Fic D Gray man Holiday (ปี2แล้วจ้า!!!!)

ลำดับตอนที่ #11 : Chepter 7 คดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้น!!!

เย็นวันนึงในเมือง........มันกำลังจะเกิดคดีปริศนาขึ้น.......ที่เรียกว่า"ฆาตกรรม"ขึ้น

......................
........................................

ราวี่- เห้ๆ!! พวกเรามาดูนี้สิ!!!
อเลน- อะไรเหรอครับราวี่
รินารี่- วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียวนะ
คันดะ- ชิ!! คงไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรอกนะ
ราวี่- ไม่ใช่!! นี้ต่างหากละข่าวในหนังสือพิมพ์

"ฆาตกรโฉด โจเลียส ฮัสรัน ในคดีปล้นฆ่าชิงทรัพย์ ในขณะนี้ได้ทีตำรวจแห่งลอนดอนจับกุมได้แล้ว แต่ทว่าเพื่อนร่วมการก่อคดีนั้นสามารถหลบหนีไปได้ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จัก รูปร่างของชาดังกล่าว แต่ถว่า ชื่อนั้นก็คือ เพอร์ซัส ฮัสรัน ซึ่งระบุได้ว่า เป็นน้องชายของ โจเลียส ฮัสรัน ในทางนี้ตำรวจแห่งกรุงลอนดอนกำลังรีบดำเนินการอยู่ ขอให้ชาวเมื่องทุกคนโปรดระวัง"

อเลน- งวดที่แล้วก็อนาคอนด้างวดนี้ก็โจรอีก เฮ้อ~~อะไรกันนักกันหนานะ -0-
รินารี่- แต่ก็ยังดีกว่าผบ.ลูเวอเรียละกันT T
ทุกคน- นั้นสิเนอะT T

จ้อก~~~~จ้อก~~~~~~

คันดะ- เสียงอะไรนะ
อเลน- แหะๆ ท้องผมเองครับหิวข้าวแล้วอ่ะ ^////^
ราวี่- นายนี้ไม่ว่าเมื่อไหรก็หิวได้ตลอดเลยนะ -0-
รินารี่- จริงสิ!!! ฉันได้บัตรทานอาหารฟรีที่ร้านอาหารในเมืองมาพอดีเลยไปกินด้วยกันมั้ย!!
อเลน- ไปคร้าบ!!!
ราวี่- ก็ดีเหมือนกันนะ
คันดะ- แล้วแต่ - -

ในระหว่างเดินไปในเมือง

แง้ว!!!!!!!!!!!!..........

อเลน- อะ......อะไรนะ
รินารี่- ม....แมว...
ราวี่- สีมันเป็น...สี
คันดะ- ดำ..........

..............................
..................................................

สังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องแย่ๆขึ้นแหะ : ทั้ง4

ร้านอาหารในเมือง

อเลน- อิ่มแล้วคร้าบ~~~~~~~
ราวี่- อิ่มจังตังค์อยู่ครบ
คันดะ- .......- -
รินารี่- งั้นไปกันเถอะจ๊ะ

หน้าร้าน

อเลน- บรือ!! ไม่ใช่หน้าหนาวแท้ๆเย็นยะเยือกยังไงไม่รู้แหะ

ติ้ง................

อเลน- เอ๋........อะไรหยดลงมาเนี้ย......น.....นี้มัน.....น้ำเป็นสีแดง

หยดมาจากข้างบน : อเลน

อเลนรีบเงยหน้าขึ้นไปดูสิ่งที่อเลนได้ผม ผู้หญิงอายุราวๆ 20 แขวนคออยู่บนร้านและ.....เลือดอาบเท่าตัว

อเลน- น...นั้นมัน!!!!!
รินารี่- มีอะไรเหรออเลนคุง
อเลน- อย่ามองนะครับรินารี่!!!!
รินารี่- เอ๋.....
ราวี่- มีอะไรเหรออเลน
คันดะ- ........หือ....ราวี่!!!
ราวี่- อะไร.......น...นั้นมัน!!!!
รินารี่- กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

หลังจากนั้นแระมาณ20นาที

??- เกิดอะไรขึ้นนะ
??- มีคนตายนะซิ
ตำรวจ1- สารวัตครับเรานำตัวผู้เคราะห์ร้ายส่งไปที่โรงพยาบาลแล้วครับ ตอนนี้กำลังชันสูตรอยู่
สารวัต- อือ..ขอบใจมาก.แล้วคนนที่พบศพคือพวกเธอ4คนสินะ
อเลน- ค....ครับ
สารวัต- ตอนนั้นพวกเธอทำอะไรกันอยู่เหรอ
รินารี่- พวกเรามา..กินข้าวที่ร้านอาหารนี้กันนะค่ะ.....แล้วก็....
ราวี่- ก็เป็นอย่างที่เห็นละครับ
สารวัต- อืม......ถึงจะยังไม่ได้ชันสูตร แต่ก็ดูออกว่าเป็นการฆาตกรรม คงต้องหาผู้ต้องสงสัย.....เอ่อ...........
คันดะ- ผู้ต้องสงสัยมี3คน
ทุกคน- หา...
ราวี่- ย...ยู
สารวัต- แล้วเธอรู้ได้ยังไงละ
คันดะ- รอยนิ้วมือ.....
อเลน- รอยนิ้ว..มือ
คันดะ- ที่เชือกมีรอยนิ้วมืออยู่ใช่มั้ย......
สารวัต- ก็ใช่นะ....หรือว่า!!
คันดะ- รอยนิ้วมือของหนึ่งใน3คนนั้นต้องมีคนนึงเป็นคนร้ายอย่างแน่นอน.....
สารวัต- จริงด้วย!!! เห้!! รีบไปตรวจทันทีเลยว่ารอยนี้ตรงกับใครบ้าง!!!!
ตำรวจ2- ครับ!!
คันดะ- ชิ!! วุ่นวายชมัด
รินารี่- ค....คันดะ
คันดะ- อะไร
ราวี่- ป...เปล่าหรอก!!

สุดยอด O[]Oคันดะเหมือนนักสืบเลย : อเลน

หลังจากนั้น

สารวัต- 3นี้คนสินะ
ตำรวจ- ครับคนแรก คือ จอร์น ฮิวส์ เป็นคนขายของชำรวยที่อยู่ใกล้ร้านอาหารนี้
คนที่2 เวนตัน วอร์เนอร์ เป็นนักปีนเขาครับเห็นว่ามักจะมาซื้ออุปกรณ์ในการปีนเขาที่เมืองนี้เสมอ
คนสุดท้าย รันฮัส ซัสเพอร์เลียส ตอนนี้เป็นพนักงานขนส่ง
สารวัต- ไหนบอกมาสิว่าทำไมพวกคุณถึงมีรอยนิ้วมือที่เชือกได้
เวนตัน- ผมจะมาซื้อเชือกที่ร้านของคุณจอร์นนะครับ เพราะผมจะเอาไปใช้ในการปีนเขานะครับ แล้วผมก็ขอดูเชือกที่นั้นด้วย ลายนิ้วมือก็คงไปติดตอนนั้นนะครับ
รันฮัส- ผมจะซื้อเชือกมามัดของที่บ้านนะครับผมก็ไปที่ร้านนั้นด้วยแต้เชือกนั้นมันยาวเกินไปผมก็เลยซื้อเส้นอื่นไป
จอร์น- ผมก็จะต้องไปตรวจเช็ดดูว่าเชือกแต่ละเส้นขาดรึเปล่า ไม่แปลกหรอกครับที่จะมีลายนิ้วมือติดอยู่
สารวัต- อืม.......ในหมู่คนที่น่าสงสัยที่สุดก็มีแต่คุณจอร์นเท่านั้นละนะ
จอร์น- เอ๋!!
สารวัต- ก็มันจริงนี่น่า เพราะว่า 2คนนั้นเข้าออกมาจากร้านก่อนตั้ง4ชม. และเวลาที่เหยื่อตายก็คือหลังจากที่พวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นออกมาจากร้านได้แค่3นาที เพราะงั้นคนที่มีโอกาสลงมือที่สุคือคุณเท่านั้น!!!
จอร์น- อ...อะไรกัน

ด้านพวกอเลน(ยังอยู่)

อเลน- กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว
ราวี่- นั้นสิเนอะ
รินารี่- มันจะอะไรกันนะ เนอะคัน......คันดะ
ราวี่- เฮ้ย....ยู

แปลกๆ มันง่ายไปมั้ง มันต้องมีอะไรบางอย่างอยู่แน่......หืออะไร.........ผ้าเช็ดหน้า....มีรอยช๊อกโกแล็ตด้วยจะว่าไปแล้ว.....ที่ฟันของผู้หญิงคนนั้นมีรอยช๊อกโกแลตด้วย........แล้วก็.........รอยที่มือเหมือนเส้นเชือกเล็กๆ.....หือ...อักษร P H และก็ลูกษรกลับหัว P....H...เคยเห็นที่ไหนนะ.......หรือว่า!!!......เข้าใจแล้ว คนร้ายนะ....คือคนนั้น!! : คันดะ

สารวัต- เอาเป็นว่าไปที่โรงพักกัน
คันดะ- นายจับคนผิดแล้วมั้ง
ทุกคน- เอ๋...........
คันดะ- คนที่นายควรจับนะ รันฮัส ซัสเพอร์เลียส ต่างหาก
รันฮัส- หา!!!
สารวัต- ว่าไงนะ
อเลน- หมายความว่าไงนะครับคันดะ!!!
รินารี่- ไหงคันดะถึง....อย่าบอกนะว่า!!
ราวี่- นายรู้เหรอว่าเค้าฆ่ายังไง!!!!
คันดะ- แน่นะสิ
สารวัต- งั้นไหนเธอลองอธิบายมาซิ-0-
คันดะ- ก่อนอื่น หมอนั้นคงลงมือทุบผู้หญิงคนนั้นก่อนแต่เธอก็ยังไม่ตาย...เพราะงั้นนายเลยจัดการด้วยการแขวนคอซะ
รันฮัส- แต่ว่าก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะตายนะมันอยู่ในช่วงที่พวกเธอออกมาจากร้าน3นาทีนะ ฉันที่ออกมาก่อนจะไปฆ่าได้ไงแถมยังเชือกอีกฉันไม่ได้ซื้อเชือกนั้นไปซะหน่อย!!
คันดะ- แล้วฉันบอกตอนไหนละว่านายซื้อเชือกที่พูดไปตอนแรก
รันฮัส- ค....คือ......
คันดะ- เป็นเชือกเส้นอื่นต่างหากละเพราะว่าคงจะเป็นเพราะ2คนนั้นต้องดูเชือกเส้นอื่นด้วยแน่
อเลน- ว่าแต่เค้าจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นได้ไงครับ
คันดะ- .....วิธีการก็คือ อย่างแรกก็นำเชือกที่เตรียมไว้มาผูกไว้ที่คอผู้ตายแล้วก็นำตัวผู้ตายไปบนร้านและก็เริ่มทำการแขวนคอซะ
สารวัต- ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงก็ต้องตะโกนให้คนช่วยสิ-0-
คันดะ- ใช่นี้ไง.......
รินารี่- ผ้าเช็ดหน้า
คันดะ- ผ้าเช็ดหน้านี้มีรอยช็อกโกแลตอยู่ ซึ้งนั้นคงเป็นช็อกโกแลตที่ผู้ตายกินแน่
ราวี่- ย.....อย่าบอกนะว่า
คันดะ- แค่นายให้ผู้ตายกัดเชือกไว้ที่ปากแล้วก็ใช้ผ้าเช็ดหน้ารองไว้แค่นี้ก็ไม่มีรอยฟันที่เชือกแล้ว ถ้าหากว่าผู้ตายหมดแรงไปละก็เชือกในปากและผ้าเช็ดหน้าก็ต้องหลุดมาแล้วเชือกก็รัดคอผู้ตาตซะ
สารวัต- แต่ว่านะถ้าเป็นจริงผู้ตายก็สามารถจะจับเชือกและตะโกนว่าช่วยด้วย!! สิ
คันดะ- หึ......ก็แค่ใช้เอ็นเล็กๆผูกติดไว้ที่มือทั้ง2ในแบบเงื่อนไว้ที่ใดที่นึงของร้านพอผู้ตายหมดแรงเอ็นที่ผูกแบบเงื่อนก็จะคลายออกมาไง ส่วนถ้าถามว่าทำไมหาไม่เจอละก็คงจะเป็นเพราะช่วงที่มาที่นี้นายแอบเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อนั้นเอง
รันฮัส- ถึงมันจะมีอยู่จริง!! แต่ว่าก็จะไปรู้ได้ไงละว่าฉันใช่มันฆ่าผู้หญิงคนนั้น
คันดะ- โง่จริงนะ.........รอยเลือดไงละ รอยเลือดที่ขอมือผู้ตายมันต้องติดไปแน่ ถ้าไปตรวจดูดีๆต้องพบปฎิกิริยาของลูมินอลแน่
สารวัต- อือ.เราขอดูหน่อยนะครับ
รันฮัส- ไม่ต้องหรอก....เจ้าหนุ่มนั้นพูดถูกฉันเป็นนฆ่าเอง
คันดะ- รันฮัส ไม่สิ เพอร์ซัส ฮัสรัน ต่างหาก!!
สารวัต- ฮึย!!! ว่าไงนะO[]o+++!!!
รินารี่- คนที่เป็นข่าวอยู่นะเหรอ
อเลน- ต...ต.ต.แต่ว่าทำไมคันดะ....
ราวี่- ถึงรู้ได้ละ
คันดะ- คงไม่ได้สังเกตุตัวอักษรเลือดเล็กๆสินะ P.H ซึ้งย่อมาจาก เพอร์ซัส ฮัสรัน
และก็มีตัวลูกษรกลับหัวเพราะงั้น ถ้าหากว่า นำตัวอักษรจากหลังไปหน้าก็จะได้ว่า
รันฮัส ซัสเพอร์
ราวี่- งั้นคำว่าเลียสคงเอามาจากชื่อพี่ชายตัวเองสินะ
สารวัต- จริงรึเปล่า
เพอร์ซัส(รันฮัส)- ใช่ฉลาดมากเลยเจ้าหนุ่มใช่ฉันเป็นคนฆ่าเอง เธอคนนั้นเคยเป็นแฟนฉัน ฉันทำงานพนักงานขนส่งบังหน้าแต่พอรู้ว่าจริงๆฉันเป็นโจรที่เคยฆาตกรรมคนมาแล้ว เธอก็ตั้งใจเอาเรื่องนี้ไปบอกตำรวจ ฉันก็เลย
สารวัต- ฆ่าเธอซะ
เพอร์ซัส- ฮึ........สุดท้ายก็ถูกจับได้เหรอเนี้ย

..........
..................................

หลังจากนั้น

ราวี่- สุดยอดเลยยู!!!
รินารี่- เหมือนนักสืบจริงๆเลยนะคันดะ!!!
อเลน- ไม่คิดเลยนะครับว่าคันดะจะฉลาดขนาดนี้!!!
คันดะ- แกด่าฉันรึไงเจ้าถั่วงอก -*-
อเลน- อเลนครับ ถึงจะฉลาดแต่ว่าสมองด้านความจำยังพิการนะครับ^*^
คันดะ- แก......-*-
ราวี่- ทางด้านตำรวจก็บอกว่าจะปิดเรื่องที่ยูไขคดีให้เป็นความลับด้วยละ
รินารี่- อดดังเลยนะคันดะ
คันดะ- ช่างมันเถอะ
อเลน- แต่ว่านะครับ คงจะดังทั่วศาสนจักรแน่
คันดะ- หา - -
อเลน- ผมจะเอาภาพที่บันทึกไว้ไปเผยแพร่ให้ทุกคนในศาสนจักนดูครับ ผมไปนะ^ ^
คันดะ- เจ้าถั่วงอก!!! อย่าหนีนะว้อย!!!

ชื่อเสียงของคันดะจึงดังไปทั่วศาสนจักรด้วยประการนี้

[แถม]

สาขาเอเชีย

ฮิริน- คิริโนะ คันดะนะดังไปทั่วศาสนจักรแล้วนะ
คิริโนะ- เอ๋.....0 0
ไค- ไม่รู้รึไง ก็เจ้านั้นไปไขคดีมานะสิ - -
คิริโนะ- จริงเหรอเนี้ย
ยูมิ/นานามิ- ใช่แล้ว

สาขาทางยุโรป(อเมริกา)

นานาโฮะ- ไม่เบาเลยนิคันดะ ^ ^
____________________________________________________________

ตอนต่อไปพบกับเรื่องเล่ายองขวัญในศาสนจักร