Bad's Lover ฉันเป็นนักฆ่าล่าหัวใจ ยัย(ตัว)แสบ

ลำดับตอนที่ #2 : รู้จัก0_0

 "เฟี้ยว! เฟี้ยว! เฟี้ยว!"
"แว้กกกกก  นายขับเร็วไปแล้วนะ~"เสียงผู้หญิงซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังตะโกนขึ้น
"อยากให้เร็วนักไม่ใช่หรอ"ผมตอบพร้อมยักไหล่
"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยย"

"เอออ  ว่าแต่นายชื่ออะไรน่ะ"หญิงสาวพูดพร้อมชะโงกหน้าออกมาด้านคนขับ
"ชื่อ   พีช"ผมตอบเบาๆ
"อือ ส่วนฉันชื่อเรนโบว์"
"ใครถามเธอ"ผมตอบอย่างกวนๆ
"หึ!!"

20นาทีต่อมา.......(เร็วมากกกเพราะมันเป็นนิยาย555+)
"เอี๊ยดดดด"
"โอ๊ยยยย  นี่จะประกาศให้คนทั้งห้างรู้ว่าเรามาเรอะ"เรนโบว์พูดด้วยอาการเคืองนิดๆ
"เอออ"
"เอ๊ะ!ที่นี่คุ้นๆนะ"
"บ้านของชั้นเอง"
"งั้นก็บ้านของแก้ว"
"ใช่่"
"แต่ชั้นจะไปห้างโว้ยยยย-0-"
"ก็นี้ไง"ผมตอบพร้อมเดินเข้าตึกๆหนึ่ง
"ตามมา"
"เอ่อ....."เรนโบว์ทำหน้าเออ๋อๆ
"แอดดด"
"เอ้า  ยัยโบว์"
"ย....ยัยแก้ว"เรนโบว์พูดอย่างทึ่งๆ"บ้านเธอเป็นห้างหรอ"
"เปล่า  แค่ห้างเป็นส่วนหนึ่งในบริษัทพ่อชั้น"แก้วตอบอย่างเซ็งๆ
"พี่พีชออกไปได้แล้ว  หนูจะช๊อปกับเพื่อน>.<"
"ไม่อ่ะ  พี่ไปด้วย"ผมตอบพร้อมเหล่มองเรนโบว์
"ช่างเหอะรีบๆไปซื้อชั้นจะได้กลับ....เบื่อขี้หน้าคน- -"
"หืม?..."

หลังจากนั้น2ชั่วโมงกว่า -.,-
"พอเหอะ  เดินวนมาหลายรอบแล้ว"ผมบ่นก่อนที่จะหยุดเดิน
"แล้วพี่จะตามมาทำไมอ่ะ   ก็บอกแล้ววว  ไม่ให้มา"น้องสาวผมขึ้นเสียง
"งั้น...."ผมพูดเว้นวรรคก่อนที่จะปล่อยของจากมือลงพื้น"ชั้นไปล่ะ"
"เห้ย....อย่าเพิ่งไปดิ  เป็นสุภาพบุรุษรึปล่าว  ช่วยผู้หญิงถือของหน่อย"โบว์พูดซะยืดยาว
"สุภาพบุรุษหรอกนะแต่ชั้นเหนื่อย"ผมพูดต่อ
"งั้นก็เชิญตามสบายคุณสุภาพบุรุษจะแลง  ชิ"
ใครจำแลง..ชั้นนะสุดยอดสุภาพบุรุษ  ไม่เชื่อถามแก้วดิ"
"หรอค่ะ...เห็นอยู่บ้านนี่ใช้แต่น้องสาวๆอย่างเดียว:)"
ผมไม่ตอบแต่หันไปทำหน้าดุใส่น้องสาวตัวแสบ  เราซื้อของกันนิดหน่อยแล้วผมก็ไปส่งโบว์ที่บ้าน
"ฝันดีนะคร้าบบบบบ  คุณคนสวย" ผมแซวโบว์
"แบร่!ไอ้บ้า!ชิ!"