คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chepter 8 เรื่องสยองขวัญในศาสนจักร
อเลน- จ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คันดะ- หนวกหูโว้ย!!!!!!!!
คันดะตบหัวอเลนทีนึง
รินารี่- เล่นเอาตกใจหมดเลยอเลนคุง
อเลน- ก็มันน่ากลัวนิครับ TAT
ราวี่- กลัวเรื่องที่ตัวเองเล่าเนี้ยนะ -A-
อเลน- ผมไม่เคยเล่าเรื่องสยองขวัญนี่น่า T T
คันดะ- ไร้สาระชมัด
ราวี่- เถอะน่า นานๆทีพวกเราจะพร้อมใจกันนอนไม่หลับแบบนี้แล้วมาเล่าเรื่องสยองขวัญ หายากจะตายชัก ต่อไปก็ตายู...ค..คือ..ฉันหมายถึง คันดะ นะ ^ ^ll
คันดะ- ทำไมฉันต้องเล่าด้วย -*-
อเลน/ราวี่/รินารี่- น่าขอร้อง~~~~(ทำตาเป็นประกาย)
คันดะ- (คิดหนัก).........ก็ได้ - -
อเลน/ราวี่/รินารี่- ไชโย!
คันดะ- แต่.......
อเลน/ราวี่/รินารี่- เอ๋ 0 0....
คันดะ- แน่ใจเหรอ..ว่าจะฟัง หึหึ......(เสียงสยอง)
รินารี่- ค...คันดะ
อเลน- ฟ...ฟังครับ
ราวี่- แต่..ไม่ต้องทำเสียงสยองอย่างนั้นก็ได้.....
คันดะ- ถึงฉันจะไม่ถนัด แต่ว่า..เรื่องนี้มันเรื่องจริงนะขอบอก หึหึ.......(เสียงสยอง)
อเลน- คันดะคร้าบT T~~~~
ราวี่- อย่าทำเสียงแบบนั้นเลยT T~~~~~
รินารี่- T0T~~~~~
"ในห้องนี้ เคยมีการทดลองสร้างสาวกที่เชื่อมต่ออินโนเซนต์มาก่อน ที่รู้ๆ...มาเป็นเด็กผู้หญิงญี่ปุน ถูกทดลองแล้วหลายต่อหลายครั้งถูกกักขัง.........ถูกทำร้าย พูดง่ายๆคือ...มันเป็นสิ่งที่น่าอาฆาตแค้นเยี่ยงนัก~~~ ฮิฮิ......."
ราวี่- ยูอย่าทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นสิ T T
อธิบายบรรยากาศโดยรวมของห้องที่ทั้ง4อยู่ก่อน มีเทียนเล่มเดียว......ห้องก็แสนสกปรก ของต่างๆก็เป็นสีแดงฉานไม่เว้นแม้แต่กำแพงเหมือนเลือดเสียงที่แสนเงียบและวังเวง ความมืดมิดเทียนที่ริบหรี่เต็มที บวกกับ ใบหน้าอันแสนน่าหวาดกลัวของคันดะ (โคตรน่ากลัว) และเสียงหัวเราะน่าหวาดเสียว........ฮิฮิ ...................
" หลังจากที่ทนกับความเจ็บปวดรวดร้าวทั้งหลายทั้งปวงไม่ได้ เธอจึงไม่ได้ปรากฎให้ใครต่อใครเห็นอีกเลย.........แต่ว่า เธอคนนั้นไม่ได้ออกไปจากอาคารนี้~~ซักก้าวเดียว~~ไม่มีใคต่อใครพบตัวเธอ จนถึงวันนี้ เธออาจจะยังวนเวียยนอยู่ จนวันนี้อาจจะยังพบกับความเคียดแค้นอยู่ก็ได้ไง!!!!!!!!!!!!!"
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (เสียงฟ้าร้อง)
อเลน/ราวี่- ว้ากO[]o!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.............................
.............................................................
สลบเป็นที่เรียร้อย ส่วนรินารี่เอาผ้าห่มคุมโปงไว้[เอามาตอนไหน]
คันดะ- ถึงได้ถามไงเล่าว่าจะฟังรึเปล่า -*- สุดท้ายก็กลัวจนได้............
รุ่งเช้า
ริเวอร์- คือว่านะ อเลน ราวี่ รินารี่
อเลน/ราวี่/รินารี่- คร้าบ/ค่า~~~~
รีเวอร์- ทำไมพวกเธอถึงได้.........ผมตั้งชี้โด่เด่กับตาดำอย่ากับหมีแพนด้าแบบนั้นละ -A-
รีเวอร์ถามด้วยความสงสัย ส่วนสาเหตุนะมาจากเมื่อคืนนั้นแหละ เพราะว่ามันกลัวจนขึ้นสมองเลย -A-
คันดะ- น่าสมเพชที่สุด
อเลน/ราวี่/รินารี่- ใครคิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนั้นเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โคมุอิ- สรุปแล้วเพราะเล่าเรื่องน่าหวาดเสียวกันใช่รึเปล่า
พวกอเลน- ใช่
รีเวอร์- 555+ แย่จังเลยนะ เพราะคันดะนะถ้าหากเข้าสู่โหมดนี้ทีไรเป็นหยุดไม่ได้ทุกที
คันดะ- ชิ!!
โคมุอิ- จริงสิ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว พวกเธอช่วยกันทำความสะอาดที่ห้องทดลองให้ทีสิ
ห้องทดลอง
อเลน- โดนใช่อีกแล้ว
รินารี่- เอาถอะจ๊ะ อเลนเพราะว่ายังไงซะวันนี้ก็เป็นวันทำความสะอาดประจำเดื่อนอยู่แล้ว
ราวี่- หิหิๆ น่าสนุกดีออกอเลน ^ ^
คันดะ- รีบทำเข้าสิฟ่ะ!! มัวคุยอยู่ได้!!
รินารี่- อเลนคุงหยิบผ้าชุบน้ำให้ที
??- นี้ค่ะ
รินารี่- ขอบ..........เอ๋........น...นี้เธอเป็นใครนะO[]o!!!
ราวี่- เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหรเนี้ย!!!
??- ตั้งนานแล้วละ ฉัน ชื่อ ริน โลรี่ เป็น คนของแผนกวิทยาศาสตร์ กลุ่ม2
อเลน- ฟู่.......ตกใจหมดเลย-0-
ริน- ขอโทษนะค่ะ เอาเป็นว่าเรามาช่วยกัทำเถอะค่ะ
ราวี่- ได้เลย!! คนน่ารักช่วนทั้งทีต้องทำอยู่แล้ว ^ ^
รินารี่- ฉันจะไปฟ้องยูมิจัง
ราวี่- แง้!!!
ริน- ฮิฮิ พวกเธอเฮฮาดีนะ ที่นี้ไม่มีคนเข้ามานานแล้ว.........
อเลน- ดูจากสภาพก็น่าจะใช่นะครับ
คันดะ- สกปรกซะขนาดนี้นิ - -*
ริน- ทุกคนไม่ค่อยมาทำความสะอาดกันที่นี้เลย มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น......
ราวี่- แย่จังเลยนะ แต่ว่านะไม่ต้องห่วงหรอกพวกรเจะชาวยเอง!!
ริน- ขอบคุณนะ
30 นาทีต่อมา
อเลน- เสร็จสะทีนะครับ
ราวี่- งั้นเราไปกันเถอะ
ริน- ขอบคุณนะ ดีใจจังเลย
รินารี่- เอ๋........อ๋อ....ไม่เป็นไรหรอก ไปกันเถอะริน
ริน- เดี๋ยวตามไป
ราวี่- งั้นพวกเราไปก่อนนะ
......
....................
ห้องแผนกวิทย์
รีเวอร์- ขอบคุณนะ เร็วดีจังเลย
อเลน- เพราะได้คุณรินช่วยนะครับ
รีเวอร์- ริน?
รินารี่- ก็คนของแผนกวิทย์กลุ่ม2ไงค่ะ
ราวี่- เห็นบอกว่าอยู่คนเดียวมาตลอดด้วย น่าสงสารจังเลยทำความสะอาดคนเดียวแบบนั้น
คันดะ- หึ...... พวกแผนกวิทย์ไม่มีคนว่างรึไง
..............โคมุอิสดุดกับคำพูดของพวกอเลน
โคมุอิ- เธอพูดถึง..ร....ร..ริน โลรี่ ใช่รึเปล่า
ราวี่- ใช่แล้วละ
รินารี่- ทำไมเหรอค่ะพี่
โคมุอิ- ที่นี้ไม่มีคนขื่อนั้นหรอกนะ แต่...ริน โลรี่ เป็นชื่อของ เด็กที่เคยถูกทำการทดลองแล้ว...ก็หายสาปสูญไปตั้ง5ปีแล้ว...........
............
........................................
เงียบมาเยือน...........
โคมุอิ- ม...ม....ไม่ได้โกหกนะ(เหงื่อแตก)
อเลน- ง....ง...ง.งั้นเหรอครับ (เหงื่อแตก)
รินารี่- ล....ล...ล.....แล้วรินคนนั้น.น...น...(เหงื่อแตก)
ราวี่- ม.....ม....มันคืออะไรละ.....ล..ล.ล...ล....(เหงื่อแตก)
คันดะ- (เหงื่อแตก).............=-=
"ฉันอยู่ที่นี้คนเดียวมาตลอด.......ตลอด.......ตลอด"
จ้ากO[]o!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(งวดนี้เจอของจริงแหะ)
[ติดตามตอนต่อไป]
__________________________________________________________
ความคิดเห็น