คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความบังเอิญ ชักจะงง?
ณ โรงเรียน ที่ห้องเรียนนักเรียนต่างกำลังนั่งคุยกันสนุกสนาน
“นี่ๆ ข่าวดาราเกาหลีเมื่อวานเป็นไงบ้าง” อรเพื่อนหญิงที่รสนิยมแสนจะดีก็ออกถามคนแรก
“โอ๊ยย เทออ.. พระเอก เบ ...” ไม่ทันจบก็มีคนมาแทรก
“เป็นตุ๊ด!” ไอ้บอล (น่าฮวก) สะเหร่อ
“ว๊ายย!! ๆ อย่ามาใส่ร้ายแฟนชั้นนะย๊ะ!!” สมจิตรกระเทยน่าเถื่อนก็โวยขึ้นทันที
“อะไรๆ - u – ใครมันจะมาสู้2pmของชั้นได้จร๊ะ..” มิ้นท์เพื่อนอีกคนก็พูดต่อ
-----โอยยย น่ารำคาญ เจ๊รงง ไอ้พวกนี้ ไม่ใช่เพื่อนห้องเดียวกัน แล้วยังไม่เกรงใจกันสักกะตี๊ด เห้ออ นี่ขนาดเราห้องอื่นมานั่งเรียนด้วยนะเนี้ย..------ ฉันได้แต่บ่นในใจเพื่อรอเรียนคาบต่อไป
“นี่ๆ แก..ๆ” อยู่เสียงอันน่าสะพรึงกลัวก็เรียกขึ้น
แล้วเราก็หันน่าไปมองดู ((O.O) อ่อ.. อีเป็กนี่เอง และชั้นก็ต้องตกใจ กับน่าตาของเธอผู้เลอโฉม
“นั่งเงียบอยู่ได้.. พูดอะไรหน่อยสิ” ปากอันซีดเผือก ใบน่าอันขาวโพนต็มไปด้วยแป้งไม่มี (อย.) แถมยังมัดจุกหน้าม้าอีก ก็ถามฉันด้วยท่าทาง..กระแดะ
“เออ.. เราหรอ” ฉันทำน่างงๆ
“เออ เธอ!นั่งแหละอีปรวก..!! - M -”
“เอ่อ.. ฮ่าๆ มีอาไรจ๊ะ..” ฉันจำใจตอบไป
“อืมม ขอโทษนะ ได้ยินว่า ไปมีเรื่องกับแฟนพี่โก้หรอ”
“อ๊า? ปล่าววๆจ๊ะ ไม่เลยๆ เค้าแค่เข้าใจผิดล่ะมั้ง ฮ๊ะๆ” ฉันตอบไปอย่าง งงๆ
“เออ...ดี เธอรู้ไหม ว่าพวกพี่แนนน่ะ ร้ายมากเลยนะ ฮื๊ม... ตัวเธอยิ่งไม่มีพักพวกอยู่ด้วย..” เป็กกล่าวเตือน
“ใช่.. ตัวคนเดียวแบบเนี้ย.. ระวังจะโดนรังแกเอานา..” จิตรพูดต่อ
กรี๊งงงง.............!!!!!!!!!
“ว๊ายย!! หมดคาบแล้ว ไปแล้วนะๆ บ๊ายๆๆ” สมจิตรรีบลุกขึ้นแอะอะ แล้วกวักมือเรียกเพื่อนๆออกไป
“ระวังตัว! ล่ะ - U -” เป็กคนสวยหันมาพูดก่อนจะเดินตูดบิดออกไป
“จ๊า... แฮ่ๆ” ฉันรับคำนิดๆแล้วก็ลุกตามออกไปด้วย
“ชิ..ส อย่างเธอ!หลอ พี่โก้เค้าจะมาสน อยู่เฉยๆจะดีกว่าม้างง” อรเดินมาพูดซ้ำเติม
----จริ๊งๆ เล้ยย แค่นี้ก็ต้องเหยีบกันให้จมดินเลยหรอเนี้ยยย.. u .u---- ฉันคิดในใจ
ในตอนนั้นเองขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากเรียน ชายผมสีน้ำตาลอ่านรูปร่างสูงผิวออกขาวน่าคิ้วดกก็เดินผ่านมาพร้อมกับถือเอกสารกองใหญ่ท่าทางจะดูหนักน่าดู แต่เค้ากำลังก้มน่าอยู่นี่นา
“อุ๊ย!” เขาเดินเซๆเหมือนจะของตก
“ดะ เดี๋ยวหนูช่วยถือค่ะ!” ฉันก็รีบเค้าไปพยุงทันที
“ครับบๆ ^^’’ เมื่อเขาเงยน่าขึ้นมา
“ O O)อ้าวว พี่!” ฉันก็ต้องจำได้
“ห๊า? - - ” พี่เค้าทำน่าตาเหมือนจะงงมาก
“แฮ่ๆ เมื่อเช้า..-// > </ /” พูดไม่ทันจบ
“อ้อ! เมื่อเช้า! ไม่เป็นไรหรอกครั๊บ! ฮ้าๆ ^^” พี่เค้าตอบ ทั้งยังฉีกยิ้มใส่ชั้น... จนเขิลหมดเลย
“// อืม.. ค่ะ..//” โอ๊ยยเขิลจะตายอยู่แร้ว
“น้องๆ เอ๊า! ช่วยถือหน่อย แล้วพาไปส่งที่อาคาร6หน่อยนะ..^^ ” พูดจบแล้วเขาก็หันกองเอกสารมาทางฉัน
“ได้ค๊ะ! >.<” ฉันก็รีบรับไว้ทันที (เกือบทั้งหมด)
“เอ่อ.. ฮ่าๆ ไม่ต้องเอาไปหมดก็ได้...” พี่เขาตอบอย่างเกร็งๆ
“อืมม - -...// ” ฉันก็เดินหน้าต่อไปโดยไม่สนใจคำพูดของเขา
---- เห้อ.. ดีใจสุดๆเลย ที่ได้เจอพี่คนนี้ U U พี่เค้าช่วยใก้เรามีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลย (หลังจากโดนทับถมมานาน)----
ในขณะที่ฉันเดินไปกับพี่เค้าจากอาคาร2ไปอาคาร6 ระหว่างทางเราก็คุยสับเพเหระไปเรื่อย
“หนักไหม?” เค้าเริ่มถามก่อน
“ไม่เล้ยค๊ะ!!! - - ‘’ ” ฉันตอบอย่างนหนักแน่น
“ฮ๊าๆๆๆ เสียงใหญ่จัง พ่อเป็นทหารหรอ?” เขาถามกวนๆ
“ (O O) ปล่าว...ค่ะ!” ผู้หญิงอ้วนตัวดำก็ตอบไปเหมือนตกใจ
“อืม.. จะถึงอาคาร6แล้ว! นี่ มาๆเดี๋ยวถือเองก็ได้” ชายหนุ่มน่าตาคมเข้มก็หันมายิ้มใส่
“//O ^ O//” ในขณะที่ฉันกำลังอึ้งอยู่ พวกเพื่อนผู้ชายเค้าก็เดินมา
“อ๊าวว ปุ๊ย มากะใครว้า..” คนหัวโล้นท่าทางออกกวนๆก็ถามขึ้นก่อน
“ฮ่าๆ อ้ายยห่า รีบมาช่วยถึงเร็ว นี่ครูใช้กุให้ไปเอาข้อสอบของ ม.ต้น ไปเก็บเนี้ย”พูดเหมือนจะเหนื่อย
“เออๆ มาๆ” พอพูดจบแล้ว พวกพี่เค้าก็รับเอกสารมาจากฉัน แล้วก็มองด้วยสายตาแปลกๆอยู่นะ
“ขอบใจมากนะคับน้องที่ช่วยถือ” พี่ชายเค้าทำน่าตาเหมือน... (ไม่อยากขอบคุณอย่างงั้น)
“อื้ม! ^^ พี่..” ฉันตอบบอย่างดีใจ ไม่ทันไรเขาก็หันหลังให้ฉันเหมือนจะวิ่งไปซะแล้ว
“ห๊า? - -” เขาหันน่ามาอย่างงงๆ (โอ๊วว น่ารักสุดๆเล้ย)
“พี่ชื่ออารัยคะ O.O” ฉันยืนตัวแข็งถาม
“ชื่อ ปุ๊ย เรียกปุ้ยก็ได้ ฮ่าๆ” เขาตอบแล้วหัวเราะเหมือนจะขำ
“อ้อ ค่ะ พี่ปุ๊ย >M<” ผู้หญิงอ้วนพูดไปแบบไม่อายปาก
“ - - ” ปุ๊ยทำน่าตาเมือนจะบอกว่ามีอะไรถามอีกไหม
“// ^^ // ” น้อยก็ยิ้มอย่างปากไม่หุบซะที ยิ้มซะจนเห็นฟันอันเหลืองอ๊อยของเธอ
แล้วทั้งสองก็เดินแยกทางเพื่อไปเรียนคาบต่อไป
To be continues
ความคิดเห็น