คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สวยจนล้น : สารวัตรคนใหม่ [100%]
สารวัตรคนใหม่
“ฮัลโล เทส เทส อะแฮ่ม! สำหรับในค่ำคืนนี้ก็ต้องขอขอบคุณพ่อแม่พี่น้องทุกคน ที่มาช่วยงานและยังให้เกียรติมาร่วมงานในค่ำคืนนี้ด้วย ให้การต้อนรับอันอุ่นของพวกเราแก่สารวัตร คริส อู๋!!!!!”
เฮ! เฮ! แปะ! แปะ!
“สวัสดีครับ ผมสารวัตรคริส อู๋ครับ” เมื่อนายตำรวจหนุ่มแนะนำตัวเองเสร็จก็ขอขยิบตาโปรยเสน่ห์เสียหน่อยเพื่อความเป็นสิริมงคล
กรี๊ดดดดดดดด!!!
และก็ได้รับเสียงกรี๊ดตอบรับของสาวทั่วทั้งหมู่บ้านเป็นอย่างดี เขาทำสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นแล้วสำหรับนายตำรวจหนุ่มคนนี้
“เบาๆหน่อยก็ได้มั้ง ทิฟฟานี่” เสียงของ อิม ยุนอา เจ้าของโรงสีในหมู่บ้านเอ่ยขึ้นเมื่อพบว่าลูกสาวของตน ทิฟฟานี่ ดูท่าทางสะดีดสะดิ้งเกินหน้าเกินตาเมื่อได้เห็นหน้าสารวัตรคนใหม่ของหมู่บ้าน
“ก็แหม! ป๊าดูสิ เขาก็ออกจะหล่อซะขนาดนั้น เดี๋ยวป๊าคอยดูนะ ฟานี่อ่ะจะหาลูกเขยให้ป๊าหล่อๆให้คนทั้งหมู่บ้านอิจฉาไปเลย!”
‘แหม ฉันควรจะภูมิใจสินะ’ ยุนอาได้แต่เถียงกับทิฟฟานี่ในใจ
“อ้าว แล้วไอ้หนุ่ม(?)แทยอนล่ะ เห็นว่าจีบลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ” เอ่ยถึง ควอน แทยอน ลูกเจ้าของที่เช่านาที่ดูเหมือนจะสนใจทิฟฟานี่ เทียวไปเทียวมาเป็นประจำ
“ป๊า! อย่าพูดถึงมันนะ! หนูไม่ได้ชอบมันป๊าก็รู้ เชอะ!ไม่คุยกับป๊าแล้วดูผู้ชายต่อดีกว่า”
‘เออ…’ ใส่เสียงเน่อนิดๆเพื่อความเพลีย
ว่าแล้วก็งั้นกลับไปมองภรรยาที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นดู อิม จูฮยอน แม่ก็ออกจะเรียบร้อยดังผ้าพับไว้แล้วเอาเตารีดแนบจนไหม้จนไม่รู้จะเนียบยังไง พ่อรึก็แสนจะมาดแมนแสนสวยแฮนซัม(?) แต่ทำไมถึงได้ลูกออกมาแตกต่างกันราวกับร่องลึกก้นมหาสมุทรมาเรียนากับกาแล็กซี่ทางช้างเผือกเช่นนี้เล่า คิดๆดูแล้วก็ได้แต่ภาวนาว่าฉันจะไม่โดนซอฮยอนส่วนเขา…?
“ผมดีใจมากเลยนะครับที่ได้มาประจำการอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้นะครับ อากาศบริสุทธิ์ ไม่วุ่นวายเหมือนในเมือง…แถมยังมีสาวๆสวยๆให้ดูเพลินตาอีก”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!
“แหม ท่านสารวัตรละก็~”
“อย่าทำให้เขินนักสิค้า~”
“เดี๋ยวก็จับทำผ…อุ๊ยไม่ๆ กุลสตรีท่องไว้ๆ”
“ดูเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ดีนะพี่ฮุน” เสียงของ ลู่ฮาน เมียผู้ใหญ่บ้าน โอ เซฮุน ร่างบางนี้ในสมัยที่ยังไม่ได้ออกเหย้าออกเรือนกับเซฮุนนั้น มีชายหนุ่มหลายต่อหลายคนหมายปองอยากจะครองรักกับลูฮาน ดังฝูงซอมบี้ในเรื่อง walking dead อย่างไรอย่างนั้น แต่พ่อผู้ใหญ่บ้านโอ เซฮุนก็ฝ่าฝูงซอมบี้พวกนั้นเข้าไปคว้าลูฮานมาแต่งเมียจนได้ ด้วยสโลแกนที่ว่า ‘ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น’
“หึ กะล่อน หน้าม่อสิไม่ว่า”
“แหม ทำเป็นพูดดี ตอนตัวเองหนุ่มๆก็เหมือนกันนั่นแหละ~” อดจะกระแซะไม่ได้สำหรับคุณนายลูฮาน
“โธ่ แต่ตอนนี้พี่ก็ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วนะจ๊ะ พี่ก็กลัวว่าไอ้เหยินนี่มันจะมาหลอกลูกเราเท่านั้นเอง” เซฮุนตอบ คนมีลูกสาว(?)สวย คนเป็นพ่อก็ย่อมที่จะห่วง หวงเป็นธรรมดาอย่าง โอ จื่อเทา ต้องเรียกได้ว่าได้เชื้อแม่มาไม่มีผิด ผู้ชายนี่ติดอย่ากับเอากาวตราช้างทาลูกของตนไว้ เรียกได้ว่าหัวกระไดไม่แห้งเลยทีเดียว ยิ่งคิดแล้วยิ่งนึกถึง ไอ้ ต้วน ชานยอล ลูกชายไอ้ มาร์ค ต้วน ที่บังอาจมาก้อร่อก้อติกจื่อเทาของเขา ไม่ต่างจากที่พ่อมันมาทำเต๊ะเมียสุดที่รักเมื่อนานมาแล้ว
“คิก จะมีใครกล้าหรือ ก็พ่อมันห่วงเสียขนาดนั้น” ลูฮานหัวเราะอย่างชอบใจเมื่อนึกถึงภาพที่สามีของตนเดินถือปืนยาวเดินตามจื่อเทาทั้งวันจนไม่เป็นอันทำงาน
“สำหรับในช่วงเวลานี้ก็ขอเรียนเชิญ ท่านผู้ใหญ่บ้านโอ เซฮุนขึ้นมากล่าวอะไรสักหน่อยกับสารวัตรของพวกเราครับ” เมื่อถึงเวลาที่พิธีกรเรียก เซฮุนก็วางมาดผู้ใหญ่บ้านโอเต็มที่
ระยะทางจากโต๊ะจีนถึงกลางเวทีหากใครมีตาทิพก็คงจะได้เห็นกระแสไฟฟ้าเล็กระหว่างผู้ใหญ่บ้านโอกับสารวัตรอู๋ แต่ที่จริงแล้วอี้ฟานก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตนถึงโดนเขม็งจากเซฮุน
‘ผมหล่อกว่าเหรอครับ…?’
ในระหว่างนั้นจื่อเทาก็ถือพานพวงมาลัยที่เอาไว้ให้ผู้ใหญ่บ้านคล้องคอรับขวัญสารวัตรก็ขึ้นมาอยู่เยื้องไปทางด้านหลังเวที เป็นเวลาที่อี้ฟานผละจากเซฮุนมามองจื่อเทาพอดี ตาสบตา…
‘ไอ้คริส มึงเจอรักแท้แล้วเว้ย!!!’
“อะแฮ่ม!!!” เสียงกระแฮ่มดังขึ้นหลังจากที่เซฮุนขึ้นมาบนเวทีแล้วพบว่าไอ้หน้าหล่อมันกำลังจ้องลูกของเขาตาเป็นมัน! และเสีงนั้นมันก็ดึงความสนใจจะคริสเป็นอย่างดี พร้อมกับสายตาที่มองมาอย่างเขียวปั๊ดที่เซฮุนส่งมาให้
“คิก คิก คิก” ลูฮานหัวเราะเมื่อเห็นว่าสามีจะต่อรับมือกับศัตรูอีกหนึ่ง
“เอาล่ะครับ พ่อผู้ใหญ่มีอะไรจะพูดกับสารวัตรคริส อู๋ไหมครับ” พิธีกรก็ยังพูดต่อไปแม้จะรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
“ก็ในวันนี้ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดมาก ก็ดีใจที่ท่านสารวัตรได้เลือกย้ายมาที่หมู่บ้านนี้เพื่อรักษาความสงบความเรียบร้อยให้กับหมู่บ้านของเรา มีอะไรขาดเหลือก็บอกกันเพราะหมู่บ้านเราก็ไม่ได้สะดวกสบายเหมือนในเมืองนะครับ โดยเฉพาะในเรื่อง อืม…ไอ้พวกผู้หญิงสวยๆใหมู่บ้านเรานี่คนเป็นพ่อเขาก็ หวง อ่ะนะครับเพราะฉะนั้นท่านสารวัตรต้องระวังให้มากนะครับไม่งั้นก็…จะเจอ ปืน แทน ผมก็มีเรื่องพูดแต่เพียงเท่านี้ ก็…ขอบคุณครับ”
แปะ! แปะ! แปะ!
“อะ เอ่อ งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาก็ขอเชิญพ่อผู้ใหญ่คล้องพวงมาลัยแก่ท่านสารวัตรเลยครับ” เมื่อได้ยินดังนั้นจื่อเทาจึงเดินเข้ามาใกล้ที่ที่เซฮุนกับคริสยืนอยู่ และรู้ด้วยว่ามีสายตาของนายตำรวจหนุ่มจ้องมองมาอยู่แต่ก็ไม่กล้ามองกลับไป
‘ขืนทำอย่างนั้นพ่อฮุนระเบิดลงแน่’
พอเห็นลูกของตนเดินมาถึง สองมือหนาจึงจับพวงมาลัยดาวเรืองพวงใหญ่คล้องคอสารวัตรหนุ่ม แล้วเลื่อยมือลงมาจับไหล่คริสแน่น
“ท่านสารวัตรคงไม่ลืมคำเตือนใช่ไหมครับ” พร้อมกับกระซิบถามอย่างกัดฟัน
“คะ ครับ เอ่อ ครับ!” ร่างหนาถึงกับสะดุ้งเพราะมัวแต่มองร่างบางตรงหน้า แล้วตอบรับคำถามที่เซฮุนถาม
“งั้นก็ดี เพราะฉะนั้น เลิกมองลูกผมสักที…”
“!” เมื่อพูดจบคริสก็ได้รับตาขวางๆของเซฮุนมาเป็นของขวัญก่อนลงจากเวที พร้อมกับมือของพ่อผู้ใหญ่ที่ดึงจื่อเทาลงจากเวทีพร้อมตน ส่วนร่างบางที่ยังงุนงงก็มองไปที่คริสเพื่อดูว่ามีเหตุอะรี่ทำให้พ่อของตนแลดูอารมณ์ แต่ก็แทบงั้นหน้ากลับไม่ทันสายตาคมก็มองมาที่ตนเหมือนกัน เมื่อเห็นดังนั้นคริสก็ยิ้นกริ่มในใจที่ดูเหมือนว่ารักครั้งนี้ดูจะเหมือนมีก้างมาขว้างซะแล้ว ก้างอันใหญ่ซะด้วย…
ร่างสูงจึงกล่าวขอบคุณแขกแล้วลงจากเวทีปล่อยที่เหลือไว้เป็นหน้าที่ของพิธีกร
“เอ่อ…เอาล่ะครับ ณ จุดๆนี้ก็ขอขอบคุณโต๊ะจีนจากเสี่ยยุนอา พร้อมทั้งภรรยาคุณซอฮยอนและลูกสาวคุณทิฟฟานี่นะครับที่อำนวยความสะดวกนั่งสบายแก่แขกทั้งหลายที่พูดง่ายๆก็คือจ่ายตังค์ให้อ่ะนะครับ ขอขอบคุณคณะแม่ครัวทำอาหารอร่อยในวันนี้ที่คุณ ควอน ยูริ พร้อมทั้งภรรยาคุณ ควอน เจสสิก้า และลูก…คุณควอน แทยอนที่พาญาติพี่น้องมาช่วยกันปรุงอาหารเลิศรสในวันนี้นะครับ ขอขอบคุณคุณมาร์ค ต้วน พร้อมทั้งภรรยาคุณ แบมแบม ต้วน และลูกชายต้วน ชานยอลนะที่จัดสรรหานักร้องแดนเซอร์โคโยตี้มาให้แขกในงานให้เพลิดเพลินกัน และสุดท้ายแล้วท้ายสุดขอขอบคุณพ่อผู้ใหญ่บ้านโอที่ขอร้องแกมบังคับเอ่อ…เวทีและแสงสีเสียงนะครับ ส่วนตอนนี้ก็ขอให้แขกผู้มีเกียรติเชิญรำวงสักเก้ารอบเพื่อแก้บนไม่ให้ฝนตกกันนะครับ”
เมื่องานเริ่มจบลงบางคนก็มุ่งหน้ากลับบ้าน บางคนก็ยังสนุกเฮฮาไปรำวงหน้าเวที สำหรับคริส อู๋ที่เหนื่อยมากแล้วในวันนี้ก็คิดว่าสมควรแก่เวลาที่จะกลับบ้านพักเสียที
ในขณะที่ร่างสูงกำลังเดินออกจากงานนั้นก็มีร่างบางของใครคนหนึ่งเดินมาใกล้ร่างหนามากขึ้น
“เอ่อ…ขอโทษนะฮะ” เสียงหวานจะข้างหลังทำให้การเคลื่อนไหวของตำรวจหนุ่มหยุดลง
“ว่าไงครับ” เมื่อหันหน้ากลับมาก็พบว่าคือร่างน้อยบนเวทีนั่นเอง
“เอ่อ…บนเวทีไม่รู้ว่าพ่อฮุนพูดอะไรกับท่านสารวัตร เทาเทาขอโทษแทนพ่อฮุนด้วยนะฮะ”
“เปล่า ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ พ่อผู้ใหญ่ไม่ได้พูดอะไรกันผมหรอก เอ…ว่าแต่ชื่อว่าเทาเทาเหรอครับ” เมื่อเห็นร่างบางขอโทษขอโพยใหญ่คริสจึงไม่ปล่อยโอกาสที่จะเนียนจับมือขาวของจื่อเทา
“อ่า…ฮะ เทาเทาชื่อโอ จื่อเทาเป็นลูกของพ่อฮุนกับแม่ฮานฮะ”
“ดูท่าว่าพ่อฮุนของน้องเทาจะหวงน้องเทามากเลยนะครับเนี่ย ตอนขึ้นเวทีเขาดูไม่ชอบผมสักเท่าไหร่”
“พ่อฮุนก็เป็นแบบนี้ทุกทีแหละฮะ เทาเทาแทบจะไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยมีแต่พื่อนผู้หญิง” พูดไปน้ำตาไอ้คริสพาลจะไหล ทำไมแน่งน้อยขงพี่ถึงน่าสงสารเช่นนี้~
“งั้นเรามาสนิทกันไหมครับ”
“เอ๋?”
“เทาเทาเรียกผมว่าพี่นะครับ เรียกพี่คริส เรียกซิ”
“หา! เอ่อ…คือ…”
“เรียกซิครับ”
“เอ่อ…พะ พี่…”
“เทาเทา! ลูกมาทำอะไรน่ะ!” เหมือนฝ่ากลางใจคริส อู๋กำลังเข้าได้เข้าเข็ม(?) (ว่าที่)พ่อตาดันมาขัดซะได้
“พะ พ่อฮุน!” แทนที่มันจะเป็นพะ พี่คริส กลับกลายเป็นพะ พ่อฮุนซะได้ เซฮุนปรายตามงคริสนิดๆแล้วพูดว่า
“ต้องขอโทษด้วยที่ลูกผมอาจมากวนท่านสารวัตร”
“ไม่เป็นไรครับ” คริสตอบ
“ครับ ผมจะไม่ให้ลูกของผมมากวนสารวัตรแน่ แล้วสารวัตรก็คงจะไม่มายุ่งกับลูกผมเหมือนกัน ไปเทาเทากลับบ้าน!” ประโยชน์หลังที่พูดกับจื่อเทาทำให้คริสอดคิดไม่ได้ว่าถ้ากลับบ้านไปเซฮุนจะทำอะไรหรือไม่ ผิวขาวๆนั่นจะมีรอยแดงจากการตีอะไรหรืเปล่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ” เสียงที่เอ่ยขึ้นทางด้านหลังเรียกให้ร่างสูงงั้นไป
“พี่ฮุนเขาไม่กล้าทะไรเทาเทาหรอกฮะ ทำเป็นดุไปงั้นแหละ” พูดจบร่างบางที่มีหน้าจื่อเทาซ้อนขึ้นมาก็คงจะเดาได้ไม่ยากว่าคนนี้แหละแม่ฮานของเทาเทา เดินเข้ามาจับตรงไหล่ร่างสูง
“แม่เอาใจช่วยนะลูกเขย พี่ฮุนเขาหวงเทาเทามากเลยแหละ สู้ๆนะ คิก” แล้วจะนั้น(ว่าที่)แม่ยายก็เดินจากไป
เอาเว้ย! มีแม่ยายคอยหนุนหลังอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไรเล่า!
‘ชีวิตไม่สิ้น ก็จงดิ้นต่อไป’ สโลแกนที่คริส อู๋ได้กล่าวไว้…
โอ๊ย เหนี่อยอ่ะ อย่าลืมเม้นน้า~ ขอโทษที่หายไปซะนาน แต่มาแล้วน้า~
ความคิดเห็น