ตำนานแห่งเทพหายนะ : รุ่งอรุณแห่งอสูร

ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบทและแนะนำตัวละคร

Disater of the God ตำนานแห่งเทพหายนะ ภาคปฐมฤกษ์  " รุ่งอรุณแห่งอสูร "




........................................................................................................

 อารัมภบท

      บนผืนทวีปซึ่งตั้งอยู่บริเวณทางตอนเหนือของโลกกลม ๆ อันยิ่งใหญ่  ยังมีดินแดนอันไพศาลซึ่งถือกำเนิดขึ้นมาได้นับหมื่นนับพันล้านปีมาแล้ว..

บนดินแดนนี้ไร้ชื่อเรียกขานอันเป็นกลาง และแบ่งแยกได้เป็นสาม คือ ดินแดนแห่งอรุณรุ่งตะวันออก ดินแดนสนธยาตะวันตก และดินแดนแห่งเหมันต์กาลทางตอนเหนือสุด..

ดินแดนแห่งเหมันต์กาลในชื่อ  " ฟริจิดโซนส์ "

ดินแดนแห่งสนธยาตะวันตก   " ยูรานอส  "

และดินแดนแห่งอรุณรุ่งตะวันออก " เดียโบลิค "

ฟริจิดคือดินแดนแห่งความหนาวเหน็บ ..เป็นสีขาวโพลนตลอดทั้งปีเนื่องจากมีลมหิมะพัดกระหนํ่ารุนแรง เป็นดินแดนที่มีสภาพภูมิอากาศที่เลวร้ายเกินกว่าที่สิ่งมีชีวิตใดๆจะอาศัยอยู่ได้..

บริเวณที่เป็นแหล่งกำเนิดอารยธรรมคือยูรานอสและเดียโบลิค.. ทั้งสองเป็นแหล่งอารยธรรมที่ถือกำเนิดขึ้นมาไล่เลี่ยกัน.. แต่สาเหตุที่แยกตัวออกจากกันนั้นมิได้เป็นเพราะอุปสรรคทางภูมิประเทศขวางกั้นอยู่เพียงอย่างเดียว..

มันเนื่องมาจากว่า..

สิ่งมีชีวิตที่ถือเกิดมาบนทวีปนี้ ได้แตกแขนกออกเป็นหลากสายหลายร้อยเผ่าพันธุ์ แต่ละเผ่าพันธุ์นั้นก็ล้วนแต่แตกต่างกันออกไป แต่ก็สามารถจำแนกได้เป็นกลุ่มสายพันธ์ใหญ่ ๆ คือ..

เผ่ามนุษย์และเผ่าอมนุษย์.. เผ่าอมนุษย์หรือที่เรียกกันอย่างกว้างขวางว่า " ปีศาจ "

อารยธรรมของมนุษย์นั้น ก่อกำเนิด ณ ดินแดนแห่งสนธยาตะวันตก " ยูรานอส "

ส่วนอารยธรรมของปีศาจ  ก่อกำเนิด ณ ดินแดนแห่งอรุณรุ่งตะวันออก  " เดียโบลิค "

เผ่าพันธ์อันแตกต่าง สิ่งแวดล้อมรวมทั้งปัจจัยอื่นๆที่แตกต่างกัน.. ทำให้ทั้งสองนั้นมีอารยธรรมอันแตกต่างกันอย่างที่สุด..

อารยธรรมของเผ่าพันธุ์มนุษย์ถูกกล่าวขานว่าเป็นชนที่เจริญแล้วทางด้านจิตใจ ความนึกคิด และสติปัญญา..แต่อารยธรรมของเผ่าพันธุ์ปีศาจ ถูกกล่าวขานว่าเป็นชนผู้ป่าเถื่อนและโหดเหี้ยม เต็มไปด้วยความกระหายเลือด และเป็นศัตรูคู่อาฆาตของเผ่าพันธุ์มนุษย์มาช้านาน

ทิศแห่งสนธยา จึงถือว่าเป็นทิศแห่งแสงสว่าง ส่วนทิศแห่งรุ่งอรุณ ก็ถือว่าทิศแห่งความมืด ราวกับจะสะท้อนความแตกต่างอย่างสุดประมาณของกันและกันจนมีคำกล่าวกันว่า..

" ยามนั้น.. แสงแรกจักแย้มที่ขอบฟ้าแห่งความมืด และลับสูญไปที่ขอบฟ้าแห่งแสง.. "

ในขณะที่มนุษย์อาศัยอยู่ ณ แปดอาณาจักรทางฝั่งตะวันตก ปีศาจและอสูรต่างๆที่อาศัยอยู่ ณ ฝั่งตะวันออกล้วนถูกปกครองด้วยราชันย์แห่งปีศาจ

" ราชาแห่งปีศาจ.. "

คือผู้กุมอำนาจทั้งหมดของเดียโบลิค ปกครองไพร่ฟ้าอันประกอบด้วยอสูรและอมนุษย์ทั้งหลาย.. ราชาปีศาจ ปกครองอาณาจักรอันกว้างขวางโดยผ่านทางราชาผู้ครองอาณาจักรต่าง ๆ อีกทั้ง หกแห่งในเดียโบลิค อันได้แก่.. มิสชิฟ, ดิสเม, เฟทัล, เดเรลิคท์, ซาร์โดนิกซ์ และฟอร์ลอร์น..

มิสชิฟ คือเมืองหน้าด่าน ที่มีชายแดนติดกับแดนมนุษย์ฝั่งใต้

ดิสเม คือเมืองยักษ์ มีราชายักษ์เป็นผู้ปกครอง

เฟทัล คือเมืองภูต มีราชาภูตเป็นผู้ปกครอง

เดเรลิคท์ เมืองทะเลทราย มีราชานาคาเป็นผู้ปกครอง

ซาร์โดนิกซ์ เมืองต้องสาปอันแห้งแล้งยิ่งกว่าทะเลทราย

และฟอร์ลอร์น ป่าดำอาถรรพ์อันมืดทึบทางตอนเหนือสุด

ราชาปีศาจจะพำนักอยู่ที่ พระราชวังโอเวอร์ไนท์ ซึ่งตั้งอยู่เมืองเดียโบลอส ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเดียโบลิค.. นับแต่โบราณกาลผ่านมา..เดียโบลิคเปลี่ยนแผ่นดินมาสี่ครั้ง ...และสาเหตุทั้งหมดก็ล้วนเกิดการจราจลหรือเกิดการกบฏชิงบัลลังค์ทั้งสิ้น..ไม่ว่าใครก็ล้วนปรารถนาจะเป็นใหญ่ด้วยกันทั้งนั้น ..

ในอดีตนั้นเคยมีราชาปีศาจจากสามราชวงศ์ที่เคยยกไพร่พลเข้ารุกรานยูรานอส ก่อสงครามอันสร้างความวุ่นวายอย่างหนักและทำให้มนุษย์หวาดผวาไปทั่ว ผู้คนล้มตายมากมายเลือดแดงฉานไปทั้งแผ่นดิน..จนแม้กาลนั้นจะผันผ่านนานมาแล้ว มนุษย์ก็ยังทั้งชิงชังและหวาดหวั่นต่อเผ่าพันธุ์ปีศาจเรื่อยมา..

จริงอยู่ที่ราชาปีศาจดูเหมือนจะมีอำนาจครอบครองทุกพื้นที่ของเดียโบลิค ทว่าก็ยังมีอีกอาณาเขตหนึ่งที่ยังมิได้ถือว่าปกครองโดยสมบูรณ์..นั่นคือ "ฟอร์ลอร์น"

" ฟอร์ลอร์น " เมืองป่าดำอาถรรพ์ที่อยู่ทางเหนือสุดของเดียโบลิค ที่แม้ในหมู่เหล่าอมนุษย์เองก็ยังกล่าวขานกันว่าเป็นความมืดที่มืดเสียยิ่งกว่าที่อื่นใดในแดนปีศาจ.. แต่เหตุผลของการที่จอมปีศาจไม่สามารถครองครองได้เต็มที่ไม่ได้เป็นเพราะอาถรรพ์ของป่า..สาเหตุที่แท้จริงก็คือ..

ปีศาจ อมนุษย์ .. คือเผ่าพันธ์ที่น่าหวาดกลัวสำหรับมนุษย์.. เพราะปีศาจมีพลังเหนือกว่ามนุษย์.. ขณะเดียวกัน..ในหมู่ปีศาจ ก็ยังมีผู้ที่มีอำนาจมากกว่าปีศาจคือราชาแห่งปีศาจแต่ละเผ่า.. และเหนือกว่าราชาของแต่ละเผ่า ก็คือราชาแห่งราชาปีศาจซึ่งเป็นผู้ปกครองเหล่าปีศาจทั้งหลาย รวมแผ่นดินของชาวปีศาจให้เป็นปึกแผ่น..

แต่เหนือกว่าราชาแห่งราชาปีศาจ..ก็ยังมีอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งที่นับได้ว่ามีอำนาจมากที่สุด.. เผ่าพันธุ์นี้มิได้มีจำนวนมากมาย แต่มักมีพลังอำนาจอันน่าหวั่นเกรงมากมายมหาศาล..สายโลหิตและทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่าง..ล้วนแต่ถูกจัดให้อยู่บนสุดของวัฏจักรทั้งปวง.. แลเผ่าพันธุ์อันพิเศษพิศวงนี้ก็ถูกเรียกขานกันอย่างกว้างขวางว่า.. " เทพเจ้า "

" เทพเจ้า " คือเผ่าพันธุ์ที่ถือได้ว่าอยู่เหนือทุกสรรพชีวิต..ถูกเทิดทูนเคารพบูชายกย่องเป็นสิ่งสูงสุดจากชนทั้งหลาย ..เทพเจ้ามีพลังในการบันดาลทุกสิ่งทุกอย่างให้เกิดขึ้น บันดาลให้ภูเขาไฟปะทุเดือด แผ่นดินสั่นไหว เรียกภัยพิบัติต่างๆนานา เทพเจ้าผู้ดูแลผืนฟ้า เทพเจ้าผู้ดูแลผืนดิน เทพเจ้าผู้ดูแลผืนนํ้า ผู้ดูแลกาลเวลา กุมอำนาจแห่งชีวิตทั้งการเกิด การแก่ การเจ็บไปจนถึงการตายของสิ่งมีชีวิต

เผ่ามนุษย์มีเทพเจ้าแห่งมนุษย์  เผ่าปีศาจเองก็มีเทพเจ้าแห่งปีศาจ เทพเจ้าแห่งมนุษย์จะบันดาลความดีและความสุขอันเป็นแสงสว่าง.. ส่วนเทพเจ้าแห่งปีศาจ จะบันดาลความชั่วร้าย ความตายและความมืด..เคยมีนักปราชญ์ในอดีตได้เปรียบเปรยเอาไว้ว่า..

" หากจิตนั้นปรารถนาความสุขสงบ จงเรียกหาเทพแห่งความหวัง..

แต่หากปรารถนาความชิงชัง จงเรียกหาเทพแห่งการแก้แค้น.. "

เหล่าเทพเจ้าทั้งหลายล้วนถูกปกครองโดย " มหาเทพ " ผู้เป็นใหญ่ในหมู่เทพ มหาเทพของทวีปนี้มีอยู่ทั้งหมดสององค์ คือมหาเทพแห่งแสงสว่างที่เป็นเทพของเผ่ามนุษย์และมหาเทพแห่งความมืดผู้เป็นเทพของเผ่าปีศาจ .. เผ่าเทพทั้งสองปกครองฟ้าดินและอาณาเขตแยกจากกัน.. โดยถือเอาเส้นแบ่งเขตของเดียโบลิคและยูรานอสมาเป็นเส้นแบ่ง..และมีกฏเกณฑ์ว่า เทพแห่งความมืดจะไม่เหยียบย่างเข้าไปในเขตมนุษย์ เช่นเดียวกับที่เทพแห่งแสงสว่างจะไม่เหยียบย่างเข้ามาในแดนปีศาจ ..

และสถานที่ที่ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนที่เทพสถิตย์อยู่ ก็คือ " ฟอร์ลอร์น " ป่าดำอาถรรพ์นั่นเอง.. เพราะฟอร์ลอร์นถูกปกครองโดยราชาเทพ จึงแยกเป็นเอกเทศเฉพาะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ..ทำให้เป็นการยากที่ราชาจะสามารถถือครองฟอร์ลอร์นได้อย่างสมบูรณ์ ..แต่เพราะสิ่งที่อาศัยอยู่ในฟอร์ลอร์นล้วนเป็นเผ่าพันธุ์ที่เป็นปีศาจ ราชาเทพจึงยอมผ่อนปรนให้อำนาจของราชาปีศาจเข้าดูแลฟอร์ลอร์นได้บางส่วน..







............................................................................................................................................................









อรุณสวัสดิ์ทุกท่านที่ได้หลงเข้ามาเหยียบ ณ พื้นของดินแดนนี้...



    แนะนำตัวละคร  ..................(ไม่ต้องจำก็ได้ครับ..เพราะราว ๆ 10 ตอนแรกออกมาแค่ 4 คน..)...

เรย์ ลอว์ชีลล์

ยูนิคอร์นนํ้าแข็งจาก ฟอร์ลอน เมืองในฝั่งปีศาจ ผมยาวสีนํ้าเงินตาสีนํ้าเงิน อุปนิสัยเอาจริงเอาจังและเป็นมิตร  ธาตุประจำตัวคือความเย็นและนํ้าแข็ง อยู่หอวินเทอร์ อาวุธประจำตัวคือมีดสั้น มักจะถูกก่อกวนจากคนรอบข้างอยู่บ่อยๆ ป่วยเป็นโรคเกลียด(กลัว)ผู้หญิง

อาเบล ไฟน์

ปีศาจพันธุ์สมิงจากโซล เมืองนักรบในฝั่งมนุษย์ ผมสีเทาตาสีแดง อุปนิสัยเฮฮาร่าเริง ชอบกวนคนเป็นเนืองนิจ ธาตุประจำตัวคือความร้อนและ ไฟ อยู่หอซัมเมอร์ อาวุธประจำตัวคือกรงเล็บที่แหลมคม โตมาจากสังคมมนุษย์ ไม่รู้จักวิถีของปีศาจ

โมเทส เบลเซบาส

ปีศาจสายพันธุ์คิงคองดำ  ผมสีดำตาสีเทา อุปนิสัยเหมือนเด็กไม่รู้จักโต บุคลิกเหมือนจะไร้เดียงสา ธาตุประจำตัวคือความร้อนและดินดำ อยู่หอซัมเมอร์ อาวุธประจำตัวคือระเบิด  เติบโตขึ้นมาจากครอบครัวแปลกประหลาด ป่วยเป็นโรคนอนไม่หลับ Imsomnia เรื้อรังมาหลายปีแล้ว

อัลฟ์  ฟลอโรเนียร์ 

ลูกครึ่งมนุษย์-ปีศาจเผ่ากิเลนดำจากดิสเม เมืองยักษ์ฝั่งปีศาจ ผมยาวสีดำสลับขาว ตาสีทอง อุปนิสัย สุขุม เยือกเย็นและมืดมน ธาตุประจำตัวคือธาตุมืด อยู่หอสปริง ถนัดการใช้ดาบ โตมาในสังคมเหยียดเผ่าพันธุ์ลูกครึ่ง 

อีริกค์   ฌาณ

ลูกครึ่งปีศาจ-ยักษ์ จากดิสเม เมืองในฝั่งปีศาจ ผมสั้นสีดำแซมแดง ตาสีแดง อุปนิสัยห่ามๆ เฮฮาบ้าเลือด ธาตุประจำตัวคือดินและของแข็ง อยู่หอสปริง อาวุธประจำตัวคือกรงเล็บ ตัวหนักมากและแรงมีมหาศาล ทำบันไดหักแผ่นดินยุบมาหลายครั้งแล้ว

ฟิลิป  เดอิสทอล

ปีศาจจิ้งจอกไฟจากแดนทะเลทรายเดเรลิคท์ฝั่งปีศาจ ผมทองตาสีแดงอมส้ม อุปนิสัยขี้โมโหและอันธพาล ธาตุประจำตัวคือไฟ อยู่หอซัมเมอร์ อาวุธประจำตัวคือกรงเล็บ เกลียดพวกผู้ดีเป็นพิเศษ

โช  ทอยเลอร์ 

มนุษย์ผู้มีพลังพิเศษจากไวท์ เมืองฝั่งมนุษย์ ผมยาวสีดำตาสีเขียว อุปนิสัยใจดีและไร้เดียงสาของแท้ ธาตุประจำตัวคือลม อยู่หอออทั่ม อาวุธประจำตัวคือดาบซามูไร ใช้เวทสายขาวและดาวซิงค์ที่แม่นยำ

และอีกหลาย ๆ คน .. ( - -") ... ซึ่งจะตามมาในภายหลัง

...................................

ข้อมูลอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง

คำแปลชื่อ...

***Diabolic (ปีศาจ)

1.Dismay (ความท้อแท้)

2.Fatal (ล้มเหลวและโชคร้าย)

3.Mischief(ความเสียหายและโชคร้าย)

4.Derelict(สิ่งที่ถูกทอดทิ้ง)

5.Forlorn (เหงาหงอยและสิ้นหวัง)

6.Sardonix (เย้ยหยันและดูหมิ่น)

.......................


เอาล่ะ... กระผมก็ไม่ขอกล่าวอะไรอีก.. นอกจาก ...    

" อรุณสวัสดิ์อีกครั้ง.. เชิญทัศนาในบทต่อไปได้เลยครับ.... "