ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สู่แดนประหลาด
“หลินเหม่ย พิ้งค์ หรือ ว่าพวกเธออ”เฟยวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าหลินเหม่ยกับพิ้งค์
“ฉันคิดว่าจะมีฉันที่ซวยที่สุดในโลกอยู่คนเดียว”เฟยรู้สึก
สลดกับความโชคร้ายในครั้งนี้ แต่มันอาจเป็นประสบการณ์ดีๆที่เค้าอาจไม่มีวันลืมเลยก็ได้
“ฉันว่าพวกเราไม่ได้ซวยหรอกนะ แต่มันถือเป็นโอกาสดีที่
พวกเราจะได้ปกป้องโลกของพวกเค้าต่างหาก”หลินเหม่ย
แก้คำพูดของเฟย
“อื้ม ฉันก็ว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ” พิ้งค์เห็นด้วยกับสิ่งที่หลินเหม่ยพูด
“อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่าก็ได้นะ อย่างน้อยคนบ้านิยายอย่างฉันอาจจะทำประโยขน์ ครั้งยิ่งใหญ่ให้คนอื่น
ได้เหมือนกัน” เฟยเริ่มปลงกับความคิดของตัวเอง ที่หลินเหม่ยพูดก็ถูกเค้าควรจะช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนแต่
ในใจจริงเฟยก็คิดจะช่วยพวกเค้าแต่แรกแล้วล่ะ
“พวกเธอเดี๋ยวเย็นนี้ไปที่สวนสาธารณะกับฉันหน่อยสิ”เฟยพูดกับทุกคน
“อืม ได้สิ” ทุกคนตอบ
เวลาผ่านไป~~~~~~~~~~~~~
กิ้ง...................ก่อง.............................ออดเลิกเรียนดัง
เฟย หลินเหม่ย เชน พิ้งค์ เดินมาจากโรงเรียนถึงสวน
สาธารณะยามเย็นซึ่งไม่มีคนอยู่ บรรกาศดูเงียบเชียบพิกลๆ
“นายให้พวกเรามาทำอะไรที่นี่น่ะเฟย” พิงค์ถามขึ้นทำลายบรรกาศที่สงบ
“ฉันไม่มีหรอกนะแต่เทพวายุเค้ามีต่างหาก”ท่ามกลางบรรกาศที่เงียบลงอีกครั้งเทพวายุได้ปรากฏกายท่ามกลาง
สายลมที่หมุนวน
“พวกเธอ ต้องไปแดนเวทย์มนต์กับพวกฉันเดี๋ยวนี้ตอนนี้ด้วย” เสียงของเทพวายุดูเร่งรีบ
“หา!! เดี๋ยวนี้” ทุกคนร้องเสียงหลง
“ใช่ เรามีเวลาไม่มากพวกเธอต้องฝึกอะไรอีก”เทพวายุตอบกลับมา
“พวกเธอถอยออกไปซะ” เทพวายุออกคำสั่ง
พวกเราเดินออกมาห่างจากเทพวายุพอสมควร ทันใดนั้น
เทพทั้งหมดก็ปรากฏกายขึ้น
เหมือนมีบรรกาศแห่งความตรึงเครียดโถมเข้ามา
ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดอะไร
“บาร์ เรีย”เทพวารีผู้เป็นเทพแห่งการปกป้อง รักษาร่าย
คาถาป้องกันมาทางพวกเรา
“ด้วยอำนาจแห่งข้าเทพแห่งความแข็งแกร่ง”เทพสโนวเริ่มร่ายเวทย์บางอย่างลำแสงสีขาวรอบตัวเปล่งประกาย
จนแสบตา พวกเรารู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ เปล่งประอยู่ บริเวณด้านหน้า
“อำนาจแห่งข้าวารีผู้คุ้มครองรักษาเหล่ามวลมนุษย์ และสรรพสิ่งบนโลก”
“อำนาจแห่งไฟผู้ส่องสว่าง หนทางแก่มนุษย์”
“ข้าเทพวายุ ผู้ควบคุมความเป็นไปของมนุษย์และทุกสรรพสิ่ง ประตูมิติ จงเปิดทางให้ข้า”เสียงที่เคยเย็ยเยียบ
ของเทพวายุ กลับมีพลังขึ้นมาจนหน้าเกรงขาม
แสงสีขาวที่ปรากฏตรงกลางเทพทั้ง4นั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แต่มันสว่างจนพวกเราไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้
แต่รู้สึกได้ว่าบาร์เรียที่ล้อมรอบตัวพวกเราอยู่กำลังเคลื่อนเข้าไปในแสงนั้นเรื่อยๆ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีอีกเช่นเคยค่ะ
ลืมบอกไปนะคะว่าเจงๆแล้วเราเพิ่งหัดแต่งอะค่ะ
เรื่องอาจจะดูแย่ๆหน่อยนะคะ
แต่ก็ขอบคุณสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคะ
ไว้ดึกๆถ้าว่างจะแวะมาอีกค่ะ
^^สุขภาพแข็งแรงทุกคนนะค๊า..............................
“ฉันคิดว่าจะมีฉันที่ซวยที่สุดในโลกอยู่คนเดียว”เฟยรู้สึก
สลดกับความโชคร้ายในครั้งนี้ แต่มันอาจเป็นประสบการณ์ดีๆที่เค้าอาจไม่มีวันลืมเลยก็ได้
“ฉันว่าพวกเราไม่ได้ซวยหรอกนะ แต่มันถือเป็นโอกาสดีที่
พวกเราจะได้ปกป้องโลกของพวกเค้าต่างหาก”หลินเหม่ย
แก้คำพูดของเฟย
“อื้ม ฉันก็ว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ” พิ้งค์เห็นด้วยกับสิ่งที่หลินเหม่ยพูด
“อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่าก็ได้นะ อย่างน้อยคนบ้านิยายอย่างฉันอาจจะทำประโยขน์ ครั้งยิ่งใหญ่ให้คนอื่น
ได้เหมือนกัน” เฟยเริ่มปลงกับความคิดของตัวเอง ที่หลินเหม่ยพูดก็ถูกเค้าควรจะช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนแต่
ในใจจริงเฟยก็คิดจะช่วยพวกเค้าแต่แรกแล้วล่ะ
“พวกเธอเดี๋ยวเย็นนี้ไปที่สวนสาธารณะกับฉันหน่อยสิ”เฟยพูดกับทุกคน
“อืม ได้สิ” ทุกคนตอบ
เวลาผ่านไป~~~~~~~~~~~~~
กิ้ง...................ก่อง.............................ออดเลิกเรียนดัง
เฟย หลินเหม่ย เชน พิ้งค์ เดินมาจากโรงเรียนถึงสวน
สาธารณะยามเย็นซึ่งไม่มีคนอยู่ บรรกาศดูเงียบเชียบพิกลๆ
“นายให้พวกเรามาทำอะไรที่นี่น่ะเฟย” พิงค์ถามขึ้นทำลายบรรกาศที่สงบ
“ฉันไม่มีหรอกนะแต่เทพวายุเค้ามีต่างหาก”ท่ามกลางบรรกาศที่เงียบลงอีกครั้งเทพวายุได้ปรากฏกายท่ามกลาง
สายลมที่หมุนวน
“พวกเธอ ต้องไปแดนเวทย์มนต์กับพวกฉันเดี๋ยวนี้ตอนนี้ด้วย” เสียงของเทพวายุดูเร่งรีบ
“หา!! เดี๋ยวนี้” ทุกคนร้องเสียงหลง
“ใช่ เรามีเวลาไม่มากพวกเธอต้องฝึกอะไรอีก”เทพวายุตอบกลับมา
“พวกเธอถอยออกไปซะ” เทพวายุออกคำสั่ง
พวกเราเดินออกมาห่างจากเทพวายุพอสมควร ทันใดนั้น
เทพทั้งหมดก็ปรากฏกายขึ้น
เหมือนมีบรรกาศแห่งความตรึงเครียดโถมเข้ามา
ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดอะไร
“บาร์ เรีย”เทพวารีผู้เป็นเทพแห่งการปกป้อง รักษาร่าย
คาถาป้องกันมาทางพวกเรา
“ด้วยอำนาจแห่งข้าเทพแห่งความแข็งแกร่ง”เทพสโนวเริ่มร่ายเวทย์บางอย่างลำแสงสีขาวรอบตัวเปล่งประกาย
จนแสบตา พวกเรารู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ เปล่งประอยู่ บริเวณด้านหน้า
“อำนาจแห่งข้าวารีผู้คุ้มครองรักษาเหล่ามวลมนุษย์ และสรรพสิ่งบนโลก”
“อำนาจแห่งไฟผู้ส่องสว่าง หนทางแก่มนุษย์”
“ข้าเทพวายุ ผู้ควบคุมความเป็นไปของมนุษย์และทุกสรรพสิ่ง ประตูมิติ จงเปิดทางให้ข้า”เสียงที่เคยเย็ยเยียบ
ของเทพวายุ กลับมีพลังขึ้นมาจนหน้าเกรงขาม
แสงสีขาวที่ปรากฏตรงกลางเทพทั้ง4นั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แต่มันสว่างจนพวกเราไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้
แต่รู้สึกได้ว่าบาร์เรียที่ล้อมรอบตัวพวกเราอยู่กำลังเคลื่อนเข้าไปในแสงนั้นเรื่อยๆ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีอีกเช่นเคยค่ะ
ลืมบอกไปนะคะว่าเจงๆแล้วเราเพิ่งหัดแต่งอะค่ะ
เรื่องอาจจะดูแย่ๆหน่อยนะคะ
แต่ก็ขอบคุณสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคะ
ไว้ดึกๆถ้าว่างจะแวะมาอีกค่ะ
^^สุขภาพแข็งแรงทุกคนนะค๊า..............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น