ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    4 ผู้พิทักษ์แดนเวทย์ กับ คทาเจ้าวายุ

    ลำดับตอนที่ #6 : ความพยายามของหลินเหม่ย(ตอนจบ)

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.ค. 48


    ตะวันสาดแสงแดด อ่อนรำไร ต้อนรับยามเช้าท่ามกลางเสียงนกร้อง อย่างสุขสันต์ เป็นเพลง น้ำค้างยังคงติด



    ชื้นอยู่เป็นปลายหญ้าดินยังชื้นๆจากน้ำค้างที่หยดลงมา



        เช้านี้หลินเหม่ยรู้สึกข้อเท้าจะหายไปเยอะแล้วเกิดจากการนวด เมื่อวานของเฟย ทำให้เธอเริ่มเดินได้แล้ว



    หลินเหม่ยออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าเดินตามทางไปแล้วหยุดนั่งอยู่ที่ทุ่งกว้างเช่นเคย เธอค่อยๆนั่งลง ข้างๆต้นไม้



       ยามเช้าที่ทุ่งกว้างนี้ น้ำค้างที่อยู่บนปลายหญ้าถูกแสดส่องด้วยแสงแดดรำไรยามเช้า ทั้งบรรกาศที่อบอุ่น



    ถึงจะไม่มีลงพัดเย็นๆเหมือนเมื่อวานแต่มันดูสดชื่น อย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน



      หลินเหม่ยยังคงมาพร้อมกับหนังสือเล่มใหญ่ แล้วนั่งทำสมาธิอยู่ที่เดิมเช่นเคย บรรกาศตอนเช้ามันทำให้หลินเหม่ย



    ไม่รู้สึกง่วงเลยมีแต่ความสดชื่นที่เกิดขึ้น จากการฝึกเมื่อวานทำให้เธอเริ่มเคยชิน จึงไม่หลับอีกแล้ว การนั่งสมาธิผ่าน



    ไปด้วยดีเช่นเคย



             ~~ เวลาผ่านไปประมาณ3ชั่วโมง ~~     เริ่มเช้าขึ้นมาเยอะแล้ว แสงแดดเริ่มแรงขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ไม่มากนัก



      หลินเหม่ยลุกขึ้นจากการสมาธิ พร้อมกับแววตาที่สงบนิ่ง



    \"อำนาจแห่งน้ำผู้รักษาปวงประชาบนโลก โปรดมอบอำนาจให้แก้ข้า\"หลินเหม่ยร่ายคาถาอันเชิญ มือข้างหนึ่งยื่น



    ไปข้างหน้าแล้วอีกข้างหนึ่งจับข้อมือไว้แน่น ทันใดนั้นลำแสงก็สีฟ้าปรากฏ ขึ้นด้านหน้าหลินเหม่ย มันสว่างมากจนไม่กล้าเข้าไกล้



    \"ถ้าเจ้าเข้ามาจับมันได้เจ้าก็คือผู้ที่เหมาะสม\" มีเสียงหนึ่งดังมาจากแสงนั้น



         หลินเหม่ยค่อยๆขยับเข้าไปเรื่อย พรางเอามืออีกข้างปิดตาเอาไว้ กันแสงสว่าง หลินเหม่ยเข้าไปเรื่อยๆ



    พยายามควานหาสิ่งที่อยู่ในแสงนั้น แล้วก็จับถูกอะไรบางอย่าง เป็นทรงกระบอกยาวๆ หลินเหม่ยรูสึกได้ถึงมือที่สัมผัส



    คิดว่าต้องใช่สิ่งที่เธอพยายามหามันอยู่



        \"อัญเชิญกระบองวารี\" ทันทีที่หลินเหม่ยร่ายคาถาจบ แสงสว่างก็ค่อยๆ หายไปจนไม่มีเหลือ จนเห็นได้ชัดว่าสิ่ง



    ที่หลินเหม่ยจับอยู่คือร่างแปลงของกระบองวารีนั้นเองซึ่งเกิดจากเทพวารีแปลงร่าง



    \"เจ้าคือคนที่ถูกเลือกเจ้าทำได้ดีมาก\" เทพวารีเอ่ยด้วยน้ำ เสียงเย็นเยียบ



    หลินเหม่ยไม่ได้พูด อะไรแต่ก็รู้สึกดีใจจนพูดไม่ออก อยากจะร้องให้เสียให้ได้ หลินเหม่ยผ่านอุปสรรคมา



    ได้ด้วยความเชื่อมั่นและถ้าเรามีความตั้งใจทำทุกอย่างจะประสบผลสำเร็จเช่นกัน



    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



    สวัสดีค่ะเช่นเคยทุกๆวัน ทุกๆตอนค่ะ^^



    ตอนนี้แทรกข้อคิดนิดนึงตอนท้ายนะคะ สั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ(<<<เป็นหนึ่งในหลักการย่อความค่ะ หุหุ)^^



    ค่าอยากถามอะไรโพสไว้เลยนะคะ ส่วนใหญ่เราจาอยู่



    ขอบคุณสำหรับคุณผู้อ่าน แสดงความคิดเห็น แล้วก็โหวตคะแนนทุกๆท่านค่ะ

    ^^ _/l\\_

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×