ตอนที่ 2 : MEMORY : chapter 1
‘อี ฮงบิน’ชายหนุ่มผู้เป็นที่หมายปองของทั้งคนหนุ่มและสาว ผู้ชายที่สวยจนผู้หญิงยังอายด้วยรูปร่างที่บางจนกลัวว่าหากไปแตะต้องคงแตกสลายแน่ และรอยยิ้มที่สดใสเหมือนดอกไม้ยามได้รับแสงแดดอุ่นๆและสายน้ำเย็นช่ำจึงทำให้มีแต่คนหันมองไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไร แต่ยกเว้นเพียงคนเดียวที่เขาไม่เคยได้รับความสนใจ ’จอง แทคอุน’คนที่เคยเป็นแสงแดดและสายน้ำให้ฮงบิน ก่อนที่จะกลายเป็นยาฆ่าแมลงที่คอยทำร้ายฮงบินอย่างไร้เยื่อใย..
กริ้ง...กริ้ง..
เสียงโทรศัพท์ปลุกฮงบินให้ตื่นจากความคิด หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏชื่อคนที่โทรเข้ามา ‘ฮัน ซังฮยอก’ รุ่นน้องคนสนิทที่คอยดูแลฮงบินอยู่ห่างๆ
“ฮัลโหลฮยอก”
[ฮยองอยู่ไหนเนี้ย พวกผมรอนานแล้วนะ] เสียงปลายสายตะโกนเสียงดังจนฮงบินต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างหูเพราะกลัวจะหูหนวกซะก่อน
“อ่า..โทษทีๆ ใกล้ถึงแล้วละ รอแป๊ปนะ”
[ครับๆ เร็วนะ เดินระวังๆด้วยนะครับฮยอง]ฮยอกพูดแค่นั้นก่อนสายจะตัดไป
วันนี้เป็นวันคริสต์มาสพวกเพื่อนๆและคนสนิทจึงชวนกันมาปาร์ตี้ที่ร้านคาราโอเกะใกล้โรงเรียน
Party karaoke
แกร๊ก
ประตูห้องคาราโอเกะถูกเปิดออกด้วยร่างบาง ก่อนฮงบินจะเดินเข้าห้องด้วยท่าทีเขินอายเพราะตัวเอามาสายที่สุด
“กว่าจะเสด็จมานะครับองค์หญิง”ฮยอกพูดติดเล่นทำให้คนในห้องพาหัวเราะกันอย่างสนุก
สงสัยผมจะมาช้าจริงๆแฮะ เพราะทุกคนเริ่มหน้าแดงเพราะพิษแอลกอฮอล์กันเกือบหมด
“มาๆนั่งๆ” รุ่นพี่’ชา ฮัคยอน’ ขยับตัวเว้นพื้นที่โซฟาตัวแดงให้ผมนั่งก่อนจะหยิบแก้วที่มีแอลกอฮอล์ผสมโซดาประดับด้วยก้อนน้ำแข็งเย็นๆที่พึ่งชงมาหมาดๆให้ผม
“ไม่ดีกว่าครับ ขอน้ำอัดลมก็พอ”พี่ฮัคยอนทำหน้ามุ้ยแต่ก็ยอมเปลี่ยนแก้วใหม่ให้ผม ผมน่ะคออ่อนกินนิดกินหน่อยก็เมาไม่รู้เรื่องแล้ว ทุกคนที่นี้ก็รู้ดี และถ้าเกิดเมาแล้วทำอะไรไม่เข้าท่าคงแย่มากแน่ๆ
“ฮยองคร้าบ ผมขอกอดหน่อยได้มั้ยคร้าบ”เสียออดอ้อนของ’อี แจฮวาน’เป็นทั้งเพื่อนสนิทของผมเเละแฟนหนุ่มของพี่ฮัคยอน เขาพูดใส่แฟนตัวเองที่นั่งข้างๆกัน พาคนตัวเล็กนั่งหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก
“บ..บ้ารึไงคนเยอะแยะ…กลับบ้านค่อยทำน่า”ประโยคหลังพี่ฮัคยอนลดเสียงเบาลง แต่ผมที่นั่งใกล้ๆกลับได้ยินชัดเจน จนหน้าแดงตามไปด้วย
เวลาล่วงเลยจนดึกแต่ปาร์ตี้ก็ยังไปต่อเรื่อยๆไม่มีท่าทีจะจบ
“อ่า..หิวน้ำจัง”มือเอื้อมไปหยิบแก้วของตัวเองขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้วหวังจะให้ระงับกระหาย แต่ทำไมมันขมแสบคออย่างงี้ละ แถมยังร้อนแปลกๆอีก เดี๋ยวนี้น้ำอัดลมเป็นแบบนี้แล้ว
เหรอ
“เอิ่ม..ฮงบินนั่นมันแก้วกู..”เสียง’คิม วอนชิค’เพื่อนคนสนิทพูดพร้อมชี้มาที่แก้วในมือของผม”กูชงเพียวด้วยว่ะ”ผมก้มไปมองที่โต๊ะ พบเเก้วที่บรรจุน้ำโคล่าสีน้ำตาลหวานน่ากิน เฮอะๆ
เชี้ยแล้ว..กะจะไม่ดื่มแล้วเชียว แล้วมาโดนเหล้าเพียวๆอีก ชิบหายแน่ๆ
“ฮ่าๆๆๆ”ผมวางแก้วไว้ที่โต๊ะตัวยาว แล้วหัวเราะเหมือนคนบ้าน นี่มันบ้าไปแล้วแน่ๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
“แม่งไอ้ตาถั่วเอ้ย! ผมออกจะดูดีขนาดนี้มาทิ้งกันได้ไงว่ะ”ผมโวยวายท่ามกลางความเงียบโดยมีเสียงเพลงคลอไปเรื่อยๆ ทำให้ทุกคนในห้องหันมองผมเพียงคนเดียว
“ใจเย็นน่าฮยอง” ฮยอกเอื้อมมือมาจับผมเบาๆ
“โธ่เว้ย!พี่แทคอุน ถ้าจะมีใหม่ช่วยหาให้ดีกว่าผมหน่อยได้มั้ย นี่มันหยามกันชัดๆ!”
“ยังงี้เรอะหรอ..”ทุกคนส่งเสียงเหมือนเข้าใจและทำหน้าผิดหวัง แล้วไงล่ะใครแคร์ ก็นี้
ฮงบินเลยนะ อี ฮงบินเชียว คนที่มีแต่คนสนใจ คนที่ไม่เคยโดนใครทิ้งมาก่อนแล้วทำไม..ทำไมล่ะ..
“อึก..ทำไมละ..ฮึก..ไหนว่ารักกันไง...ไหนบอกจะให้เป็นคนสุดท้ายไง..ฮึก”เสียงสะอื้นดังขึ้นเรื่อยๆจนพี่ฮัคยอนและคนอื่นๆต้องเข้ามาปลอบ
“ฮงบินใจเย็นนะ พี่ขอโทษเเทนเเทคอุนมันด้วย”พี่ฮัคยอนพูดด้วยเสียงเรียบแต่ท่าทางเก้ๆกังๆมันช่างขัดกันจนน่าขำ คงเพราะพี่เขาก็เป็นเพื่อนสนิทของผู้ชายใจร้ายคนนั้นด้วยเเต่ผมไม่ได้พาลโกรธพี่ฮัคยอนเรอะนะ มันไม่เกี่ยวกันเเถมพี่ฮัคยอนก็ดีกับผมมากๆ
“มึงใจเย็น”วอนชิคลุกมาลูบหลังผมเรื่อยๆอย่างอ่อนโยน
“ฮึก..ไหนเขาบอกว่าเขารักกูไง..ฮึก..ฮือ”แต่เสียงสะอื้นและน้ำตาของผมกลับหยุดลงไม่ กลับเพิ่มมากขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่น่าเลยคิดไว้อยู่แล้วว่าถ้าดื่มคงต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แต่มันหยุดน้ำตาไม่ได้จริงๆ
“เออ..พี่วอนชิคครับ ใครคือแทคอุนเหรอครับ? ผมไม่เข้าใจเลย”ฮยอกถามวอนชิคอย่างสงสัย ไม่แปลกหรอกที่ฮยอกจะไม่รู้เพราะเรื่องมันเกิดก่อนที่ฮยอกจะเข้ามาอยู่กลุ่มเดียวกัน และผมก้ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังคนที่รู้จึงมีแค่ผม วอนชิคและพี่ฮัคยอนพี่สนิทกันมานานอยู่เเล้วเท่านั้น
“คือ..”
“เดี๋ยวกูเล่าเองวอนชิค..”ก่อนที่วอนชิคจะได้พูดเรื่องราวของผม ผมก็พูดแทรกเข้าไป ถ้าเป็นตอนนี้ผมคงเล่าได้อย่าไม่มีตกหล่น ก็ดีเหมือนกันจะได้ระบายให้หายเจ็บปวดอย่างน้อยในเรื่องเศร้าก็ยังมีสิ่งที่น่าจดจำ...ผมอยากนึกถึงเรื่องที่ทำให้ผมยิ้มทั้งน้ำตาได้อีกครั้ง..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮลโหลค่า ขอเเนะนำตัวหนุ่มๆที่นอกจากตัวหลักอย่างเเทคอุนเเละฮงบินกันก่อนนะคะ เผื่อคนที่ไม่รู้จักกัน
ฮัน ซังฮยอก
รุ่นน้องคนสนิทของฮงบินที่คอยดูเเลฮงบินอยู่ห่างๆมาตลอด..
ชา ฮัคยอน(เอ็น)
รุ่นพี่ฮงบินบินเคารพรักเเละสนิทด้วย เป็นเพื่อนสนิทของเเทคอุน
อี เเจฮวาน(เคน)
เพื่อนสนิทของฮงบินเเละเเฟนหนุ่มของฮัคยอน
คิม วอนชิค(ราวี่)
เพื่อนข้างบ้านเเละเพื่อนที่สนิทกันมากที่สุดของฮงบิน
มาตอนเเรกฮงบินก็ร้องไห้เป็นเขื่อนเเตกกันเลยทีเดียว
ความยาวของเเต่ละตอนขึ้นๆลงๆตามสมองของคนเเต่งค่ะ เดี๋ยวยาวเดี๋ยวสั้น เด๋ยวคิดออกเดี๋ยวสมองตัน5555
ยังไงก็ติชมหรือให้คำเเนะนำกันได้นะคะ ขอบคุณค่า เจอกันตอนหน้าค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
