คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER FIVE : ดอกหญ้า และ พายุ
CHAPTER FIVE : ดอกหญ้า และ พายุ
แต่ปรากฏว่าคนที่เดินไปเปิดประตูกลับไม่ใช่คังอินซะแล้ว...เพราะตอนนี้มีคนวิ่งตัดหน้าเขาไปถึง 2 คนด้วยกัน....จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ดงแฮและซีวอน...
" ไงแม่นางฟ้าน้อย...ผมกลับมาแล้วน้า..."
ทันทีที่เปิดประตูมาเจอหน้าคิบอม ดงแฮก็กระโดดกอดทันที... เล่นเอาคนโดนกอดทั้งดีใจ ทั้งตกใจและแปลกใจไปพร้อมๆกัน...
"แล้วฮีชอลล่ะ..." พ่อหนุ่มซีวอนก็ถามถึงเจ้าหญิงคนสวยที่ตอนนี้เขายังไม่เห็นแม้แต่เงา
"อยู่ที่รถน่ะเดี๋ยวคงมามั้ง..." คิบอมพูดไม่ทันไร เจ้าหญิงคนสวยก็เดินมาพอดี โดยมีซีวอนเดินเข้าไปหาพร้อมกับสำรวจไปทั่วตัว
"ค่อยยังชั่วหน่อยที่นายไม่เป็นไร..." ซีวอนพูดออมาอย่างโล่งอก
"อะไรของนายเนี่ย..."
ฮีชอลได้แต่แปลกใจในท่าทางของซีวอน แต่คนถูกถามก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากจูงมือและพามานั้งที่โซฟาพร้อมกับทุกคน หรือถ้าจะให้พูดตรงๆเรียกว่าลากจะดีกว่า....
"เดี๋ยวสิซีวอนนายจะลากฉันไปไหน...?เอ๋....มีอะไรกันเหรอ?"
ฮีชอลว่าจะด่าเจ้าสิงโตที่อยู่ดีๆก็ลากเขามาทั้งที่ยังไม่ตอบคำถามเขาเลย.... แต่พอมานั่งแล้วก็ต้องประหลาดใจ... เพราะปกติแล้วไม่ค่อยเห็นทุกคนในวงมานั่งรวมกันโดยที่ไม่มีเรื่องอะไรให้ทำกันสักเท่าไหร่หรอก
"มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ... พวกนายปลอดภัยก็ดีแล้ว....เอาล่ะ!ไหนๆตอนนี้ก็อยู่ครบแล้ว...ฉัน" ยังไม่ทันที่ลีทึกจะพูดจบ... เจ้ากระต่ายน้อยก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
"เดี๋ยวสิฮะ...พี่เยซองกับเรียววุคแล้วก็ชินดงยังอยู่บนห้องอยู่เลยนะฮะ..."
"อ่ะ...จริงด้วยซิ...งั้น...คังอิน..." ลีทึกเตรียมเรียกคังอินอีกครั้งแต่คราวนี้เหมือนเจ้าตัวจะรู้หน้าที่ดี...
"เอ่อๆ...รู้แล้วๆ ไม่ต้องสั่ง...ฉันไปตามให้ก็ได้..."
คิดแล้วก็โมโหตัวเอง...ไม่น่าทำให้คยูฮยอนงอนเลยจริงๆ.... ถึงตอนคนตัวเล็กงอนมันจะน่ารักก็เถอะ.....แต่ถ้าต้องโดนเจ้าพวกนี้ใช้งานทั้งวันก็ไม่ไหวนะ...
แล้วทุกคนก็หัวเราะให้กับท่าทางของคังอินที่ไม่สามารถเถียงอะไรได้เลย...วันนี้ยอมเป็นคนใช้สักวันละกันนะ...คังอินเอ๋ย...อยากทำให้เจ้าตัวเล็กงอนเอง...ช่วยไม่ได้นี่เนอะ...
และดูเหมือนเจ้าตัวเล็กก็ไม่ได้รู้เรื่องเลย ว่าเป็นตัวการที่ทำให้เจ้าหมีใหญ่กลายเป็นคนใช้ชั่วคราวของวงไปซะแล้ว(อาจจะตลอดด้วย ถ้ายังไม่เลิกงอนกันอย่างนี้)
หลังจากคังอินตามทุกคนมาจนครบแล้ว ลีทึกก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง และเมื่อพูดจบแล้ว...
"ไม่รู้ว่าที่ส่งมานี่แค่ต้องการก่อกวนหรือเปล่า?" ลีทึกพูดขึ้นมาลอยๆ
~ถึงจะเป็นแค่การก่อกวน แต่เค้าก็เจ็บตัวจริงล่ะ...~
"คงไม่ใช่แค่นั้นหรอก" อยู่ๆฮีชอลที่นั่งเงียบมาตลอดการเล่าเรื่องก็เอ่ยขึ้นมา...
"หมายความว่าไง...?" ลีทึกถามด้วยความแปลกใจ
"วันนี้ตอนไปถ่ายละคร....มีคนเดินตามหลังฉัน...แล้วพอกลับมาฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนมองตอนอยู่หน้าบ้านด้วย....ตอนแรกก็คิดว่าคงนึกไปเอง...แต่ถึงตอนนี้ ฉันมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเองแน่นอน...."
"จริงเหรอ..ที่ว่ามีคนเดินตามน่ะ" พ่อหนุ่มซีวอนเราสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินว่าเจ้าหญิงคนสวยของเขามีคนเดินตาม...
"จริง...แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร...แล้วนายจะโวยวายไปทำไมซีวอน" คนสวยพูดดุๆกับซีวอน แต่ก็แอบชายตาไปมองหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"คิดอย่างนั้นไม่ได้หรอกนะ...ถ้าเกิดมีใครทำอะไรนายขึ้นมาจริงๆจะเป็นยังไง?"
ฮันกยองพูดขึ้นมาโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าถูกเจ้าหญิงคนสวยแอบมองอยู่
"..." ฮีชอลไม่ได้ตอบอะไรออกไปเพราะในใจนั้นเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้น
~ไม่ใช่ความโมโห...แต่เป็น....ดีใจ...ดีใจที่ถูกดุจากฮันกยอง...จะว่าเขาว่าบ้าก็ยินดี...เพราะอย่างน้อยมันก็แสดงให้รู้ว่าคนตรงหน้ายังห่วงใยเขาอยู่บ้าง เพียงแค่นี้เขาก็ดีใจแล้ว~
"ระวังตัวไว้หน่อยเถอะ...ถึงนายไม่ห่วง แต่คนอื่นเค้าเป็นห่วงกันรู้มั้ย...?"
~แล้วคนอื่นที่ว่าเนี่ย...รวมนายด้วยมั้ย...ฮันกยอง~
"จ้าๆ..." ฮีชอลทำหน้าเบื่อหน่าย.... ถึงจะตอบแบบไม่ใส่ใจไม่สนใจไปอย่างนั้น แต่ใครจะรู้ว่าภายในใจของเจ้าหญิงคนนี้น่ะ....ทั้งดีใจ ทั้งมีความสุขจะแย่อยู่แล้ว ^O^
หลังจากฟังพ่อหนุ่มมังกรเทศซะเรียบร้อย...
"ผู้จัดการสั่งไว้ว่าให้ทุกคนระวังตัวกันหน่อย... และก็อย่าไปไหนมาไหนคนเดียว...O.K.มั้ย?" เสียงท่านหัวหน้าวงถามความเข้าใจของสมาชิก
"รับทราบครับผม!!" ทุกคนในวงตอบกันเป็นเสียงเดียวกัน แต่พอดูหน้าแต่ละคนแล้ว...ทำเอาลีทึกต้องถอนหายใจ
~ตกลงเข้าใจกันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย~
เพราะอะไรลีทึกถึงคิดแบบนี้น่ะเหรอ...ก็แต่ละคนไม่ได้เครียดอะไรมากมายกันเลยนะสิ...แถมยังมาทำหน้าตาทะเล้น...เล่นกันอยู่เลย...ให้ตายเถอะ...
ชินดง,คังอิน และอึนฮยอก เดินเข้าครัวไปหาขนมกิน...
ซองมินนั่งอ่านหนังสือต่อ
คยูฮยอนก็นั่งฟังเพลงต่อไป
เยซองกับเรียววุคก็นั่งเล่นเกมกัน
คิบอมกับดงแฮกำลังสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สองคน
ซีวอนกับฮีชอลก็...อืม...คิดว่ากำลังคุยกันอยู่นะ
(ถึงท่าทางจะไม่เหมือนก็เถอะ...เพราะคนพูดแหย่มีแต่ซีวอนเท่านั้น ส่วนเจ้าหญิงน่ะเหรอ...กำลังนั่งหน้าหงิกฟังบ้างเถียงบ้างกับเจ้าสิงโตอยู่นี่ไงล่ะ...)
ฮันกยองก็นั่งคุยโทรศัพท์ซะแล้ว....
~ไอ้พวกลูกลิงเอ้ย....ตกลงพวกนายเข้าใจที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย...???? เอาเถอะๆ...อย่างน้อยเป็นแบบนี้ก็ยังดีกว่ามานั่งเครียดกันก็แล้วกัน.... ~
ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินไปหาอะไรกินในครัวบ้าง...(ดูท่านหัวหน้าเรา...)
+++ แต่ใครจะรู้ว่านี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของความวุ่นวายเท่านั้น....หากเปรียบสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นสายลม...และเปรียบพวกเขาเป็นดอกหญ้า...
นี่ยังคงเป็นเพียงแค่สายลมอ่อนๆที่พัดผ่านไป...ไม่ได้ทำให้ดอกหญ้านั้นเกิดความเสียหายอะไรมากมาย
แต่อีกไม่นานหรอก....พายุที่ใหญ่กว่านี้จะต้องพัดผ่าน...ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะสามารถก้าวผ่านไปได้หรือไม่....+++
To Be Con
หวัดดีจ้า ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะ แต่ตอนหน้านี่ยาวมาก(คิดว่า...)
ว่าแต่รู้สึกมั้ย ว่าชื่อตอนกะเนื้อเรื่องไม่ได้เกี่ยวกันเลย....( ก็คิดไม่ออกอ่ะ..จนปัญญาจริงๆ)
ขอบคุณที่เม้นต์กันนะ...
บายจ้ะ....แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า....
-
- +
+
ความคิดเห็น