คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2
CHAPTER 2
พระเอกเรื่องนี้ปรากฏตัวพร้อมม้าขาว(?)
“อีเชี่ยเขียว มึงมาห้ามเมียมึงสิอีฟรัยส์ เมียมึงทั้งตัวนะอีสึส!”
“อีห่าเขียว อีเห้ มึงมาหยุดเมียมึงสิอีสัส อีควายยืนโง่อยู่ได้อีไม่รู้เรื่องง!!” อีเจ้แบคศรีแหกตะโกนเสียงหลงเมื่ออีลีดโฮเรื่องที่เจะหยิบอาวุทหนัก หรือ “โน้ตบุ้ค” ของแบคที่วางไว้อยู่บนโต๊ะพร้อมจะฟาด
“อีเหี้ยโฮ มึงใจเย็นๆดิว้ะอีสาสส เดี๋ยวรอยตีนกสเพิ่มน้า!” อีเจ้หมินปลอบใจ(?)นางโฮเบาๆก่อนที่จะค่อยๆแกะมือลีดโฮออกจากโน้ตบุ้คของแบคฮยอนที่บรรจุไปด้วยหนังโป๊(?) คลิปเกย์ชักว่าว(?) และคลิปมิยาบิรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นที่หายากสุดๆ ถ้าโน้ตบุ้คอีแบคพังนี่คือเป็นเรื่อง งานส่งก่อนจบอยู่ในนั้นหมดเลยละสิ-*-
“มึงไป!!!” ซูโฮขาวโอโม่พลัสชี้มือไล่หญิงสาวที่ถูกนางคร่อมตัวอยู่
“เออ กูไปแน่!!! กูไม่อยู่ให้มึงแดกมดลูกกูหรอกก!!!” หญิงสาวก้มหน้างุดก่อนที่จะคลานออกไปประหนึ่งนางโบราณคลานเข้าเฝ้าก่อนที่จะ
“กูขออีกรอบสุดท้าย” ร่างขาวพูดก่อนที่จะหมุนตัวรอบพร้อมกับเตะไปที่ก้านคอของหญิงสาวทำให้นางถึงกับคอเกือบหัก
“หมิน อีเขียวหายไปไหน!” ร่างสวยพูดเสียงเหี้ยมประหนึ่งนางยักษ์กำลังจะแดกพระอภัยมณี ก่อนที่นางจะเอากลูต้าผงโรยไปรอบตัวหญิงสาวพร้อมไว้อาลัย3วิ
“พระนางโฮกาลีจงหยุดพิโรธ โฮๆๆๆๆ” แม่นางศรีโด้ปลากะโห้โอโหโมคดอหอสิบหีบใส่เสื้อเสือกัดหัดเยอรมันหมูหันข้างทางงูหางกระดิ่งหิ่งห้อยเรืองแสง(?) พูดก่อนที่จะทำท่าทางเหมือนมิโกะพร้อมกับเอาไม้อะไรก็ไม่รู้มาแกว่งเหนือหัวลีดโฮก่อนที่จะพึมพัมภาษาแปลกๆหลังจากที่นางโดนเมินมานาน
“อีแบค มึงช่วยเก็บอีศรีโด้ไปตรงนู้นทีนะ” แม่นางหมินหมินถิ่นฐานเมียพี่หานเอวดีชอบแดกกะปิหิดสีแดงแมงสาบหาบเร่อีเห้ลากไก่ไปกินในน้ำม้ามแตกแหกฮีหมา(?) บอกกับเจ้แบคศรีพร้อมกับชี้ไปตรงใต้ต้นตะเคียนทองประจำมหาลัย ก่อนที่นางจะฟาดไปที่หัวอีโฮแรงๆสักเปรี้ยง
“ม่ายอ๊าวววววว อีแบคเสร้!!!! อย่าเอาเมืองช้านปายยยยย อย่าทามช้านนนT^T” ศรีโด้ร้องไห้ปานว่าเสียเวอร์จิ้นกับขอทานใต้สะพานลอย นางกรีดร้องลั่นมหาลัย ก่อนที่จะวิ่งดุ๊กๆไปหาที่รักของนางหรือคิมไค เจ้าของผิวสีแทนสุดเซะกุซี่ แต่ขอโทษทีนะ ‘สมองนางกระทบกระเทือนหนักกว่าศรีโด้อีกค้ะ-..-‘
“อีหมิน!! มึงตบหัวกูหาพระแสงของ้าว อ้าว อ้าว(เพิ่มเอ็คโค้เพื่อความจิ๋วก้องโลก) หรือหาพ่อหาแม่มึงหรอค้ะอีสลัดผักไม่ใส่มะเขือเทศ!!!” แม่นางโฮมณีจ้องตาเขียวปั๊ดไปที่อีหมินหมินเมียพี่ลู่หานเดือนประจำคณะบริหาร(บอกตำแหน่งเพื่อ)
“ที่หลังก่อนที่มึงจะทำอะไรอ่ะ มึงกรุณาใช้สตินะคะ ดูปากนัชชาดีๆนะคะ สติคะ สติ!!!” ไม่ใช่อะไรก็ใช้แต่อารมณ์ โอ้ยย หมินหมินปวดเฮด” หมินหมินพล่ามยาวก่อนที่จะเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “อีเชี่ยโฮ มึงเอาน้องคนนี้ไปโรงพยาบาลด่วน อีเหี้ยน้องเค้าจะคอหักตายกลางมหาลัยนะเห้ยย อีดอกก เร็วๆเลยอีควายย” สรรพนามตั้งแต่ยุคสมัยพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ต้นราชวงศ์พระร่วงกรุงสุโขทัย(?) ถูกงัดออกมาใช้พร้อมยกขบวนมาทั้งสวนสัตว์ซาฟารีและรอบโลก ก่อนที่อีขาวเกินมนุษย์จะฮมณีแรงดีจริงๆ เขิลล><
เมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว ก่อนจะเกิดเรื่องทั้งหมด (นั่งไทมฺแมชชีนไปค้ะ อย่าหยุดการมโนของไรด์เลออ)
“ชานยอล แม่มีเรื่องจะคุยกับลูกนะ” ร่างระหงนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวหรู ใบหน้าของนางแต่มแต้งไปด้วยเครื่องสำอางสีสดจนเหมือนนกแก้วขึ้นไปมากกว่าเดิม
“มีไรอ่ะม๊าาาาาา เร็วๆน้าผมจิไปหาเพื่อนน” ร่างสูงพูดพร้อมกับใส่เสื้อแขนกุดสีขาวที่ไม่ค่อยจะอ่อยเท่าไหร่(?) ร่างเพรียวใส่รองเท้าผ้าใบอันแสนจะสีรุ้งสุดๆ
“เออน่า มาคุยกับม๊าก่อน แปปเดียว”
“พูดเลยสิ พูดดดด จะให้เค้ารอจนช่องคลอดงอกออกมาเลยหรออT^T”
“อีชยอล หยุดมโน ฉันจะบอกว่า เพื่อนฉันจะเอาลูกชายมาฝากหน่อย แล้วเย็นนี้ฉันจะไปสวีตจู่รู้ฟกับพ่อแกที่ประเทศเคนยา(?)เดือนนึง เพราะฉะนั้น แกต้องดูแลลูกเพื่อนดีๆนะยะ” แม่เขาสั่งแบบแรปหนักจนฟังไม่รู้เรื่อง ฟังได้แค่อะไรเคนยาๆ เนี่ยแหละ อะไรนะแม่จะไปเคนยา! เอ่อ แม่เลือกประเทศได้เข้ากับสภาพหนังหน้าแม่มากเลยขรั่บ-…-
“แล้วมาวันไหนอ่ะแม่”
“วันนี้! กำลังจะมาด้วย เพราะฉะนั้นวันนี้ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด!!! เข้าใจไหมอีชยอล คำสั่งแม่ถือเป้นที่สิ้นสุด ถ้าขัดคำสั่งแกรู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไร!” แน่ละสิการขัดคำสั่งท่านแม่โดนลงโทษอย่างร้ายแรงทที่สุดค้ะ! ชยอลหักธงแล้วเอาไปจิ้มไก่กินได้เลย(เกี่ยว?) ก็ไม่เท่าไหร่หรอกถ้าแค่เบาะๆ แค่โดนยึดบัตรดำเอง แต่ถ้าเกิดร้ายแรงอ่ะนะ มีคำเดียวเลยคือ ‘ตาย’ TT
“แม่!!!! ม่ายยยยยยย ชยอลจาปายหาเพื่อนนนนน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” เอ่อคะ หน่องชยอลเมะมากเลยลูก เมะมากคะ เดี๋ยวจะพระราชทานถ้วยเมะแตกแห่งชาติเลยคะ-____-
Chanyeol Part
หลังจากที่กระผม “นายปาร์ค ชานยอลหอนทุกคืนชื่นบานบ้านบึ้มอึ๋มดึ่งสเปคเมพทั้งคืนชื่นมื่นกับผัวชอบมั่วเซ็กของไม่เล็กและก็ไม่ใหญ่ไม่ใฝ่ผู้ชายไม่ขายตัวผัวไม่มีรอคนมาจีบ” ถูกทารุณกรรมจากขุ่นแม่ที่สุดแสนจะแข็งแกร่งที่สุดในปฐพียิ่งกว่าชัชชาตอีก นางช่างบึกบึนสมกับตำแหน่งอดีตนักมวยสากลทีมชาติ-….-
อมแล้วดูด อมแล้วดูด ชอบดูดแล้วเอามาอม (ร้องงี้ป่าวว้ะ55555)
เสียงโทรศัพท์ลุ่ยใหม่ที่ยังไม่มีวางขายทั่วโลก ยี่ห้อตลาดนัดบ้านปลาซาตีนดังขึ้น เพลงเด็กอนุบาลที่เอาไว้ขายไอติม มันเป็นเพลงในตำนานที่หายากยิ่งกว่าชะนีชุบทอง(?)อีก ร่างสูงหยิบมันขึ้นมารับอย่างไม่พอใจอะไรซักอย่าง
“ฮันโหลวววว” เสียงรับที่สุดจะกวนตีน-*-
(อีชยอลลล มึงจะมาไหมเนี่ยอีสัสส)
“กูว่ากูคงมาไม่ได้แล้วแหละ ท่านแม่กักบริเวณข้าพเจ้าเพื่อจะรอรับลูกของเพื่อนท่านแม่ที่เค้ามาฝากเลี้ยงอ่ะ ท่านแม่ขู่ว่าถ้าหนี เจอดีแน่TT”
(โชคดีนะเพื่อนรักก กูไปแล้วนะผัวรออ)
“อีสาสสสสสสส อีเชี่ยยย อีดอกทองง อีHg%r$^%TU&Y*(8&6^54%3$#@4$#^YIj” คำด่าพ่อล่อแม่ มีตั้งแต่ดอกไม้นานาพันธุ์ กรงสัตว์ขนาดใหญ่ที่ขนกันมาทั้งป่าดงดิบ จนไปถึงคำที่หายากสุดๆที่พวกอินโนเซ็นจะไม่รู้เรื่อง
ปิ๊ง ป๋องงงง
ใครตั้งเสียงประตูทางเข้าเสียงนี้ว้ะ อย่าให้รู้นะ เสียงแม่งมุ้งมิ้งปาจิงหโกะชิบหายเลออ
“มาแล้วคร่าบบ” เสียงอันสุดแสนจะเหน่อสุพรรณ(?)ของคนรับใช้ประจำบ้านมาเปิดประตูที่สั่งทำมาจากไม้เชอร์รี่ผสมกับไม้โอ๊ค ส่วนแกนบรรจุด้วยเส้นผมของไซเรนและขขนหางของยูนิคอร์น ยอดของประตูนั้นทจากเหล็กชุบทองเก๊จากสามเพ็ง ไม่ต้องบอกนะว่าในบ้านมันหรูแค่ไหน55555555
“ที่นี่ใช่บ้านปาร์ครึเปล่า” เสียงราบเรียบเอ่ยขึ้น คิดหรอว่านางจะโหด การแต่งกายนะไม่เท่าไหร่ แต่ของที่ขนมาเนี่ย มันบ่งบอกตัวเองชัดๆ-_- ทั้งตุ๊กตาแองกรี้เบิร์ดเอย บาร์บี้เอย ตุ้กตาอาลปาก้าเอย คิดหรอว่าฉันจะไม่รู้ว่าหล่อนเป็นตุ๊ด!
“ใช่ขรั่บ คุณจะคริสอู๋รึเปล่า ถ้าใช่กด1 ถ้าไม่ใช่ กรุณาเดินออกไปเงียบๆขรั่บ”
“กดหนึ่ง ฉันชื่อคริสอู๋ ชื่อจริงชื่ออู๋อี๋ฟาน ปัจจุบันอายุ27ปี เป็นคนจีน จบการศึกษามาจาก ปักกิ่งยูนิเวอร์ซิตี้ด้านกฎหมาย บลาๆๆๆๆๆ” คุณนางแกเค้าพูดมาแรปแบบรัวๆฉบับคุณป้าสองจีจากไทแลนด์ก๊อททาเล็น คงจะเป็นไอดอลนางเลยมั้ง-____-
“งั้นเชิญเข้าข้างในเลยขรั่บ”
จบแบบงงๆ5555555 ไรเตอร์คัมแบคของแท้ค้ะ เตรียมเครื่องเซ่นไก่สดเลยคะ55555 เหล้าขาว-___-
ปล.ตอนนี้ไม่ค่อยหนุก มันยังไม่ถึงตอนไคลแม็กซ์ ไรกำลังมุกมาปล่อยในฟิคเรื่องนี้อยู่5555555 ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยค้า จะอัพสลับกับเรื่องนี้แหละถ55555555
ความคิดเห็น