ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My name is Richter.
"อาริกเตอร์คร้าบบบบ กัสอยากกินไอติม" เจ้าตัวเล็กพูด
แนะนำตัวกันหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเสียมารยาท ผมชื่อริกเตอร์ ส่วนเจ้าตัวเล็กนั่นก็โบกัส 6 ขวบ กำลังซนเลย ซนมาก ซนจนน่าปวดหัว หึๆ
"ให้อาไรเฟิลพาไปซื้อสิครับ วันนี้อาเตอร์ต้องไปธุระกับคุณตานะ" แม่ของเจ้ากัสก็พี่สาวผมเอง ไรเฟิลก็น้องชายผม เราเป็นฝาแฝดกัน ใช่แล้ว! เราเป็นฝาแฝด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าตัวเล็กถึงแยกผมกับน้องชายออก เก่งจริงๆ พับผ่าสิ หลานใครหว่า ฮ่าฮ่า
"อาเฟิลไม่อยู่ฮะ แล้วอาเตอร์จะไปไหน?" เจ้าน้องชายผมไปไหนล่ะเนี่ย ติดหญิงอยู่ล่ะมั้ง ไม่ไหวเลย น้องผม ไม่มีชวน!!(มีสำนึกมาก)
"อาเตอร์ก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณตาบอกว่าจะพาไปกินข้าวน่ะ" ผมไม่รู้จริงๆนี่ พ่อบอกแค่นี้แหละ
"กัสไปด้วยได้ไหม?" เจ้าตัวเล็กเริ่มอ้อน เอาแล้วไง เฮ้อ ชีวิต
"ไปกันหรือยัง ริกเตอร์" อ้า~ เสียงสวรรค์ พ่อผมลงมาแล้วว
"ลองไปขอคุณตาสิกัส ไปเร้ว!" ผมกระซิบบอกเจ้าตัวเล็ก
"คุณตาคร้าบบบ กัสไปด้วยได้ไหมอ่า น๊าๆๆๆ ให้กัสไปน๊า" ฮ่าฮ่า ผมขำน้ำตาเล็ดเลย เจ้าตัวเล็กอ้อนซะแบบขอความช่วยเหลือจากผู้ร้ายแบบนั้นแหละ
"อ่า ก็ได้ๆ แต่กัสต้องไม่ดื้อไม่ซน สัญญากับตานะ" พ่อผมชูนิ้วก้อยขึ้นมาหน้าเจ้าตัวเล็ก
"ฮะ โบกัสสัญญา :D" เท่านั้นแหละ เจ้าตัวเล็กก็วิ่งปรื๋อเลย เด็กก็งี้แหละน้า ^ ^
"เอ้า ขึ้นรถๆ" พ่อผมเรียก
"มิเกล เสร็จหรือยังลูก?" แม่เรียกฉัน
"เสร็จแล้วค่ะแม่ ไปเลย ว่าแต่เราจะไปไหนกันคะเนี่ย?" ไม่เข้าใจว่าวันนี้มีอะไรแม่ถึงต้องเรียกฉันออกไปข้างนอก อยากตื่นสายๆ คนสวยง่วง ขอบตาฉันจะดำมั้ยเนี่ย แล้วแก้มฉันจะตอบรึเปล่า บ่นๆๆ (นางเอกนี่มันเรื่องมากจริงๆ)-*-
"อย่าทำหน้าแบบอมขี้อย่างนั้นเลยจ้ะ(โอ้ว เจ็บ!) แม่จะพาไปหาเพื่อนแม่นะ ทำหน้าสวยๆหน่อย เขาจะได้ชอบเรา" หนูสวยอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องทำหรอกแม่ โฮะๆ *0*
"โอเคค่ะ" ไปก็ไป ออกไปข้างนอกคงสนุกกว่าอยู่บ้านนะ
แต่ฉันคิดผิด กรี๊ด!!!!!!!!!!!!! ทำไมมันน่าเบื่อแบบนี้นะ นั่งรอเพื่อนแม่เนี่ย ฉันออกไปรอข้างนอกดีกว่า ร้านอาหารนี้ดีนะ มีสนามเด็กเล่นด้วย แบบนี้ก็สบายหน่อย พอเด็กเบื่อพ่อแม่จะได้พามาเล่น อ๊า~อยากเล่นม้าหมุนจัง -w-
"แม่คะ เกลออกไปรอข้างนอกนะคะ"
"เอาสิจ๊ะ" แม่ไม่เบื่อหรือไงเนี่ย? ทำไมแม่ความอดทนสูงจัง นี่ฉันไม่มีเชื้อแม่เลยนะเนี่ย -*-
"พี่คร้าบ พี่พาโบกัสไปซื้อไอติมหน่อยซี นะๆๆ" เด็กคนนี้เป็นใครหนอ อ่า~ฉันจะโดนพ่อแม่เค้าว่าไหมเนี่ย ว่าลักพาตัวลูกเค้าน่ะ
"ก็ได้จ้ะ พี่ชื่อมิเกลนะ ว่าแต่โบกัสมากับใครจ๊ะเนี่ย?" ฉันถาม ขณะจูงมือเจ้าตัวเล็กไปซื้อไอติม
"กัสมากับอาเตอร์คร้าบ" ใครวะ? อาเตอร์ไหน ไม่รู้จัก อัศวินโต๊ะกลมเรอะ?(นั่นเขาชื่อ อาเทอร์ย่ะ)
"อ่ะจ้ะ" ฉันยิ้มหวาน แล้วพาเจ้ากัสไปนั่งที่ชิงช้า ก็ฉันเป็นนางสาวไทย ฮิๆ หนูรักเด็กค่ะ =w=
"กัสสสสสส กัสอยู่ไหน โบกัส เจ้ากัส ออกมานะ ไม่งั้นอาจะตี ออกมา!" ใครตะโกนน่ะ ช่างเป็นผู้ชายที่ไร้มารยาทจริงๆ -*- ว่าแต่โบกัสหรอ? เค้าหาเจ้าตัวเล็กนี่อยู่หรือเปล่านะ
"อาเกล อาเกลไปหาอาเตอร์เป็นเพื่อนกัสหน่อยนะๆ กัสกลัวอาเตอร์ตีอ่ะ นะๆ"
"ได้สิจ๊ะ ^__^" ฉันยิ้มหวานและจูงมือเจ้าตัวเล็กไปหาเขา ผู้ชายอะไรหว่า จะตีเด็ก ใช้ความรุนแรง เชอะๆ
"กัสสสสสส โอ๊ะ! อยู่นี่เอง คุณเป็นใครน่ะ ลักพาตัวหลานผมไปใช่มั้ย!! กัสมาหาอา" อะไรวะ -0- มาถึงก็โดนด่าซะงั้นน่ะ เดาไม่ผิดเลยจริงๆ -*-
"นี่ อย่ามาปรักปรำฉันนะ ฉันไม่ได้ลักพาตัวหลานคุณไปซะหน่อย หลานคุณน่ะวิ่งมาหาฉันเอง แล้วขอให้พาไปซื้อไอติม" ฮึ้ย! ทำคุณบูชาโทษ โปรดเด็กโดนคนหล่อด่า แค้นจริงๆ อยากจะต่อยหน้าหล่อๆนั่นให้เละเลย ชิ!
หน้าตาอย่างกับพระเอกเกาหลี ขาว สูง คมเข้มคิ้วหนา เขาเป็นนางแบบได้สบายๆเลยนะเนี่ย เห็นแล้วละลายแต่นิสัยแย่จริงๆ ไม่ไหว คนสวยไม่ปลื้ม -n-
"อาเตอร์..." โบกัสกำลังจะพูด
"กัสไม่ต้องพูด เข้าไปหาคุณตา เดี๋ยวนี้" ทำไมตะคอกหลานอย่างนั้นเล่า เดี๋ยวเด็กใจเสียนะยะ
เจ้าตัวเล็กเดินคอตกเข้าไปในร้านอาหาร แล้วเขาก็หันมาพูดกับฉันว่า
"ส่วนคุณ เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน" เห้ย เคลียร์ไรอีกเนี่ย
"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องเคลียร์ด้วย"
"ก็คุณกำลังจะลักพาตัวหลานผมนะ ยอมรับมาซะดีๆ ถ้าผมไม่เห็นคุณก็เอาตัวหลานผมไปแล้ว" ไม่จริงย่ะ ถึงฉันจะรักเด็ก แต่ฉันทำเองก็ได้ ไม่ง้อ เย้ย เรทอาร์ซะงั้นน่ะ
"ไม่เคลียร์หรอก ไปดีกว่า" ฉันหันหลังจะเดินเข้าร้านอาหาร แต่ก็มีอะไรก็ไม่รู้พัดผ่านแขนฉันและ!
"ไม่ได้ คุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น" อ๋อ ที่แท้มือหมอนี่นั่นเองที่จับแขนฉัน ปล่อยนะยะ เดี๋ยวคนสวยมีมลทิน
"ปล่อย!"
"ไม่ปล่อย!"
"ปล่อย!"
"ไม่ปล่อย!" ผัวะ! อยากรู้ไหมคะว่าเสียงอะไร ใช่ค่ะ เสียงหมัด หมัดฉันเต็มๆหน้าเขาและฉันก็เริ่ม วิ่งหนี!
"โอ้ย ยัยบ้า ต่อยมาได้" ก็ต่อยน่ะสิ ไม่ได้เหยียบเท้า สมน้ำหน้า!
โอ้ะ แม่ฉันออกมาพอดี ปล่อยเขานั่งหน้าเขียวต่อไปดีกว่า อิอิ
"ไปค่ะแม่ กลับกันเถอะ เร็วๆๆๆ" ฉันรีบลากแม่ออกจากร้านอาหารนี้ อยู่ทำไมล่ะ เดี๋ยวเค้าก็ฟ้องแม่ฉันพอดี
"โอ้ย!!!! ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยบ้า!" แบร่ ไม่รับฝากย่ะ
"ใครน่ะลูก แล้วเค้าตะโกนว่าอะไร" แม่หันมาถามฉันขณะที่แท๊กซี่กำลังจะผ่านจากร้านนี้
"คนบ้าน่ะค่ะแม่ อย่าสนใจเลย" ฉันยิ้มให้แม่ ก่อนจะฮัมเพลงอย่างสบายใจ ♪♫
แนะนำตัวกันหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเสียมารยาท ผมชื่อริกเตอร์ ส่วนเจ้าตัวเล็กนั่นก็โบกัส 6 ขวบ กำลังซนเลย ซนมาก ซนจนน่าปวดหัว หึๆ
"ให้อาไรเฟิลพาไปซื้อสิครับ วันนี้อาเตอร์ต้องไปธุระกับคุณตานะ" แม่ของเจ้ากัสก็พี่สาวผมเอง ไรเฟิลก็น้องชายผม เราเป็นฝาแฝดกัน ใช่แล้ว! เราเป็นฝาแฝด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าตัวเล็กถึงแยกผมกับน้องชายออก เก่งจริงๆ พับผ่าสิ หลานใครหว่า ฮ่าฮ่า
"อาเฟิลไม่อยู่ฮะ แล้วอาเตอร์จะไปไหน?" เจ้าน้องชายผมไปไหนล่ะเนี่ย ติดหญิงอยู่ล่ะมั้ง ไม่ไหวเลย น้องผม ไม่มีชวน!!(มีสำนึกมาก)
"อาเตอร์ก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณตาบอกว่าจะพาไปกินข้าวน่ะ" ผมไม่รู้จริงๆนี่ พ่อบอกแค่นี้แหละ
"กัสไปด้วยได้ไหม?" เจ้าตัวเล็กเริ่มอ้อน เอาแล้วไง เฮ้อ ชีวิต
"ไปกันหรือยัง ริกเตอร์" อ้า~ เสียงสวรรค์ พ่อผมลงมาแล้วว
"ลองไปขอคุณตาสิกัส ไปเร้ว!" ผมกระซิบบอกเจ้าตัวเล็ก
"คุณตาคร้าบบบ กัสไปด้วยได้ไหมอ่า น๊าๆๆๆ ให้กัสไปน๊า" ฮ่าฮ่า ผมขำน้ำตาเล็ดเลย เจ้าตัวเล็กอ้อนซะแบบขอความช่วยเหลือจากผู้ร้ายแบบนั้นแหละ
"อ่า ก็ได้ๆ แต่กัสต้องไม่ดื้อไม่ซน สัญญากับตานะ" พ่อผมชูนิ้วก้อยขึ้นมาหน้าเจ้าตัวเล็ก
"ฮะ โบกัสสัญญา :D" เท่านั้นแหละ เจ้าตัวเล็กก็วิ่งปรื๋อเลย เด็กก็งี้แหละน้า ^ ^
"เอ้า ขึ้นรถๆ" พ่อผมเรียก
"มิเกล เสร็จหรือยังลูก?" แม่เรียกฉัน
"เสร็จแล้วค่ะแม่ ไปเลย ว่าแต่เราจะไปไหนกันคะเนี่ย?" ไม่เข้าใจว่าวันนี้มีอะไรแม่ถึงต้องเรียกฉันออกไปข้างนอก อยากตื่นสายๆ คนสวยง่วง ขอบตาฉันจะดำมั้ยเนี่ย แล้วแก้มฉันจะตอบรึเปล่า บ่นๆๆ (นางเอกนี่มันเรื่องมากจริงๆ)-*-
"อย่าทำหน้าแบบอมขี้อย่างนั้นเลยจ้ะ(โอ้ว เจ็บ!) แม่จะพาไปหาเพื่อนแม่นะ ทำหน้าสวยๆหน่อย เขาจะได้ชอบเรา" หนูสวยอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องทำหรอกแม่ โฮะๆ *0*
"โอเคค่ะ" ไปก็ไป ออกไปข้างนอกคงสนุกกว่าอยู่บ้านนะ
แต่ฉันคิดผิด กรี๊ด!!!!!!!!!!!!! ทำไมมันน่าเบื่อแบบนี้นะ นั่งรอเพื่อนแม่เนี่ย ฉันออกไปรอข้างนอกดีกว่า ร้านอาหารนี้ดีนะ มีสนามเด็กเล่นด้วย แบบนี้ก็สบายหน่อย พอเด็กเบื่อพ่อแม่จะได้พามาเล่น อ๊า~อยากเล่นม้าหมุนจัง -w-
"แม่คะ เกลออกไปรอข้างนอกนะคะ"
"เอาสิจ๊ะ" แม่ไม่เบื่อหรือไงเนี่ย? ทำไมแม่ความอดทนสูงจัง นี่ฉันไม่มีเชื้อแม่เลยนะเนี่ย -*-
"พี่คร้าบ พี่พาโบกัสไปซื้อไอติมหน่อยซี นะๆๆ" เด็กคนนี้เป็นใครหนอ อ่า~ฉันจะโดนพ่อแม่เค้าว่าไหมเนี่ย ว่าลักพาตัวลูกเค้าน่ะ
"ก็ได้จ้ะ พี่ชื่อมิเกลนะ ว่าแต่โบกัสมากับใครจ๊ะเนี่ย?" ฉันถาม ขณะจูงมือเจ้าตัวเล็กไปซื้อไอติม
"กัสมากับอาเตอร์คร้าบ" ใครวะ? อาเตอร์ไหน ไม่รู้จัก อัศวินโต๊ะกลมเรอะ?(นั่นเขาชื่อ อาเทอร์ย่ะ)
"อ่ะจ้ะ" ฉันยิ้มหวาน แล้วพาเจ้ากัสไปนั่งที่ชิงช้า ก็ฉันเป็นนางสาวไทย ฮิๆ หนูรักเด็กค่ะ =w=
"กัสสสสสส กัสอยู่ไหน โบกัส เจ้ากัส ออกมานะ ไม่งั้นอาจะตี ออกมา!" ใครตะโกนน่ะ ช่างเป็นผู้ชายที่ไร้มารยาทจริงๆ -*- ว่าแต่โบกัสหรอ? เค้าหาเจ้าตัวเล็กนี่อยู่หรือเปล่านะ
"อาเกล อาเกลไปหาอาเตอร์เป็นเพื่อนกัสหน่อยนะๆ กัสกลัวอาเตอร์ตีอ่ะ นะๆ"
"ได้สิจ๊ะ ^__^" ฉันยิ้มหวานและจูงมือเจ้าตัวเล็กไปหาเขา ผู้ชายอะไรหว่า จะตีเด็ก ใช้ความรุนแรง เชอะๆ
"กัสสสสสส โอ๊ะ! อยู่นี่เอง คุณเป็นใครน่ะ ลักพาตัวหลานผมไปใช่มั้ย!! กัสมาหาอา" อะไรวะ -0- มาถึงก็โดนด่าซะงั้นน่ะ เดาไม่ผิดเลยจริงๆ -*-
"นี่ อย่ามาปรักปรำฉันนะ ฉันไม่ได้ลักพาตัวหลานคุณไปซะหน่อย หลานคุณน่ะวิ่งมาหาฉันเอง แล้วขอให้พาไปซื้อไอติม" ฮึ้ย! ทำคุณบูชาโทษ โปรดเด็กโดนคนหล่อด่า แค้นจริงๆ อยากจะต่อยหน้าหล่อๆนั่นให้เละเลย ชิ!
หน้าตาอย่างกับพระเอกเกาหลี ขาว สูง คมเข้มคิ้วหนา เขาเป็นนางแบบได้สบายๆเลยนะเนี่ย เห็นแล้วละลายแต่นิสัยแย่จริงๆ ไม่ไหว คนสวยไม่ปลื้ม -n-
"อาเตอร์..." โบกัสกำลังจะพูด
"กัสไม่ต้องพูด เข้าไปหาคุณตา เดี๋ยวนี้" ทำไมตะคอกหลานอย่างนั้นเล่า เดี๋ยวเด็กใจเสียนะยะ
เจ้าตัวเล็กเดินคอตกเข้าไปในร้านอาหาร แล้วเขาก็หันมาพูดกับฉันว่า
"ส่วนคุณ เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน" เห้ย เคลียร์ไรอีกเนี่ย
"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องเคลียร์ด้วย"
"ก็คุณกำลังจะลักพาตัวหลานผมนะ ยอมรับมาซะดีๆ ถ้าผมไม่เห็นคุณก็เอาตัวหลานผมไปแล้ว" ไม่จริงย่ะ ถึงฉันจะรักเด็ก แต่ฉันทำเองก็ได้ ไม่ง้อ เย้ย เรทอาร์ซะงั้นน่ะ
"ไม่เคลียร์หรอก ไปดีกว่า" ฉันหันหลังจะเดินเข้าร้านอาหาร แต่ก็มีอะไรก็ไม่รู้พัดผ่านแขนฉันและ!
"ไม่ได้ คุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น" อ๋อ ที่แท้มือหมอนี่นั่นเองที่จับแขนฉัน ปล่อยนะยะ เดี๋ยวคนสวยมีมลทิน
"ปล่อย!"
"ไม่ปล่อย!"
"ปล่อย!"
"ไม่ปล่อย!" ผัวะ! อยากรู้ไหมคะว่าเสียงอะไร ใช่ค่ะ เสียงหมัด หมัดฉันเต็มๆหน้าเขาและฉันก็เริ่ม วิ่งหนี!
"โอ้ย ยัยบ้า ต่อยมาได้" ก็ต่อยน่ะสิ ไม่ได้เหยียบเท้า สมน้ำหน้า!
โอ้ะ แม่ฉันออกมาพอดี ปล่อยเขานั่งหน้าเขียวต่อไปดีกว่า อิอิ
"ไปค่ะแม่ กลับกันเถอะ เร็วๆๆๆ" ฉันรีบลากแม่ออกจากร้านอาหารนี้ อยู่ทำไมล่ะ เดี๋ยวเค้าก็ฟ้องแม่ฉันพอดี
"โอ้ย!!!! ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยบ้า!" แบร่ ไม่รับฝากย่ะ
"ใครน่ะลูก แล้วเค้าตะโกนว่าอะไร" แม่หันมาถามฉันขณะที่แท๊กซี่กำลังจะผ่านจากร้านนี้
"คนบ้าน่ะค่ะแม่ อย่าสนใจเลย" ฉันยิ้มให้แม่ ก่อนจะฮัมเพลงอย่างสบายใจ ♪♫
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น