คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Freshy
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่" ฉันและหนิงพูดทักทายพ่อแม่ของอีกฝ่าย
"นี่เธอจะขนมาทั้งบ้านรึยังไง"
แหมก็ฉันอดแซวข้าวของของเธอไม่ได้นี่ มันเยอะจนรับรองได้ว่าหอต้องแคบไปเลย
"ยังไงก็ฝากหนิง ด้วยนะหนูอุ้ม" แม่ของหนิงพูดกับฉัน
เรา2คนเป็นเพื่อนกันมานาน เวลาแซวอะไรเลยไม่มีคำว่า โกรธ อยู่ในหัวสมอง นอกจากจะคบกันมานานแล้ว เรายังเรียนที่คณะเดียวกันอีก โอ้ย ชาตินี้คงไม่ได้เลิกคบแน่ๆ
"นี่ๆ......... เป้ยังไม่มาอีกเหรอ"
ฉันเหนื่อยนะ มาพูดอะไรตอนยกของขึ้นตึกเล่า
"มา.....แล้ว.... แฮ่กๆ"
เราเปิดประตูเข้าไปก็พบ เป้กำลังทำความสะอาดตู้อยู่ แต่ไหง เสื้อผ้ามันถึงตัวเล็กจัง
"เป้ ทำไมเธอแต่งตัวอย่างงั้นหล่ะ "
เป้ทำหน้าเซ็งทันทีเลย ขอโทษษษษษ....^||^ฉันไม่ได้ตั้งใจ
"ก็แหม เข้ามหาลัยแล้วนะ แล้วฉันก็ไม่ได้เรียนคณะถึกบึกบึนเหมือนพวกเธอหรอกนะ"
"ย่ะ อยากจะรู้ว่าใครจะมีแฟนก่อนกัน"
หนิงพูดทำให้ทุกคนหัวเราะ แหม ก็ทั้ง 3 คนเนี่ย ไม่เคยมีแฟนกันเลย อย่างเป้อยู่ที่โรงเรียนเก่ามีคนมาจีบเยอะแยะ แต่คนอย่างเธอ ถ้าไม่หล่อ รวย เท่ ก็...ยาก ส่วนหนิง เธอเฮ้วมากเลย คอยปกป้อง เพื่อนๆทั้งกลุ่ม ส่วนฉันเป็นผู้หญิงอ่อนแอ น่ารัก แล้วก็...
"นี่คุณเธอ กะจะแบกไว้ทั้งวันรึไง"
เป้พูดขัดจังหวะขณะฉันกำลังเหม่ออยู่ แล้วเรา3คนช่วยกันทำความสะอาดห้อง
"โอ้ย เหนื่อยจัง "
เป้บ่นขณะที่นอนลงบนเตียงเดี่ยวที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีชมพูเรียบร้อยแล้ว ส่วนฉันกับหนิงนอนเตียง 2 ชั้น และแน่นอนหนิงนอนข้างบน เพราะว่าฉันคงปีนขึ้นลงทุกวันไม่ไหวแน่ๆ แล้วในที่สุดห้องก็จัดเสร็จ ...เฮ้อ
"นี่ๆ จะได้เจอพี่วาซักที" ฉันพูดลอยๆ
โครม!!! เสียงของตกดังมาจากข้านอก ฉันรีบวิ่งออกไปดู โฮ ข้าวของกระจาย
"ขอโทษนะคะ ทำให้ตกใจรึเปล่า"
เธอพูดอย่างเขินๆ หน้าแดงเรื่อ ผมสีน้ำตาลที่ยาว และม้วนหลวมๆดูเข้ากับเธอจริงๆ...><น่ารักมากเลย
"อยู่ห้องนี้เหรอค่ะ" ฉันถามขณะที่ช่วยเธอเก็บปากกาที่ตกอยู่
"ค่ะ อยู่ตรงข้ามกันเลยนะคะ แล้วเรียนอยู่คณะไหนเหรอ"
อย่ายิ้มอย่างงั้น ถ้าฉันเป็นเลสเบี้ยนต้องจีบเธอแน่
"อุ้มค่ะ เรียนอยู่วิศวะ ปี1ค่ะ"
"หา???"
ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย
"ขอโทษนะ ที่ทำให้ตกใจ พี่ชื่อ น้ำ ถ้าเกิดอยู่ข้างนอก ห้ามทักพี่เป็นอันขาดนะ"
"ทำไมหล่ะค่ะ" งงอ่ะ
"อุ้ม มีไรรึเปล่า"
หนิงถามขณะที่ออกมาดู เป้ก็เดินตามมา
"พี่น้ำคะ นี่หนิงค่ะ เรียนวิดวะเหมือนกัน แล้วก็เป้เรียนมนุษฯค่ะ"
"พี่ชื่อน้ำ เรียนปี 3 วิดวะนะ" พี่น้ำส่งยิ้มหวาน
"แล้วคุยอะไรกันนานเชียว" เป้ถามขึ้นด้วยท่าทีอยากรู้
"เออใช่ ทำไมไม่ให้คุยละค่ะ"ฉันเพิ่งนึกได้
"เดี๋ยวพี่เอาของไว้ในห้อง แล้วจะเล่าให้ฟังนะ"
ฉันช่วยพี่น้ำถือของไปไว้ที่ห้องตรงข้าม แล้วกลับมาที่ห้องของฉัน
"คืองี้ หลายๆคณะ..มีกฎห้ามปี1...คุยกับปี3แล้วก็ปี4หน่ะ" พี่น้ำบอกอย่างช้าๆ
"ทำไมหล่ะค่ะ"
สาบานได้ว่าบนหน้าของหนิงมีเครื่องหมายคำถามอยู่อย่างชัดเจน
"คือว่า....... อืม จริงๆแล้วก็เฉพาะเวลาที่พี่ใส่เสื้อ shop แล้วน้องอยู่ในชุดปี1หน่ะ" พี่น้ำดูเลือกคำพูดน่าดู
"ทำไมหล่ะค่ะ แล้วจะไม่คุยกันไปตลอดเลยเหรอค่ะ" เครื่องหมายคำถามบนหน้าหนิงเพิ่มเป็น 2อันแล้ว
"ไม่หรอก ไว้ถ้าปี1ทุกคนทำตามที่บอกได้ก็แค่นั้นแหละ"
"แล้วให้ทำอะไรหล่ะค่ะ"
เครื่องหมายคำถามลดลงแล้ว
"ก็สามัคคีกัน ร้องเพลงคณะให้ได้ก็แค่นั้นแหละ พอแล้วถ้าพี่เล่าหมด พี่ก็แย่ซิ" พี่น้ำบอกพลางทำหน้าวิงวอน
ทุกคนก็เงียบลง จนผิดปกติ ทำให้ฉันนึกถึงพี่ที่โรงเรียนที่คอยขู่ ' วิดวะเหรอ หนักนะ' โอ้ย ตาย ตาย
"แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่ยังผ่านได้เลย"พี่น้ำปลอบ
อยู่ๆก็รู้สึกฮึดสู้ขึ้นมา แล้วพี่น้ำก็ขอกลับไปที่ห้อง
"โอ้ยเธอว่าเราจะตายไหม ใครๆก็ว่าคณะเราโหด" หนิงทำหน้าอ่อนใจ
"ก็ผู้ชายเยอะ ก็ต้องหนักหน่อย" ฉันเองก็อ่อนใจนะหนิง
"แต่น่าอิจฉา จะได้ไปอยู่ในผู้ชายมากมาย" เป้ทำหน้าชวนฝัน "ถ้าไม่มีแฟนตอนนี้ ก็ไม่รู้มีแฟนตอนไหนแล้วนะ"
ฉันมองหน้าหนิงแล้วก็ถอนหายใจ มองหน้ากันประมาณว่า 'ใช่ซิ เธอไม่ต้องเจออย่างพวกฉันนี่'
ฉันรีบอาบน้ำแล้วเตรียมจะเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ฉันกับหนิงต้องไปที่คณะเพื่อไปรายงานตัว เป้ยังคงจัดเสื้อผ้าของเธอเข้าตู้ ส่วนหนิงก็ฟังเพลงอยู่บนเตียงอยู่เงียบๆ ฉันค่อยๆหลับตาลง
ในวันแนะแนวที่โรงเรียน
"พี่วาค่ะ งั้นปีหน้าพี่วาก็อยู่ปี4 หน่ะซิค่ะ" ฉันถาม
แหม>< เด็กที่จบจากโรงเรียนในเมืองนี่เท่จริงๆ โชคดีจัง ที่พี่วามาแนะแนวให้โรงเรียนฉัน
"อืม แล้วน้องอุ้มจะเข้าวิศวะเหรอ ไม่คิดเปลี่ยนใจมาเรียนคณะบริหารกับพี่เหรอ" พี่วาพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
โอ้ย ตายไปหนึ่งคนแล้ว พี่เห็นศพกองอยู่หน้าพี่ไหมเนี่ย
"ไม่เอาดีกว่าค่ะ อุ้มอยากเรียนวิศวะ" นี่กัดฟันพูดนะเนี่ย
"งั้นมีอะไรก็ถามพี่ได้นะ"
......
"we are ยาม ย... า....ม... ยาม ยาม"เสียงดังมาจากหน้าหอ โอ้ยใครมาบูมเนี่ย มันกี่โมงกี่ยามแล้ว มืดหมดแล้ว หา!! ตี3 เนี่ยนะ
"ไอ่บ้า ไปไหนก็ไปเลย หนวกหู!!!" เสียงดังมาจากเตียงของหนิง
เสียงเงียบไปละ นี่ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไร อ่าใช่ยังจำรอยยิ้มของพี่วาในฝันได้เลย ผมสีดำเข้ม ตาหวาน แก้มป่องเส็กๆ เวลายิ้มจะเห็นเขี้ยว T*Tอยากเจอจังเลย
"นี่ เมื่อคืนนี่มันบ้าบออะไร " หนิงบ่นขณะหวีผมอยู่
เช้านี้ฉันรวบผม แต่งชุดนักศึกษา และทาแป้งที่หน้าเล็กน้อย ไม่ได้แต่งหน้าเพราะฉันไม่เคยแต่งหน้าเลย และเริ่มใส่ถุงเท้า
"ถ้ามีอย่างงี้ทุกคืน คงแย่" ฉันตอบขณะมองไปทีเป้ที่ยังหลับอยู่
เราก็ไปกินเข้าที่โรงอาหารของหอ และก็ได้เห็นเด็กผู้หญิงหลายคนที่แต่งตัวเหมือนกับเรา แน่ใจได้ว่าทุกคนเรียนวิศวะแน่นอน แต่ละคนน่ารัก และส่งยิ้มให้กัน นี่พวกเธอเรียนคณะวิศวะจริงๆเหรอ ฉันนึกว่าคณะวิศวะฯจะต้องเป็นพวกที่ถึกๆซะอีก
เมื่อกินข้าวเสร็จ ฉันกับหนิงก็เดินไปที่คณะซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก บริเวณหน้าคณะมี คนที่ใส่ชุดเหมือนเราหลายคน แต่ว่าไม่เท่าผู้ชายที่ยืนกันอยู่เต็มไปหมด โอ้ย!! พี่วาค่ะ ถ้าอุ้มนอกใจพี่วา พี่วาอย่าโกรธนะ เอ๊ะ แต่ละคนหันไปมองอะไร
เมื่อฉันหันไปดู อ่ะรถเก๋งสปอร์ตสีดำราคาคงจะแพงมากเลี้ยวเข้ามาจอด แล้วคนที่ลงมาจากรถ โอ้ยหุ่นเท่จริงๆ ใส่ชุดนักศึกษาคณะเราด้วย ฉันคิดว่าเขาสูงเกิน 180หล่ะ สูงพอๆกับพี่วาเลย แต่สำหรับหนุ่มคนนี้ฉันขอให้นิยามว่า 'เท่' โครงหน้าที่ได้รูป แก้มไม่ป่องเหมือนพี่วา สายตาดูดุ อาจเพราะเขาไม่ยิ้มเลย ผิดกับพี่วามักยิ้มตลอดเวลา แล้วเขาก็เดินตรงไปหาหนุ่ม 2 คน คนหนึ่งอ้วนและดูท่าทางตลกๆ ไม่เหมือน'นายตาดุ'นั่น และอีกคนหนึ่งสูงไม่แพ้นายตาดุนั่น แต่เค้ายิ้มเก่ง และมีหน้าที่สวยจนผู้หญิงอย่างฉันอาย แถมผมสีดำที่ตัดกับหน้าขาวๆของเขายังทำให้ดูเด่นอีก ไม่แปลกใจที่ทุกคนหันไปมองเพราะทั้งฉันและหนิงยังอดใจไม่ไหว อ่ะนี่ฉันจะนอกใจพี่วาใช่ไหม ไม่ไม่ เดินเข้าคณะดีกว่า
"คนที่ขับรถสีดำนี่เท่เนอะ" หนิงพูดท่าทีเฉยๆ
"นายตาดุนั่นหน่ะนะ สู้พี่วาไม่ได้เลย" ฉันพูดพลางคิดเปรียบเทียบหน้าพี่วา กับนายตาดุ
"เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ นายตาดุเหรอ" หนิงหัวเราะ
"ใช่ นายตาดุ ตาอ้วน แล้วก็นายหน้าสวยไง" ฉันนับนิ้ว
"นี่ถ้าเขารู้คงโกรธน่าดู"
"ใครจะไปบอกเค้ามิทราบ" ฉันมองหนิงประมาณว่า 'หรือว่าจะเป็นเธอ'
ฉันมานั่งเรียงรหัสอยู่ใต้ตึก เรียงแถวละ 50 คน ฉันนั่งพับเพียบข้างหน้าสุด แล้วทำไมแถวฉันคนหายไปไหนหมด ฉันรหัส 046 แต่เท่าที่ดูรายชื่อมา รหัสข้างๆฉันเป็นผู้ชายนี่นา โชคร้ายอะไรอย่างงี้ น่าจะมีเพื่อนคุยบ้างน้า
"นี่เธอรหัสอะไร"
ฉันเงยหน้าขึ้น เห็นผู้ชายยืนทำหน้าตื่นๆอยู่ ผมเขาไม่ยาวมาก สีผมดำและก็เงาด้วย
"046"
"เจอแล้ว ฉันนั่งตรงนี้แหละ" เขาชี้ที่รหัส047
ฉันยิ้มให้ เขาดูสบายๆ และท่าทางจะคุยเก่ง และที่สำคัญ หน้าตาก็ถือว่าดีทีเดียวหล่ะ
"น้องๆครับ เดี๋ยววันนี้พี่จะพาไปรายงานตัว แล้วคนที่นั่งข้างๆน้อง ทำความรู้จักกันซะนะ ขอเบอร์โทรกันไว้ด้วย เพราะเดี๋ยวก็ต้องเรียนแล้วก็ทำกิจกรรมด้วยกัน รู้จักกันไว้นะครับ หรือจะจีบกันก็ได้นะ" พี่ปี 2 พูดทำให้ทุกคนหัวเราะ
"แล้วเธอชื่ออะไร"หนุ่มหน้าตื่นข้างๆฉันหันมาถาม
"ชื่ออุ้ม แล้วเธอหล่ะ"
"เราชื่อกัน "
"ดูนั่นซิ วินมาแล้ว" เสียงผู้หญิงที่อยู่ที่อยู่ใกล้ๆมากระทบหูฉัน ฉันเลยอดหันไปดูไม่ได้ อ่ะ!!!! นายตาดุ หนุ่มหน้าสวย ตาอ้วน นี่สาวๆชอบกันขนาดนี้เชียว ได้ยินเสียงสาวๆ พูดกันดังหึ่งๆ เขาเดินมาใกล้ๆฉันขึ้นเรื่อยๆ นายตาดุหยุดคุยกับผู้ชายที่ห่างจากฉันไปประมาณ10คน อ้า !!!เขาก็เดินมาใกล้ฉันมากขึ้น
"เธอรหัสอะไร"
นี่นายถามคนอื่นแล้วยังมาทำหน้าดุใส่อีกนะ นายตาดุ
"046" ฉันฝืนยิ้ม
แล้วเขาก็เดินมานั่งใกล้ๆฉัน หา!!!! นี่นายตาดุรหัส 045เหรอ ไม่ๆ โอ้ พระเจ้าทำไมลงโทษลูกอย่างงี้T0T
"นี่เธอ จะมองฉันอีกนานไหม" นายตาดุหันมาถาม
"ขอ.. ขอโทษ นายรหัส 045 จริงๆเหรอ" ฉันกล้าถามไปได้ยังไง><
"ถ้าไม่ใช่จะมานั่งไหมหล่ะ"
ทำไมต้องทำหน้าหาเรื่องด้วยหล่ะ=.=+
อยู่ๆ กระเป๋าของฉันก็สั่น อ้อ โทรศัพท์ ใครโทรมาตอนนี้ หา!!!ยายหนิง
"โทรมาทำไม" ฉันพูดเบาๆ
"โชคดีตกเป็นของเธอนะ ฮ่าๆ" ^0^
"ซวยหล่ะซิไม่ว่า" ฉันพยายามไม่ให้นายตาดุรู้ตัวว่าพูดเรื่องของเขา
"เธอไม่รับรู้รัศมีอาฆาตบ้างเหรอ เธอต้องตายเพราะโดนผู้หญิงที่ชอบนายนั่นฆ่าแน่ๆ ฮ่าๆ" ^0^
ฉันกดวางโทรศัพท์ โอ้ย><นี่เธอเห็นความทุกข์ของฉันเป็น เรื่องสนุกเหรอ ฉันหันไปมองข้างหลัง โอ๊ะสายตาผู้หญิงนี่ดุจัง ฉันไม่ได้เป็นแฟนนายตาดุนี่สักหน่อย นายตาดุทำไมฉันต้องมารหัสใกล้ฉันด้วย
"เราชื่อกัน นายชื่อไรเหรอ" กันถามนายตาดุ ดีใจจริงๆที่ไม่ต้องถามเอง
"วิน" นายตาดุทำหน้าไม่ค่อยใส่ใจ ชื่อวินนี่เอง อ๋อที่สาวๆชอบกันคือนายตาดุหรอกเหรอเนี่ย
"ฉันชื่ออุ้ม นี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม"
"เธอจะเอาไปทำอะไร"
ทำไมต้องทำหน้าไม่พอใจด้วย
"ก็พี่เขาให้ขอเอาไว้ ฉันไม่โทรไปจีบนายหรอกน่า"
ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหว ฉันจึงหันไปขอเบอร์กันแทน
"ขอโทษ " วินพูดด้วยเสียงเบาๆ แต่มันทำให้ฉันไปมองเขา เขาไม่ได้มองมาฉัน หน้าเขาตอนนี้ไม่ดุอีกแล้ว
"บอกเบอร์เธอมาสิ" วินหยิบมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมา
สงสัยบ้านนายจะรวยมากเลยนะ
ฉันบอกเบอร์เขาไป 'แชะ' เสียงกล้องดังขึ้น วินถ่ายรูปทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัว
"โอ้ย จะถ่ายก็ไม่บอก"
"บอกแล้วเธอจะสวยขึ้นเหรอ"
ไอ่บ้าหน้ากวนประสาทเอ้ย
"น้องๆครับ มาตั้งแถวเรียงข้างหน้า ผู้หญิงอยู่ข้างหน้า เราจะไปรายงานตัวกันละนะ"
พี่ปี 2 คนเดิมพูด ทุกคนลุกขึ้นอย่างช้า
"เป็นไงบ้าง" หนิงยิ้มอยู่ข้างๆฉัน
"สนุกมากกกก" ประชดนะเนี่ย รู้ไว้นะยายหนิง
แล้วเราก็เดินไปรายงานตัวที่ตึกกลาง ผู้หญิงอยู่ข้างหน้า บางช่วงก็ได้วิ่ง ฉันเห็นเพื่อนผู้หญิงหลายคนไม่ไหวบ้าง เป็นลมบ้าง ทำไมฉันกับหนิงถึงอึดอย่างงี้ เราเป็นอย่างงี้นานแล้วที่ไม่ต้องอาศัยผู้ชาย ไม่ว่างานไหนๆ เรา 2 คนทำมักดีกว่าผู้ชายเสมอ
เราไปนั่งเรียงรหัสอีกครั้ง เพื่อรายงานตัว คณะเรามีนักศึกษาจำนวนมาก เลยต้องค่อยๆแบ่งไปรายงานตัว ฉันคุยกับกัน อย่างสนุกสนาน ทำให้รู้ว่าเขาเป็นเด็กจังหวัด ลำพูน ฉันว่าสาวๆในจังหวัดลำพูนต้องชอบเขาเยอะแน่ๆ เพราะด้วยหน้าตาที่ดีแล้วยังคุยสนุก ส่วนวินก็นั่งเงียบๆ มองโน่นมองนี่ หันไปคุยกับเพื่อนเป็นบางครั้งบางคราว
พอเรารายงานตัวเสร็จกันหมดเราก็มานั่งทำกิจกรรมกันอยู่ใต้ตึกกลาง พี่ๆปี 2 มากันเยอะมากๆ และฉันสังเกตได้ว่าคณะนี้ผู้ชายเยอะจริงๆ และแน่นอนว่าหน้าตาดีเยอะเลยหล่ะ ^.^
"น้องครับชื่ออะไร" พี่ปี2 ที่หน้าตาไม่เอาไหนคนหนึ่งถามผู้หญิงที่นั่งแถวที่2
"เออ... ชื่อฝางค่ะ" เธอหน้าแดง และก็น่ารักมากๆเลย ตาสวยและผมยาวตรงเชียว
" ออกมาข้างนอกหน่อยครับ " พี่คนเดิมถามฝาง แล้วทุกคนก็โห่ “ถ้าพี่ให้น้องเลือกผู้ชายมาเล่นเกมส์กับน้อง น้องจะเลือกใคร”
ชั่วครู่นั้นฉันเห็นฝางมองมาทางฉัน อ่ะ ไม่ซิมองมาที่นายวินตาดุต่าหาก เธอต้องชอบนายนี่แน่นอน แต่น่าเสียดายที่นายวินมองอยู่ที่พื้นพอดีคงไม่เห็นสายตาของฝาง
"ไม่เอา... ค่ะ " ฝางพูดอย่างเขินๆ
ไม่อยากเชื่อว่าคณะวิศวะจะมีแต่คนหน้าตาดี เพราะแต่ละคนที่ถูกเรียกออกไปทำกิจกรรมล้วนแต่ ....อืม หล่อพอใช้ได้เลย เจริญหูเจริญตาดีจริงๆ
พอเลิกจากการรายงานตัวฉันกับหนิงกำลังเดินกลับหอ
"นี่ขนาดพี่ปี2 บอก ให้พวกผู้ชายมาส่งนะเนี่ย ยังไม่เห็นมีใครมาเลย" หนิงบ่นมาตั้งแต่เลิกออกมา
จริงๆแล้วกันก็อาสาจะมาส่ง แต่ฉันปฎิเสธเองแหละ
"เป็นไงบ้างเด็กปี 1 " เสียงทักทายดังมาจากรถเก๋งสีขาวที่จอดอยู่
โอ้ พระเจ้าช่วย พี่วา อยากจะกรี๊ดๆๆๆๆ
"พี่วามาได้ยังไงค่ะ" ฉันพูด
"เมื่อกี้เห็นเดินกันอยู่ เลยจอดดูหน่ะ"
ยิ้มอ่อนโยน โอ้ยอยากสลบ
"ไม่รู้น้องปี 1 สนใจไปกินเค้กกับพี่ไหมเนี่ย"
ชวนอย่างนี้ให้น้องๆปฎิเสธเหรอ
"ไปซิค่ะ แต่พี่วาเลี้ยงนะ"
ยายหนิงพูดได้ตรงใจมากๆ คบกันมานานพูดดีวันนี้เองนะ
เราไปนั่งที่ร้านเค้กนอกมหาลัย ร้านนี้น่ารักมากเลย แต่เค้กราคาแพงเอาการเหมือนกันนะ
"อยากกินอะไรก็สั่งเอานะ"
กินพี่วาได้ไหมค่ะ น่ากิน><
ฉันเลือกเค้กชาเขียวกับชาพีชเย็นแก้วใหญ่ หนิงกินไอติมเค้กกับชามะนาว ส่วนพี่วาสั่งกาแฟร้อน
"เป็นไงบ้างวันนี้ไปรายงานตัวใช่ไหม" พี่วาถามขณะวางกาแฟบนโต๊ะ
"ก็ดีค่ะ คนเยอะดี" หนิงตอบพลางตักเค้กสีชมพูเข้าปาก
"แล้วนี่เรียนสาขาอะไรกัน"
พี่วาคนกาแฟที่มีไอขึ้นมาช้าๆ
"พวกเราว่าจะเลือกเครื่องกลค่ะ" ฉันตอบก่อนจะดูดชาพีชแสนชื่นใจ
"งั้นก็สาขาเดียวกับน้องพี่หล่ะซิ"
หา!!!!!
"พี่มีน้องด้วยเหรอค่ะ" ฉันไม่เห็นรู้เลย
"พี่เคยบอกแล้วนะ เอ๋หรือไม่ได้บอกน้า"
พี่วาค่ะ อย่าสงสัยเลย คงเพราะอุ้มมัวแต่จ้องพี่วาจนไม่ฟังอะไรมากกว่า
"แล้วนี่พี่วามาทำอะไรค่ะ"
ตัดบทเลยนะยายหนิง
"ก็มาหาอาจารย์ที่ปรึกษา แล้วเจออุ้มกับหนิงเนี่ยแหละ"
พี่วานั่งพิงเก้าอี้ดูดีเหลือเกิน แล้วก็นั่งอยู่อย่างนั้นจนเค้กหมด แล้วพวกเราก็ออกจากร้าน แน่นอนยายหนิงให้ฉันนั่งหน้า ขอบใจมากยายเพื่อนรัก พี่วาขับรถไปส่งเราที่หอ บ๊ายบายค่ะ><
"นี่ๆ หุบยิ้มซะบ้างเถอะ พี่วานะไม่ใช่ของหวาน จะได้ทำเป็นน้ำลายไหลนะ"
"ไว้เธอมีคนที่ชอบบ้างก็รู้"
ฉันตอบหนิงก่อนจะเดินขึ้นหอไปพร้อมกัน
"อย่างฉันเหรอ ไม่เคยมีผู้ชายที่ตรงใจซักที"
"ไม่แน่นะ มีคนในคณะดูดีเยอะแยะ"
"ไม่เอาดีกว่า"
พวกเราเดินเข้าไปในห้อง เห็นเป้นั่งอ่านนิตยสารอยู่ เธอสวมเสื้อกล้ามตัวจิ๋ว กับกางเกงาสั้น นี่เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องฉันแน่เหรอ -_-+
"เป็นไงผู้ชายคณะเธอหล่อไหม"
ทำไมในหัวสมองเป้ถึงมีแต่เรื่องผู้ชายคณะวิศวะนะ จริงๆแล้วเธอน่าจะมาเรียนวิศวะซะเองเลย
"ก็ไม่เลวนะ อย่างนายตาดุไง รหัสข้างอุ้มด้วย"
อ้าว หนิง ไหงพูดงี้หล่ะ
"จริงๆเหรอ" เป้ถามถ้าทางสนใจ
"นี่ๆ นายวินนั่นหน่ะ ดุก็ดุ ปากก็.....หมา"
ฉันสรรหาคำดีที่สุดแล้วนะ
"แล้วดูดีใช่ไหมหล่ะ"
เป้ถาม หนิงพยักหน้าทันที
"น่าอิจฉาจังเลย"
ตรงไหนย่ะ +.+;
ขณะที่ฉันไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำ พี่น้ำก็เดินเข้ามา เธอใส่เสื้อคลุมสีฟ้าเข้ม และรวบผมขึ้นเห็นต้นคอสีขาวสะอาด
"ไงจ๊ะ ไปคณะแล้วเป็นยังไงบ้าง"
"ก็ดีค่ะ"
ฉันก้มหน้าอย่างเขินกับผิวของตัวเอง อ่ะใช่แล้ว
"เมื่อคืนพี่ได้ยินไหมค่ะ"
"เสียงตะโกน หน่ะเหรอ ก็พวกผู้ชายเค้าเมาก็เป็นงี้แหละ"
พี่น้ำตอบมาอย่างไม่คิดมาก
"หนวกหูจริงๆ"
"เดี๋ยวอุ้มก็ว่ามันเป็นเรื่องสนุกเองแหละ "
พี่น้ำพูดพลางหัวเราะออกมา
เรื่องอะไรก็ใหม่ซะหมด แต่สักพักคงชินนะเรา
ความคิดเห็น