Five way all love

เรื่องราว ของ 5 หนุ่มดงบัง แต่งคราวนี้ขอแรงจินตนาการของเหล่าแคส ด้วยนะคะขอคอมเม้นด้วยถ้าไม่ดีจะได้ไม่เสียเวลาเหล่าแคสคะ ยังงัยจะพยายามนะคะ ไฟทติ้ง++!!!

แนะนำตัวละคร

ชางมิน หนุ่มนักธุรกิจ  ผู้ซึ่งประสบผลสำเร็จทางธุรกิจตั้งแต่อายุยังน้อย

จุนซู    เด็กสาวผู้ร่าเริง ผู้ซึ่งขโมยหัวใจของทุกคนที่พบเห็น

มิคกี้     หนุ่มผู้สุขุม นุ่มลึก ที่เก็บซ่อนความโดดเดี่ยวไว้ภายใต้หน้ากากอันทรงเสน่ห์

แจจุง    สาวงามผู้มีรูปโฉมสวยงามจนหาใครเปรียบ

ยูโนว์    หนุ่มนักธุรกิจ ผู้มีหน้าที่ที่สำคัญกว่าคนรัก

                อากาศสดชื่นในยามเช้า  จุนซูผู้ร่าเริงมีความสุขกับการแต่งตัวเพื่อจะออกไปเที่ยว  ผมที่ยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อนมักชวนผู้พบเห็นที่ผ่านไปมาให้อยากสัมผัส รูปร่างที่งดงามกับเสื้อผ้าน่ารักที่ใสทำให้เธอเป็นสาวน้อยผู้น่ารัก จุนซูยิ้มให้กระจกที่อยู่ตรงหน้า  อืม...น่ารักจัง

จุนซู เร็วหน่อยแม่จะฝากกล่องข้าวไปให้ชางมินด้วย

ค่า..มาแล้วค่า จุนซูรีบวิ่งออกจากห้องลงมายังชั้นล่าง

ทำไมแม่ต้องดีกับชางมินอย่างนี้ด้วยละสาวน้อยถามด้วยท่าทีซุกซน

อ้าวก็ชางมินเขาว่าที่ลูกเขยชั้นนะสิ..เนี่ยชางมินดีทุกอย่างเลย ทำไมถึงเลือกเธอก็ไม่รู้ ซนอย่างกับลิงเลยเธอเนี่ย

สาวน้อยเบิกตามมองแม่ตัวเองที่ยกย่องคนอื่นมากว่าลูกของตัวเอง

ใครบอกว่าเค้าจะแต่งกะชางมินละคนอะไรหน้าตาดุจริงๆเลย แต่รอยยิ้มนี่ซิน่ารักจัง

ไปได้แล้วและบอกชางมินด้วยนะว่าว่างเมื่อไหร่ก็มาทานข้าวบ้านเราบ้างรู้รึเปล่า

ค่า ทราบแล้วคะ

.......................................................................................................................................................................................

ที่ท้องถนนสี่แยกที่รอไฟแดงอยู่จุนซูรอสัญญาณไฟที่อนุญาตให้ข้ามผ่านไปได้ ด้วยความน่ารักใครต่อใครก็สนใจมอง แทนที่จะเขินหรือโกรธ เธอกับยิ้มตอบอย่างน่ารัก แต่..มีอีกสายตาที่ก็ไม่อาจหนีรอดรอยยิ้มนั้นได้  มิคกี้ ยูชอน ผู้อยู่อีกฝั่งของสี่แยก ก็หลุดเข้าไปอยู่ในโลกรอยยิ้มพิมพ์ใจของจุนซู  ยูชอนคิดว่านั่นคือรอยยิ้มที่เค้าตามหาจึงไม่อาจถอนสายตาจากรอยยิ้มนั้น  สัญญาณไฟได้เปลี่ยนเป็นสีเขียว จุนซูก็เดินข้ามมาอีกฝั่งโดยไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครอีกคนที่เดินมาข้างๆด้วย ขณะนั้นเอง ยูชอนก็หลบผู้คนที่เดินสวนทางเซไปชนกับจุนซู

โอ๊ะ ..คุณเป็นไรรึเปล่าคะ จุนซูรับยูชอนที่เซทำท่าจะล้ม

ไม่เป็นไรครับ พอดีสะดุดน่ะครับ เออ..ขอโทษนะครับ และขอบคุณนะครับ

ไม่เป็นไรคะ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะคะจุนซูยิ้มให้จากใจที่เป็นนิสัยส่วนตัว

งั้นเพื่อเป็นการตอบแทนคุณจะไปไหนเหรอครับผมไปส่ง

ไม่เป็นไรหรอกคะ ฉันจะไปที่ตึกตรงนั้นเองคะ จุนซุชี้นิ้วไปข้างหน้า  ตึกใหญ่สูงระฟ้า ดีไซน์ทันสมัยเข้ากับเกาหลีที่เจริญรุ่งเรืองในปัจจุบัน

ไม่เป็นไรครับผมไปส่ง จุนซูไม่อาจปฏิเสธรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ของยูชอนได้

                ในขณะนั้นชางมินที่กำลังใช้ความคิดยืนมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอยู่นั้นก็เห็นว่าจุนซูเดินมากับใครคนหนึ่ง เขาก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะเอ๋ยปากกับจุนซูถึงความรู้สึกในใจลึกๆของเขา

ถึงแล้วคะ ไปก่อนนะคะ

ครับ..เอ่อขอโทษนะครับพอดีผมนัดเพื่อไว้แต่ลืมมือถือนี่ก็สายแล้วขอยืมมือถือโทรบอกเขาหน่อยละกันนะครับ

คะ ได้คะจุนซูยื่นมือถือที่ให้

ยูชอนก็กดโทรศัพท์และบอกเพื่อว่าจะไปถึงในอีก 15 นาทีและส่งโทรศัพท์คืนจุนซูและลากลับ

...................................................................................................................................................................................................