คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER TWELVE: IT NOT BE TRUTH !!! (1)
CHAPTER TWELVE: IT NOT BE TRUTH !!!
ณ สตูดิโอแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ถ่ายแบบของ 2 หนุ่ม
"พี่ฮันกยองครับ พี่ฮันกยอง!!"
ซองมินเรียกฮันกยองที่มัวแต่นั่งเหม่ออยู่ ทั้งๆที่เค้าเรียกเจ้าตัวมาประมาณ 10 รอบแล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนตรงหน้านี้จะตื่นจากภวังค์ตามเสียงเรียกของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ในที่สุดความอดทนของซองมินก็หมดลง เขาเลิกเรียกคนตรงหน้าพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ก่อนจะโพล่งเรียกชื่อฮันกยองด้วยเสียงดังๆ ข้างหู ของมังกรหูตึง...
"พี่ฮันกยอง!!!!!!!~~~" เสียงแสบแก้วหูจำนวนสิบแปดหลอดของซองมินกระแทกหูฮันกยองอย่างจัง... ทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งทันทีก่อนจะหันมามองหน้าซองมิน
"พี่ก็อยู่แค่เนี่ยะ จะตะโกนทำไมล่ะ"
"ก็ผมเรียกพี่ตั้งหลายรอบไม่เห็นพี่รู้สึกตัวซะที ไม่ตะโกนก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะครับ"
"งั้นเหรอ...? อืมโทษทีนะ...สงสัยพี่เหม่อไปหน่อย ว่าแต่นายเรียกพี่มีอะไร..." คำตอบจากฮันกยองทำเอาซองมินสะอึก เหม่ออย่างนี้เค้าไม่เรียกว่าหน่อยแล้วครับพี่.. ก็ได้แค่คิดอยู่ในใจ
"ผมจะมาบอกว่าตอนนี้ถึงคิวพี่แล้วครับ รีบๆไปถ่ายได้แล้ว..."
"อ้าว!!...แล้วทำไมนายไม่บอกพี่ให้เร็วกว่านี้เล่า..." ยังไม่ทันที่ซองมินจะพูดว่าอะไรฮันกยองก็เดินไปถ่ายแบบซะก่อนแล้ว ทำเอาเจ้าตัวได้แต่ทำหน้าเป็นกระต่ายเอ๋อ...
มันใช่ความผิดเค้ามั้ยเนี่ย...
แล้วซองมินก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังสั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อของตนเอง... มือเรียวหยิบมันออกมาพลางยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเห็นชื่อคนที่โทรมาก่อนจะรับสาย
"ฮัลโหล...อึนฮยอกมีอะไรเหรอ?" น้ำเสียงใสพูดอย่างอย่างมีความสุข
"ก็คิดถึงกระต่ายน้อยไงครับ ...โอ๊ย!!~ พี่ฮีชอลอย่าตีสิมันเจ็บนะ" อึนฮยอกร้องออกมาเมื่อโดนฮีชอลที่นั่งอยู่ข้างๆตบหัวเข้าให้เพราะดันพูดนอกเรื่อง...เสียงใสหัวเราะเบาๆ ขณะนึกภาพที่อึนฮยอกโดนฮีชอลตี
"นายก็อย่าหัวเราะสิ..." น้ำเสียงที่บ่งบอกว่าคนพูดกำลังมีอาการงอน ทำเอาซองมินหยุดหัวเราะทันที...
"แล้วมีอะไรเหรอ..." ซองมินกลั้นหัวเราะก่อนจะตอบกลับไป ขณะที่อึนฮยอกกำลังจะตอบก็โดนเจ้าหญิงคนสวยที่ดูท่าว่าจะไม่ไว้ใจให้อึนฮยอกเล่าให้ฟังเท่าไหร่นักแทรกขึ้นมา
"อึนฮยอก...ฉันคุยเอง..." เสียงของฮีชอลแม้ไม่ดังนักแต่ซองมินที่ถือสายอยู่ก็ได้ยิน ก่อนที่ฮึนฮยอกจะส่งโทรศัพท์ให้ฮีชอล
"ซองมิน... นี่พี่เองนะ...พี่มีอะไรจะบอกนาย... เอ่อว่าแต่ฮันกยองถ่ายแบบเสร็จรึยัง?"
"ยังเลยครับแต่ก็ใกล้แล้วล่ะ..."
"อืม...ดีแล้วล่ะ...ซองมินฟังพี่ให้ดีนะ..." แล้วฮีชอลก็พูดอะไรบางอย่างกับซองมินที่ทำหน้าตื่นตกใจตลอดเวลาขณะที่ฮีชอลเล่า...
.......................................
"พี่ฮันกยองครับ!! พี่ฮันกยอง...เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" เสียงซองมินตะโกนเรียกฮันกยองอย่างตื่นตระหนก ขณะวิ่งมาหาฮันกยองที่พึ่งถ่ายแบบเสร็จ...
"เออ...ได้ยินแล้วน่าจะตะโกนไปทำไมกัน แล้วเรื่องที่ว่าน่ะมันเรื่องอะไร" ซองมินไม่ตอบแต่กลับยื่นโทรศัพท์ให้ฮันกยองแทน
"ฮัลโหล?...พี่ฮันกยอง...นี่ผมเองนะ คือว่า...พี่ถ่ายแบบเสร็จรึยัง..." คนที่ฮันกยองคุยด้วยก็คือคิบอมนั่นเอง
"ก็เสร็จแล้วล่ะ แล้วที่ว่ามีเรื่อง...เรื่องอะไร...?" ฮันกยองเร่งรัดให้คิบอมตอบอย่างร้อนรน เพราะน้ำเสียงของคิบอมไม่ได้แสดงให้รู้ว่าเป็นเรื่องดีเลย...
"คือ...คือว่า...ซีวอนเป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็ล้มลงไปเลย พี่รีบมาที่โรงพยาบาล XXX ห้อง 1852 ด่วนเลยนะครับ ผม...ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว" เสียงตอบตะกุกตะกักปนกังวลจากปลายสายสร้างความร้อนรนให้กับร่างสูงยิ่งนัก
"ใจเย็นๆคิบอม พี่จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ...เอ่อ...แล้วคนอื่นๆล่ะ" ฮันกยองพยายามปลอบคิบอม
"ตอนนี้ผมอยู่กับซีวอน 2 คน ส่วนคนอื่น ผมโทรตามแล้วครับเดี๋ยวคงมากัน"
"พี่กับซองมินจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ รอก่อนนะ" ฮันกยองวางสายก่อนส่งโทรศัพท์ให้ซองมิน พร้อมกับบอกให้ซองมินไปรอที่รถก่อนได้เลย เพราะตัวเขาต้องไปเปลี่ยนชุดก่อน
"อ้าว...ฮันกยองจะรีบไปไหนเหรอ?" ดีไซเนอร์สาวผู้คอยดูแลการถ่ายแบบวันนี้เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฮันกยองกำลังเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ
"พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ผมขออนุญาตกลับก่อนนะครับ..."
"เชิญจ้ะ...ขอบใจมากนะวันนี้ ภาพที่ออกมาเยี่ยมมากเลยล่ะ" เมื่อสิ้นเสียงของหญิงสาว ฮันกยองก็ยิ้มตอบก่อนจะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ แล้วออกเดินทางไปโรงพยาบาลพร้อมกับซองมินที่รออยู่ก่อนแล้ว...
~โดยพ่อมังกรสมองเบลอ ก็ไม่ได้คิดเลยว่าวันนี้ ซีวอนไปที่สถานีกับพวกลีทึก และ คิบอมก็กลับไปทำความสะอาดบ้านกับฮีชอลแล้วทั้ง 2 คนจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง?~
โรงพยาบาล XXX
เมื่อจอดรถได้ปั๊บ ฮันกยองกับซองมินก็รีบเดินอย่างรวดเร็ว ด้วยสีหน้าที่ไม่ต่างกัน ทั้งร้อนรนและกังวล...
ห้องที่ซีวอนพักอยู่ถึงชั้น 8 ทำให้ต้องขึ้นลิฟท์ไป เมื่อถึงชั้น 3 ผู้หญิงวัยกลางคน 2 คนเดินเข้ามาในลิฟท์ระหว่างทางทั้ง 2 ก็คุยกันไป และด้วยความที่ฮันกยองอยู่ใกล้ก็เลยได้ยินเรื่องที่ ผู้หญิง 2 คนนี้คุยกันด้วย
“นี่ๆคุณนายปาร์คได้ข่าวมั้ยค่ะ? เขาว่ากันว่ามีคนกินข้าวผัดแล้วตายด้วยล่ะค่ะ ”
ประโยคแรกเริ่มเรื่องมา ทำเอาฮันกยองสะดุ้งขึ้นมา เอ...รู้สึกมันคุ้นๆนะเนี่ย...เคยได้ยินที่ไหนหว่า...???
“แค่ข้าวผัดทำให้ตายได้ด้วยเหรอค่ะ แหม่...คุณนายคิม พูดเล่นมั้ง” คุณนายปาร์คทำท่าไม่เชื่อสุดฤทธิ์
“แหม่...ก็ถ้าเป็นข้าวผัดธรรมดาก็ว่าไป แต่ดันใส่นมข้นลงไปด้วยเนี่ยสิค่ะ” คุณนายคิมเล่าอย่างออกรส แต่หารู้ไม่ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเริ่มรู้สึกขนลุกขึ้นมาทั้งที่ในลิฟท์ก็ร้อนจะแย่
“ว๊ายๆๆ กินได้ด้วยรึค่ะนั่นน่ะ น่าสงสารกระเพาะคนทานจังเลยนะค่ะ” คุณนายปาร์คทำหน้าตกใจ ราวกับไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นความจริง แต่คนที่ยืนหลังคุณนายทำหน้าตกใจกว่า เพราะตอนนี้เจ้าตัวแทบช็อกไปแล้ว
“นั่นน่ะสิค่ะ ไม่รู้ทำลงไปได้ยังไง โฮะๆๆๆ ลองไปดูมั้ยล่ะค่ะ เห็นว่าอยู่ที่ชั้น 18 น่ะค่ะ”
“อืม...นั่นสินะค่ะ แต่ว่าเราคงต้องไปเยี่ยมคุณอึนกับคุณชินที่ชั้น 17 ก่อนนะค่ะ”
“จริงด้วยสิ...น่าเสียดายจังนะค่ะ โฮะๆๆๆ อ้าวถึงแล้วนี่ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ” คุณนายคิมว่าก่อนจะจูงมือคุณนายปาร์คให้ตามไปด้วย
ก่อนจะออกจากลิฟท์ คุณนายปาร์คหันมาขยิบตาให้ซองมิน 1 ที ทำเอาเจ้าตัวเอ๋อไปเลย... ซึ่งฮันกยองที่พึ่งหายจากอาการขนลุกเห็นก็อดหัวเราะไม่ได้...
“ซองมิน เสน่ห์แรงนะเนี่ย...” ฮันกยองพูดขำๆ แต่ซองมินไม่ได้ตอบอะไรเพราะมัวแต่เอ๋ออยู่...
…ถ้าเป็นปกติลีซองมินตอบไปแล้ว!!...แต่นี่มันไม่ปกติน่ะสิ!!...เขาเลยตอบไม่ได้...ไม่สิ ไม่รู้จะตอบยังไงมากกว่า...
และแล้วลิฟท์ก็มาถึงชั้น 18 พอดีฮันกยองจึงไม่ได้สนใจก่อนที่ทั้งคู่จะรีบเดินออกไปหาหมายเลขห้อง
+ * + * + * + * + * + * + * +
อืม...เรื่องก็ไม่มีอะไรมากหรอก...
แค่อยากรู้ว่า
ระหว่างลีทึกกะฮันกยอง กับ ลีทึกกะซีวอน ชอบคุ่ไหนมากกว่ากัน???
เหตุเพราะว่า ตอนนี้คนแต่งสองจิตสองใจเลือกไม่ถูกจึงอยากถามเป็นครั้งสุดท้าย..
ก่อนจะลงตอนต่อไปว่า 2 คู่ข้างบนชอบคู่ไหนมากกว่า..
(อย่าลืมนะจ้ะ ว่าคนที่เหลืออีกคนต้องคู่กะเจ๊ซิน)
ไม่ขออะไรมาก อยากให้คนที่อ่านทุกคนตอบ...(บังคับกันนี่หว่า..555+)
ช่วยกันเม้นต์ๆ หน่อยนะ
บายจ้า..
ความคิดเห็น