ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Pure Pure Heart (นี่นายแน่ใจนะว่ามันเพียวอ่ะ!)

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ย. 55


    [Intro]

                    ในวันปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ที่จะขึ้นม.ปลาย  นักเรียนจะต้องมาโรงเรียนก่อนวันที่จะเปิดเทอม ๑ อาทิตย์ เพื่ออบรม  ชี้แจงการจัดห้องเรียน  รับตารงสอน  และสุดท้าย... รับการบ้านแบบฝึกหัด

    Pure’s Part

                    อา... เดี๋ยวผมคงต้องไปโรงเรียนแล้วสินะ ...เอ๋? แล้วทำไมเราถึงมาคิดเรื่องนี้ล่ะ แล้ว เรากำลังทำอะไรอยู่ล่ะเนี่ย

    ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ

                    อืม... ผมพยายามเปิดเปลือกตาที่แสนนจะหนักอึ้ง  แล้วหยิบนาฬากาปลุกขึ้นมากดปิดเสียง เอ ดูดีๆแล้ว รู้สึกว่า นี่มันวันเปิดเทอมนี่นา!!!!!!!!!!’

                    “ ตายเน่ๆๆๆๆๆๆ สายแน่เลยผมรีบวิ่งไปแต่งตัวแล้วกระโดดออกจากบ้าน โดยยังที่ไม่ทานข้าวเช้าเลย จะทันมั้ยเนี่ย

    ณ โรงเรียน

    ตายล่ะหว่า มาช้าไปก้าวนึงซะได้  โถ่เอ้ย เราไม่น่าไปเล่นกับแมวพวกนั้นเลย (ถึงมันจะน่ารักก็เถอะ)

    นี่พวกนักเรียนที่มาสายตรงนั้นนะ มาหาครูหน่อยซิดูเหมือนว่าที่เรียกอยู่ตรงนั้นจะเป็นครูประจำชั้นของพวกผมเองแหละนะ ว่าแต่ที่มาสายน่ะ ไม่ได้มีแต่เราแค่คนเดียวงั้นเหรอ

    เฮ้อ  ซวยตั้งแต่วันแรกเลยนะเนี่ย ผมกับนายน่ะคนที่ว่านั่นหันมาพูด ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบ แล้วเค้าก็ดูเหมือนจะไม่ชอบใจ

    นี่นาย ผมกำลังพูดด้วยอยู่นะเขาพูดด้วยใบหน้าคาดโทษ แล้วเปลี่ยนสีหน้าเกลี้ยงเกลามาพูดด้วยอย่างอารมณ์ดี ฉันชื่อ ฮาร์ท นะ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วนายล่ะ ชื่ออะไรอา... เสียงของเค้าช่างดูไรเดียงสา ดูท่าว่าจะเป็นมิตรดี

    เพียว ฉันชื่อเพียวน่ะ  ยินดีที่ได้รู้จัก  เหมือนเราทั้งคู่จะลืมอะไรบางอย่างไปนะ

    นี่พวกนายสองคนนั้นน่ะ ฉันเรียกแล้วทำไมยังไม่มีซักทีฮะ!”

    ครับ/ครับเราทั้งสองขานพร้อมกันก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาครู

    ให้ตายสิพวกเธอนี่ เห็นทีจะต้องเพิ่มโทษซะแล้ว อ่าวๆ ดูท่าว่ามันจะซวยจริงๆนะครับเนี่ย

    พวกเธอเป็นเด็กห้อง B ใช่มั้ยอย่างนั้นก็ดีเลย  เย็นนี้พวกเธอสองคนต้องทำความสะอาดห้องเรียน จนกว่าจนถึง 6 โมง ถึงจะกลับบ้านได้

    แต่ครูครับ!!” ฮาร์ทดูเหมือนจะแย้งอะไรบางอย่าง

    ไม่มีแต่อะไรทั้งสิ้น ครูจะมาตรวจดูตอนเช้า ถ้ายังไม่สะอาด ครูจะให้ทำเวรทั้งสัปดาห์นี้!” ครูยืนคำขาด  เล่นเอาฮาร์ทดูเครียดไปเลย

    ถ้างั้นพวกเธอก็ไปเข้าชั้นเรียนได้แล้ว

    ณ ห้องเรียน

                    เอาล่ะ  ขอต้อนรับนักเรียนทุกคนนะจะ ครูชื่อ ซียู  ต่อไปนี้ก็ให้นักเรียนแนะนำตัวกันทีละคนเลยนะอ่าฮะ ยัยครูนี่ชื่อ ซียู เองเรอเนี่ย

                    เพื่อนๆแต่ละคนก็แนะนำตัวกันไปเรื่อยๆ  จากนั้นวันแรกก็ผ่านไปอย่างเฉื่อยๆ ดูเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่ว่าพวกผมนี่สิต้องเจอกับภารกิจอันน่าเบื่อ

                    ตอนนี้ส่วนใหญ่ทุกคนก็กลับบ้านกันไปเกือบหมดแล้ว ในตอนนี้ก็มีผม ฮาร์ท แล้วก็สาวแว่นอีกคนนึงอยู่ในห้องนะ ผมจำได้ว่าเธอน่าจะชื่อ โรส นะ

                    นี่ๆ คุณสาวแว่นที่อยู่ตรงนั้นยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับ นี่มัน ๕ โมงแล้วนะครับฮาร์ทเริ่มเอ่ยขึ้นก่อน

                     ฉันชื่อ โรสต่างหากเล่า นายเรียกให้มันดีๆหน่อยเธอสบดใส่คนที่ถาม

                    ฉันยังไม่อยากกลับน่ะ แบบว่ากลับไปก็ไม่มีอะไรทำ สู้อยู่โรงเรียนก็ไม่ได้ ให้ฉันช่วยทำความสะอาดด้วยเถอะนะ คุณโรสเริ่มมีแววตาสลดลง  ผมรู้สึกเหมือนว่าฮาร์ทก็เริ่มดูออกแล้วนะ

                    นี่คุณโรสมีเรื่องที่ไม่สบายอะไรรึปล่าวครับ ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ เล่าให้ผมฟังได้นะฮาร์ทรีบถามก่อนขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าอย่างนั้น

                    พ่อกับแม่ฉันเพิ่งเสียเมื่อตอนที่ฉันสอบเข้าได้น่ะคุณโรสพูดอย่างแผ่วเบาแต่พวกผมได้ยินอย่างชัดเจน

                    พวกเราทั้งสามคนก็เงียบไปตามๆกัน คุณโรสก็ลบกระดานอยู่นาน ก่อนที่เสียงหนึ่งจะเอ่ยขึ้นมาก่อน

                    แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ฉันน่ะ ขอแค่มีเพื่อนก็พอ... ขอแค่ยังมีคนที่ยังไม่ทิ้งฉัน ก็พอแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น ช่วยเป็นเพื่อนกับฉันหน่อยนะคะรอยคราบบนกระดานที่ไม่เหลืออยู่แล้ว แววตาที่ดูเศร้าหมองก็เริ่มมีประกายขึ้น  เธอหันมาพูดกับพวกผม

                    ได้สิ ฉันกับเพียวจะเป็นเพื่อนให้เธอเอง เพราะฉะนั้น เธอไม่ต้องห่วงนะฮาร์ทเอ่ยเสริมขึ้น ก่อนที่รอยยิ้มอ่อนโยนจะเจิดจ้ามาทางผม

                    เวลาก็ล่วงเลยผ่านมาเกือบจะหกโมง  โรสก็กลับไปก่อนแล้ว  ส่วนเพียวก็แอบอู้งานฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ ผมเดินมายังริมหน้าต่างใส พอที่จะมองเห็นท้องฟ้าในยามเย็นเป็นสีส้มแดง ในตอนนี้ มีเพียงแค่ผมกับฮาร์ทเท่านั้น

                    เดินมานั่งโต๊ะข้างหน้าของฮาร์ทที่กำลังหลับอย่างไม่รู้เรื่อง  ดวงตาที่กำลังหลับพริ้มอย่างสนิท  จมูกเชิดรั้น  ริมฝีปากบางอวบอิ่ม ใบหน้าเนียนใสจนดูคล้ายหญิงสาว  ผมสีอ่อนซีด

                    ดูเหมือนผมจะเพลิดเพลินไปกับการนั่งจ้องคนตรงหน้าจนดันเผลอเอามือไปลูบไล้แก้มเนียนใสอย่างเคลือบเคลิ้ม ดวงตาผมเริ่มหรี่ลงเมื่อกระทบกับแสงแดดจนเป็นประกาย

                    ไม่นานคนตรงหน้าผมก็เริ่มรู้สึกตัว  ผมจึงก้มหน้าลงไปเพื่อปกปิดไม่ให้คนตรงหน้าเห็นสภาพที่มันเขินจนหน้าแดงไปหมดของผมตอนนี้  บ้าเอ้ย จะตื่นมาทำไมตอนนี้เนี่ย

                    เอ่อ.. เรากลับบ้านกันเถอะผมเอ่ยขึ้นในขณะที่ยังก้มหน้าอยู่

                    อือมมมคนตรงหน้าผมก็คงไม่ได้สงสัยอะไรเพราะกำลังงัวเงียกับการตื่นนอนอยู่

    ขอบคุณสำหรับการรับชมนะเจ้าคะ TBC...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×