คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ER CH.1 100%
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วครับ ยองแจคนนี้ยังไม่ได้แตะอาหารอะไรสักอย่างก่อนมาที่นี่ (คือผมรีบมาจนลืมข้าวไว้ที่แม่ - -) ตอนนี้ทุกคนกำลังอยุ่กันอยู่ล่ะครับ ผมก็คือหนึ่งในนั้น
“ยองแจ พี่ฝากสั่งยาให้คนไข้หน่อยนะพอดีพวกพี่มีงานด่วนต้องเข้าเคสกับจูเนียร์และยูคยอม ฝากด้วย”
หมอยู ล่ะครับ ชื่อจริง คือ ยู ยองแจ (ชื่อเดียวกันด้วย) และอีกคนชื่อ หมอมุน หรือ มุน จงออบ นั่นเอง หมอทั้งสองพึ่งจะเข้ามาทำงานเพราะติดภากิจเมื่อช่วงเช้า แต่ตอนนี้ก็ติดภารกิจอีกหล่ะครับ ผ่าตัดคนไข้ฉุกเฉินโดยมีลูกมือเป็น ยูคยอมและจินยอง เป็นผู้โชคดีสองคนแรกในแผนกที่ได้เข้าห้องผ่าตัด เหอะๆ-..-
ผมเดินมาถึงจุดสั่งยาให้กับพยาบาลเพื่อให้พยาบาลจ่ายยาให้คนไข้อีกที แลดูจะงงแต่ผมไม่งงหรอกนะ ฮ่าๆ พอดีสัพท์ทางแพทย์อาจจะดูซับซ้อนที่ถ้าเข้าใจ ก็ .... เข้าในล่ะ (เอิ่ม... แตงลูกไหวไหม :ไรท์) ผมเดินมาจนถึงห้องจัดยาที่ชึ้นชื่อว่ากลิ่นยาแรงที่จุดแล้ว
“พยาบาลฮโยซองครับ พี่ ... เอ๊ย หมอยูให้ผมมาสั่งยาแทนครับ” ผมเกือบหลุดปากกับคำว่าพี่มาหลายครั้งกับพยาบาลละ ที่ผมทำแบบไม่ใช่ใช่อะไรหรอกพอดีต้องรักษาจรรยาบรรณการเป็นหมอไว้หน่อย เรียกพี่นี่ต้องแบบอยู่กันเป็นกลุ่มอ่ะนะ
“ได้ค่ะ ว่าแต่คนไข้ชื่ออะไรเหรอคะ?” พยาบาลฮโยซองเอ่ยถามรายชื่อคนไข้ ผมผลิกไปดูด้านหน้าแฟ้มก็บอกชื่อคนไข้พร้อมกับยื่นแฟ้มไปให้พี่พยาบาลก่อนที่พี่แกจะเดินเข้าไปจัดยาที่ต้องการอย่างเงียบๆ
“ขอโทษนะครับ...หมอคุณอยู่ไหมเอ่ย” ในขณะที่ผมกำลังลั้นลารอยาอยู่นั้นก็มีเสียงเหมือนอูฐอมน้ำ(?)ดังมาจากด้านหลัง ไอเสียงอย่างนี้ไม่ต้องถามว่าใคร
“พี่แทคยอน - -” ผมหันไปทันควันเพราะว่าพี่แกกำลังเอามือมาจิ้มเอวผม แหง๋ล่ะเจอกันทีไรแกล้งกันแบบนี้ทุกทีหล่ะ
“แหมๆ ทำเป็นรู้ดี ว่าแต่ตอนนี้พี่คุณอยู่ไหน เดี่ยวเขาก็ประกาศประชุมหัวหน้าแผนกแล้ว” พี่แทคยอน หรือ คุณหมอ อค แทคยอน หัวหน้าแผนก ทันตแพทย์ที่สาวๆพาบาลพากันหลงใหลในฟันที่เรียงตัวกันเป็นจอบ เอ๊ย ไม่ใช่ๆ ที่สาวๆพยาบาลหลงใหลในร่างกายที่ดูบึกบึน หล่อแมน แฮนด์ซัม แต่นี่ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นที่คนอื่นๆรู้ แต่สำหรับคนรู้จักกันอย่างผมเนี่ยไม่ต้องพูดถึงวีรกรรมของผมกับพี่แทคยอนหรอก แกล้งกันจนจะตบกันก็ว่าได้ ล่าสุดนี้ไปมีเรื่องกันตอนเที่ยวตลาดผมเกือบจะเอาเปลือกทุเรียนตบหน้าพี่แทคยอนจนเป็นรูเลยก็ว่าได้ “ผมไม่รู้ครับพี่แทคยอน อยากรู้ก็ไปดูที่ห้องหัวหน้าแผนกสิครับ - -” ผมตอบพี่แทคยอนไปอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะโดนกวนตีนกลับมา เพราะถ้ากวนตีนผมนะ ผมจะเอาแฟ้มนี้ตบให้ฟันหลุดกระเด็นไปถึงหน้าโรงพยาบาลเลยคอยดู - -
“ก็ได้ๆ วันนี้พี่ไม่กวนตีนวันหนึ่ง 5555”
“เฮ้ย ไออูฐอมน้ำหยุดนะเว้ย!!” พูดไม่ทันขาดคำ ไหนบอกว่าไม่กวนวันนึง แล้วไหงมาขยี้หัวซะฟูฟ่องเป็นปลาดุกฟูขนาดนี้ วิ่งตามไปก็ไม่ทัน เพราะขาพี่แกยาวเกินไป เกินกว่าที่ยองแจตัวเล็กๆคนนี้จะตามทัน
“หมอชเวคะ ยาได้แล้วค่ะ เดี๋ยวเอาไปให้พยาบาลที่อยู่ตรงโน่นนะคะ” ผมชะงักเพราะเสียงของพยาบาลฮโยซองเรียกเอานั่นล่ะ พยาบาลฮโยซองบอกกับผมว่าให้ไปตรงไหน ตรงไหน ผมก็ไปตามนั้นหล่ะครับ ผมเดินไปดูชนิดของยาไปก่อนที่จะจดบันทึกลงไปในแฟ้มของหมอยู ผมเดินมาถึงตรง โน่น ของพยาบาลฮโยซองเรียบร้อยแล้ว และยื่นยาให้แผนกจ่ายยาทันที
‘<<< ดึ่ง ดึง ดึ๊ง >>> ขณะนี้เวลา สิบสองนาฬิกา...’
เย่ เสียงสวรรค์ ผมได้เวลาทานข้าวแล้ว ยองแจดีใจแป๊บ ผมเดินมาที่ห้องทำงานรวมของพวกเราทั้งสิบ(อีกคนนึงยังไม่บอกว่าเป็นใคร)ก่อนที่จะเอาแฟ้มของหมอยูวางไว้บนโต๊ะประจำของเขา แล้วเดินออกมาจากห้องอย่างลั้นลา
“ยองแจ ไปกินข้าวกัน!!” เสียงของใครสักคนดังมาจากด้านหลังของผม ผมหันไปก็เผลอไปเหยียบผ้าเช็ดหน้าของใครสักคนเข้า ทำให้สติผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจับอะไรก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนตัวผมกำลังหงายหลัง ผมหลับตาปี๋ เตรียมที่จะหัวลงพื้นอย่างเดียว...แม่จ๋าช่วยยองแจด้วย >/\<
ฟุ่บ!!
เอ๊ะ ทำไมผมไม่รู้สึกเจ็บล่ะ ผมลืมตาขึ้นมาทีละข้างพร้อมกับมองคนๆนึง คนๆนั้นรับผมเอาไว้
“ซุ่มซ่ามจริงนะเราหน่ะ” ผมถึงกับอ้าปากค้างเพราะคนที่มารับผมไม่ให้ลื่นล้มคือ อิม แจบอม ....
50%
“ซุ่มซ่ามนะอ้วน” ดู ดู!! ทุกคนดูอิม แจบอมพูด เผยธาตุแท้ตัวเองมาแล้วสินะ TT^TT ยองแจไม่ได้อ้วน ยองแจแค่กินเยอะเท่านั้นเอง... (เหรอ!! -0- : ไรท์)
“ไม่ได้อ้วนนะ -0- นายหน่ะปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะไปกินข้าว” ผมพูดไปดิ้นไปทำให้อิพี่บีกอดผมแน่กว่าเดิมอีก TT^TT น้องยองแจอยากตายง่อวว
“เอ้าๆๆ ปล่อยก็ได้” ในที่สุดอิพี่บีก็ปล่อยผมไปสู่สุข... เอ๊ย เป็นอิสระสักที ตอนนี้ผมไม่สนในพี่บีนั้นแล้วหล่ะครับ หิวก็หิว งานก็เยอะ เผลอๆไม่ได้กินข้าวเลยด้วยซ้ำถ้าเกิดช้านะ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้สนใจอิพี่บีที่คอย กวนทีน ผมอยู่ข้างๆเพราะหลังจากได้อาหารมาแล้วก็นั่งกินทันที ส่วนพี่บีก็มานั่งตรงข้ามกับผม
“นายนี่กินเยอะนะเนี่ย เพิ่งจะรู้ ฮ่าๆๆ พยูนน้อย” พูดไปก็ตักข้าวใส่ปากไปที่จริงก็ไม่สนใจอะไรหรอกแต่ติดที่ว่า...
“พยูนน้อยงั้นเหรอ!! -*-” ตอนนี้ผมหยุดกินแล้วมาทำศึกสงครามระหว่างยองแจกับแจบอมแล้วเรียบร้อย ผมใช้ช้อนชี้หน้าคนตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ใช่ครับ คนอย่างนองแจไม่กลัวหรอกนะ - -* โดนพี่แทคยอนจับลงน้ำก็เคยมาแล้ว โดนพี่จุนโฮให้ไปนอนนอกคนโดก็เคยมาแล้ว ใช้เงินห้าพันวอนในหนึ่งอาทิตย์ก้ทำมาแล้ว มีอะไรที่ยองแจไม่เคยโดนอีกไหม - - ของขึ้นครับ
“ย่าห์ๆ ใจเย็นดิ” แจ็คสันที่นั้งอยู่โต๊ะด้านข้างก็ห้ามปรามขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้อยู่กันสองคนนี่นา...
“หึๆ -..-” ดูหน้าไอพี่บีนั่นดิ ดูมันนนน อร๊ากกก ยองแจคนนี้จะไม่ยอมเด็ดขาด
“ฝากไว้ก่อนเถอะ หึ้ย!” ผมรีบเอาช้อนวางไว้ที่ถาดข้าว แล้วเลือกไปนั่งกับแจ็คสันแทน จำไว้นะไอพี่บี!!!
TT^TT
Talk
100 เปอแล้วว กร๊สสสสสสสสสสสสสส ครบแล้วๆ ตอนนี้มันปว่งๆอ่ะ แต่ก็ฟินนิดนิง -..-
มาเม้นเยอะๆนะเป็นกำลังใจให้ไรท์ คิคิ
ความคิดเห็น