สำนักงานกรมตำรวจ ณ ห้องทำการณ์สวนบุคคล
ไค- ฟังให้ดีนะ!! ในงานนี้ไม่ใช่แต่หยุดระเบิดแต่เราจะต้องจับกลุ่ม Dr.มัลให้ได้ด้วย!!!
พวกทาคาโอะ- รับทราบ!!!!
เรย์- จุดหมายของเรา....คือที่นี้ ที่ตึกของมัน
ไดจิ- ทำไมไม่ไปที่โรงงานก่อนละ 0 0
ฮารูนะ- เพราะว่าถึงเราจะสามารถปลดระเบิดได้แต่ก็จะไม่สามารถหยุดการทำงานของตัวยาได้เลย
โคโตนะ- หรือก็คือถึงเราจะทำให้ระเบิดหยุดได้แต่ก็จะทำให้ยายังแพร่เชื้ออยู่ไง
ไดจิ- อ่อ~~~~~~~~ แบบนี้นี่เอง
ฮิโรมิ- เข้าใจจริงๆแน่นะ - -
ทาคาโอะ- เราไม่มีเวลาแล้วนะรีบบุกกันดีกว่า
เรย์- อือ..ที่ทาคาโอะพูดมาก็ถูกจะทำไงต่อละไค
ไค- ......เริ่มปฎิบัติ!!!
............
..................
....................................
ณ ตึกเป้าหมาย
ไค- หลังจากที่เรย์กับฮารูนะจัดการยามข้างหน้าก็บุกได้
ทาคาโอะ- [รับทราบ]
ข้างหน้าตึก
ยาม1- คุ้มกันดีๆละ
ยาม2- เอ้อ......
ฮารูนะ- เฮ้....
ยาม2- หือ....ผู้!! อ้อก!! (โดนต่อย)
ฮารูนะ- ระวังหลังบ้างนะ
ยาม1- เสร็จฉัน
เรย์- แน่รึ.....
ยาม1- เฮ้ย!!.อุก.....(ถูกเตะ)
ฮารุนะ- สมน้ำหน้า - -
เรย์- รีบไปเถอะ
ไค- เร็ว
เข้าไปในตึก
ไค- ..........แปลก....
โคโตนะ- อะไรเหรอไคซัง
ไค- ทๆไมข้างในไม่มียามซักคน
เรย์- จริงด้วยนะ ปกติจะต้องมียามคอยเฝ้าข้างในด้วย
กึก.......
ทาคาโอะ- เสีนงอะไรนะ
ฮารุนะ- ระวัง!! ข้างบน!!
กึก!! (กำแพงโพล่มาจากข้างบน)
โคโตนะ- หลบเร็ว!!
ตุ้บ!!...........ยังโชคดีที่หลบทัน แต่ว่าในทางกลับกัน มีแค่ไคคนเดียวที่หลบเข้าไปข้างหน้ส่วนคนอื่นหลบไปข้างหลัง
ฮารุนะ- พี่โอเคมั้ย!!
ไค- แล้วพวกเธอละ
เรย์- เอ่อ.อื้อ..พวกเราไม่เป็นไร ไคนายไปก่อนเลย
ไค- เข้าใจแล้วนะ!!
>>>>>>>>>>
>>>>>
ทาคาโอะ- อูย..อะไรนักหน่าเนี้ย!!
.............................
ฮิโรมิ- จะบ่นทำไมย่ะ
.............................
ทาคาโอะ- หนวกหูนะ เธอกับแม็กแล้วก็เคียวจูอยู่นอกตึก ก็คอยระวังดีๆละ!!
.............................
ฮิโรมิ- เอ่อ!! ย่ะ!!
แม็ก- ฮือ~~ฉันบทน้อย T^T
เคียวจู- ยอมรับเถอะครับเรามันพวกจืดจาง
.............................
โคโตนะ- เรย์แก้ระบบทางนั้นได้มั้ย!! ฉันกับฮารุนะแก้ไม่ไหวเลย!!
เรย์- ไม่ไหวสายมันซับซ้อนมาก กว่าจะแก้ได้คงต้องใช้เวลานานทีเดียว
ทาคาโอะ- โธ่!! เราช่วยไคไม่ทันแน่
ฮารูนะปาประแจ
ทาคาโอะ- อูย~~
ฮารูนะ -อย่าพูดเรื่องไม่เป็นมงคลสิย่ะ!! นั้นพี่ฉันนะ!!
ทาคาโอะ- ฉันขอโทษ ~~~~
ฮารูนะ- จริงๆเลย เอ๋.............[ท่อระบายอากาศ] จริงสิ!!
โคโตนะ- อะไรๆ ฮารุนะตะโกนซะดัง
ฮารูนะ- อึ้บ!! หลุดแล้ว!!
โคโตนะ- ท่อระบายอากาศ
ฮารุนะ- ฉันจะเข้าไปทางช่องระบายอากาศ
ทาคาโอะ- เอาจริงดิ!!
ฮารุนะ- แน่สิย่ะ!! ฉันจะไปช่วยพี่!!
เรย์- แต่ว่านะ ถ้าหากว่า!!
ฮารุนะ- ช่างหัวมันสิ!! ถ้ามันเจอก็กำจัดซะสิ้นเรื่อง!!
ทาคาโอะ- โธ่!!!
ฮารุนะ- ฉันจะเข้าไปก่อนนะ!!
ทาคาโอะ- เดี๋ยวๆๆ!!
โคโตนะ- เชื่อใจฮารูนะเถอะ!! เราต้องแก้เจ้ากำแพงนิรภัยนี้ก่อน!!
เรย์- ทาคาโอะหยิบคีมตัดมาสิ!! เร็ว!!
ทาคาโอะ- ด.....ได้!!!
ทางไค
ไค- เหอะ!! ห้องสุดท้ายซักที
??- ยินดีต้อนรับไคคุง.....เธอโตขึ้นมากทีเดียวนะ
ไค- สันดานคุณก็แย่สุดยอดไปเลยนะ มัล
มัล- หึ.ทำอย่างกับจะถามว่าทำไมฉันต้องทำแบบนี้ด้วยสินะ
ไค- คุณทำแบบนี้ทำไม........
มัล- หลังจากที่ฉันออกมาจากคุก น้องสาวที่ฉันรักที่สุดก็ทิ้งฉันไป เพราะพวกตำรวจเพราะพวกมันคนเดียว!!!
ไค- บ้าสิ้นดี!!! เค้าทิ้งคุณไปก็เพราะคุณทำตัวเองไม่ใช่เหรอ!!....เพราะงั้น....!!
ปัง!!!!!
ไค- อึก!!! (โดนยิงที่ขา)..............ใคร!!
มัล- ขอแนะนำนะ.........เลขาของฉัน มิทานาชิ ยูเร
ยูเร- ไงพ่อหนุ่มหน้าตาใช้ได้นิ......แต่ว่าขอโทษนะจงตายที่นี้เถอะนะ!!!
ปัง ปัง ปัง!!!!!
ไค- ชิ!! (หลบทัน)
ยูเร- หึหึ....เก่งนิขาเจ็บขนาดนั้นยังหลบทัน
ปืนนั้น วอลเทอร์PPK มีกระสุนแปด ในระหว่างที่ลูกปืนหมดเราก็หาโอกาศยิงมันซะ : ไค
ปัง(5) ปัง(6) ปัง(7) ปัง(8)!!!
ตอนนี้แหละ!! : ไค
ปัง!!!!!!
ไค- อุก!!!! (เชียดแขนซ้าย)
ยูเร- ขอโทษนะ ฉันนะถนัด2มือ........ไปตายซะ!!!
.......................................................
..............................
ยูเร- ม.............ไม่จริง [ตุบ]............
ฮารูนะ- อย่ามายุ่งกับพี่ฉัน
ไค- หึ........มาสายจริงนะ
ฮารูนะ- ทางระบายอากาศมันซับซ้อนจะตาย กว่าจะมาได้ลำบากนะ - -*
ไค- นี้เธอมาทางนั้นเหรอ...
ฮารูนะ- แน่สิ.....
ไค- แล้วยัยนั้นจะเป็นไรรึเปล่า....
ฮารุนะ- ไม่ต้องห่วงหรอกแค่ปืนยาสลบ ยืนไหวรึเปล่า
ไค- พอ......!!!
ฮารูนะ- เหอะ..ทำเป็นพูดดีมา......
ไค- หึ........ฉันปลดระเบิดละนะ มัล
มัล-...............
ฮารุนะ- สลบไปนะ
ไค- เอาละ........
"คนที่คุณรักที่สุดคือใคร"
ฮารุนะ- คำถามเพื่อปลดรหัส.........
ไค- TERADA KIRILA น้องสาวหมอนี้...............
"รหัสผิด..... หากคุณใส่รหัสผิดอีกครั้งตัวระเบิดจะระเบิดทันที"
ฮารุนะ- ไม่จริงเหลือแค่ครั้งเดียวเหรอ!!!
ไค- โธ่!! หมอนี้มันยุ่งชมัด!!
..............................................
..............................
.............
"คนที่รักที่สุด".............."เนื้อความที่ว่า ทุกคนต้องตายให้หมด"
ไค- ใช่แล้ว!!
"TERADA EIASU"
ฮารุนะ- เดียวสิพี่นั้นนะ!!
.........................
...............
...........
.......
"ระเบิดหยุดแล้ว"
ฮารุนะ- ย.......หยุดแล้ว
ไค- เฮ้อ~~~~
เรย์- ทั้ง2คน!! (แก้ระบบเสร็จ)
โคโตนะ- ฮารุนะ!! ไคซังปลอดภัยมั้ย!!
ฮารุนะ- ฉันไม่เท่าไหรหรอกแต่พี่โดนยิงที่ขากับแขนแต่ก็ยังดีที่เชียดๆ แต่คงเดินไม่ได้ซักพัก
โคโตนะ- ยังดีที่เรย์อยู่ด้วยเลยทำได้เร็วขึ้นหน่อย
หลังจากนั้น.......
ทาคาโอะ- ไคนายเท่คนเดียวเลยนะ -3-
ฮิโรมิ- ตาบ้า!! เรื่องนี้มันเกี๋ยวกับความเป็นความตายเลยนะ!!
ไดจิ- แต่ฉันเนียสิไร้บทบาทโดยสิ้นเชิง T^T
เคียวจู/แม็ก- เราด้วย T^T
เรย์- หึหึ...เอาเถอะหยุดระเบิดได้ก็ได้แล้ว
โคโตนะ- ทำแผลไคซังเสร็จแล้วละ
ทาคาโอะ- นายนี้กระดูกแข็งชมัดเลยนะ [ฉันน่าจะได้งาบฮารุนะจังง่ายๆ]
ไค- ฮารุนะขอปืน
ฮารุนะ- ค่ะ 0 0 เอาไปทำอะไรเหรอ
ไค- ยิงคนบางคน
ทาคาโอะ- ใครละ
ปัง!!
ไค- แกไงละฉันได้ยินนะเฟ้ย!!
ทาคาโอะ- เฮ้ย....เดี๋ยวสิ!!!
_____________________________________________________________
บทส่งท้าย
ฮารุนะ- ว่าแต่พี่ทำไมถึงใส่ชื่อของมัลแทนละ
ไค- ถ้ามันบอกว่าจะฆ่าทุกคนในประเทศละก็มันก็ไม่ได้รักคนอื่นนอกจากตัวเองหรอก....
โคโตนะ- มิน่าละ สมเป็นไคซังเลยนะ
ทาคาโอะ- เห้!! มาเร็วคุณมัตสึดะจะถ่ายรูปแล้ว
ฮิโรมิ- นี้นายให้เกียรต์ไคหน่อยสิเค้าบาดเจ็บอยู่นะ
ทาคาโอะ- คร้าบๆ ท่าน(เคยเป็น)หัวหน้าห้อง
ฮิโรมิ- นี้นาย!!
เรย์- ใจเย็นๆน่า
แม็ก- ทาคาโอะก็เป็นแบบนี้แหละ
เคียวจู- ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนิครับน่าจะชินแล้วนี่น่า
ไดจิ- ช่ายๆ ป้าก็เข้มไปได้
ฮิโรมิ- ไดจิ!!
โคโตนะ- มาแล้วๆ
ฮารุนะ -รีบจังนะ
ไค- หึ........
มัตสึดะ- เอาละนะ .....................3
....................2
...................1
...................Go!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
END
.........................................
ตอนหน้าเป็น Speacail
ความคิดเห็น