คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องนั้นมันคงจะจริง สิ่งที่มันแยกยาก
หลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้นไป.. ฉันก็คงต้องทำใจ ที่จริงแล้วตัวเราเองก็ไม่เคยคิดอยากจะเป็นอะไรกับพี่ชายคนนั้นหรอกนะเพราะดูจากสาระบอรรูปของตอเองแล้วคงไม่มีวันจะเป็นไปได้ -^- แถมยังทำกับเราขนาดนั้นอีก โถ้... ถึงอิฉันจะไม่สวยจะอุบาว์ยังไง แต่ฉันก็ไม่เคยทำความเดือนร้อนให้ใครเด้อคร๊า..แล้วนี่อยู่ๆก็มาหาเรื่องกันซะงั้น ฮื้ออๆ T..T ไม่สงสารตูบ้างเล้ยย.. จริง..ซิการบ้านมีออกเยอะแยะที่ต้องทำ! D.D ลืมซะเถอะเรา ไปทำการบ้านดีก่า
ณ ของบ้านผม
“เน่ๆ ดูอาไรยุอาพ่อ”ผมถาม
“ละคร.....ร ไงลูก! ไปๆไปนอนอย่ามากวน” พ่อตอบ
“เอ้อ... ติดแต่ละคร มิน่า.... ถึงดู.. เต็ม ไม่ เต็ม..”เราก็ตอบไปกวนๆไปตามเดิม
“พอๆ อย่าลืม!วันนี้! พ่อจะพาไปพบแม่! ไปพบ..” พ่อพูดไม่ทันจบเราก็รีบแทรกทันที (เพื่อไม่ให้เพ้อมากกว่านี้)
“รู้แล้วๆ เดี๋ยวจะขึ้นไปรอแล้วกัน นะ ไปล่ะ อุ๊ว....!” พูดจบแล้ว ผมก็รีบทำท่าวิ่งปรื๊ด.. ขึ้นไปบนบ้านทันที
น้อยคนนัก ที่จะรู้เรื่องราวของผม - - แม่ของผมนั้น ตายไปตั้งแต่ผมยังเด็ก พ่อก็เลยชอบทำตัวบ้าบ้อเพ้อฝันไปวันๆ นึกว่าแม่มาเรียนกบ้างหล่ะ นึกว่าได้ไปคุยกับแม่ในฝันบ้างล่ะ เห้อ... ผมเห็นเรื่องอย่างนี้จนชินแล้วหล่ะครับ ..ตัวผมเองก็เป็นลูกคนเดียว ผมก็เลยต้องดูแลพ่อ เพราะที่บ้านหลังนี้มันก็เหลือแค่ผมกับพ่อสองคน ฮึม! - * มันคงเหงาน่าดูเลยแหะ.. ถ้าขาดใครสักคนไป
“พ่อ.........!!!!!!!!!!! มาแว๊วววว ปุ้มปุ๊ย....!!!!” สาธยายไม่ทันจบก็มาพอดีเลย..
“อ่าๆ รู้แล้ว - - ไปๆพ่อ วันนี้เราจะไปเข้าพบแม่กัน” พูดจบแล้วผมก็ชวนพ่อเข้าไปห้องพระกัน
“เอ้ามา! วันนี้เราจะสวดมนต์ นั่งสมาธิ ส่งกระแสจิตถึงแม่กั๊น! X_x”
และเราก็สวดมนต์ ตั้งแต่ต้นบทยันท้ายบทกันจนจบ แล้วสิ่งสำคัญที่ผมกับพ่อต้องทำก็คือ “นั่งสมาธิ”
“ว่า...ไงจ๊ะ พิมพ์.. ไม่ได้เจอ..กันซะนาน เป็นไงบ้างจร๊า...” เป็นแบบนี้ทุกที ในตอนที่พ่อเค้านั่งสมาธิ เพราะเค้าชอบคิดว่า แม่เข้ามานั่งคุยกับเค้าในจิตใจอะไรประมาณนั้น.. แล้วผมก็ต้องนั่งเฝ้าพ่อเค้าพูดอยู่คนเดียวอย่างนี้ทุกวัน ตั้งแต่วันนั้น..แหละครับ
“ปุ๊ย.... ปุ๊ย.. ลูก... ได้ยินแม่ไหม...” เขาพูดทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
“พ่อๆ เป็นอะไรๆ” พูดแล้วผมก็รีบสะกิดท่านทันที
“ฮึ๊มๆ... แม่ไม่ได้เห็นลูกมาสิบกว่าปีแล้วนะ... ^ ^” ....- -.... เอ้า.. เอาอีกแร้ว..ทำเราตกใจอีกตามเคย
“อ้อ! ใช่ แม่.. แม่จริงๆด้วย ฮ่าๆ เป็นไงบ้างครับแม่ สบายดีป๊าว?”เราก็ทำท่าถามไป
“จ้า.. สบายดี นี่ลูกอยู่ ม.6 แล้วซิ.. ^ ^”
“อ่าใช่..” ผมรับคำไม่ทันจบ.. “ลูก.. ปุ๊ย.. คงจะอยากมีแฟนแล้วล่ะซิ.. ฮ๊ะๆ ใช่ไมล์หล่า..”พ่อเริ่มพูดเพ้อเจ้อขึ้นเรื่อยๆ แต่...ดูเหมือนคงจะไม่ได้แกล้งทำ..
“โฮ๊...พ่อ! ทำซะเหมือนเล้ย... พอๆ เพ้อมากพอล่ะ วันนี้เล่นแค่นี้แหละ! ป๊ะๆ ไปนอนๆ”พูดจบแล้วผมก็ลุกขึ้นรอ
ตุ๊บ..! จู่ๆพ่อก็ล้มลงฟุบลงกับพื้น
“!!!! พ่อ..!”
เช้าวันต่อมา
“เห้อ... ปุ๊ย.. เมื่อคืนพ่อเป็นอะไรไปหรอลูก” พ่อถามอย่างสงสัย
“เอ๊า? แล้วเมื่อคืนพ่อไม่ได้เข้าไปนอนในห้องหรอกหรอ? - -” ผมงง
“อ้าวว เจ้านี่ ก็พอพ่อตื่นขึ้นมา ก็..ยังอยู่ห้องพระอยู่เลยนี่” พ่อพผูดให้ผมงงอีกรอบ
“อ่อ..คับ” ----หรืออ..ว่าเรื่องนั้น.. แม่...หนะหรอ-----
“ไปๆ โรงเรียนได้ล่ะ สายมากแล้วลูก! ไป๊ๆๆๆๆ!!” พ่อพูดแล้วก็รีบพลักใสไล่ส่งผมให้ไป
“คร๊าบบบบ ^^j” แล้วผมก็ไปโรงเรียนทันที
ณ โรงเรียน
ในตอนนั้นเองน้อยก็ลงจากรถบัส เมื่อมาถึงโรงเรียน..
---สาธู้.........ขอให้วันนี้อย่าได้เจอไอ้พี่โก้ผีบ้านั้นเล้ยยย--------- ฉันพูดในใจพร้อมกับพนมมือยกใส่หัวแล้วเดินต่อไป
“ก๊าก..!!! ดูๆเอ็งดู แฟนใหมไอ้โก้” เสียงพี่จ๊อบเพื่อนในกลุ่มพี่โก้ซุบซิบพร้อมกับชี้มาทางชั้น
“โด่.. นายยย อย่างพูดแบบนั้นซี้.. ดูสภาพน้องนางแก สวยเริ่ด สะขนาดนั้น สวยจน..”เพื่อนเค้าพูดต่อ
“ระดับ น้องแนน! ดาวโรงเรียนยังชิดซ้ายเลยอ่าเมิง.. ” - - เพื่อนอีกคนพูดต่อ
O . O -----ก็รู้อยู่น่า.. ว่าเรามันอุบาว์อุบายแค่ไหน ไม่ต้องซ้ำเติม อีฉันก็ไม่ขอตีน่าซื่อไปแอบชอบผุบ่าวขเจ้าหรอกคร๊า....ไปแร๊ว..------- คิดในใจ (ปลอบใจตัวเอง) ไม่ทันไร ฉันก็รีบวิ่งก้มหน้าก้มตาหนีพวกนั้นไปทันที
“อุ๊ก! . <” ฉันวิ่งชนกระแทกเข้าอกของชายคนหนึ่งอย่างจัง
“ขะ.. ขอโทษคะ UoU” ไม่รอช้า ฉันก็รีบหันกลับไปขอโทษเขาทันที
“โอยย...” เสียงพี่ชายคนนั้นครวนครานเหมือนจะจุก
“อาคับ ไม่เป็นไร ^^ j ” เขาเงยน่าขึ้นมาตอบ
// /O. (O) //// ----อะไรนี่... สะ ..สุดยอด ตร๊ง ตรง อะไรขนาดนี้... น่าหล่อแล้วยังพูดเพราะอีก >.----
ในที่สุดฉันก็เจอกับ...กำลังใจครั้งใหม่ แต่ไม่ทันไรพี่ชายเค้าก็เดินจากไปซะแล้ว (ไปเร็วซะด้วย)
-----อิห่า.. ตัวเมร็งยังกะควาย เดินชนกุซะช้ำในเลย------ “อูย..”
To be continues …
ความคิดเห็น