ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : หน้าผาประหลาด \"ซี คราว\"
\"ล่ม ชัวร์\" น้ำเสียงของคนหมดหวัง พูดอย่างเบาๆออกมา หวังให้คนตรงหน้าไม่ได้ยิน
\"หืม นายว่าไงนะ\" เจ้าคนพูดมากเงี้ยหูมาฟังใกล้ๆ
\"เปล๊า เปล่าๆ นายควรไปฝึกสมาธิได้แล้ว\" เชนปฏิเสธเสียงหลง แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่น ก่อนจะดัน
เจ้าคนพูดมากให้เดินนำไปทางสนามหญ้ากว้าง คนพูดมากจำต้องหยุดพูดแล้วเดินตามแรงดันของ
คนข้างหลังไปในที่สุด
\"เฮ้!! แถวนี่อากาศดีแฮะ\" เฟยที่มาถึงก่อนวิ่งไปยืนตรงกลางแล้วยืนรับลมอย่างสบายใจ พรางควักมือเรียกเพื่อน
\"ตามสบายเถอะ ฉันจะนั่งสมาธิ\" เชนปฏิเสธ แล้วนั่งลงบนทุ่งหญ้ากว้างที่บัดนี้ ต้นหญ้ากำลังปลิวไสว ตามสายลม ที่อบอุ่น
เชนหลับตาลงเพื่อจะสมาธิ
\"มานี่เลยเชน\" จะเป็นใครไปได้นอกจากเฟยที่ ดึงแขนเชนให้ลุก
\"อะไรของนาย\" น้ำเสียงบอกความงุนงงแกมหงุดหงิด ที่ไอ้คนพูดมากทำลาย สมาธิหน้าตาเฉย
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เฟยก็ออกแรงดึงแขนของเชนออกไปจากบริเวณนั้น คนลากก็ลากเอาๆคนถูกลาก ก็ชักรำคาญ
\"นายจะไปไหน\"เชนชักสีหน้าหงุดหงิด ให้เฟย
\"เถอะน่าตามๆ\" เฟยยังคนลากเชนมาเรื่อย จนพ้นทุ้งหญ้ามาแล้ว ก็ยังไม่ยอมปล่อย
\"ฉันจะกลับ\" เชนยื่นคำขาดแล้วเป็นฝ่ายลากเฟยกลับบ้าง
\"ไม่ได้อีกนิ๊ดเดียวนะนิ๊ดเดียว\"เฟยทำหน้าตาออดอ้อน แต่คนตรงหน้ากับรำคาญมากกว่าสงสาร
\"ถ้าไม่นิดฉันกลับ\"เชนปล่อยมือที่จะลากเฟยกลับ เฟยทำท่าจะจับเชนลากไปต่อ
\"ไม่ต้องลากฉันเดินเองได้นำไป\" เชนสั่งทำให้มือนั่นชักกลับมาที่เดิม เจ้าของมือส่งยิ้ม แหยๆมาให้
เฟยเดินนำมาที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นหน้าผา ดูไปดูมาก็ไม่เห็นมีอะไรเลย
\"ไม่เห็นมีอะไร\" เชนเลิกคิ้วขึ้น ด้วยความสงสัย
\"มานี่ๆ\" เฟยควักมือเรียกเพื่อนพลางชี้ให้มองไปข้างล่าง
สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือ เมฆที่ลอยปิดวิวด้านล่าง จนหมดแต่เมฆที่เห็นนั้น เป็นเมฆที่เปลี่ยนสีได้
มันค่อยๆเปลี่ยนจากสีฟ้าอ่อนเป็นสีชมพู
\"เยี่ยมใช่ไหมฉันว่ามันแปลกดี\" เฟยถามเพื่อนที่ตอนนี้ยืนมองเมฆ อยู่ข้างๆ
\"อืม\"เชนตอบสั้นๆ\"เฮ้ย!!\" เชนตะโกนออกมาเต็มเสียงเมื่อเห็นคนปากมากกระโดดลงไปบนเมฆ
\"นายจะตกใจอะไรนักหนา\" เจ้าคนที่ตกใจจะเสียงที่เพื่อนตะโกนเมื่อกี้ ถามอย่างหงุดหงิง
\"ก็นาย.....\"เชนหยุดพูดไปพักนึง
\"อ๋อไอที่ฉันกระโดดลงมาเมื่อกี้\"เฟยตอบแทน คนที่พูดอะไรชักช้า
\"ก็ที่นี่เป็นเนิน ซีคราว มันจะมีเมฆลอยมาอยู่บริเวณนี้เต็มไปหมดทำให้มองไม่เห็นวิวข้างล่าง\" เฟยอธิบาย
อย่างผู้รอบรู้ไม่รู้ไปรู้มาจากไหน
\"แล้วเมฆพวกนี้ก็เปลี่ยนสีตามสภาพอากาศ แถมยังลงมานั่งเล่นแล้วก็หยิบขึ้นมาทำแบบนี้ได้ด้วย\" พูดจบเฟย
ก็ก้มลงไปหยิบปุยเมฆขึ้นมาบางส่วน แล้วจับมันปั้นๆ เป็นวงกลม
\"อย่างงี้ไง\" ปั้นเสร็จก็โชว์ผลงานของตัวเองให้เพื่อนดูพรางยิ้ม อย่างกว้างที่สุดเท่าที่ทำได้
\"อืม\" คำตอบสั้นๆทำให้เฟยรู้สึกว่ามันได้ฟังเค้าอยู่รึเปล่าเนี้ย = =
\"นายน่าจะลองมานั่งดู นิ่มพิลึก\" เฟยชักชวนเพื่อน
\"ฉันจะกลับแล้วเพราะนายนี่แหล่ะทำให้ฉันไม่ได้นั่งสมาธิ จนได้\" เชนบอกปัดพรางหันหลังแล้วจะสาวเท้ากลับ
เรื่องอะไรจะยอมให้มันกลับก่อนแน่นอน เฟยลากเชนลงมาบนปุยเมฆจนได้
\"นายนะนาย เฮ้อ\" เชนถอนหายใจอย่างเอือมระอา กับเพื่อนคนนี้จริงๆ
\"ถ้านายลงมาตั้งแต่แรกฉันก็ไม่ลากนายลงมากหรอก\" เฟยพูด
\"ฉันลงมาแล้วกลับได้แล้ว กลับๆ\" เชนลุกขึ้นเดินออกจากไปบนเนินเขา
\"OKกลับก็กลับ\" เฟยต้องเดินกลับบ้านอย่างจำใจในที่สุด
ระหว่างทางเฟยยังคิดว่า เดินมาได้ยังไงฟะเนี่ยไกลก็ไกล =๐= กว่าจะเดินกลับมาถึงบ้านพักได้ก็มืดพอดี
\'สุดท้ายวันนี้ก็ไม่ได้อะไรกลับไปเพราะคนพูดมากพาไปดูเนินประหลาดนั่น แต่ก็แปลกดี\' คนพูดน้อยคิด พรางเดินเข้าบ้านพัก
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
สวัสดีค่ะ
มาอัพอีกแย้วกะว่าจะไม่อัพแย้ว^^
แต่จู่ๆอยากอัพขึ้นมาเลยมานั่งแต่งสักหน่อยหุหุ
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ
\"หืม นายว่าไงนะ\" เจ้าคนพูดมากเงี้ยหูมาฟังใกล้ๆ
\"เปล๊า เปล่าๆ นายควรไปฝึกสมาธิได้แล้ว\" เชนปฏิเสธเสียงหลง แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่น ก่อนจะดัน
เจ้าคนพูดมากให้เดินนำไปทางสนามหญ้ากว้าง คนพูดมากจำต้องหยุดพูดแล้วเดินตามแรงดันของ
คนข้างหลังไปในที่สุด
\"เฮ้!! แถวนี่อากาศดีแฮะ\" เฟยที่มาถึงก่อนวิ่งไปยืนตรงกลางแล้วยืนรับลมอย่างสบายใจ พรางควักมือเรียกเพื่อน
\"ตามสบายเถอะ ฉันจะนั่งสมาธิ\" เชนปฏิเสธ แล้วนั่งลงบนทุ่งหญ้ากว้างที่บัดนี้ ต้นหญ้ากำลังปลิวไสว ตามสายลม ที่อบอุ่น
เชนหลับตาลงเพื่อจะสมาธิ
\"มานี่เลยเชน\" จะเป็นใครไปได้นอกจากเฟยที่ ดึงแขนเชนให้ลุก
\"อะไรของนาย\" น้ำเสียงบอกความงุนงงแกมหงุดหงิด ที่ไอ้คนพูดมากทำลาย สมาธิหน้าตาเฉย
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เฟยก็ออกแรงดึงแขนของเชนออกไปจากบริเวณนั้น คนลากก็ลากเอาๆคนถูกลาก ก็ชักรำคาญ
\"นายจะไปไหน\"เชนชักสีหน้าหงุดหงิด ให้เฟย
\"เถอะน่าตามๆ\" เฟยยังคนลากเชนมาเรื่อย จนพ้นทุ้งหญ้ามาแล้ว ก็ยังไม่ยอมปล่อย
\"ฉันจะกลับ\" เชนยื่นคำขาดแล้วเป็นฝ่ายลากเฟยกลับบ้าง
\"ไม่ได้อีกนิ๊ดเดียวนะนิ๊ดเดียว\"เฟยทำหน้าตาออดอ้อน แต่คนตรงหน้ากับรำคาญมากกว่าสงสาร
\"ถ้าไม่นิดฉันกลับ\"เชนปล่อยมือที่จะลากเฟยกลับ เฟยทำท่าจะจับเชนลากไปต่อ
\"ไม่ต้องลากฉันเดินเองได้นำไป\" เชนสั่งทำให้มือนั่นชักกลับมาที่เดิม เจ้าของมือส่งยิ้ม แหยๆมาให้
เฟยเดินนำมาที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นหน้าผา ดูไปดูมาก็ไม่เห็นมีอะไรเลย
\"ไม่เห็นมีอะไร\" เชนเลิกคิ้วขึ้น ด้วยความสงสัย
\"มานี่ๆ\" เฟยควักมือเรียกเพื่อนพลางชี้ให้มองไปข้างล่าง
สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือ เมฆที่ลอยปิดวิวด้านล่าง จนหมดแต่เมฆที่เห็นนั้น เป็นเมฆที่เปลี่ยนสีได้
มันค่อยๆเปลี่ยนจากสีฟ้าอ่อนเป็นสีชมพู
\"เยี่ยมใช่ไหมฉันว่ามันแปลกดี\" เฟยถามเพื่อนที่ตอนนี้ยืนมองเมฆ อยู่ข้างๆ
\"อืม\"เชนตอบสั้นๆ\"เฮ้ย!!\" เชนตะโกนออกมาเต็มเสียงเมื่อเห็นคนปากมากกระโดดลงไปบนเมฆ
\"นายจะตกใจอะไรนักหนา\" เจ้าคนที่ตกใจจะเสียงที่เพื่อนตะโกนเมื่อกี้ ถามอย่างหงุดหงิง
\"ก็นาย.....\"เชนหยุดพูดไปพักนึง
\"อ๋อไอที่ฉันกระโดดลงมาเมื่อกี้\"เฟยตอบแทน คนที่พูดอะไรชักช้า
\"ก็ที่นี่เป็นเนิน ซีคราว มันจะมีเมฆลอยมาอยู่บริเวณนี้เต็มไปหมดทำให้มองไม่เห็นวิวข้างล่าง\" เฟยอธิบาย
อย่างผู้รอบรู้ไม่รู้ไปรู้มาจากไหน
\"แล้วเมฆพวกนี้ก็เปลี่ยนสีตามสภาพอากาศ แถมยังลงมานั่งเล่นแล้วก็หยิบขึ้นมาทำแบบนี้ได้ด้วย\" พูดจบเฟย
ก็ก้มลงไปหยิบปุยเมฆขึ้นมาบางส่วน แล้วจับมันปั้นๆ เป็นวงกลม
\"อย่างงี้ไง\" ปั้นเสร็จก็โชว์ผลงานของตัวเองให้เพื่อนดูพรางยิ้ม อย่างกว้างที่สุดเท่าที่ทำได้
\"อืม\" คำตอบสั้นๆทำให้เฟยรู้สึกว่ามันได้ฟังเค้าอยู่รึเปล่าเนี้ย = =
\"นายน่าจะลองมานั่งดู นิ่มพิลึก\" เฟยชักชวนเพื่อน
\"ฉันจะกลับแล้วเพราะนายนี่แหล่ะทำให้ฉันไม่ได้นั่งสมาธิ จนได้\" เชนบอกปัดพรางหันหลังแล้วจะสาวเท้ากลับ
เรื่องอะไรจะยอมให้มันกลับก่อนแน่นอน เฟยลากเชนลงมาบนปุยเมฆจนได้
\"นายนะนาย เฮ้อ\" เชนถอนหายใจอย่างเอือมระอา กับเพื่อนคนนี้จริงๆ
\"ถ้านายลงมาตั้งแต่แรกฉันก็ไม่ลากนายลงมากหรอก\" เฟยพูด
\"ฉันลงมาแล้วกลับได้แล้ว กลับๆ\" เชนลุกขึ้นเดินออกจากไปบนเนินเขา
\"OKกลับก็กลับ\" เฟยต้องเดินกลับบ้านอย่างจำใจในที่สุด
ระหว่างทางเฟยยังคิดว่า เดินมาได้ยังไงฟะเนี่ยไกลก็ไกล =๐= กว่าจะเดินกลับมาถึงบ้านพักได้ก็มืดพอดี
\'สุดท้ายวันนี้ก็ไม่ได้อะไรกลับไปเพราะคนพูดมากพาไปดูเนินประหลาดนั่น แต่ก็แปลกดี\' คนพูดน้อยคิด พรางเดินเข้าบ้านพัก
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
สวัสดีค่ะ
มาอัพอีกแย้วกะว่าจะไม่อัพแย้ว^^
แต่จู่ๆอยากอัพขึ้นมาเลยมานั่งแต่งสักหน่อยหุหุ
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น