~The BAttLE of TaleS~::epic of mythologys::

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 07:: I HATE LIAR (100%)

บทที่7

I HATE LIAR

            
             'คุณคิงฮะ ผมเป็นตัวอะไรกันแน่ฮะ?' เด็กชายผมสีควันบุหรี่อายุราวๆ9ขวบถามชายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนเก้าอี้ไม้สีน้ำตาลเก่าๆอยู่  เขาว่างหนังสือพิมพ์ลงเมื่อได้ยินเด็กชายถามก่อนจะยิ้มอย่างใจดีพร้อมกับพูดอะไรบางอย่าง...
            ไม่ได้ยินอีกแล้ว...ทำไมกัน? ทำไมแค่ประโยคนั่นเราถึงนึกไม่ออก ช่วย'ตื่น'ขึ้นมาบอกผมอีกสักที่สิอะคุณคิง 
            ผมเป็นตัวอะไรกันแน่?
 




            เคร้ง!!!
            มันเป็นเสียงไม้กางเขนของควีนและดาบสั้นของปีเตอร์แพนเข้าปะทะกัน การ์ต่อสู้พึ่งจะเริ่มไปได้แค่10วินาทีเท่านั่น แต่ดูเหมือนควีนจะเป็นฝ่ายได้เปรียบกว่าเนื่องจากความยาวของอาวุธที่ยาวกว่าผนวกกับความคล่องแคล่วที่พอๆกับปีเตอร์แพน ทำให้เขาสามารถตามปีเตอร์แพนทันได้ทุกฝีก้าว
            "ของจริงของนายมันก็ไม่เห็นจะต่างกับของเก่าเท่าไรเลยนี่" 
            ควีนเอ่ยในขณะที่วิ่งตามปีเตอร์แพนอยู่ เขากระโดดขึ้นสูงหร้อมกับยกไม้กางเขนขึ้น เขาพร้อมแล้ว พร้อมที่จะใช้ไม้กางเขนอันนี้สะบัดฟาดฟันเทลส?ตรงหน้าได้อย่างไม่ปราณี 
            "จบกันเสียทีปีเตอร์แพน! กลับไปลงนรกซะ!" 
            ควีนเหวี่ยงไม้กางเขนลงไปอย่างแรง จนทำให้พื้นซีเมนท์แตกเป็นรอยร้าว โดนเข้าไปขนาดนี้ถ้าหลบไม่ทันยังไงก็ต้องจบ แต่...หากหลบทันก็...
            "ได้แค่นี้เองเรอะ! เพอร์เพิซลี!!" 
            ปีเตอร์แพนกำลังบินอยู่ ในขณะที่ควีนกำลังตกลงไปเรื่อยๆเพราะแรงโน้มถ่วงของโลก ถึงเขาจะเป็นยมทูตก็เถอะแต่เรื่อง เหาะเหิน เดินอากาศนี้...เกินความสามารถไปจริงๆ  จะทำอย่างไรดีล่ะถ้าอยู่บนอากาศก็จะหลบซึ่งการโจมตีถูกรูปแบบไม่ได้ แถมไม้กางเขนของเขาก็ติดอยู่กับรอยร้าวของพื้นตอนที่เขวี้ยงลงไปเสียด้วย
            "บ้าเอ๊ย!!!" ควีนสบถ
            "และนี่...คือบทลงโทษของคนที่กล้ามาโอหังกับข้า"
            ปีเตอร์แพนชักดาบสั้นของเขาออกมาและบังคับให้มันพุ่งมาทางควีน วินาทีที่จะถูกดาบสั้นปักเข้าที่กลางอก ควีนก็ฉุกนึกขึ้นมาได้ เขาเองก็มีดาบสั้นแบบนี้เหมือนกันไม่ใช่หรือ ดาบเล่มนั่นไงเล่มที่มันใช้เพื่อฆ่ากริชน่ะ เอาออกมาปัดอีกเล่มออกไปสิ

            แกร๊ง!!
            ควีนหยิบดาบสั้นที่เก็บไว้ในเสื้อคลุมออกมา เขาใช้มันปัดดาบสั้นอีกเล่มที่พุ่งมาทางเขาออกไป และเขาก็ทำได้ไม่เลวเสียด้วย
            "อุ๊บ!!"
            ควีนส่งเสียงในลำคอ ขณะนี้เขากำลังถูกปีเตอร์แพนบีบคออยู่! ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถสกัดอาวุธได้ แต่เขาก็ยังไม่สามารถจัดการกับคนตรงหน้านี้ได้เลย
            "แก๊!! กล้าดีอย่างไรถึงได้เอามือโสโครกของแกมาสัมผัสกับดาบของข้า!!"
            ตูม!!
            สิ้นคำของปีเตอร์แพน เขาก็เหวี่ยงตัวควีนอย่างแรงจนทำให้ควีนพุ่งเข้าไปกระแทกกับไม้กางเขนของตน ซึ่งก็ได้รับบาดเจ็บพอสมควรทีเดียว
            ควีนลุกขึ้นมาอีกครั้งแต่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ปีเตอร์แพนพุ่งตรงเขามาหาขา พร้อมกับเสยหมัดเข้าที่ใบหน้า
            ผัวะ!!!
            รู้สึกว่าควีนจะเคยได้ยินแต่คำว่า'โดนตบจนหน้าหัน'แต่ของเขาเนี่ยสิโดนต่อยจนหน้าหัน แน่นอนว่าเขาต้องโกรธอยู่แล้ว การเริ่มเอาคืนของควีนเริ่มต้นจากการเช็ดเลือดที่มุมปากออกไปให้หมดก่อนแล้วจึงค่อยหันมามองหน้าปีเตอร์แพนด้วยความโกรธจัดก่อนจะ
            ผัวะ!!!
            ควีนปล่อยหมัดขวาเข้าไปที่ใบหน้าของปีเตอร์แพน
            ผัวะ!!!
            ปีเตอร์แพนต่อยกลับ
            ผัวะ!!!
            ควีนต่อยกลับ
            "แกนะแก!!" ปีเตอร์แพนคำรามพร้อมกับต่อยควีนเข้าไปอีกหลายๆหมัด
            ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!!
            "ฮึ่ม! มันจะมากไปแล้วนะ"
            ควีนบ่นงึมงำก่อนจะคิดได้ว่ามาต่อยกันอยู่แบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ดังนั่นเขาจึงผละออกจากปีเตอร์แพนพร้อมกับวิ่งไปเอาไม้กางเขนของเขากลับมา แต่ทว่า...เขาก็ถูกปีเตอร์แพนขว้างไว้อีกครั้ง
            "ข้าไม่ให้แกไปไหนทั้งนั่น! คืนดาบของข้ามาทั้ง2เล่มเลย!"
            "ไม่รู้!หายไปแล้ว!" ควีนโกหก
            "คืนมาเดี๋ยวนี้!!!" 
            ควีนผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นปีเตอร์แพนตะโกนเสียงดังก้องด้วยความโกรธ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นแพนชอบทำตัวไม่พอใจเขาเท่าไรก็เถอะ แต่เขาก็ไม่เคเห็นปฏิกริยาที่ฟิวส์ขาดขนาดนี้ ดาบสั้นพวกนั่นสำคัญกับตัวเขามากนักรึ!?
            "ขอร้องล่ะ....คนมันมาให้ข้าเถอะ" ปีเตอร์แพนร้องขอ น้ำเสียงของเขาฟังดูน่าสงสารมากก็จริง แต่ทว่า มันจะเป็นเพียงแค่การหลอกลวงให้ตายใจหรือเปล่า
            "....."
            "ดาบสั้นพวกนั่น...สำคัญกับข้ามาก"
            "....."
            "มันเป็นเครื่องเตือนใจ....ไม่ให้ข้าผิดสัญญาที่ข้าให้ไว้กับ'เพื่อน'คนหนึ่ง"
            "....."
            "ข้าปฎิญาณไว้ว่า ข้าจะใช้ดาบสั้น2เล่มนี้สังหารเพียงแค่โจรสลัดเท่านั่น เพราะฉะนั่น.."
            ฉึก!!!!!!
            ควีนใช้ดาบสั้นของปีเตอร์แพนที่ตนเก็บอยู่แทงที่ท้องของผู้เป็นเจ้าของของมัน ก่อนจะมองตาขว้างใส่แพนพร้อมกับแทงดาบซ้ำเข้าไปอีก
            ฉึก!!!!!
            "อ๊อก! อั้ก!"
            ปีเตอร์แพนร้องด้วยความเจ็บปวด เขาหายใจถี่ระรวยพร้อมกับส่งสายตาดุร้ายมาทางควีน ซึ่งควีนก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เขากลับแทงดาบซ้ำเข้าไปอีกก่อนจะเอ่ยเสียดังว่า
             "นายคิดว่าฉันโง่รึไงห๊ะ! ฉันเป็นยมทูตนะ!! เรื่องหลอกเด็กพันธ์นั่นน่ะ มันใช้กับฉันไม่ได้หรอก!!"
             "......."
             "ฉันน่ะเกลียดพวกขี้โกหกแบบนายที่สุด จะสังหารแต่โจรสลัดงั้นเหรอ! แล้วยมทูตอย่างฉันล่ะที่นายทำนี่มันอะไร ไหนจะสั่งให้ทิงเกอร์เบลล์ไปจัดการ...ยัย...นั่น...อีก"
             ควีนลดเสียงพูดลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว กริชไม่อยู่แล้ว! ทิงเกอร์เบลล์ก็เช่นกัน
             "หึๆ อั้ก!"
             ปีเตอร์แพนหัวเราะทั้งสภาพกระอักเลือด เห็นได้ชัดว่าเลือดสีดำยังไหลทลักออกมาจาท้องของเขาเป็นสายไม่หยุด
             "ชิ! บ้าจริง!" 
             ควีนสบถ แต่ทันใดนั่นสถาณการณ์กลับพลิกผัน เพราะแทนที่เขาจะเป็นฝ่านที่ได้เปรียบอยู่ต่อไป ตอนนี้มันมิใช่เช่นนั่นแล้ว คนตรงหน้าเขาตอนนี้เขาดูบ้าคลั่ง ราวกับปิศาจ
             "แกยังอ่อนหัดนัก!!"    
             ปีเตอร์แพนดึงดาบสั้นที่ปักอยู่บนตัวเขาออกมา เลือสีดำของเขากระเซ็นมาที่ใบหน้าของควีนและที่อื่นๆ ตอนนี้เขาดูไม่เหมือนคนที่กำลังจะหมดลมหายใจอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังบ้าคลั่ง บ้าคลั่งมากๆ
             ควีนวิ่งกลับไปเอาไม้กางเขนของเขา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ปีเตอร์แพนพุ่งบินตรงมาหาเขาด้วยความเร็วสูง เขาเงื้อดาบขึ้นสูงหมายจะฟันแขนควีน ดาบถูกฟาดลงมา คมดาบลงมาที่แขนของควีนเรื่อยๆในขณะที่ควีนยังดึงไม้กางเขนออกจากร่องไม่ได้ จะทำอย่างไรดีล่ะ!?
             ฉับพลันควีนก็สามารถดึงไม้กางเขนออกมาได้ ราวกับว่ามีใครบางคนช่วยพลักมันขึ้นมาให้เขาอย่างนั่นแหละ
             ควีนตั้งการด์รับดาบได้อย่างเฉียดฉิว เหลืออีกแค่ประมาณ3เซ็นมันก็จะมาสามารถตักแขนของเขาออกไปได้สบายๆ แต่ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ใครเป็นคนช่วยเขากัน? หรือเขาจะคิดไปเอง 
             ด้านปีเตอร์แพน เขากำลังส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากเขาโจมตีพลาดไปถึง2ครั้ง ด้วยความหงุดหงิดปีเตอร์แพนจึงโจมตีใส่ควีนทุกรูปแบบไม่ว่าจะทั้ง เตะ ต่อย ฟัน ฯลฯ อย่างบ้าคลั่ง แต่มันก็ไร้แบบแผนสิ้นดีเพราะควีนสามารถป้องกันได้ทุกการดโจมตี
บ้าชะมัด!ไอ้เด็กนี่มันเป็นใครกัน ทำไมถึงป้องกันการโจมตีของเราที่กำลัง้าคลั่งอยู่ได้ทั้งหมดเลยล่ะ? ปีเตอร์แพนคิดด้วยความหวาดกลัวหน่อยๆ  
             "นี่นาย...ฉันว่านายไม่น่าจะมีค่าหัวได้ถึง 50,000,000 เลยนะ" ควีนพูด "เพราะช่องว่างมันเยอะไปหมดเลยว่ะ!"
             สิ้นคำของควีน เขาก็สะบัดไม้กางเขนลงผ่ากลางตัวของปีเตอร์แพน ซึ่งทำให้ลำตัวของปีเตอร์แพนเกือบจะขาดครึ่งออกเป็น2ท่อนเลยทีเดียว
             ปีเตอร์แพนล้มลงกับพื้น คราวนี้ไม่มีเลือดสีดำไหลทะลักออกมาอีกแล้วแต่ที่ออกมาแทนนั่นคือไอร้อนสีดำ เขากำลังจะถูกส่งกลับไปยังคุกนรกอีกครั้งแล้ว!
             "5นาที 78วินที ไม่ไหวแหะ"
             ควีนบ่นพร้อมกับส่ายหัวเมื่อดูเวลาจากนาฬิกาพกสีทองของเขา ควีนหันหลังกลับไปมองปีเตอร์แพนอีกหนเพื่อความแน่ใจ ทันใดนั่นสายตาของเขาก็บังเอิญไปสะดุดกับอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อของปีเตอร์แพน มันเป็นกระดาษแข็งใบเล็กๆสีขาวมีรูปพระราชาและรูปดอกจิกอยู่
มันคือไพ่!
             ควีนรีบวิ่งไปหาปีเตอร์แพนที่ขณะนี้ร่างกายส่วนใหญ่ของเขาเริ่มกลายเป็นไอร้อนสีดำ
และแผ่กระจายอยู่บนอากาศทั่วบริเวณนั่น ควีนไม่แน่ใจนักว่าไพ่ที่เขาเห็นนั่นจะเป็นหนึ่งในไพ่ที่กริชตามหาหรือเปล่า แต่ยังไงเขาก็คงต้องลองไปดูก่อนล่ะ
             "เฮ้!นี่! อย่าพึ่งไปนะ...บอกฉันมาก่อนว่านายได้ไพ้นี่มาจากไหน?"
             ควีนคุกเข่าลงข้างๆปีเตอร์แพนพร้อมกับถาม แต่ทว่าปีเตอร์แพนกลับมองมาทางควีนด้วยสายตาที่น่ารังเกียจแบบสุดๆก่อนจะตอบว่า
             "ข้าไม่รู้หรอกว่ามันมาจากไหน...รู้แค่ว่าพอได้มันมาแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาเยอะเลยแหละ ฮ่าๆๆ"
             "นี่ฉันซีเรียสนะ!!" ควีนดุ
             "อ่า...ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นใคร แกเป็นลูกศิษย์ของไอ้บ้าคิงส์ลียซ์ล่ะสิท่า ถึงว่า...ลูกศิษย์คนโปรดของ'มัน'เลยล่ะซี~" ปีเตอร์แพนลากเสียงเยาะเย้ย
             "ห้ามเรียกคุณคิงว่า'มัน'นะ!!!!" ควีนคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ส่วนปีเตอร์แพนกลับหัวเราะฮึๆอยู่ในลำคออย่างสะใจ ก่อนจะหยิบไพ่ขึ้นมาปาใส่หน้าควีนและกล่าวประโยคสุดท้ายออกมา
             "ไม่ได้มีแต่เพียงข้าหรอกนะที่มีไพ่แบบนี้ ข้าได้ยินมาว่าพวกเทลส์ระดับสูงๆน่ะต่างก็เก็บไพ่แบบนี้เอาไว้ทั้งนั่นแหละ อ้อ!แล้วก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีล่ะ'เทลส์ต้องหาระดับหนึ่ง' 'เธอ' ก็ต้องการไพ่เหล่านี้เช่นกัน"                     
             "หา? ว่าไงนะแล้วนายไปรู้เรื่องพวกนี้..."
             แต่ก่อนที่ควีนจะได้พูดหรือถามอะไรไปมากกว่านี้ ร่างกายของปีเตอร์แพนก็กลายไปไอสีดำลอยหายไปหมดเสียแล้ว
             "ปัทโธ่เอ๊ย!! บ้าจริงๆๆ!!!" ควีนสบถหลายๆครั้ง เขาไม่พอใจเลยที่เขาไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่ปีเตอร์แพนทิ้งเป็นปริศนาไว้ให้เขา แต่อย่างไรก็ตามเขาคงต้องพักเรื่องปริศนามหาสนุกของปีเตอร์แพนไว้ก่อน เพราะ ณ ขณะนี้ยังมีอีกคนที่สงสัยว่ากำลังโดนกระทืบอยู่แหง
             "ว่าแต่...ไอ้ไพ่นี่มันใช่ของยัยกริชหรือเปล่าหว่า?" ควีนพึมพำ "จะว่าไปแล้ว...เราก็ยังไม่รู้เลยนี่นา ว่ายัยนั่นโดนลากไปอยู่ไหน"
             ทันใดนั่นควีนก็ต้องตะลึงสุดขีดเมื่อไพ่ในมือของเขา ลอยขึ้นไปบนอากาศพร้อมกับกางปีกออกมา!
              "โว้!" ควีนร้อง "สงสัยจะใช่ไพ่ของยัยนั่นแล้วล่ะมั้ง ลูกเล่นเยอะชะมัด"
              ไพ่บินวนบนหัวของควีน2รอบ ก่อนจะบินด้วยความเร็วประมาณจรวดกระดาษไปทางทิศตะวันตก 
              ควีนรีบวิ่งตามไปแม้ว่าจะยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร แต่เขาคาดว่าไพ่ใบนี้คงจะกลับไปหาผู้เป็นเจ้าของของมันเป็นแน่
              แม้ว่าคำถามในหัวของควีนจะมีมากมายจนราวกับเหมือนมีพลุระเบิดอยู่ในหัว ทั้งเรื่องไพ่ใบนี้ก็ดี ทั้งเรื่องที่ทำไมเทลส์ระดับสูงทั่วโลกถึงต้องเก็บไพ่อีก11ใบไว้ด้วยก็ดี ทั้งเรื่องที่เหตุใดเทลส์ต้องหาระดับหนึ่งอย่าง 'อลิส' ถึงต้องการไพ่เหล่านี้ทั้งๆที่กริชก็ต้องการเหมือนกันก็ดี แต่สำหรับควีนแล้ว เรื่องพวกนี้มันกลับหน้าสนุกสำหรับเขา ใช่แล้ว...เขาจะต้องสามารถรู้คำตอบของคำถามเหล่านี้ให้ได้ ถ้าเขาทำไม่ได้ ก็เสียชื่อลูกศิษย์ของคิงส์ลีซ์หมดน่ะสิ

        
              
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในที่สุดก็ร้อยเปอร์เซนนนนนน อ๊ากกกกToT ตอนนี้เป็นตอนที่อืดอาดที่สุดเลยก็ว่าได้(ขี้เกียจมาอัพ=w=)
เม้นท์ติชมด้วยจะเป็นพระคุณมากมายเลยค่ะ 
กำลังใจมันหดหายT^T(ช่วงนี้ยิ่งขี้เกียจแต่งต่ออยู่)
ขอบคุณที่เปิดตอนนี้ขึ้นมาอ่านจนจบนะค่ะ