ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สิ่งที่ยากจะลืม
\"ช่วยสร้างเมฆให้ฉันสักก้อนสิ ฉันอยากจะขึ้นไปดูวิวบนท้องฟ้าให้สบายใจขึ้นมาหน่อย\" พิ้งค์ขอร้อง
\"อืมได้สิ แต่ให้ฉันไปด้วยได้มั้ย\"หลินเหม่ยพูด
\"ไม่หรอกฉันไม่เปนอะไร\" พิ้งค์บอกปัดแล้วส่ายหน้าไปมา
\"หรอ อืมไม่เป็นไรแน่นะ\" หลินเหม่ยถามเพื่อความแน่ใจ
\"จ๊ะ แน่สิจ๊ะ\"พิ้งค์ยืนยัน
\"งั้นสักแปบนะ\" หลินเหม่ยเดินไปนั่งสมาธิ บนพื้นสักพักก็ลุกขึ้นมา
\" อำนาจแห่งน้ำ ผู้รักษาปวง ประชาบนโลกโปรดมอบพลังให้แก่ข้า \"หลินเหม่ยร่ายคาถาอันเชิญกระบองวารี
หนึ่งในอาวุธเทพออกมา ไว้บนมือ
\"เธอเก่งจังนะ ฉันยังทำไม่ได้เลย\" พิ้งค์เอ่ยชม
\"จนกว่าจะได้ขนาดนี้ก็เล่นซะ ฉันแย่ไปเหมือนกัน\" หลินเหม่ยยกมือขึ้นลูบหัวตัวเองอย่างถ่อมตัว
\"เอาล่ะนะ\" หลินเหม่ยยกกระวารีมาไว้ด้านหน้า
หลินเหม่ยร่ายคาถาพึมพำบางอย่าง รู้สึกได้ถึงแระแสน้ำที่เชี่ยวขึ้นชั่ว ขณะอย่างรับรู้ได้ถึงพลังของกระบองวารี
\"เมค คราว\" ทันใดนั้นมีกลุ่มควันบางอย่างพุ่งมารวมกันอยู่ตรงหน้าหลินเหม่ยมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนพอประมาณ
แล้วหยุดก่อตัวในที่สุด และกลุ่มควันนั้นก็กลายเป็นเมฆแบบจำลอง ซึ่งสามารถนั่งได้ ออกคำสั่งให้มันลอยขึ้นหรือร่อนลงได้
\"ว้าวว วิเศษจัง^-^\" พิ้งค์ตื่นเต้นกับสิ่งที่หลินเหม่ยสร้างขึ้น
\"ระวังด้วยล่ะ เดี๋ยวจะตกลงมาเจ็บ เอางี้แล้วกัน ขึ้นไปนั่งสิ\" หลินเหม่ยดันพิ้งค์ขึ้นไปนั่งบนก้อนเมฆพิ้งค์ไปนั่งแล้วทำหน้างง
หลินเหม่ยเริ่มร่ายคาถาอีกแล้วล่ะ \'จะทำอะไรของเค้า\' พิ้งค์คิด
\"บับเบิ้ล อาร์มอร์\"ฟองสบู่ขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นล้อมรอบทั้งก้อนเมฆ
\"มันคืออะไรหรอ\" พิ้งค์ยังไม่หายสงสัย
\"อ๋อ เป็นเกราะฟองสบู่กันไว้เวลา พลาดตกจะได้มีเกราะกันไว้ก่อน\" หลินเหม่ยไขข้อสงสัยให้พิ้งค์
\"ขอบใจนะหลินเหม่ย\" พิ้งค์พูดพรางส่งยิ้มหวาน
\"ไม่เป็นไรก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา โชคดีนะจ๊ะ\" หลินเหม่ยโบกมือไปมาแล้วออกคำสั่ง \"จงลอย\" ก้อนเมฆค่อยๆเคลื่อนตัว
ขึ้นไปบนฟ้าเรื่อยๆ หยุดนิ่งๆ อยู่บนระดับความสูงที่มากขนาด มองบ้านด้านล่างเล็กเท่ามด
\"อึ้ย เสียวตกจัง\" พิ้งค์ชะเง้อลงไปมองข้างล่าง แต่ต้องรีบเอาตัวกลับเข้ามา
\"เก่า มากเลยแหะ\" พิ้งค์ได้ตำราของพิ้งค์หน้าปกเขียนว่า\'ตำราเวทย์ น้ำแข็ง\'
พิ้งค์ก็เปิดอ่านไปซักพัก
\"ห๊าาาานี่ฉันต้องรีดพลังเวทย์ ออกมาแล้วอันเชิญงั้นหรอ\" พิ้งค์อุทานออกมา ก็เทพสโนวเป็นเทพแห่งความแข็งแกร่ง
แล้วก็อดทนนี่นา วิธีอันเชิญจึงต้องใช้ความอดทนอย่างมาก
*การรีดพลังเวทย์ออกมา นอกกายนั่นต้องสวมสร้อยเกล็ดหิมะพันปีแล้วยืนสมาธิจนกว่าจิตจ่ะสงบไม่ฟุ้งซ่าน จากนั้น
จึงท่องคาถารีดเวทย์มนต์ออกมา จากแขน2ข้างและก็จากขาทั้ง2ข้างจากนั้นจึงเริ่มอันเชิญ อาวุธออกมา
\"เริ่มจากยืนสมาธิจนสงบงั้นหรอ ฟู่\" พิ้งค์พ่นลมออกจากปาก แล้วเธอจะสมาธิได้มั้ย ตอนนี้ในหัวเธอมีแต่เรื่องพวกนั่นหนิ
พิ้งค์ค่อยยืนขึ้น สมาธิอย่างสงบนิ่ง แต่เวลาผ่านไปหลาย ชั่วโมงมากแล้วนะ ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้าแล้วซะด้วยสิ
\'ตุบ\' พิ้งค์นั่งลงบนปุยเมฆ
\"ฉันไม่อยากจะนึกถึงเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว ทำไมฉันถึงต้องคิดอยู่เรื่อย\" พิ้งค์มองขึ้นไปบนฟ้า ราวกับอยากจะกั้นไม่ให้
น้ำตาที่ไหลคลอเบ้าไม่ให้ไหลออกมา มันเป็นสิ่งที่ยากจะทำในขนาดนี้
ตะวันลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยแล้วพิ้งค์ ยังคงนั่งกอดเข่าคิดถึงเรื่อง เก่าๆอยู่ดีจนลืมเวลา
\"อ๊ายย ดึกแล้วนี่นา\"พิ้งค์ร้องออกมา>___<อย่างตกใจ \"กลับๆลงจอดเดี๋ยวนี้เลย\" พิ้งค์ คำสั่งสักพัก ก้อนเมฆฆก็ค่อยๆ
เคลื่อนตัวลงมาจากฟ้าล้วลงจอดบริเวณหน้าบ้านพักของคุณวีน จากนั้นก็ค่อยๆหายไปเป็นหมอกควัน
\"พิ้งค์ พิ้งค์\" หลินเหม่ยตะโกนเรียกมาแต่ไกล
\"เป็นไงเชิญอาวุธเทพสำเร็จไหม หายไปนานเชียว\" หลินเหม่ยยิงคำถามรัวๆ
\"..................\"พิ้งค์ ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แค่ส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบเท่านั้น
\"อืมยังคิดถึงเรื่องพวกนั้นอีกหรอ งั้นตามฉันมานะ\" หลินเหม่ยเดินนำหน้าไป พิ้งค์มองหลินเหม่ยแล้วเดินตามไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีค่ะ
มาอัพแย้วค่ะ มีคนถามมาว่า กล้วยไม้อยู่ม.อะไร เราอยู่ม.1นะคะ
เช่นเคยขอบคุณสำหรับคอมเม้น คะแนนโหวต แล้วก็ผู้ที่อ่านทุกๆคนเลยค่ะ
^^ _/l\\_
\"อืมได้สิ แต่ให้ฉันไปด้วยได้มั้ย\"หลินเหม่ยพูด
\"ไม่หรอกฉันไม่เปนอะไร\" พิ้งค์บอกปัดแล้วส่ายหน้าไปมา
\"หรอ อืมไม่เป็นไรแน่นะ\" หลินเหม่ยถามเพื่อความแน่ใจ
\"จ๊ะ แน่สิจ๊ะ\"พิ้งค์ยืนยัน
\"งั้นสักแปบนะ\" หลินเหม่ยเดินไปนั่งสมาธิ บนพื้นสักพักก็ลุกขึ้นมา
\" อำนาจแห่งน้ำ ผู้รักษาปวง ประชาบนโลกโปรดมอบพลังให้แก่ข้า \"หลินเหม่ยร่ายคาถาอันเชิญกระบองวารี
หนึ่งในอาวุธเทพออกมา ไว้บนมือ
\"เธอเก่งจังนะ ฉันยังทำไม่ได้เลย\" พิ้งค์เอ่ยชม
\"จนกว่าจะได้ขนาดนี้ก็เล่นซะ ฉันแย่ไปเหมือนกัน\" หลินเหม่ยยกมือขึ้นลูบหัวตัวเองอย่างถ่อมตัว
\"เอาล่ะนะ\" หลินเหม่ยยกกระวารีมาไว้ด้านหน้า
หลินเหม่ยร่ายคาถาพึมพำบางอย่าง รู้สึกได้ถึงแระแสน้ำที่เชี่ยวขึ้นชั่ว ขณะอย่างรับรู้ได้ถึงพลังของกระบองวารี
\"เมค คราว\" ทันใดนั้นมีกลุ่มควันบางอย่างพุ่งมารวมกันอยู่ตรงหน้าหลินเหม่ยมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนพอประมาณ
แล้วหยุดก่อตัวในที่สุด และกลุ่มควันนั้นก็กลายเป็นเมฆแบบจำลอง ซึ่งสามารถนั่งได้ ออกคำสั่งให้มันลอยขึ้นหรือร่อนลงได้
\"ว้าวว วิเศษจัง^-^\" พิ้งค์ตื่นเต้นกับสิ่งที่หลินเหม่ยสร้างขึ้น
\"ระวังด้วยล่ะ เดี๋ยวจะตกลงมาเจ็บ เอางี้แล้วกัน ขึ้นไปนั่งสิ\" หลินเหม่ยดันพิ้งค์ขึ้นไปนั่งบนก้อนเมฆพิ้งค์ไปนั่งแล้วทำหน้างง
หลินเหม่ยเริ่มร่ายคาถาอีกแล้วล่ะ \'จะทำอะไรของเค้า\' พิ้งค์คิด
\"บับเบิ้ล อาร์มอร์\"ฟองสบู่ขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นล้อมรอบทั้งก้อนเมฆ
\"มันคืออะไรหรอ\" พิ้งค์ยังไม่หายสงสัย
\"อ๋อ เป็นเกราะฟองสบู่กันไว้เวลา พลาดตกจะได้มีเกราะกันไว้ก่อน\" หลินเหม่ยไขข้อสงสัยให้พิ้งค์
\"ขอบใจนะหลินเหม่ย\" พิ้งค์พูดพรางส่งยิ้มหวาน
\"ไม่เป็นไรก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา โชคดีนะจ๊ะ\" หลินเหม่ยโบกมือไปมาแล้วออกคำสั่ง \"จงลอย\" ก้อนเมฆค่อยๆเคลื่อนตัว
ขึ้นไปบนฟ้าเรื่อยๆ หยุดนิ่งๆ อยู่บนระดับความสูงที่มากขนาด มองบ้านด้านล่างเล็กเท่ามด
\"อึ้ย เสียวตกจัง\" พิ้งค์ชะเง้อลงไปมองข้างล่าง แต่ต้องรีบเอาตัวกลับเข้ามา
\"เก่า มากเลยแหะ\" พิ้งค์ได้ตำราของพิ้งค์หน้าปกเขียนว่า\'ตำราเวทย์ น้ำแข็ง\'
พิ้งค์ก็เปิดอ่านไปซักพัก
\"ห๊าาาานี่ฉันต้องรีดพลังเวทย์ ออกมาแล้วอันเชิญงั้นหรอ\" พิ้งค์อุทานออกมา ก็เทพสโนวเป็นเทพแห่งความแข็งแกร่ง
แล้วก็อดทนนี่นา วิธีอันเชิญจึงต้องใช้ความอดทนอย่างมาก
*การรีดพลังเวทย์ออกมา นอกกายนั่นต้องสวมสร้อยเกล็ดหิมะพันปีแล้วยืนสมาธิจนกว่าจิตจ่ะสงบไม่ฟุ้งซ่าน จากนั้น
จึงท่องคาถารีดเวทย์มนต์ออกมา จากแขน2ข้างและก็จากขาทั้ง2ข้างจากนั้นจึงเริ่มอันเชิญ อาวุธออกมา
\"เริ่มจากยืนสมาธิจนสงบงั้นหรอ ฟู่\" พิ้งค์พ่นลมออกจากปาก แล้วเธอจะสมาธิได้มั้ย ตอนนี้ในหัวเธอมีแต่เรื่องพวกนั่นหนิ
พิ้งค์ค่อยยืนขึ้น สมาธิอย่างสงบนิ่ง แต่เวลาผ่านไปหลาย ชั่วโมงมากแล้วนะ ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้าแล้วซะด้วยสิ
\'ตุบ\' พิ้งค์นั่งลงบนปุยเมฆ
\"ฉันไม่อยากจะนึกถึงเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว ทำไมฉันถึงต้องคิดอยู่เรื่อย\" พิ้งค์มองขึ้นไปบนฟ้า ราวกับอยากจะกั้นไม่ให้
น้ำตาที่ไหลคลอเบ้าไม่ให้ไหลออกมา มันเป็นสิ่งที่ยากจะทำในขนาดนี้
ตะวันลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยแล้วพิ้งค์ ยังคงนั่งกอดเข่าคิดถึงเรื่อง เก่าๆอยู่ดีจนลืมเวลา
\"อ๊ายย ดึกแล้วนี่นา\"พิ้งค์ร้องออกมา>___<อย่างตกใจ \"กลับๆลงจอดเดี๋ยวนี้เลย\" พิ้งค์ คำสั่งสักพัก ก้อนเมฆฆก็ค่อยๆ
เคลื่อนตัวลงมาจากฟ้าล้วลงจอดบริเวณหน้าบ้านพักของคุณวีน จากนั้นก็ค่อยๆหายไปเป็นหมอกควัน
\"พิ้งค์ พิ้งค์\" หลินเหม่ยตะโกนเรียกมาแต่ไกล
\"เป็นไงเชิญอาวุธเทพสำเร็จไหม หายไปนานเชียว\" หลินเหม่ยยิงคำถามรัวๆ
\"..................\"พิ้งค์ ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แค่ส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบเท่านั้น
\"อืมยังคิดถึงเรื่องพวกนั้นอีกหรอ งั้นตามฉันมานะ\" หลินเหม่ยเดินนำหน้าไป พิ้งค์มองหลินเหม่ยแล้วเดินตามไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีค่ะ
มาอัพแย้วค่ะ มีคนถามมาว่า กล้วยไม้อยู่ม.อะไร เราอยู่ม.1นะคะ
เช่นเคยขอบคุณสำหรับคอมเม้น คะแนนโหวต แล้วก็ผู้ที่อ่านทุกๆคนเลยค่ะ
^^ _/l\\_
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น