ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Eh o!
"แม่ส่งตรงนี้นะจ๊ะ มิเกล" ฉันลงจากรถแท๊กซี่ที่นั่งมากับแม่
"..."
"เดี๋ยวแม่ก็กลับจ้ะ เป็นเด็กดีนะจ๊ะลูกรัก แม่รักมิเกลนะ"
"เกลก็รักแม่ ' _' " เศร้าอ้ะ เพิ่งกลับมาแม่ก็ไปอีกละ
"ไปได้แล้วจ้ะ" แม่บอกคนขับ แล้วฉันก็หันเข้าไปหน้าประตูบ้าน
โอ้โฮเฮะ บ้านใหญ่ดีแท้เนอะ
ถึงบ้านนี้จะดีขนาดไหน ฉันก็ไม่อยากอยู่เลยถ้าไม่มีแม่
ถึงเขาจะรวยขนาดไหน ฉันก็ไม่อยากได้อะไรนอกจากให้แม่อยู่ด้วย
เฮ้อ~ เพ้อ เศร้าและสวย (ยังไม่วาย!)
"เชิญค่ะคุณหนู คุณชายรออยู่ข้างในแล้วค่ะ" แม่บ้านนอบน้อมมากมาย ฉันชักอายที่ความเรียบร้อยของตัวเองไม่ได้ถึงครึ่งของแม่บ้านบ้านนี้ /(' /// ') เขินนน 55
"ขอบคุณค่ะ คุณ.."
"เรียกป้าชื่นก็ได้ค่ะ คุณหนูมิเกล" น่ารักจัง >< เหมือนป้านิ่มเลย ชักจะรักป้าชื่นเข้าแล้ว :)
"ค่ะป้าชื่น"
"ตามสบายนะคะ เดี๋ยวป้าจะเอาน้ำมาให้"
"ค่า" ทำไมโซฟานิ่มกว่าบ้านฉันเนี่ย -*-
"สวัสดีคร้าบบ" เสียงใครหนอ
0.0 ขวับบ~
เฮ้ย นี่มันคนบ้าที่ฉันต่อยไปเมื่อวานนี่ =[]=
"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ล่ะ อย่าเข้ามานะ คนโรคจิต!" ฉันกระเด้งตัวจากโซฟาแล้วไปยืนกอดเสาไว้
"คุณจะกลัวผมทำไม ผมไม่ทำอะไรคุณอยู่แล้ว" กรี๊ด ยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมันอะไร
"กลัวอะไร ฮึ? สาวน้อย ;]"
"นายอย่าเข้ามานะ T^T" ฉันยืนชิดกับเสาจนแทบกะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว
"เสียงเอะอะอะไรน่ะ ไรเฟิล" โอ้ะ!ใครอีกเนี่ย ช่วยฉันด้วย
"ช่วยด้วยยย เห้ย!!.." ฉันร้องสุดเสียง ทำไมเขาหน้าตาเหมือนกันล่ะ แบ่งเซลล์ได้หรอ =[]= (ช่างคิดนะยะ)
"ก็ยัยนี่น่ะสิ ร้องซะเสียงดัง สงสัยจะเป็นโรคประสาท" อ๊าย มีสิทธิ์มาด่าไรฉันยะเนี่ย ไอ้หล่อ!
"อ้าว คุณหนูมิเกล" เขายิ้ม ทำไมฝาแฝดคู่นี้ช่างเหมือนกัน ยิ้มใจละลายและเจ้าเล่ห์ได้ในคราวเดียวกัน
"พี่รู้จักหรอ"
"รู้จักสิก็...." เขายังพูดไม่จบฉันก็...
"แล้วฉันต้องหมั้นกับใครเนี่ยย" แทรกขึ้นมา
ฉันต้องหมั้น หมั้นๆๆกับใคร? คนพี่หรือคนน้อง ถ้าเขามายืนคู่กัน แล้วไม่พูดอะไรเลย ฉันจะมองออกมั้ยเนี่ย TT จะมีตำหนิหน่อยก็ไม่ได้ หน้าขาวคนพี่ หน้าเขียวคนน้อง ฮื้ออ มองไม่ออกอ้ะ(ไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์นะยะ มีตำหนิ สีขาวสีเขียวน่ะ)ฉันลุกหนีให้ห่างจากพวกเขามากๆ พลางล้วงโทรศัพท์กดหาแม่ หวังว่าแม่จะยังไม่ขึ้นเครื่องนะ TT
"ว่าไงจ๊ะ เกล" เสียงสวรรค์!
"แม่! แม่พาหนูมาส่งผิดบ้านหรออ" ฉันแว้ด ขอหน่อยเหอะ ก็คนมันกลัว
"ไม่ผิดหรอกลูก นั่นบ้านเพื่อนแม่เองแหละ"
ฉันได้ยินผิดหรือเปล่า - -'
"เอ่อ..แม่คะ" ฉันกำลังจะถามต่อ
"โอ้ะ แม่ต้องขึ้นเครื่องแล้วล่ะ พอกลับถึงจะจัดการเรื่องหมั้นให้นะจ๊ะ แค่นี้ก่อนนะมิเกล ถึงแล้วแม่จะโทรหา บายจ้ะ"
อา...ไม่ผิดบ้าน อา...คุณพระช่วย ฉันต้องหมั้นกับคนบ้า(ว่าแต่คนไหน?) ขอเวลาทำใจหน่อยได้ไหม T^T
"..."
"เดี๋ยวแม่ก็กลับจ้ะ เป็นเด็กดีนะจ๊ะลูกรัก แม่รักมิเกลนะ"
"เกลก็รักแม่ ' _' " เศร้าอ้ะ เพิ่งกลับมาแม่ก็ไปอีกละ
"ไปได้แล้วจ้ะ" แม่บอกคนขับ แล้วฉันก็หันเข้าไปหน้าประตูบ้าน
โอ้โฮเฮะ บ้านใหญ่ดีแท้เนอะ
ถึงบ้านนี้จะดีขนาดไหน ฉันก็ไม่อยากอยู่เลยถ้าไม่มีแม่
ถึงเขาจะรวยขนาดไหน ฉันก็ไม่อยากได้อะไรนอกจากให้แม่อยู่ด้วย
เฮ้อ~ เพ้อ เศร้าและสวย (ยังไม่วาย!)
"เชิญค่ะคุณหนู คุณชายรออยู่ข้างในแล้วค่ะ" แม่บ้านนอบน้อมมากมาย ฉันชักอายที่ความเรียบร้อยของตัวเองไม่ได้ถึงครึ่งของแม่บ้านบ้านนี้ /(' /// ') เขินนน 55
"ขอบคุณค่ะ คุณ.."
"เรียกป้าชื่นก็ได้ค่ะ คุณหนูมิเกล" น่ารักจัง >< เหมือนป้านิ่มเลย ชักจะรักป้าชื่นเข้าแล้ว :)
"ค่ะป้าชื่น"
"ตามสบายนะคะ เดี๋ยวป้าจะเอาน้ำมาให้"
"ค่า" ทำไมโซฟานิ่มกว่าบ้านฉันเนี่ย -*-
"สวัสดีคร้าบบ" เสียงใครหนอ
0.0 ขวับบ~
เฮ้ย นี่มันคนบ้าที่ฉันต่อยไปเมื่อวานนี่ =[]=
"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ล่ะ อย่าเข้ามานะ คนโรคจิต!" ฉันกระเด้งตัวจากโซฟาแล้วไปยืนกอดเสาไว้
"คุณจะกลัวผมทำไม ผมไม่ทำอะไรคุณอยู่แล้ว" กรี๊ด ยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมันอะไร
"กลัวอะไร ฮึ? สาวน้อย ;]"
"นายอย่าเข้ามานะ T^T" ฉันยืนชิดกับเสาจนแทบกะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว
"เสียงเอะอะอะไรน่ะ ไรเฟิล" โอ้ะ!ใครอีกเนี่ย ช่วยฉันด้วย
"ช่วยด้วยยย เห้ย!!.." ฉันร้องสุดเสียง ทำไมเขาหน้าตาเหมือนกันล่ะ แบ่งเซลล์ได้หรอ =[]= (ช่างคิดนะยะ)
"ก็ยัยนี่น่ะสิ ร้องซะเสียงดัง สงสัยจะเป็นโรคประสาท" อ๊าย มีสิทธิ์มาด่าไรฉันยะเนี่ย ไอ้หล่อ!
"อ้าว คุณหนูมิเกล" เขายิ้ม ทำไมฝาแฝดคู่นี้ช่างเหมือนกัน ยิ้มใจละลายและเจ้าเล่ห์ได้ในคราวเดียวกัน
"พี่รู้จักหรอ"
"รู้จักสิก็...." เขายังพูดไม่จบฉันก็...
"แล้วฉันต้องหมั้นกับใครเนี่ยย" แทรกขึ้นมา
ฉันต้องหมั้น หมั้นๆๆกับใคร? คนพี่หรือคนน้อง ถ้าเขามายืนคู่กัน แล้วไม่พูดอะไรเลย ฉันจะมองออกมั้ยเนี่ย TT จะมีตำหนิหน่อยก็ไม่ได้ หน้าขาวคนพี่ หน้าเขียวคนน้อง ฮื้ออ มองไม่ออกอ้ะ(ไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์นะยะ มีตำหนิ สีขาวสีเขียวน่ะ)ฉันลุกหนีให้ห่างจากพวกเขามากๆ พลางล้วงโทรศัพท์กดหาแม่ หวังว่าแม่จะยังไม่ขึ้นเครื่องนะ TT
"ว่าไงจ๊ะ เกล" เสียงสวรรค์!
"แม่! แม่พาหนูมาส่งผิดบ้านหรออ" ฉันแว้ด ขอหน่อยเหอะ ก็คนมันกลัว
"ไม่ผิดหรอกลูก นั่นบ้านเพื่อนแม่เองแหละ"
ฉันได้ยินผิดหรือเปล่า - -'
"เอ่อ..แม่คะ" ฉันกำลังจะถามต่อ
"โอ้ะ แม่ต้องขึ้นเครื่องแล้วล่ะ พอกลับถึงจะจัดการเรื่องหมั้นให้นะจ๊ะ แค่นี้ก่อนนะมิเกล ถึงแล้วแม่จะโทรหา บายจ้ะ"
อา...ไม่ผิดบ้าน อา...คุณพระช่วย ฉันต้องหมั้นกับคนบ้า(ว่าแต่คนไหน?) ขอเวลาทำใจหน่อยได้ไหม T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น