คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงที่คอยเฝ้ามอง
ณ โรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง ณ โรงอาหาร เวลา 12.00 น. เป็นเวลาที่พวกเด็กนักเรียนกำลังกินข้าวกันอยู่
“นี่ๆน้อย.. งานสังคมแกทำเสร็จยัง” เสียงแปดหลอดของนาเพื่อนในกลุ่มของฉันก็ถามขึ้น
“ออ.. ยังไม่เสร็จเลยจ๊ะ..”ฉันตอบไปอย่างรีบร้อนเพราะกำลังกินข้าวมันไก่จานใหญ่อยู่
“อืม.. นี่แล้วงานคณิตของจ๋าหล่ะเอามาดูหน่อยสิเสร็จรึยัง”ตี้สาวหัวหย่องฉายาขี้มูกตันดังก็ถามต่อมา
“จ้า...เอาไปเลยนี่ๆ”ฉันก็หยุดกินแล้วค้นกระเป๋าแล้วยื่นให้ทันที
ในตอนนั้นเองพวกรุ่นพี่กลุ้มใหญ่ก็เดินผ่านมา
“อ้าวว ดูซิๆ นั่นพี่โจนักกีฬาประจำโรงเรียนเรานี่”จิตเพื่อนตัวจ่อยแห้งที่ส่วนใหญ่เรียกกันว่านังปลาบู่ก็สะกิดฉันให้หันไปดู
“อื้ม.. ให้กินก่อนเถอะน่า...” ฉันก็อยากกินต่อแต่ก็ต้องสะดุดใจเมื่อมองไปเห็น..
“อะแน่.. นั่นๆใครเอ๋ยยย...?”ฟิลม์เพื่อนสนิทของฉันก็พูดทายขึ้น
“อุ้ย! ///>.<///” พอฉันเห็นเขาฉันก็มุดลงโต๊ะ
-----------แย่..ล่ะซิถ้าพี่เค้ารู้ว่ามีคนน่าตาอย่างฉันแอบชอบอยุ่ล่ะก็.. เค้าคง..---------
ฉันแอบดูอยู่ใต้โต๊ะอยู่ห่างๆเพื่อนต่างหัวเราะเยาะทั้งยังชี้มากทางใส่ฉันอีกต่างหาก
“ฮ่าๆๆๆ ดูกลุ่มน้องพวกนั้นซิ เค้ามองมาทางแกด้วย” พี่ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“เห้ยๆ เราว่าต้องเป็นน้องคนนั้นเลยว่ะ ก๊ากก...! ตัวอ้วนๆที่มุดอยู่ใต้โต๊ะน่ะ”พี่โจพูดต่อ
เขาหันน่ามามอง ชั้น! ก็หันไปมองพอดี! เขายิ้มนิดๆแล้วก็รีบเดินเข้าไปโรงอาหารก่อนเพื่อน
ฮ่าๆๆๆ ๆๆ เสียงหัวเราะส่งท้ายตามมา
เรียนคาบบ่ายที่หนึ่ง
คาบเรียนนี้เป็นวิชาภาษาไทยของคุณครูดรุณี คุณครูก็ใก้เรียนระบบกลุ่ม บั๊งเอิ๊ญ..ฉันก็ได้อยู่กลุ่มกับพวกผู้ชายด้วยในระหว่างที่ครูยังไม่มานั้น
“เฮ๊ย! อีอ้วนเอาใบงานมาลอกดิ๊”ไอ้บอลก็สะกิดฉันอย่างรุนแรงแล้วพูดขึ้น
“อืม เดี๋ยวหาให้นะ”ฉันยิ้มรับแล้วก็หยิบใบงานให้อย่างยินดี
“เออ! ดีมาก”มันยิ้มเยาะเย้ย
(อาจมีคำหยาบบ้างนะคับ)
“นี่! อีน่าซ่นตีน แกคิดว่าแกสวยนักหรอ โด่...ทำเป็นแสนดีนึกว่าคนอื่นเค้าจะสนใจแกหรอ... ถุ้ย! หมั่นไสว่ะ”แต้วเพื่อนอีกคนอยู่ๆก็หันมาด่าฉัน
“ฮืม... แล้วทำไมต้องด่ากันด้วยล่ะ?”ฉันพูดตอบไปด้วยความรู้สึกไม่ค่อยจะดี
“เออ! แล้วทำไม! เอาหนังสือมายืมหน่อย!”
“ไม่ได้หรอก.. อาจารย์บอกว่าจะตรวจวันนี้ อา..”
“ไม่ต้องพูดมากเลย! จะเอามาไม่เอามา!”เขาขู่ฉัน
“มะไม่...^^” พูดไม่ทันขาดคำแต้วก็หยิบกระเป๋าของฉันไปแล้วเทออกจนหมดแล้วใช้เท้าแตะหนังสือของฉันกระจายไปหมดแล้วเขาก็หยิบหนังสือภาษาไทยของฉันไปจนได้
((O_O)) ฉันอึ้ง
“ขอบจายย!! เก็บเองด้วย”มันพูดพร้อมทำสายตาท่าทางสะใจ
^_^ ฉันยิ้ม.. แต่ในใจมันก็..
ดิวผู้หญิงเพื่อนในกลุ่มของฉัน หันมามองด้วยสายตาเหมือนจะสงสาร
“มาๆ เดี๋ยวเราช่วยเก็บ เนาะ.. ^^ ” เค้าก็ช่วยฉันเก็บอย่างตั้งใจ
ในขณะนั้นคุณครูก็เข้ามานั้นฉันก็เห็นเหมือนมีใครบางคนกำลังเดินผ่านหน้าประตูห้องเรียนไปอย่างรวดเร็ว
“เอ๋?” ---มองไปทันแฮะ..----
ผ่านไปจนถึงเย็นของวันนั้น
“กลับบ้านแล้วหร๊อ น้อย! ฮา..ๆ”ป้านเพื่อนผู้หญิงที่ไม่ค่อยสนิทวิ่งมาตามหลังฉันมาก็ถามขึ้น
“อ้อ..จ้า กลับแร้ว..”ฉันตอบไปด้วยความดีใจ
“อ้าวแล้วคนอื่นๆล่ะ กลับหมดแล้วหรอ”ป้านถาม
“อืม พวกนั้นแยกย้ายกันไปร้านหนังสือบ้าง ไปทำรายงานบ้าง แล้ว..ก็..”
“อ่าๆ..รู้ล่ะๆ คงกลับกันหมดแล้วซินะ ^^’’ ”ป้านพูดแทรกขึ้นเหมือนจะรู้
แล้วเราสองคนก็เดินออกจากโรงเรียนไปด้วยกัน
ระหว่างทางกลับบ้าน
“นี่ ได้ยินว่าน้อยกำลังแอบปลื้มรุ่นพี่อยู่หรอ ฮ๊ะๆ ^v^”ป้านถามเหมือนมีอะไรซ้อนเร้น
“เอ่อ... ปล่าวหรอก ฮืม //^^//” ไปรู้มาจากไหนน่ะ”ฉันตอบไปอย่างเขิลๆ
“ก็เห็น..พวกฟิลม์เค้าพูดกันน่ะ ฮ่าๆ”
“ก็..นะ ในวัยนี้เราอย่าพึ่งไปคิดอะไรดีกว่า เรื่องแบบนั้นอย่างพึ่งไปสนใจดีกว่า ว่ามะ”
“อ่า ดีๆ ถึงทางแยกแล้วไปเถอะ” พูดจบแล้วป้านก็เดินจากไป
------เธอคิดอะไรอยู่ ก็น่ารู้อยู่แก่ใจนะ...-------
ป้านหันมายิ้มน้อยๆให้ฉันก็จะวิ่งข้ามถนนไปแต่สายตาของเธอนั้นดูแปลกๆยุ
แล้วระหว่างที่ฉันเดินไปเพื่อที่จะไปขึ้นรถบัสนั้นฉันก็เห็น..
“แนน! นี่แนน! จะไหนน่ะ รอพี่ด้วยซิ” เสียงนั้นมันทำให้ฉันอึ้ง เพราะภาพที่เห็นมัน..เป็น พี่ พี่ชายคนนั้น..
O.O…….
“หึ! ไม่ต้องมาพูดเลย...”เสียงของรุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นก็พูดต่อ
ในตอนนั้นฉันไม่กล้าแม้แต่จะก้าวขาออกไป ฉันได้แต่ยืนดูเค้าสองคนอยู่ห่างๆ ฉันจึงเดินไปททำทีพิงที่กำแพงเพื่อจะแอบฟัง
“โห่... มันก็แค่พูดกันเล่นๆนี่ จะเอาอะไรไปเชื่อ....” พี่เค้าพูด
“โก้! อย่ามาโกหกดีกว่านะ บอกมาว่านังนั้นมันเป็นใคร! โห้ยยย เห่อ...กันจริ๊ง...อีนังสวยนั้นน่ะ!”พี่สาวคนนั้นท่าทางโกรธจัด แต่คำพูดนั้นมันก็ทำให้ฉันถึงกับชะงักใจ
“อะไร? อะไรอีกล่ะ พูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม!” โก้
“เอ้อ.......ก็บอกมาซิ อยากจะเห็นหนังน่าของอีนังนั้นเต็มทนล่ะ!!!”
“เออ! ก็อิที่...ขี้เหร่ๆ น่ะ ! ก้ะ อีที่มัน.... ทุเรศๆ อ้วนๆ ไม่สวย! ไม่ดีเท่าเธอซักนิดเล้ย!!!!!”
((O Q)) อึ้ง...
พูดจบแล้วพี่โก้ก็เดินด้วยท่าทางหงุดหงิดออกไปอย่างรวดเร็ว แต่..เค้าก็เดินมาทางชั้นที่...
“ฮึม! ทุ้ย!” พี่โก้..เดินมาหยุดตรงที่ฉันแล้วทำสายตาใส่เล็กน้อยก่อนจะหันไปถุย...แล้วเดินต่อไป
“เดี๋ยว..โก้..!! รอก่อนน!!!” พี่สาวคนนั้นก็วิ่งตามพี่โก้ไป
Q_Q…. ฉันก็ได้แต่ยืนอึ้งก่อนพี่สาวคนนั้นจะเห็นฉันจึงเอามือปิดหน้าไว้เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่าฉัน...
“หึ! แกเองหรอ!” แย่ซิ...เห็นจนได้
“คะ? ^ ^” ฉันฝืนยิ้ม
“หึ! นี่หรอ…ที่พวกโจเค้าว่าส๊วย...สวย....... เหอะๆ อย่างแกน่ะ! คงได้แค่แอบชอบแหละ! เชอะ!”เธอสะบัดผมใส่ชั้นก่อนที่จะเดินสะบัดสะบิ่งเดินต่อไป
T .T ---เฮ้อ....โดนเลย...-----
แล้วกำลังใจของฉันมันก็จากไป..
To be continues …
ความคิดเห็น