ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .Intro Parallel......
ปราสาทวาเรียที่ ตั้ง อยู่ในมุมหนึ่งของ อินตาลี
บอสเหนือหัวของวาเรียนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวอยู่อย่างเคย เพื่อที่จะสะสางงานที่มีมากล้นชองหน่วยเขา แต่....ในใจของเขากลับไม่คิดถึงงานตรงหน้า ตัวของเขากลับนึกถึงคนคนหนึ่ง..........คนที่เขารัก............แต่เขาก็ไม่กล้าบอก เพราะเมื่อเช้านี้เขาได้ทะเลอะกับคนที่เขารักในระหว่างที่ขาคนนั้นกำลังออกไปทำภารกิจ อย่างรุนแรง โดยที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
............
......
..
.
'ไอ้สวะ!!!!!!แกไปไหนกับเจ้าม้าพยศนั้น!!!!!!!!!'
'โว้ย!!!!!!!ก็แค่ไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อน!!!!!!!'
'โดยที่แกไม่ยอมบอกฉันงั้นเหรอ!!!!!!!'
'แกต้องรู้ด้วยรึไงละ!! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแก ไม่ใช่เรื่องทีแกต้องรู้ฉันจะไปไหนหรือจะไปกับใครมันก็สิทธ์ของฉัน!!!!!!!!!"
พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกไอ้สวะ!!จะไปตายที่ไหนของแกก็ไปไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าเลยก็ดี!!!!!!!"
"................ถ้าแกต้องการอย่างนั้นก็ได้...แซนซัส....."
...........
"แกรักฉันรึเปล่า...แซนซัส........"
"หึ!!! อย่าตีค่าตัวแกให้มันมากนักสิไอ้สวะ!!!!!!!!!!!!"
"........เหรอ........."
.
.....
..........
...............
เขาไม่อยากที่จะทะเลอะกับร่างบางและไม่อยากที่จะ.....ทำร้ายจิตใจของร่างบางด้วยซ้ำ....แต่เพราะอะไร....ถึงต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้ง....
"สควอโล่.........ทำไมแกกลับมาช้าจัง......." นภามืดพึมพัมกับตนเอง
"ฉันคิดถึงแก........."
"ท่านแซนซัสครับ!!!!!!!!!!!!"
"มีอะไร"
"ท่านสควอโล่......ท่านสควอโล่.......ถูกศัตรูรอบทำร้ายอาการโคม่าครับ!!!!!!!"
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!
ประหนึ่งสายฟ้าและสายฝนที่คล้ายกับใจของนภามืดตอนนี้เหลือเกิน.......
.
.
.
.
.
โรงพยาบาลเฉพาะกิจวองโกเล่
ปิ้บ.....ปิ้บ......ปิ้บ
เสียงเครื่องวััดหัวใจที่ดังขึ้นอย่างเชื่งช้าและไม่เป็นจังหวะ บ่งบอบกไว้ว่าร่างบางตรงหน้าอาการสาหัสเพียงใด......
"ไอ้สวะ.......ตื่นขึ้นมาซะ..." นภามืดพูดกับร่างไร้สติตรงหน้า
"ถ้าแกไม่ตื่นภายใน5วินาทีฉันฆ่าแกแน่"
"สควอโล่.............."
ปิ้บ..ปิ้บ.................................................................................................................
เสียงที่ดังขึ้นจากเครื่งวัดมันช่างน่าหนวกหู.......และน่าปวดใจยิ่งนัก สำหรับ นภามืดคนนี้
"ฉันขอโทษ..................."
แต่คำขอโทษนั้น......ก็ไม่อาจส่งไปถึงบุคคลตรงหน้าได้
End Intro Parallel
บอสเหนือหัวของวาเรียนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวอยู่อย่างเคย เพื่อที่จะสะสางงานที่มีมากล้นชองหน่วยเขา แต่....ในใจของเขากลับไม่คิดถึงงานตรงหน้า ตัวของเขากลับนึกถึงคนคนหนึ่ง..........คนที่เขารัก............แต่เขาก็ไม่กล้าบอก เพราะเมื่อเช้านี้เขาได้ทะเลอะกับคนที่เขารักในระหว่างที่ขาคนนั้นกำลังออกไปทำภารกิจ อย่างรุนแรง โดยที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
............
......
..
.
'ไอ้สวะ!!!!!!แกไปไหนกับเจ้าม้าพยศนั้น!!!!!!!!!'
'โว้ย!!!!!!!ก็แค่ไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อน!!!!!!!'
'โดยที่แกไม่ยอมบอกฉันงั้นเหรอ!!!!!!!'
'แกต้องรู้ด้วยรึไงละ!! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแก ไม่ใช่เรื่องทีแกต้องรู้ฉันจะไปไหนหรือจะไปกับใครมันก็สิทธ์ของฉัน!!!!!!!!!"
พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกไอ้สวะ!!จะไปตายที่ไหนของแกก็ไปไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าเลยก็ดี!!!!!!!"
"................ถ้าแกต้องการอย่างนั้นก็ได้...แซนซัส....."
...........
"แกรักฉันรึเปล่า...แซนซัส........"
"หึ!!! อย่าตีค่าตัวแกให้มันมากนักสิไอ้สวะ!!!!!!!!!!!!"
"........เหรอ........."
.
.....
..........
...............
เขาไม่อยากที่จะทะเลอะกับร่างบางและไม่อยากที่จะ.....ทำร้ายจิตใจของร่างบางด้วยซ้ำ....แต่เพราะอะไร....ถึงต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้ง....
"สควอโล่.........ทำไมแกกลับมาช้าจัง......." นภามืดพึมพัมกับตนเอง
"ฉันคิดถึงแก........."
"ท่านแซนซัสครับ!!!!!!!!!!!!"
"มีอะไร"
"ท่านสควอโล่......ท่านสควอโล่.......ถูกศัตรูรอบทำร้ายอาการโคม่าครับ!!!!!!!"
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!
ประหนึ่งสายฟ้าและสายฝนที่คล้ายกับใจของนภามืดตอนนี้เหลือเกิน.......
.
.
.
.
.
โรงพยาบาลเฉพาะกิจวองโกเล่
ปิ้บ.....ปิ้บ......ปิ้บ
เสียงเครื่องวััดหัวใจที่ดังขึ้นอย่างเชื่งช้าและไม่เป็นจังหวะ บ่งบอบกไว้ว่าร่างบางตรงหน้าอาการสาหัสเพียงใด......
"ไอ้สวะ.......ตื่นขึ้นมาซะ..." นภามืดพูดกับร่างไร้สติตรงหน้า
"ถ้าแกไม่ตื่นภายใน5วินาทีฉันฆ่าแกแน่"
"สควอโล่.............."
ปิ้บ..ปิ้บ.................................................................................................................
เสียงที่ดังขึ้นจากเครื่งวัดมันช่างน่าหนวกหู.......และน่าปวดใจยิ่งนัก สำหรับ นภามืดคนนี้
"ฉันขอโทษ..................."
แต่คำขอโทษนั้น......ก็ไม่อาจส่งไปถึงบุคคลตรงหน้าได้
End Intro Parallel
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น