ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สิ่งที่เลวร้ายในอดีต กับ ความสำเร็จในอนาคต
หลินเหม่ยพาพิ้งค์ มาหยุดที่ริมน้ำตก ที่พิ้งค์มานั่งเมื่อตอนเย็น แล้วนั่งลงพรางควักมือเรียกพิ้งค์
แล้วตบพื้นข้างๆ เชิงว่าเป็นการเรียกให้มานั่งตรงนี้ พิ้งค์เดินมาแล้วนั่งลงในท่ากอดเข่า
\"นี่พิ้งค์\" หลินเหม่ยเรียก
\"ทำไมหรอ\" พิ้งค์ตอบเสียงอ่อยๆ
\"เฮ้อ\" หลินเหม่ยถอนหายใจเฮือกใหญ่ \"คนเราน่ะมีสุขก็มีทุกข์ มีสำเร็จก็ต้องมีล้มเหลว ฉันก็ไม่ได้ไม่มีอดีต
ที่เลวร้ายหรอกนะ ฉันก็มี เพียงแต่สิ่งพวกนี้มันสอนให้เราเข้มแข็ง และต้องล้มก่อนถึงจะลุกขึ้นได้ ทุกคนก็ต้องมีสิ่งที่
จดจำในอดีต ในเมื่ออดีตมันเลวร้ายเราก็ต้องทำตรงนี้ ทำในสิ่งที่เรากำลังเผชิญ ทำมันให้ดีที่สุด อย่าปล่อยให้อดีต
ที่เลวร้ายมาครอบงำ แล้วทำให้ความสำเร็จที่จะเกิดขึ้นของเราหายไปต่อหน้าต่อนะ พยายามเข้านะ
ฉันเอาใจช่วย ^^\" หลินเหม่ยส่งยิ้มมาทางพิ้งค์เป็นเชิงการให้กำลังใจ
\"ขอบใจมากนะ ฉันก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ\" พิ้งค์พูดแล้วเหม่อมองท้องฟ้า
หลินเหม่ยเห็นพิ้งค์เงียบไปนาน เลยเดินออกไปเพราะคิดว่าพิ้งค์เองก็คงอยากอยู่กับตัวเองในขนาดนี้
\"ฉันคงคิดผิดมาตลอด ฉันเข้มแข็งมาตลอด ฉันรู้ว่าฉันไม่เคยอ่อนแอ ทำไมๆ ฉันควรจะคิดได้แล้ว
ที่แท้ฉันมันก็อ่อนแอ\" พิ้งค์พูดเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไม่ได้ไหลมาเลยกว่า5ปี
\'ทำไมมันมาไหลเอาตอนนี้นะ\' พิ้งค์นึกแล้วปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้ง2ข้าง
\"พ่อคะ แม่คะ หนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว หนูจะไม่จมปลักกับสิ่งที่หนูไม่อยากนึกถึงอีกแล้ว\" พิ้งค์ยิ้มทั้งน้ำตา
แล้วเดินกลับไปที่บ้านพักพร้อมกับความคิดที่จะทิ้งอดีตที่เลวร้ายและทำวันนี้ให้ดีที่สุด
~~~~~ เช้าวันรุ่งขึ้นพิ้งค์เดินไปที่รมน้ำตกเช่นเคย ~~~~~
เริ่มจาการยืนสมาธิ พิ้งค์ใช้เวลาซักพักแต่ก็ยังนานอยู่พอสมควร
พิ้งค์เริ่มลืมตาขึ้นจากการสมาธิที่ยาวนาน จากนั้นร่ายคาถาบางอย่าง สร้อยคอเกล็ดหิมะพันปีเปล่ง
ประกายสีขาวบริสุทธิ์ออกมา
\"อำนาจ แห่งความแข็งแกร่ง\" พิ้งค์ยื่นมือทั้ง2ข้างออกไปด้านหน้า พร้อมกับแสงสีขาวที่ปรากฏรอบๆมือทั้ง2ข้าง
เหมือนกับพิ้งค์ถูกดึงพลังออกจากตัวไปหมด ขาของพิ้งค์เริ่มหมดแรงแต่ยืนอยู่ได้อย่างสั่นๆราวกับจะล้มเมื่อไหร่ก็ได้
\"ความ อดทน\" แสงสีขาวอ่อนๆเปล่งประกายรอบๆขาของพิ้งค์ พิ้งค์พยายามประคองตัวเองอย่างยากลำบาก
อยู่ดีๆพลังเวทย์มนต์(หรือแสงสีขาวที่ปรากฏ)ก็สว่างจ้าจนแสบตา
\"อัญเชิญโซ่หิมะ\" ทันใดนั้นเองโซ่สี ขาวด้ามจับเป็นสีเงิน ตัวโซ่ทำจากน้ำแข็งที่บริสุทธิ์ ก็ปรากฏขึ้น พิ้งค์ค่อยๆ
เอื้อมมือไปเรื่อยๆๆพิ้งค์พยายามคว้าโซ่หิมะ ทั้งที่ตาเริ่มพร่ามัวเต็มทีแล้ว\'หมับ\'พิ้งคว้าโซ่หิมะไว้ ในมือ
\'ตุบ\' แล้วสลบลงไปบนพื้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีค่ะ
อ่างิคือวันนี้ไม่อยู่บ้านเลยได้มาอัพตอนเยนอ่ะค่ะ
ยังไงก็ฝากคอมเม้นหรือโหวตคะแนนด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^ _/l\\_
แล้วตบพื้นข้างๆ เชิงว่าเป็นการเรียกให้มานั่งตรงนี้ พิ้งค์เดินมาแล้วนั่งลงในท่ากอดเข่า
\"นี่พิ้งค์\" หลินเหม่ยเรียก
\"ทำไมหรอ\" พิ้งค์ตอบเสียงอ่อยๆ
\"เฮ้อ\" หลินเหม่ยถอนหายใจเฮือกใหญ่ \"คนเราน่ะมีสุขก็มีทุกข์ มีสำเร็จก็ต้องมีล้มเหลว ฉันก็ไม่ได้ไม่มีอดีต
ที่เลวร้ายหรอกนะ ฉันก็มี เพียงแต่สิ่งพวกนี้มันสอนให้เราเข้มแข็ง และต้องล้มก่อนถึงจะลุกขึ้นได้ ทุกคนก็ต้องมีสิ่งที่
จดจำในอดีต ในเมื่ออดีตมันเลวร้ายเราก็ต้องทำตรงนี้ ทำในสิ่งที่เรากำลังเผชิญ ทำมันให้ดีที่สุด อย่าปล่อยให้อดีต
ที่เลวร้ายมาครอบงำ แล้วทำให้ความสำเร็จที่จะเกิดขึ้นของเราหายไปต่อหน้าต่อนะ พยายามเข้านะ
ฉันเอาใจช่วย ^^\" หลินเหม่ยส่งยิ้มมาทางพิ้งค์เป็นเชิงการให้กำลังใจ
\"ขอบใจมากนะ ฉันก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ\" พิ้งค์พูดแล้วเหม่อมองท้องฟ้า
หลินเหม่ยเห็นพิ้งค์เงียบไปนาน เลยเดินออกไปเพราะคิดว่าพิ้งค์เองก็คงอยากอยู่กับตัวเองในขนาดนี้
\"ฉันคงคิดผิดมาตลอด ฉันเข้มแข็งมาตลอด ฉันรู้ว่าฉันไม่เคยอ่อนแอ ทำไมๆ ฉันควรจะคิดได้แล้ว
ที่แท้ฉันมันก็อ่อนแอ\" พิ้งค์พูดเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไม่ได้ไหลมาเลยกว่า5ปี
\'ทำไมมันมาไหลเอาตอนนี้นะ\' พิ้งค์นึกแล้วปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้ง2ข้าง
\"พ่อคะ แม่คะ หนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว หนูจะไม่จมปลักกับสิ่งที่หนูไม่อยากนึกถึงอีกแล้ว\" พิ้งค์ยิ้มทั้งน้ำตา
แล้วเดินกลับไปที่บ้านพักพร้อมกับความคิดที่จะทิ้งอดีตที่เลวร้ายและทำวันนี้ให้ดีที่สุด
~~~~~ เช้าวันรุ่งขึ้นพิ้งค์เดินไปที่รมน้ำตกเช่นเคย ~~~~~
เริ่มจาการยืนสมาธิ พิ้งค์ใช้เวลาซักพักแต่ก็ยังนานอยู่พอสมควร
พิ้งค์เริ่มลืมตาขึ้นจากการสมาธิที่ยาวนาน จากนั้นร่ายคาถาบางอย่าง สร้อยคอเกล็ดหิมะพันปีเปล่ง
ประกายสีขาวบริสุทธิ์ออกมา
\"อำนาจ แห่งความแข็งแกร่ง\" พิ้งค์ยื่นมือทั้ง2ข้างออกไปด้านหน้า พร้อมกับแสงสีขาวที่ปรากฏรอบๆมือทั้ง2ข้าง
เหมือนกับพิ้งค์ถูกดึงพลังออกจากตัวไปหมด ขาของพิ้งค์เริ่มหมดแรงแต่ยืนอยู่ได้อย่างสั่นๆราวกับจะล้มเมื่อไหร่ก็ได้
\"ความ อดทน\" แสงสีขาวอ่อนๆเปล่งประกายรอบๆขาของพิ้งค์ พิ้งค์พยายามประคองตัวเองอย่างยากลำบาก
อยู่ดีๆพลังเวทย์มนต์(หรือแสงสีขาวที่ปรากฏ)ก็สว่างจ้าจนแสบตา
\"อัญเชิญโซ่หิมะ\" ทันใดนั้นเองโซ่สี ขาวด้ามจับเป็นสีเงิน ตัวโซ่ทำจากน้ำแข็งที่บริสุทธิ์ ก็ปรากฏขึ้น พิ้งค์ค่อยๆ
เอื้อมมือไปเรื่อยๆๆพิ้งค์พยายามคว้าโซ่หิมะ ทั้งที่ตาเริ่มพร่ามัวเต็มทีแล้ว\'หมับ\'พิ้งคว้าโซ่หิมะไว้ ในมือ
\'ตุบ\' แล้วสลบลงไปบนพื้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีค่ะ
อ่างิคือวันนี้ไม่อยู่บ้านเลยได้มาอัพตอนเยนอ่ะค่ะ
ยังไงก็ฝากคอมเม้นหรือโหวตคะแนนด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^ _/l\\_
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น