~The BAttLE of TaleS~::epic of mythologys::

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 05:: Decided

บทที่5

Decided

                       
                  กริชเห็นตัวเองในกระจกไม่ค่อยจะเหมือนเดิมเท่าไรนัก! เปล่าหรอก...อันที่จริงมันแทบจะเหมือนแต่ก่อนทุกอย่าง ยกเว้นแต่ผมสีดำสนิทที่เคยยาวเหยียดตรงไปจนถึงกลางหลังของเธอ บัดนี้สั้นเหลือแค่ประมาณบ่าแถมมันยังเปลี่ยนสีไปเป็นสีน้ำตาลแดงซีดๆอีกด้วย และที่เปลี่ยนไปอีกอย่างคือสีตา มันเป็นสีเลือดหมู ส่วนผิวก็ดูขาวและกระจางใสขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ว่า..มันควรจะดีใจมั้ยเนี่ย?
                  "เฮ้ย! ดูสารรูปตัวเองเสร็จหรือยัง? ทำเป็นกังวลไปได้มันก็แค่เปลี่ยนสี"
                  ควีนตะโกนออกมาจากนอกห้องน้ำ นั่นทำให้กริชรู้สึกเหมือนหน้าแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก็เมื่อกี้เธอเล่นทำหน้าซีดซะเหมือนกลัวจัด ทั้งๆที่ความจริงมันก็เปลี่ยนไปแค่เนี้ย!
                  "กริช! ซื้อข้าวมาให้แล้ว...อ้าว! หายไปไหนเนี่ย"
                  กรินกลับมาจากซื้อของแล้ว ควีนยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความเบื่อหน่ายเต็มทน ส่วนกริชก็ยังหมกตัวอยู่ในห้องน้ำต่อ
                  "อยู่ในห้องน้ำ! กรินกลับไปก่อนก็ได้ไม่ต้องเฝ้าเราหรอก!" กริชพยายามไล่ให้กรินออกจากห้องไปอีกครั้ง
                  "ก็ได้ เดี๋ยวจะกลับมาอีกทีตอนบ่ายๆแล้วกันนะ"
                  กรินตอบตกลงทันที ประโยคนี้ทำให้ควีนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนักถึงกับอ้าปากค้างด้วยความอึ้งทึ้งแบบสุดๆ 'อะไรมันจะง่ายปานน้าน!'
                  กริชค่อยๆยื่นหน้าออกมาจากประตูห้องน้ำเพื่อดูว่ากรินออกไปหรือยัง เมื่อเห็นท่าว่าคงจะไม่มีการกลับเข้ามาในห้องแล้วบอกว่า'ลืมของ'แล้ว เธอจึงเดินออกมาและนั่งที่โซฟาก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าให้เห็นสีผมที่มันเปลี่ยนไปขนาดนี้สงสัยคงจะได้คุยกันยาว ตอนนี้กริชเปลี่ยนจากชุดคนไข้ไปเป็นชุกไปรเวทธรรมดาๆแล้ว ซึ่งเดาว่าไอ้เจ้าเสื้อคอวีสีขาวกับกางเกงขาเดฟสีน้ำตาลที่เธอใส่อยู่นั่น กรินคงจะเตรียมไว้ให้ใส่ตอนที่จะออกจากโรงพยาบาล
                  "พี่เธอนี่แปลกดีแหะ ที่บ้านเธอเป็นแบบนี้กันหมดเลยรึเปล่า?"
                  ควีนเอ่ยถามหลังจากที่ไปนั่งไขว้ห้างอยู่บนเตียงคนไข้
                  "ยุ่งอะไรด้วย"
                  กริชตอบแบบอายๆ เธอคงไม่ค่อยอยากจะให้คนอื่นรู้มากนักว่าพี่สาวของเธอซื่อ(บื้อ)ขนาดไหน
                  "แล้วเธอจะเอาไง...เรื่องข้อแลกเปลี่ยนของเราน่ะ?"
                  กริชถอนหายใจแล้วตอบว่า "ฉัน...ไม่รู้"
                  "เฮ้อ!" ควีนถอนหายใจตาม ครู่หนึ่งห้งทั้งห้องเต็มไปด้วยความเงียบ ไม่มีการสนทนาโต้ตอบกันแบบเมื่อกี้ มีเพียงเสียงนกที่ออกจากรังมาหากินในตอนเช้า ดวงตะวันเริ่มขึ้นมาส่องแสงอันเรืองรองเชกเช่นทุกวันบนท้องฟ้า ควีนหันไปมองบรรยากาศยามเช้าในกรุงเทพฯ พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
                  "สวยดีนี่ ยามเช้าในกรุงเทพฯ ถึงมันจะสู้ต่างจังหวัดไม่ได้ก็เถอะ"
                  "......"
                  "เธอตื่นเช้ามานั่งดูแบบนั้ทุกวันหรือเปล่า?"
                  "......"
                  "กลุ้มอยู่รึ? เครียด? หรือซีเรียสอยู่ล่ะ?" ควีนกล่าวด้วยน้ำเสียงหยิ่งๆ แต่มันก็เป็นการหยิ่งแบบลองใจ
                  "พอทีน่า!!! นายไม่ใช่ฉันนี่นา-ยจะ-มาเข้-าใจ-อะไร!! แค่กๆ!!" คำท้ายๆของประโยคนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยชัดเท่าไรนัก เพราะกริชตะโกนเสียงดังลั่นจนคอแทบจะไม่มีเสียง
                  "โวยวายทำไม? เดี๋ยวห้องข้างๆก็ลุกขึ้นมาโวยบ้างหรอก"
                  "......"
                  ไม่รู้ทำไมแต่น้ำใสๆมันไหลออกมาจากดวงตาสีเลือดหมูของกริชทีละน้อยๆ นานแล้วที่เธอไม่ได้ร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปแล้วจริงๆ        
                   "เฮ้อ!" ควีนถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเอ่ยต่อว่า "ข้อเสนอนนี้น่ะฉันทำเพื่อช่วยเธอล้วนๆเลยนะ ฉันไม่ได้มีส่วนได้เลยสักนิด ถึงมีมันก็คงต้องน้อยมากๆ"
                   "มะหมา-ยค-วามว่ายังไง?" กริชถามทั้งที่ยังร้องไห้อยู่
                   "ไพ่มันกระจายอยู่ทั่วโลกใช่มั้ย?"
                   "......." กริชพยักหน้า
                   "แล้วเธอก็ไม่มีเงินจะเดินทางไปในหลายๆประเทศด้วยใช่มั้ย?"
                   "......." กริชพยักหน้าอีกที
                   "งั้นถามหน่อย....พวกผู้ใหญ่สมัยนี้เขาทำอะไรกันเพื่อให้ได้มีเงินมาจับจ่ายใช้ส่อยหรือไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆล่ะ?"
                   "ก็...แค่กๆ ยังไงก็ต้องทำงา-น" กริชตอบพลางเช็ดน้ำตาออกไปด้วย
                   "ฉันบอกไปแล้ว...."
                   "......."
                   "ยมทูตมีหน้าที่ต้องกำจัดเทลส์แห่งความมืด แล้วส่งกลับเข้าไปในคุกนรก นั้น...คือ'งาน'ของพวกเรา"
                   "......"
                   "เทลส์ทุกตนจะมีค่าหัวขึ้นอยู่กับระดับและความสามารถ"
                   "รึว่า...." กริชพยายามจะเดาแต่ก็ปล่อยให้ควีนพูดต่อไปก่อน
                   "ยิ่งเป็นเทลส์ระดับสูงมากเท่าไรค่าหัวก็จะสูงตามไปด้วย"
                   "ทำงาน! ใช่!ต้องทำงา-น แค่กๆ" กริชร้องออกมาเมื่อคิดไดทั้งๆที่ยังเจ็บคออยู่
                   "ถูกต้อง! ฉันจำเป็นต้องใช้ความสามารถของเธอในการทำงาน ซึ่งแน่นอนว่าเงินที่ได้มามันก็ต้องหารครึ่งแบ่งครึ่งกันอยู่แล้ว ว่าไงล่ะ?"
                   ควีนถามซ้ำอีกรอบแต่คราวนี้เขามีรอยยิ้มของผู้มีชัยปรากฎอยู่บนใบหน้า
                   "สัญญาก่อนสิ" กริชพูด ดูเหมือนเสียงจะเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
                   "เรื่องอะไรล่ะ?"
                   "นายต้องไม่ให้ฉันตาย..."
                   ควีนหลับตาลงพร้อมกับยิ้ม จากนั่นก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินมาทางโซฟาที่กริชนั่งอยู่
                   "เรื่องนั่นมันแหงอยู่แล้ว!"
                   ควีนยื่นมือมาทางกริช เมื่อกริชเห็นเช่นนี้แล้วก็อดจะหัวเราะหึๆในลำคอไม่ได้ ก่อนจะจะยื่นมือของตนไปจับมือของควีนเป็นการบ่งบอกถึงการลงเรือลำเดียวกันและกล่าวว่า
                   "ฝากตัวด้วยล่ะกัน"
                   "เช่นกัน"
                   ควีนว่าก็จะเดินไปเปิดหน้าต่าง แล้วหันมาพูดกับกริช
                   "เอ้า! พร้อมจะไปหรือยัง?"
                   "หือ?"
                   ควีนส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อเห็นกริชทำหน้างง ก่อนจะหยิบใบปลิวขนาดกระดาษA4ที่ยับยู่ยี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้กริช
                   กริชหยิบมันขึ้นมาดูมันคือใบประกาศจับพร้อมค่าหัว บนหัวกระดาษมีตัวอักษรภาษา
อังกฤษตัวใหญ่เขียนไว้ว่า WANTED ตามมาด้วยรูปภาพของเด็กหนุ่มผมสีทรายใส่เสื้อกั๊กสีเขียวอ่อน ส่วนบนหัวสวมหมวกแบบจิตรกรช่างวาดภาพสีเขียว ทางซ้ายของเด็กหนุ่มมีนางฟ้าตัวจ๋อยยืนอยู่บนไหล่ของเขาผมของเธอยาวเหยียดตรงถึงกลางหลังและเป็นสีทอง เธอใส่ชุดเดรสเกาะอกกระโปรงสั้นแบบเน้นรูปร่างสีเขียว และใส่ร้องเท้าส้นสูงสีขาว
                   แต่ที่กริชสนใจกว่าคือชื่อและค่าหัวใต้ภาพ มันเขียนไว้ว่า
                   Peterpan & Tinker Bell
                   $฿ 50,000,000 
                   "นั่นคือเป้าหมายแรก" ควีนเสก(!?)มงกุฎพระราชาของเขาขึ้นมาสวมและกล่าวต่อ "เตรียมตัวให้พร้อมเพราะเราจะไปกันเดี๋ยวนี้ ไปสั่งสอนเด็กชายผู้ไม่รู้จักโตและภูติน้อยของเขา"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มีไรจะสารภาพ คือเห็นสกุลเงินกันมั้ยค่ะไอ้ $฿  อ่ะ จะบอกว่าเรามั่วอย่างแรง><  
อีกเรื่องคือตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก(เหมือนตอนJackลยT_T)

ขอบคุณที่เปิดเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านค่ะ
คอมเมนท์ติชมชี้ข้อบกพร่องให้เราด้วยนะค่ะ  จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยค่ะTwT