คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พันกัปซึมนีดา(ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^)
ฉันลืมตาขึ้นมาช้าๆก่อนจะลุกขึ้นนั่ง รู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่หัวนิดหน่อยเลยเอามือจับดูแต่มีผ้าปิดแผลปิดอยู่
“ตื่นแล้วเหรอเธอน่ะ”
“อ้าวนาย!!ยังอยู่อีกเหรอ”
“อืม”
“นายพาฉันมาที่ห้องพยาบาลเหรอ”
“ใช่ฉันพาเธอมา”
“อ่อขอบคุณนายมากเลยนะ ^ ^”
“อืม แล้วยังเจ็บอยู่มั้ย”
“เจ็บนิดหน่อยน่ะ”
“อืมดีแล้ว”
“อืมงั้นฉันไปทำความสะอาดก่อนนะ”
ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องพยาบาล..
“เดี๋ยวถ้าปล่อยให้เธอไปคนเดียวมีหวังได้แผลอีกแน่ๆไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้วเดี๋ยวฉันไปช่วยทำล่ะกัน”
“อ่า..ตามใจล่ะกันนะ ^ ^”
ฉันเดินนำหน้าเขามารู้สึกเลยว่าตัวเองเตี้ยจริงๆเมื่อเดินอยู่ใกล้ๆเขาเนี่ย T^T
“นิทำไมเธอถึงมาสายล่ะ”
“ฉันไปส่งน้องชายที่โรงเรียนน่ะ”
“น้องชายเหรอ”
“ใช่น้องชายสุดที่รักของฉันเลยนะ ^ ^ ”
“อ่า..เริ่มทำงานเถอะจะได้เสร็จไวๆ”
“อืม”
ฉันหยิบไม้กวาดมากวาดใบไม้ที่ร่วงอยู่ส่วนเขาก็เดินเก็บขยะใส่ถุงแล้วก็มาช่วยฉันกวาด
“นิเร็วๆหน่อยสิเธอน่ะมั่วแต่อู้แล้วเมื่อไรมันจะเสร็จเล่านี่มันจะเที่ยงแล้วนะ”
“ก็คนมันเหนื่อยนี่หน่า”
“ฉันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ”
“โอเคๆๆๆไม่อู้แล้วววว!! >0<”
เขายิ้มน้อยๆก่อนจะก้มเก็บขยะที่พื้นต่อจนในที่สุดเราก็ทำเสร็จ ฉันวิ่งไปซื้อน้ำกับข้าวมาให้เขากินเป็นการขอบคุณเขาก็รับไปแล้วยิ้มให้ฉัน
“นิเธอน่ะ”
“อะไรเหรอ”
“ไหนลองเรียกฉันว่าพี่สิ”
“พี่เหรอ?”
“อืมใช่..รุ่นพี่..ลองเรียกสิ”
“รุ่นพี่!!”
“ไงคับ ^ ^”
>///< อ๊ากกกก!!ยิ้มได้หล่อมากกกกกกกก!!..ฉันจะละลายอยู่แล้วนะเนี่ย
“อะไรเล่า -///-”
“ฮ่าๆๆๆฉันชอบให้เธอเรียกว่ารุ่นพี่มากกว่าต่อไปนี้เรียกฉันว่ารุ่นพี่นะเข้าใจมั้ย”
“อืม..ก็ได้รุ่นพี่^///^”
“อืมขอบคุณสำหรับข้าวนะ เออว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอฉันยังไม่รู้จักเธอเลยนะ”
“อ่อฉันชื่อฟ้าครามค่ะ ^ ^”
“แล้วน้องชายเธอล่ะ”
“เมฆา”
“อ่อเกี่ยวกับฟ้าทั้งคู่เลยนะ”
“ค่ะ ^ ^”
“งั้นก็ พันกัปซึมนีดา นะ”
“อ่อค่ะ พันกัปซึมนีดาเช่นกันค่ะ ^ ^ ”
“เธอชอบภาษาเกาหลีใช่มั้ย”
“ก็ใช่ค่ะฉันกำลังศึกษาอยู่ ^ ^”
“งั้น ฮักแซง แปลว่าอะไร”
“นักเรียนค่ะ”
“แทฮักแซงล่ะ”
“นักศึกษาค่ะ ^ ^”
“อ่าสงสัยจะชอบจริงๆงั้นว่างๆฉันช่วยสอนเอามั้ย”
“จริงเหรอค่ะรุ่นพี่ >0<”
“ฉันพูดคำไหนคำนั้น ^ ^ ”
“ตกลงค่ะขอบคุณนะค่ะ ^ ^ ”
“อืม”
“เฮ้ย!!ไอไอค์ฉันคิดแล้วว่าแกต้องอยู่ที่นี่”
0_o ทำไมเสียงคุ้นๆจังนะอย่าบอกนะว่า!!
“อ้าวไอฟิมล์แล้วแกมีอะไรว่ะ”
นั่นไงชัดเลย!! T^T
“ฉันจะชวนแกไปเที่ยวว่ะอยู่โรงเรียนมันน่าเบื่อแล้วนั่นใครว่ะที่นั่งอยู่กับแกอ่ะ”
นั่นไงวกมาหาฉันแล้ว เอาไงดีฟ้าคราม 0_0!!
“อ่อรุ่นน้องว่ะพอดีบังเอิญมาเจอกัน”
“เหรอว่ะไหนดูหน้ารุ่นน้องแกหน่อยดิ”
“แกแน่ใจเหรอว่ะ”
“แน่ดิว่ะถ้าหน้าไม่เหมือนผีฉันก็มองได้หมดแหละ”
“ฉันคิดว่าถ้าแกมองแกคงจะ...”
“เฮ้ย!!!”
ไม่ทันที่รุ่นพี่จะพูดจบนายนั่นก็เดินมาดึงฉันให้หันหน้าเข้าไปหาเขาฉันเลยเสียหลักร่วงจากโต๊ะไปนอนทับเขา
“เธอ!!ยัยเตี้ยเมื่อเช้านิ”
ฉันรีบเด่งตัวฉันออกมาจากเขาแล้วเดินมาหลบหลังของรุ่นพี่อย่างด่วนเลยแหละ
“เฮ้ยไอฟิมล์ใจเย็นดิว่ะเธอเป็นผู้หญิง”
“ไม่เย็นแล้วเว้ยเมื่อเช้าก็ปั่นจักรยานตัดหน้ามาตอนนี้ยังล้มทับฉันจนเสื้อเปื้อนไปหมด เธอรู้มั้ยว่าเสื้อตัวนี้ราคาเท่าไรยัยบ้า!!”
เขาตะหวาดลั่นฉันถึงกับสะดุ้งเลยแหละ >0<
“ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยเตี้ย”
“เฮ้ย...”
“อย่าพูดมากไอไอค์”
“นินายน่ะอย่ามาตะคอกใส่รุ่นพี่นะไอบ้า!!”
หว้า!!ทำอะไรออกไปว่ะเนี่ยฉัน..ปากหน่อปากดันไวกว่าความคิดซะงั้น T^T
“อ่อ~ได้ฉันจะไม่ตะคอกใส่เพื่อนฉันแต่เธอต้องมากับฉัน”
อีตานั่นไม่พูดปล่าวเดินมาลากฉันออกจากรุ่นพี่แล้วลาก(ย้ำว่าลาก!!)ฉันออกมา
“เฮ้ยฟิมล์ปล่อยเธอนะ!!”
รุ่นพี่ตะโกนตามหลังมาแต่ตาบ้านี่ดันพาฉันวิ่งมาตรงหลังเสาแล้วเอามือปิดปากฉันไว้
ฉันพยายามจะเรียกรุ่นพี่ที่กำลังจะวิ่งเลยไปให้กลับมาแต่ไม่มีประโยชน์
“เธอโดนหนักแน่ยัยเตี้ย!!”
“นายจะทำอะไรฉัน!!ไอบ้า”
“เดี๋ยวก็รู้”
แล้วเขาก็ลากฉันไปอีกแล้ว T^T (เรื่องนี้อีตานี่เป็นโรคจิตแน่ๆเลย)
เขาลากฉันมากลางสนามใหญ่ที่มีเด็กนักเรียนเยอะมากทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
“นิพวกเธอทุกคนยัยเตี้ยนี่มันกล้ามาลองดีกับฉันจงดูไว้เป็นตัวอย่างว่าอย่ามาอวดเก่งกับฉันอีก!!”
เขาประกาศเสร็จก็เวี่ยงฉันลงกับพื้นหัวฉันกระแทกเลยแหละรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกแล้ว
ซ่า!!~
น้ำ!!เขาเท่น้ำถังใหญ่ใส่หัวฉันและมันเหม็นมากทำไมเขาถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย?
ตามมาติดๆด้วยแป้ง ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขนมชุบแป้งเลยอ่ะ
“โอ๊ย!!”
ฉันเอามือกุมที่หน้าผากเพราะรู้สึกเจ็บมากๆและเลือดก็ไหลอีกแล้วฉันเลยเอาแต่ก้มหน้าใจจริงอยากจะลุกขึ้นมาเตะหน้านายนี่มากๆแต่เพราะมันเจ็บฉันเลยขอนั่งอยู่เฉยๆก่อนดีกว่า
“เป็นอะไรของเธอแค่นี้มาร้องครวญครางทีเมื่อเช้ายังยืนเถียงฉันเป็นชุดลุกขึ้นมาเก่งกับฉันอีกสิยัยเตี้ย!!”
“หยุดได้แล้ว!!”
ฉันทนไม่ไว้แล้วอีตานี่ถ้าไม่ได้สั่งสอนซะบ้างฉันคงนอนไม่หลับ - -*
“อ้าวลุกได้แล้วเหรอ”
“ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอ่นิทำไมจะลุกไม่ได้!!”
ฉันปล่อยมือออกจากหน้าผากที่เลือดกำลังไหลเขาดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นเลือดแต่เขาก็ปรับมาเป็นเหมือนเดิม
“เหรอ..ถ้าเธอไม่อยากโดนแกล้งอีกขอโทษฉันซะ!!”
“คนอย่างนายฉันไม่มีวันขอโทษหรอกไอบ้าเอ้ย!!”
พูดจบฉันก็กระโดนม้วนตัวและเตะเข้าที่ก้านคอของอีกตาบ้านั่นเขาล้มลงไปนอนหลับคาอยู่กับที่ทุกคนมองมาเป็นตาเดียวบ้างคนก็อัดวิดีโอบ้างคนก็ถ่ายรูป
“ฟ้าคราม!!”
นั่นมันเสียงรุ่นพี่นิ!!
“รุ่นพี่!!”
รุ่นพี่วิ่งฝ่าฝูงคนเข้ามาแล้วตรงมาหาฉันเขาดึงตัวฉันเข้าไปโอบไว้หลวมๆก่อนจะทำหน้าตาจริงจัง
“พวกเธอทุกคนถ้ายังไม่หยุดถ่ายและถ้ายังไม่ออกไปจากตรงนี้ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแล้วนะ!!!”
สิ้นเสียงฝูงชนที่เท่าฝูงควายก็หายตัววับไปกับตารุ่นพี่หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วเอามาเช็ดให้ฉันทั้งน้ำทั้งเลือดทั้งแป้งเต็มไปหมด
“ฝากเพื่อนฉันด้วยพามันไปห้องพยาบาลที”
รุ่นพี่พูดจบก็พาฉันเดินออกมาเขายังโอบไหล่ฉันไว้แล้วเดินออกมาเงียบๆ
“ขอโทษนะ..”
“อะไรค่ะรุ่นพี่”
“ที่มาช่วยเธอไม่ทัน”
“อ่อ..ไม่เป็นไรหรอกค่ะแค่นี้ก็ดีแล้วขอบคุณนะค่ะรุ่นพี่ ^ ^”
“อืม เธอเป็นไรมากมั้ยกลับบ้านไปเถอะเดี๋ยวฉันบอกอาจารย์ให้ส่วนเรื่องน้องไม่ต้องห่วงฉันจะไปรับเองเขียนชื่อโรงเรียนมาให้ฉันก็พอ”
“อย่าดีกว่าค่ะฉันไปรับเองดีกว่า”
“เอางั้นเหรอ”
“ค่ะเอาแบบนี้แหละค่ะแค่นี้ก็รบกวนรุ่นพี่มากแล้ว ^ ^”
“อืม เอางั้นก็ได้งั้นเดียวฉันเดินไปส่งตรงรถจักรยานนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“กลับไปทำแผลด้วยล่ะ”
“ค่ะ”
รุ่นพี่พาฉันเดินมาส่งตรงรถจักรยานฉันลาพี่เขาแล้วก็ปั่นจักรยานกลับบ้านไปอาบน้ำซะใหม่ทำแผลด้วยแล้วก็ออกไปหางานทำ เฮ้ย!!เกิดมาจนก็ต้องทนทำงานจริงๆเลยนะเนี่ย ..ฉันเดินมาหยุดหน้าร้านอาหารร้านมีป้ายแปะไว้ว่ารับเด็กเสริฟเงินดีงานเบาๆ ..ฉันเลยไม่คิดที่จะช้าไปสักนาทีฉันเข้าไปสมัครงานในนั้นทันที
“พี่ค่ะที่หน้าร้านเขียนไว้ว่าจะรับพนักงาน..”
“อ่อใช่ค่ะจะมาสมัครเหรอค่ะน้อง”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นกรอกใบสมัครเลยจ๊ะ^ ^”
“ขอบคุณค่ะพี่ ^ ^ ”
ฉันอ่านข้อตกลงของร้านพออ่านดูก็แฟร์ดีแค่ฉันต้องทำงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงห้าทุ่มเงินเดือนเดือนล่ะหมื่นมันก็คุ้มอยู่นะ..ฉันหันไปมองนาฬิกาที่ร้านเห็นตัวเลขตอนนี้คือห้าโมงเย็นแล้ว 0_๐
“เมฆา!!”
“อะไรเหรอจ๊ะ”
“อ่อเปล่าค่ะพี่ค่ะใกล้เสร็จหรือยังค่ะ”
“อ่าเสร็จพอดีเลยจ๊ะพรุ่งนี้มาทำงานเลยนะเอาบัตรที่พี่ทำให้ติดมาด้วยล่ะส่วนชุดน่ะใส่ชุดนักเรียนมาก่อนหรือชุดลำลองก็ได้รอให้ทางเราตัดชุดให้เสร็จก่อนแล้วค่อยใส่ตามแบบร้านก็ได้”
“ขอบคุณค่ะงั้นหนูไปก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีจ๊ะ”
ฉันรีบเดินออกมาจากร้านอย่างเร็วเพราะจากที่นี่ไปโรงเรียนของน้องชายฉันก็ไกลพอสมควรนี่ก็ห้าโมงจะครึ่งแล้วด้วย T^T …
ความคิดเห็น