุกขึ้น เดินไปรับของสิ่งหนึ่งจากชายผู้นั้นแล้วถอยกลับไปยืนที่เดิม เรเวนค่อยๆลุกขึ้นยืน ทั้งสองมองสิ่งที่ชายผู้นั้นมอบให้ ก่อนจะหันไปมองหน้าผู้ให้\"ข้าคิดว่างานนี้คงไม่ยากเกินไปสำหรับพวกเจ้า มันเป็นงานที่พวกเจ้าถนัดที่สุดและได้รับมอบหมายให้ทำบ่อยที่สุด ส่วนกระดาษนั่นข้าคิดว่าเจ้าคงจะรู้ว่ามันคืออะไร ข้ามีงานให้เจ้าทำเพียงเท่านี้ ไปได้แล้ว\"
\"ขอรับ\"เรเวนและซินกล่าวพร้อมกันก่อนจะเดินออกไป
\"ส่วนพวกเจ้า ข้ามีงานสำคัญจะให้ทำ\"เขากล่าวขึ้นหลังจากที่ซินและเรเวนเดินออกไปไกลแล้ว \"งานที่ว่านั้นก็คือ....\"
\"ท่านราเคนขอรับ\"เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงของเด็กหนุ่มที่ฟังดูกระตือรือร้นและไม่ได้แฝงความเยือกเย็นไว้แม้แต่น้อย ทุกคนต่างหันไปมองต้นเสียงที่ทำให้พวกเขาต้องหยุดการสนทนาไป บุคคลผู้หนึ่งเดินเข้ามาและแน่นอนเขาคือเจ้าของเสียงที่ตะโกนเข้ามาก่อนหน้านี้ เขาหยุดแล้วนั่งลงจากนั้นก็ยื่นของสิ่งหนึ่งให้กับชายผู้นั่งบนบัลลังก์ ผู้ซึ่งมีนามว่า ราเคน เขาทำเช่นเดียวกับการถวายของให้แก่กษัตริย์
บุคคลผู้หนึ่งเดินไปรับของนั้น แล้วเอาไปมอบให้กับราเคนเช่นขุนนางชั้นสูงในพระราชวังทำ
\"เจ้าจงนำของสิ่งนี้ส่งไปให้วีก้า\"เขากล่าวเมื่อเขียนบางสิ่งลงบนกระดาษใบนั้น หลังจากที่เขาอ่านสาสน์ที่ถูกส่งมาเรียบร้อยแล้ว
\"ขอรับ\"เขาเดินไปรับของก่อนจะเดินออกจากที่นั่นไป
***************************************************
\"เจ้าว่าที่นี่มันมืดเกินไปมั้ย\"ซินถามชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
\"อืม\"เรเวนตอบ
\"คืนนี้ข้าอยากจะให้เจ้ามายืนอยู่ด้านหลังของปราสาทแห่งนี้ แล้วจะมีผู้มานำทางเจ้าไปพบข้าเอง\"
\"ตกลง คืนนี้เมื่อเหล่าภูตออกมาร่ายรำ ข้าจะมารอเจ้าที่นี่\"พอเรเวนพูดจบพวกเขาต่างก็แยกย้ายกันเดินไปคนละทาง
*************************************************************
\"งานสำคัญที่ข้าได้กล่าวถึงเมื่อครู่ ก็คือให้พวกท่านอย่ากล่าวถึงเรื่องที่ข้ากำลังจะพูดนี้ ในที่ซึ่งผู้อื่นนอกจากพวกท่านมีโอกาสจะได้ยิน เอาล่ะ งั้นข้าจะพูดเรื่องที่ว่านั้นเลยก็แล้วกัน ตอนนี้มีคณะเดินทางกลุ่มหนึ่งกำลังเดินทางมาที่นี่ คาดว่าอีกประมาณ 1อาทิตย์พวกเขาจะเดินทางมาถึงที่นี่ ข้าไม่รู้ว่าคณะเดินทางที่ข้ากล่าวถึงนั้นเป็นคณะเดินทางใหญ่หรือเล็ก แต่พวกเขาเป็นแขกคนสำคัญ พวกเจ้าจงต้อนรับพวกเขาให้ดี อย่าให้บกพร่อง\"
\"แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะว่าคณะเดินทางที่ท่านกล่าวถึงคือคนกลุ่มใด\"ชายผู้หนึ่งเดินออกมายืนอยู่เบื้องหน้าของราเคนก่อนจะถามขึ้น
\"ชายผู้เป็นหัวหน้าจะมีเหรียญห้อยคอซึ่งมีรูปหนังสือเล่มหนึ่งสลักอยู่ บนปกหนังสือเล่มนั้นจะมีรูปสัตว์คล้ายมังกรอยู่ด้วย\"
\"แล้วถ้าหากพวกเขาเป็นตัวปลอมล่ะ\"ชายคนเดิมถามอีก
\"ถ้าหากว่าเจ้าไม่แน่ใจก็จงขอดูแขนขวาของเขา มันจะมีรอยแผลเป็นเป็นทางยาวจากหลังมือไปถึงศอก แล้วเจ้ายังมีข้อข้องใจอันใดอีกรึไม่\"
\"ไม่...ไม่มีแล้วขอรับ\"เขากล่าวก่อนเดินกลับไปยืนที่เดิม
\"งั้นก็ดี ทุกท่านเชิญตามสบาย\"ทุกคนเริ่มทยอยเดินออกไปจากที่นั่นจนหมด ยกเว้นราเคนที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว เขาก็มีท่าทีกลุ้มใจและราวกับว่าปัญหานั้นเป็นปัญหาใหญ่ที่แก้ได้ยากเย็นจริงๆ มิเช่นนั้นคงไม่ทำให้ชายผู้เยือกเย็นและชาญฉลาดมีท่าทางเช่นนี้ได้
\"ซิน\"ชายผู้นั่งบนบัลลังก์กษัตริย์เอ่ย ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชา อีกทั้งยังฟังดูน่าเกรงขามและน่ากลัวจนทำให้ใครหลายๆคน ซึ่งไม่บุคคลที่ยืนอยู่ ณ ที่นี้กลัวจนไม่กล้าขยับ สิ้นเสียงบเอ่ยของชายผู้นั่งบนบัลลังก์ ก็มีบุคคลผู้หนึ่งก้าวออกมาจากบุคคลจำนวนไม่น้อยซึ่งยืนอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น เขากคุกเข่าข้างหนึ่งลง อีกข้างหนึ่งชันขึ้น มือข้างเดียวกันนั้นถูกวางไว้บนหัวเข่า ส่วนอีกข้างหนึ่งวางอยู่บนพื้น
\"ขอรับ\"เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเยือกเย็นไม่ต่างจากชายผู้นั่งบนบัลลังก์
\"เรเวน\"ชายผู้นั่งบนบัลลังก์เอ่ยอีกครั้ง บุคคลผู้หนึ่งเดินออกมาและเขาทำเช่นเดียวกับซิน
\"ขอรับ\"น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชาไม่แพ้กัน และจากน้ำเสียงเขาน่าจะเด็กกว่าซินที่นั่งอยู่ข้างๆเขาในขณะนี้
\"ข้ามีงานให้พวกเจ้าทั้งสองทำ มันเป็นงานเดียวกัน ข้าจึงเรียกพวกเจ้าทั้งสองออกมาพร้อมกัน เพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา เจ้ามารับนี่ไปซิน\"ซินลุกขึ้น เดินไปรับของสิ่งหนึ่งจากชายผู้นั้นแล้วถอยกลับไปยืนที่เดิม เรเวนค่อยๆลุกขึ้นยืน ทั้งสองมองสิ่งที่ชายผู้นั้นมอบให้ ก่อนจะหันไปมองหน้าผู้ให้\"ข้าคิดว่างานนี้คงไม่ยากเกินไปสำหรับพวกเจ้า มันเป็นงานที่พวกเจ้าถนัดที่สุดและได้รับมอบหมายให้ทำบ่อยที่สุด ส่วนกระดาษนั่นข้าคิดว่าเจ้าคงจะรู้ว่ามันคืออะไร ข้ามีงานให้เจ้าทำเพียงเท่านี้ ไปได้แล้ว\"
\"ขอรับ\"เรเวนและซินกล่าวพร้อมกันก่อนจะเดินออกไป
\"ส่วนพวกเจ้า ข้ามีงานสำคัญจะให้ทำ\"เขากล่าวขึ้นหลังจากที่ซินและเรเวนเดินออกไปไกลแล้ว \"งานที่ว่านั้นก็คือ....\"
\"ท่านราเคนขอรับ\"เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงของเด็กหนุ่มที่ฟังดูกระตือรือร้นและไม่ได้แฝงความเยือกเย็นไว้แม้แต่น้อย ทุกคนต่างหันไปมองต้นเสียงที่ทำให้พวกเขาต้องหยุดการสนทนาไป บุคคลผู้หนึ่งเดินเข้ามาและแน่นอนเขาคือเจ้าของเสียงที่ตะโกนเข้ามาก่อนหน้านี้ เขาหยุดแล้วนั่งลงจากนั้นก็ยื่นของสิ่งหนึ่งให้กับชายผู้นั่งบนบัลลังก์ ผู้ซึ่งมีนามว่า ราเคน เขาทำเช่นเดียวกับการถวายของให้แก่กษัตริย์
บุคคลผู้หนึ่งเดินไปรับของนั้น แล้วเอาไปมอบให้กับราเคนเช่นขุนนางชั้นสูงในพระราชวังทำ
\"เจ้าจงนำของสิ่งนี้ส่งไปให้วีก้า\"เขากล่าวเมื่อเขียนบางสิ่งลงบนกระดาษใบนั้น หลังจากที่เขาอ่านสาสน์ที่ถูกส่งมาเรียบร้อยแล้ว
\"ขอรับ\"เขาเดินไปรับของก่อนจะเดินออกจากที่นั่นไป
***************************************************
\"เจ้าว่าที่นี่มันมืดเกินไปมั้ย\"ซินถามชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
\"อืม\"เรเวนตอบ
\"คืนนี้ข้าอยากจะให้เจ้ามายืนอยู่ด้านหลังของปราสาทแห่งนี้ แล้วจะมีผู้มานำทางเจ้าไปพบข้าเอง\"
\"ตกลง คืนนี้เมื่อเหล่าภูตออกมาร่ายรำ ข้าจะมารอเจ้าที่นี่\"พอเรเวนพูดจบพวกเขาต่างก็แยกย้ายกันเดินไปคนละทาง
*************************************************************
\"งานสำคัญที่ข้าได้กล่าวถึงเมื่อครู่ ก็คือให้พวกท่านอย่ากล่าวถึงเรื่องที่ข้ากำลังจะพูดนี้ ในที่ซึ่งผู้อื่นนอกจากพวกท่านมีโอกาสจะได้ยิน เอาล่ะ งั้นข้าจะพูดเรื่องที่ว่านั้นเลยก็แล้วกัน ตอนนี้มีคณะเดินทางกลุ่มหนึ่งกำลังเดินทางมาที่นี่ คาดว่าอีกประมาณ 1อาทิตย์พวกเขาจะเดินทางมาถึงที่นี่ ข้าไม่รู้ว่าคณะเดินทางที่ข้ากล่าวถึงนั้นเป็นคณะเดินทางใหญ่หรือเล็ก แต่พวกเขาเป็นแขกคนสำคัญ พวกเจ้าจงต้อนรับพวกเขาให้ดี อย่าให้บกพร่อง\"
\"แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะว่าคณะเดินทางที่ท่านกล่าวถึงคือคนกลุ่มใด\"ชายผู้หนึ่งเดินออกมายืนอยู่เบื้องหน้าของราเคนก่อนจะถามขึ้น
\"ชายผู้เป็นหัวหน้าจะมีเหรียญห้อยคอซึ่งมีรูปหนังสือเล่มหนึ่งสลักอยู่ บนปกหนังสือเล่มนั้นจะมีรูปสัตว์คล้ายมังกรอยู่ด้วย\"
\"แล้วถ้าหากพวกเขาเป็นตัวปลอมล่ะ\"ชายคนเดิมถามอีก
\"ถ้าหากว่าเจ้าไม่แน่ใจก็จงขอดูแขนขวาของเขา มันจะมีรอยแผลเป็นเป็นทางยาวจากหลังมือไปถึงศอก แล้วเจ้ายังมีข้อข้องใจอันใดอีกรึไม่\"
\"ไม่...ไม่มีแล้วขอรับ\"เขากล่าวก่อนเดินกลับไปยืนที่เดิม
\"งั้นก็ดี ทุกท่านเชิญตามสบาย\"ทุกคนเริ่มทยอยเดินออกไปจากที่นั่นจนหมด ยกเว้นราเคนที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว เขาก็มีท่าทีกลุ้มใจและราวกับว่าปัญหานั้นเป็นปัญหาใหญ่ที่แก้ได้ยากเย็นจริงๆ มิเช่นนั้นคงไม่ทำให้ชายผู้เยือกเย็นและชาญฉลาดมีท่าทางเช่นนี้ได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น