Reborn: Parallel world XS

ลำดับตอนที่ #3 : Parallel 1 Come back & I'm not the person

นับจากเวลาในคราวนั้นก็ผ่านไป 1 ปี

".....ฉันมาหาแกแล้วนะ....สควอโล่...." 

นภามืดยืนตรงป้ายหินสีดำ

........................
...........
SPELBI SQUALO
..........
.........................

เหมือนเหลือเกิน เหมือนกันจริงๆ้ัเหมือนเหลือเกิน เหมือนกันจริงๆ้ั

ชื่อของบุคคลที่เขารัก แต่กลับไม่มีโอกาสที่จะได้บอกรักและก่อนที่ร่างบางของพิรุณมืดของเขาจะจากจากเขาไป.....เขาก็เป็นคนทำร้าย[จิตใจ]ของร่างพิรุณ.....โดยที่ไม่ได้เอ๋ยคำว่าขอโทษ.......เขาโทษตัวเองมาตลอด สาเหตุที่พิรุณต้องจากเขาไป.....อาจจะเป็นเพราะเขาก็ได้..........

"......ฉันมาขอโทษแกรอบที่เท่าไหรแล้วนะ...........แต่ฉันพูดไปเท่าไหร......แกก็ไม่ยอมยกโทษ....โดยการกลับมาฉันสินะ" นภามืด  'แซนซัส' ....พูดแต่คำเดิมซ้ำไปมาทุกครั้ง....เมื่อเขามาหาคนรักของเขา 'สควอโล่'

"บอสมาที่นี้อีกแล้วเหรอ...." ราชวิกูลหนุ่มแห่งวาเรีย นาม 'เบลเฟกอล' เอ๋ยกับบอสแห่งวาเรียตรงหน้า
"คิดถึง ผบ. มากเลยเหรอครับ..." และข้างๆราชนิกูลหนุ่มคือเด็กหนุ่มผมสีเขียว ผู้ใช้มายาแห่งวาเรีย 'ฟราน'
"พวกแกมีธุระอะไรกับฉัน......" เสียงทีดุดันแต่กลับเศร้าศร้อยถามกับบุคคลทั้งสอง
"ลุซซูเรียบอกว่า เด็กใหม่ที่จะมาทำหน้าที่ผู้บริหารแทนสควอโล่จะมาแล้วละ" เบลบอกกับบอสของตน
.
.
.
...........

"ฉันรู้.......ไม่ต้องมาบอกเรื่องแค่นี้กับฉันไอ้สวะ....." 

นภามืดเดินิิกไปจากหลุมศพของคนรัก........ในความเป็นจริงแล้ว......เขาไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่.....ตำแหน่งนั้นเลยซักนิด...............................

หากแต่ว่า.........คนที่มา......ไม่ใช่คนอื่นละนะ

ปราสาทวาเรีย

"บอส ยินดีต้อนรับกลับค่า" ลุซซูเรีบ แม่บ้านกระเทย ประจำวาเรียขณะนี้เหล่าผู้บริหารสูงสุดทั้งหมดอยู่ในห้องประชุมกัน
"......ไอ้สวะตัวใหม่อยู่ไหน....." แซนซัสถาม
"เอ่อ.....เลวี่กำลังพามาอยู่ค่ะ" ลุซซูเรีย
".....พอ ผบ.ไม่อยู่ก็เหงาเหมือนกันนะครับ" ฟรานพึมพัมออกมา

แม้ว่า เหล่าผู้บริหารในวาเรียมักจะแสดงท่าทีน่ารำคาญต่อสควอโล่ก็ตาม แต่ใจจริงแล้ว....หลังจากที่สควอโลจากพวกเขาไป..บอกตามตรงเลยว่า พวกเขนั้น'เหงา'มาก
......เสียงโวยวายที่ถึงแม้จะน่ารำคาญเพียงใด......แต่มนักลับเป็นเสียงที่พวกเขาคิดถึง

แอ้ด..........

"เอ่อ......ผมพามาแล้วครับบอส" เลวี่ที่ไปพาตัวเด็กใหม่ที่จะเป็นผู้บริหารคนใหม่แทนสควอโล่ ตอนนี้ก็พามาอยู่ที่ห้องประชุมเรียบร้อย คนข้างๆสามฮู้ดจนไม่สามารถที่จะเห็นหน้าได้
"ชิชิชิิ เนี้ยเหรอเด็กใหม่.....ที่แท้ก็แค่ไอ้หนูธรรมดานี้เอง" เบลพูดขึ้น

"โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
...
.....
................

เสียงตะคอกแบบนี้มัน..........

"มากไปแล้วนะไอ้หัวเหลือง!!!!ฉันแก่กว่าแกอีกนะเว้ย!!!!!!!!!"

คำพูดห้วนๆแบบนี้.....

"ให้ตายสิ....ถ้าไม่ใช่เพราะงานฉันไม่ขอมาอยู่ในที่แบบนี้เด็ดขาด..." ในตอนนั้นผู้มาใหม่ตัดสินใจดึงฮู้ดออก และเภยให้เห็นหน้าตาที่แท้จริง

..........นัยตาสีอความารีน ผิวพรรณขาวผ่อง ผมยาวสลวยสีเงิน แววตาที่แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจนั้น...............ไม่จริง....คนตรงหน้าเหล่าผู้บริหารพวกนี้......

"ส.......สควอโล่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เหล่าผู้บริหารทั้งหลายพากันตกใจเป็นอย่างมาก คนที่อยู่พวกเขาตรงหน้า.....สควอโล่ ที่ตายไปแล้ว  และแน่นอนว่า นภามืดอย่างแซนซัสนั้นก็ต้องตกใจแน่นอน

นั้นคือ ร่างที่เขาปล่อยให้จากตัวเขาไปเมื่อปีก่อน
นั้นคือ ร่างที่เขาเคยทำร้ายจิตใจมาก่อน...

.....นี้คือ........สควอโล่......คนที่เขารัก.........คนคนนั้นกลับมาแล้ว......

"ไอ้ฉลามสวะ.....นี้แก.......เป็นแก...."

"ไม่ใช่......"

ไม่ทันที่นายเหนือหัวแห่งวาเรียจะพูดเสร็จบุคคลที่พวกเขาเชื่อว่าเป็น ฉลามคลั่งแห่งวาเรีย ก็แทรกขึ้นมา

"ฉันไม่ใช่สควอโล่ ชื่อของฉันคือ สเปลบี สควาลี่ ฉันเป็นฝาแฝดของสควอโล่" 

ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดหายไป.....เมื่อบุคลลตรงหน้าบอกว่าเขาไม่'สควอโล่'อย่าที่งพวกตนคิดแต่คนตรงหน้านั้นกลับเป็น'ฝาแฝด'แทน 

แต่สำหรับนภามืด......ถึงคนตรงหน้าจะเ้ป็นแค่ฝาแฝด......แต่เพราะอะไร...เพราะอะไรทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่เขารัก....แต่เขากลับรู้สึกคุ้นเคยกับร่างบางตรงหน้านี้เหลือเกิน...เขากลับรู้สึกว่าคนคนนี้ คือ 'สควอโล่' เหมือนเหลือเกิน เหมือนกันจริงๆ ราวกับเป็นคนคนเดียวกัน

"รายงานตัวเสร็จแล้วฉันขอตัว....." ร่างบางตรงหน้าเดินจากไป

ปัง!!!!!!!!!

",..เหมือนสควอโล่จริงๆเหมือนกันกระทั้งนิสัย......" เบลถึงกับเข่าจะอ่อน
".....ผ...ผมยังตกใจเลยค..คิดว่าผบ.ฟื้นคืนชีพขึ้นมาซะอีก" ฟราน
"บอส..บอสว่างั้นมั้ย..บอส!! บอสไปไหนนะค่ะ!!!!!!" ลุซซูเรียหันไปอีกที่ก้ไม่เจอแซนซัสแล้ว

.
.
.
.
.

หมับ!!!!!!

"ปล่อยฉัน!!!!!!" ร่างบางเถียงกับบุคคลตรงหน้า ที่จู่ๆก็มาคว้าข้อมือของตนไป

แซนซัส.........

"ถ้าเธอไม่ตอบคำถามฉัน ฉันก็ไม่ปล่อย" ร่างสูงกดเสียงต่ำ
"ฉันไม่มีธุระอะไรต้องพูดกับนาย!!" ร่างบางพยายามออกห่างจากร่างสูง
"ฉันเป็นบอสของแกฉันมีสิทธิ๋ที่จะทำอะไรได้ทุกอย่าง!!!!!!!" ร่างสูงบีบข้อมือของร่างบางแน่นกว่าเดิม


เพี้ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!

ร่างบางนั้นทนที่จะถูกบีบคั้นอีกต่อไปไม่ไหว.......สิ่งเดียวที่เธอทำเธอตบหน้าของนภามืดไปเต็มแรงแรงอย่างไม่เกรงกลัวอะไร.........

"แก!!!!!" นภามืดโกรธจัด
"ฉันไม่เคยคิดว่าคนที่ทำให้พี่ฉันตายเป็นบอสฉันและมีสิทธ์มาสั่งฉัน!!!" ร่างบางตะคอกใส่ร่างสูง โดยที่เธอพูดถึง.....บุคคลที่จากร่างสูงตรงหน้าไป

.
.
.
.

"......1ปีก่อนที่พี่ไม่สิ!!สควอโล่จะตาย.....ตอนภารกิจสุดท้าย......เขาโทรมาหาฉันบอกว่านี้อาจจะเป็นการพูดคุยกันครั้งสุดท้าย พูดตามตรงฉันตกใจมากพอฉันถามไปว่าทำไมนายรู้มั้ย!!!เขาตอบฉันกลับมาว่าอะไร!!!!" ร่างบางพูดถึงครั้งสุดท้ายที่คุยกับคนที่ขึ้นชื่อว่า'พี่'
"..............................." ร่างสูงตรงหน้านิ่งเงียบ
"เขาบอกกับฉันว่า [ก็...คนที่ตัวเองรักมาตลอดไม่อยากจะให้เห็นหน้าอีก...ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำ] เขาพูดว่าแบบนี้!!!!!!!" ร่างบางน้ำตาเริ่มไหล
"....................."

"สควอโล่...รักนายมากแต่นายกลับไม่เคยถนอมน้ำใจสควอโล่เลย.........สควอโล่จึงคิดว่าต่อให้อยูอีก...ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ให้นายเกลียดขึ้หน้าไปทำไม.....สำหรับคนคนนั้นแล้วถือเป็นคนสำคัญที่เหลืออยู่แค่คนเดียวของฉัน พอเขาตายไปฉันก็....ก็ ไม่เหลือใครอีกแล้ว!! ฉันไม่มีใครเหลือยังพอทน แต่....แต่ ที่สควอโล่ต้องตายไปเพราะถูกคนที่ตัวเองรักทำร้ายจิตใจฉันทนไม่ได้" ร่างบางกระหน่ำคำพูดที่อดกลั้นใส่ร่างสูง

"ฉันไม่ได้......" ร่างสูงตั้งใจที่จะโดต้ตอบร่างบาง

"ที่ฉันมาที่วาเรียเพราะสควอโล่บอกว่ามันเป็นคำสัญญาที่ให้ไว้กับนายว่าจะซื่อสัตย์ต่อวาเรีย เพราะงั้นฉันจึงได้มาทำงานที่นี้เพื่อสควอโล่!! คนอย่างนายฉันเกลียดที่สุด!!!!!!"

ร่างบางอาศัยจังหวะที่ร่างสูงยังช็อคกับคำพูด วิ่งหนีเข้าห้อง
.
.
.
.
.

'ที่สควอโล่ต้องตายเพราะคนแบบนาย ฉันเกลียดคนอย่างนายที่สุด!!!!!!!!!'

.
.
.

"ก็แค่.........สวะตัวหนึ่ง.....มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ....ได้รึไง"


เพราะร่างบางตรงหน้าเหมือนคนที่เขารักเหลือเกิน.....สำหรับเขา...ก็คงเหมือน ถูกคนที่รักรังเกียจ.....อยู่ดี