คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ------------------------------------------
ฝากเรื่องเฉยๆจ้า
_________________________________________________________________________________________________________________
Snow white (บทสคริป)
ฉากที่ 1
บรรยาย :: กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าหญิงน้อยงดงามมีนามว่า
สโนว์ไวท์ (สโนว์ไวท์เดินออกมาหน้าฉาก)
ราชินีผู้เป็นแม่เลี้ยงใจร้ายเกรงว่าวันหนึ่งข้างหน้าสโนไวท์จะเติบโตและงดงามเกินกว่านาง(ราชินีเดินตามออกมาหน้าฉากผลักไหล่สโนว์ไวท์
สโนว์ไวท์ล้มลง)
บรรยาย :: ราชินีจึงให้สโนว์ไวท์สวมเสื้อผ้าเก่าขาด และบังคับให้สโนว์ไวท์เป็นคนรับใช้ (ราชินีโยนผ้าขีริ้วใส่สไนว์ไวท์ สโนว์ไวท์หยิบผ้ามาถูพื้น แล้วให้ราชินีออกไปจากฉาก)
( ตัดฉากมา ให้ราชินียืนอยู่หน้ากระจก)
บรรยาย :: วันแล้ววันเล่าราชินีผู้หลงไหลในความงามของตนเฝ้าแต่ถามกระจกวิเศษว่า
ราชินี : กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด
บอกนายเจ้ามาตามความจริง จงตอบตามที่ข้าถามทุกสิ่งใครงามยิ่งในปฐพี
กระจกวิเศษ : คนที่งามที่สุดในปฐพี ก็มีแต่ท่านเท่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
ราชินี : มันก็คงต้องแบบยั้ยสินะ
โฮะๆ (ทำท่าดีใจ)
บรรยาย : จนวันหนึ่งราชินีได้ถามเช่นเดิมแต่กระจกวิเศษกลับตอบว่า
ราชินี : กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด
บอกนายเจ้ามาตามความจริง จงตอบตามที่ข้าถามทุกสิ่งใครงามยิ่งในปฐพี
กระจกวิเศษ : ขอบปากแดงดั่งกุหลาบ
ดวงตางามจับจิตจับใจ ผมดำดั่งไม้มะเกลือ ผิวกายขาวดั่งหิมะ คนผู้นั้นคือ สโนว์ไวท์
นั่นเองไม่ใช่ใครที่ไหน...
(ราชินีโกรธ)
ราชินี : กรี้ด!!!!!!!!! ทำมายยยยยยยยยย สโนว์ไวท์มีดีกว่าข้าตรงไหน
กระจกวิเศษ : เพราะสโนว์ไวท์สาวกว่าท่าน
ราชินี :ข้าไม่ต้องการคำตอบจากแก!!!!
ยอมไม่ได้แล้ว!!!
ราชินี : นายพราน!! (นายพรานเดินเข้ามา) เจ้าจงฆ่าสโนว์ไวท์ซะและเพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าไม่พลาดจงนำหัวใจของเธอกลับมาให้ข้า (ชี้นิ้วสั่งนายพราน)
นายพราน : พ่ะย่ะค่ะ (ก้มหัวรับคำสั่ง)
( นายพรานเดินทางไปตามหาสโนว์ไวท์
(เดินออกจากฉากไป)
_________________________________________________________________________________________________
ฉากที่2
บรรยาย : สโนว์ไวท์ที่เดินเล่นอยู่ในป่าเห็นทุ่งดอกไม้ตามริมทางก็ก้มลงเก็บดอกไม้(สโนว์ไวท์นั่งทำท่าเก็บดอกไม้)
บรรยาย : บังเอิญนางก็ได้พบกับเจ้าชายที่ผ่านมา
(เจ้าชายเดินเข้ามา)
เจ้าชาย : ท่านมีชื่อว่าอะไร (คุกเข่าคุยกับสโนวไวท์)
สโนว์ไวท์ : เราชื่อ สโนว์ไวท์
บรรยาย : ทั้งสองคุยกันซักพักแล้วตกหลุมรักกัน
จนกระทั่งเวลาผ่านเจ้าชายก็ต้องลาจากกับสโนว์ไวท์
เจ้าชาย : ข้าต้องไปแล้ว หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ
สโนว์ไวท์ : ข้าก็คิดเช่นนั้นนะ
(เจ้าชายเดินออกไปจากฉาก)
ทันใดนั้นพอสโนว์ไวท์หันหลังนายพรานเดินเข้ามา(ให้สโนว์ไวท์ลุกขึ้นหันหลังก่อน แล้วนายพรานจึงจะค่อยเดินเข้ามา)
ดึงมีดออกมาจากเอวหวังจะฆ่าสโนว์ไวท์ให้ตายเสีย
แต่กลับต้องปล่อยมีดลง เมื่อได้ยินเสียงมีดตกกระทบกับพื้น
สโนว์ไวท์ได้หันเห็นมาด้วยความตกใจ (นายพรานจะแทงไปที่หลังสโนว์ไวท์
แต่ชะงักไปก่อน นายพรานทำมีดตกลงพื้น แล้วจากนั้นให้วโนว์ไวท์หามาพร้อมทำท่าตกใจ)
นายพราน : ไม่! ข้าทำไม่ได้ นางใจร้ายยิ่งนัก
สโนว์ไวท์ : ใครคะ ใครคือคนใจร้าย?
นายพราน :
ราชินี...ราชินีสั่งให้ข้ามาฆ่าเจ้า แต่ข้าทำไม่ได้... หนีไปสโนว์ไวท์
หนีไปให้ไกลที่สุดไปสิ!!
(นายพรานไล่สโนว์ไวท์ ส่วนสโนว์ไวท์วิ่งออกจากฉากไป)
ฉากที่ 3
บรรยาย : ระหว่างทางกลับนายพรานหาวิธีการที่จะโกหกราชินีว่าตนได้ฆ่าสโนว์ไวท์ไปแล้ว
นายพราน : จะทำไงดีไม่ให้ราชินีรู้นะ จริงสิ!! หาหัวใจของสัตว์ตัวอื่นไปให้แทนก็ได้นิ
บรรยาย : นายพรานหันซ้ายขวามองหาสัตว์ที่พอจะใช้ได้
จนกระทั่งเจอหมูป่าที่นอนตายอยู่ข้างทาง
นายพราน : งั้นเอาตัวนี้แหละ (เอามีดออกมาผ่าหัวใจหมูป่า)
บรรยาย : นายพรานรีบเอาหัวใจกลับไปให้ราชินี
(วิ่งถือหัวใจออกจากฉากไป)
ตัดฉากมาที่ปราสาท
ราชินี : ไหนล่ะหัวใจของสโนว์ไวท์
นายพราน : นี่พ่ะยะค่ะ (ยื่นหัวใจหมูให้ราชินี)
ราชินี : ดีมาก เท่านี้ก็ไม่มีใครงามเท่าข้าอีกแล้ว 55555555! (หัวเราะสะใจ)
____________________________________________________________________________________
ฉากที่ 3
บรรยาย :: สโนว์ไวท์ที่วิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นวิ่งเข้าไปในป่าแล้วไปพบบ้านคนแคระ
สโนว์ไวท์ : ว้าว! บ้านหลังเล็กๆน่ารักจังเลย (สโนว์ไวท์เดินไปเปิดประตูแต่เปิดไม่ได้)
สโนว์ไวท์ :
เอ๊ะ!!!! ทำไมเปิดไม่ได้เนี่ย!!! หรือว่าประตูล็อก!!! โธ่…. (นั่งถอนหายใจหน้าประตูบ้าน)
บรรยาย :: ทันใดนั้นคนแคระทั้ง7กลับมาจากทำงานพอดี(คนแคระเดินเข้ามา)
คนแคระ1 : เจ้าเป็นใคร? มาทำอะไรในบ้านของข้าน่ะ
สโนว์ไวท์ : ข้าชื่อ สโนว์ไวท์
ข้าขออยู่ที่นี่ด้วยคนนะ ถ้าเจ้าไล่ข้าไปข้าต้องโดนฆ่า (ลุกขึ้นยืน)
คนแคระ : (คนแคระทำหน้าสงสัย)
คนแคระ : ใครที่ไหนจะฆ่าเจ้า?
สโนว์ไวท์ : ราชินี
คนแคระ : (คนแคระแสดงสีหน้าตกใจ)
คนแคระ 2 : ได้เลยเธออยู่กับเราได้
คนแคระ 3 : เดี่ยวก่อน!! เราจะแน่ใจได้ไงว่าเธอไม่ได้โกหก
คนแคระ 4 : ใช่ๆ เธออาจโกหกเราก็ได้
สโนว์ไวท์ : ขอร้องนะ
ระหว่างอยู่ที่นี่ฉันจะทำอาหารให้ทุกคนและทำความสะอาดบ้านเอง
คนแคระ 6 : อือ……….(ทำท่าคิด) ถ้าย่างนั้นก็ได้
บรรยาย : เย็นวันนั้น
สโนว์ไวท์ทำกับข้าวให้คนแคระทานแล้วต่างคนต่างหลับไป
ฉากที่
4
บรรยาย:
ราชินีที่ถึงแม้จะคิดว่าสโนว์ไวท์ได้ตายไปแล้ว
แต่นางก็ยังอดไม่ได้ที่จะกลับมาถามกระจกวิเศษว่าใครเป็นผู้งดงามที่สุด(ราชินีเดินเข้ามาหากระจกวิเศษ)
ราชินี : กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด บอกนายเจ้ามาตามความจริง
จงตอบตามที่ข้าถามทุกสิ่งใครงามยิ่งในปฐพี
กระจกวิเศษ
: สโนว์ไวท์คือผู้ที่งามที่สุด
ราชินี : อะไรนะ!!! หนอย………เจ้านายพรานนั่นมันหลอกข้างั้นเหรอ!!!!!!!!!!
(ราชินีโมโห)
ราชินี :
ท่าทางว่าข้าต้องจัดการเองซะแล้ว คราวนี้แหละเจ้าจะได้ตายจริงๆ
นังสโนว์ไวท์ 55555555!!! (หัวเราสะใจ)
ฉากที่ 5
บรรยาย: พอเช้าวันถัดมาสโนว์ไวท์ได้เดินออกมาส่งเหล่าคนแคระ
คนแคระ 7 : อย่าลืมซะล่ะ ในป่ามันอันตราย ถ้ามีคนแปลกหน้าก็ระวังให้ดี
ปิดบ้านให้ดีด้วยนะ
สโนว์ไวท์ : อย่าห่วงเลย ฉันรักษาตัวได้
คนแคระ : (คนแคระเดินจากไป)
(สโนว์ไวท์โบกมือลา คนแคระ)\
บรรยาย : ทางด้านราชินี ราชินีแปลงกายเป็นคนแก่และนำแอปเปิ้ลอาบยาพิษเดินทางมาหาสโนว์ไวท์ที่บ้าน (ราชินีเดินไปบ้านคนแคระ
จนเห็นสโนว์ไวท์)
(สโนว์ไวท์ถือไม้กวาดกวาดใบไม้หน้าบ้านคนแคระ ระหว่างนี้ราชินี ภาคแก่ก็แอบมองจากหลังต้นไม้)
ภาคแก่ : หึหึๆ เจ้าเสร็จข้าแน่ๆ (เดินมาจากหลังต้นไม้ เข้าไปหาสโนว์ไวท์)
ราชินี ภาคแก่: โอ๊ย!
ข้าหิวน้ำเหลือเกินเดินทางมาทั้งวันอ่อนเพลียยิ่งนัก (ทำท่าเป็นล่ม)
สโนว์ไวท์ : อ้าว!! ยาย มานักพักก่อนเถอะ
(พยุงราชินี ภาคแก่มานั่งที่เก้าอี้น้าบ้าน)
ราชินี ภาคแก่:
แม่หนูช่างดีแสนดีกับยายเหลือเกิน ยายจึงจะบอกความลับอะไรให้
ราชินี ภาคแก่: (หยิบ แอปเปิ้ลออกมา)“ นี่คือแอปเปิ้ลสารพัดนึก ”
สโนว์ไวท์ : โอ้! มันช่างวิเศษ
ราชินี ภาคแก่ : เพียงคำเดียวเท่านั้น
ถ้าเจ้าได้กินเข้าไปทุกสิ่งทุกอย่างจะสำเร็จ
สโนว์ไวท์ : จริงหรอคะ
ราชินี ภาคแก่ : ใช่ เจ้าอธิฐานสิ
แล้วค่อยกัดมัน
สโนว์ไวท์ : (ทำท่าอธิฐานแล้วกัดแอปเปิ้ล)
สโนว์ไวท์ : ฉันรู้สึกประหลาดจัง
(ทำท่าจะล้มลง)
ราชินี : หึหึหึ (ยิ้มแล้วหัวเราะดังๆ)
สโนว์ไวท์ : (ล้มลง สลบไปในที่สุด)
ราชินี ภาคแก่: โฮะๆ
สมน้ำหน้านังโง่เอ้ย!!!
คนแคระ 7: เดี่ยวนั่นเจ้าทำอะไรสโนว์ไวท์น่ะ!!! (คนแคระทำงานเสร็จแล้ว วิ่งเข้ามาหาราชินี)
ราชินี ภาคแก่: หนอย……..เจ้าพวกชอบสอด!!
คนแคระ 7: ตามเธอไป!!
ฉากที่ 6
บรรยาย : ราชินีวิ่งหนีไปในป่า คนแคระวิ่งตามเธอไปจนถึงหน้าผา ราชินีเดินถอยหลังไปยืนตรงหน้าฝาทันใดนั้นนางตกลงไปถึงแก่ความตายในที่สุด (ราชินีอยู่ตรงหน้าผา
ทำท่าเดินถอยหลังแล้วสดุดหินตกลงไปหน้าผา)
ราชินี ภาคแก่: กรี้ดดดดดดดดดด!! (ตกหน้าผา)
คนแคระ 5: เธอตกไปแล้ว!!
คนแคระ 5: ใช่ๆ เธอไม่รอดแน่
กลับไปดูสโนว์ไวท์กันเถอะ (เดินกลับไปหาสโนว์ไวท์)
บรรยาย : สโนว์ไวท์ช่างงดงามเหลือเกิน แม้ยามสิ้นชีพ จนคนแคระไม่อาจตัดใจฝังนางได้คนแคระทำโรงแก้วประดับด้วยทองให้ คอยเฝ้าอย่างใกล้ชิดไม่เคยห่าง จนกระทั่ง……………..ได้มีเจ้าชายผู้ ได้ยินว่ามีหญิงสาวนอนหลับในโรงแก้ว
เจ้าชาย: เธอคนนั้น
คือคนที่เราพบในป่า(เดินไปหาร่างของสโนว์ไวท์)
เจ้าชาย: เกิดอะไรขึ้นกับเธอ
บรรยาย : คนแคระเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าชายฟัง(คนแคระทำท่าเล่า
แล้วให้เจ้าชายพยักหน้ารับรู้) เจ้าชายได้ฟังแล้วรู้สึกเศร้าใจที่แม้จะได้เจอกับสโนว์ไวท์อีกครั้ง แต่เธอกลับหลับใหลเยี่ยงคนตาย
เจ้าชายจึงได้ขอคนแคระให้เขาได้จุมพิตเธอเป็นครั้งสุดท้าย
เจ้าชาย : (เดินเข้ามา จุมพิตสโนว์ไวท์)
สโนว์ไวท์ : (ตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง) ท่านคือคนที่เราเคยพบเมื่อครั้งอยู่ในป่า
เจ้าชาย : ใช่เราเอง…………ได้พบกันอีกแล้วนะ
เจ้าชายได้พาสโนว์ไวท์ไปอยู่ที่ปราสาทของตน
ท่ามกลางความยินดีของเหล่าคนแคระ และสโนว์ไวท์เองแม้จะไปอยู่กับเจ้าชาย
แต่เธอก็กลับมาเยี่ยมเพื่อนที่แสนดีทั้งเจ็ดคนของเธอบ่อยๆ
ความคิดเห็น