[Fic] Sexy Love รักร้ายยัยเซ็กซี่ [BEAST x 4MINUTE]

ลำดับตอนที่ #8 : Sexy 4 - Who are you?

CRY .q

SEXY 4

           Monday 07:13 น.
           เช้าวันรุ่งขึ้น

           “ฮยอนอา~ ลุกได้แล้ว วันนี้เธอต้องไปทำงานนะ >O<” 
          เสียงแจ๋นๆของโซฮยอนดังขึ้นอยู่ที่ขอบเตียงของฮยอนอาที่กำลังหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย คนที่ถูกรบกวนขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะลุกขึ้นจากเตียงเลยแม้แต่น้อย โซฮยอนคว้าผ้าห่มสีขาวลายดอกของเพื่อนรักออกเผยให้เห็นร่างเล็กๆที่กำลังนอนขดตัวอยู่เท่านั้น ภายในห้องเย็นมากเนื่องจากแอร์ที่ทำงานอยู่ ฮยอนอากะเสือกกะสนเอามือควานหาตุ๊กตาซึ่งตัวใหญ่กว่าตัวเธอเองมากอดเอาไว้แก้หนาว ทั้งที่ดวงตายังคงหลับสนิท โซฮยอนเกาหัวตัวเองแกรกๆอย่างจนปัญญา
           “คิมฮยอนอา! >[ ]<” โซฮยอนรวบรวมพลังทั้งหมดและตะเบ็งเสียงออกมา
           “อะไรเล่า...” ฮยอนอาตอบด้วยน้ำเสียงอู้อี้
           “วันนี้วันจันทร์ เธอต้องไปเฝ้าร้านนะ วันนี้ลูกค้ารายใหม่จะเข้ามาดูสินค้าไม่ใช่หรอ ><”
           “งืมๆ -_-zzZ” (สติไม่อยู่กับตัวแล้ว T^T)
           “เร็วๆเลย~ ไปอาบน้ำ” โซฮยอนสั่งพลางลากแขนของเพื่อนตัวเองไปด้วย ฮยอนอาที่ยังสลึมสลือก็เดินตามไปง่ายๆ 
           “ฉันให้เวลา ชั่งโมงเดียวเท่านั้นนะ!”
           “(_ _zzZ)”

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

           [Sohyun’s Talk]

           สามสิบนาทีผ่านไป
           “เจ้าที่แรง เอ๊า! จ้องแย่งซีน เอ๊า! เท้าเอววีน ตาเขียวปั๊ด! >_<” ฉันนอนอ่านนิตยสารแฟชั่นอยู่บนเตียงพลางฮำเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี แหมๆๆทุกคนคงจะสงสัยว่าฉันไปรู้จักเพลงนี้มาจากไหน =_=;; เพลงนี้น่ะดังในประเทศไทยมากเลยนะขอบอกๆ ฉันอุตส่าห์ตั้งใจฝึกร้อง มันส์พะยะค่ะ >O<! 
           ฉันกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงแต่ก็แทบจะหัวใจวายตายเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่บนกำแพง ยัยฮยอนอาตายคาห้องน้ำรึยังเนี่ย T[ ]T ว่าแต่ฉันยังไม่ได้ยินเสียงน้ำเลยนี่นา

           ก๊อกๆๆ!

           “ฮยอนอา! เธอตกส้วมหรอยะ!”
           “....”
           “คิมฮยอนอา!!”

           แอ๊ด…!

           ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกแง้มออก ฮยอนอาชะโงกหน้าออกมาเล็กน้อย เธอยิ้มแห้งๆกลับมา 
           “โทษที...เผลอหลับไปน่ะ ^O^”
           ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน ฉันอ้าปากค้างกับประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ อะ...อะไรนะ ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย ยัยนี่หลับคาห้องน้ำงั้นหรอ เหลือเชื่อ -O-! ถ้าร้านเจ๊งไม่ต้องถามว่าเพราะใครเล๊ยยยย คำตอบมีอยู่แค่ข้อเดียวเท่านั้น ฮยอนอา! =_= 
           “T^T”
           “อย่าเศร้าไปโซฮยอน ฉันจะรีบอาบน้ำนะ =O=;;”
           “เร็วๆเลยย่ะ!”

          ระหว่างที่รอฮยอนอาฉันเดินลงมาข้างล่างและเปิดโทรทัศน์ แต่อีกไม่นานฮยอนอาก็เดินลงมาจากบันใด เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันก็ลุกขึ้นจากโซฟาและกดปุ่มปิดโทรทัศน์ วันนี้เธอใส่กระโปรงสั้นสีชมพูและเสื้อแขนกุดสีดำติดลูกไม้ เพราะกระโปรงรัดรูปนั่นยิ่งเผยให้เห็นส่วนเว้าสุดเซ็กซี่ของเธอได้ชัดขึ้น ฉันล่ะอิจฉาจริงๆเลยกับไอ้รูปร่างฟ้าประทานแบบนี้ สมน้ำหน้านายลีจุนจริงๆมีของดีอยู่กับตัวไม่รู้จักคว้าเอาไว้ โง่จริงๆเลย!
          “วันนี้ลูกค้านัดเอาไว้หรอ” ฮยอนอาถามขึ้นในขณะที่สายตาของเธอกำลังมองรองเท้าส้นสูงจำนวนนับสิบที่อยู่ภายในตู้และหยิบคู่สีแดงสะแหลงใจมาใส่
          “ใช่...เห็นพี่จีฮยอนบอกว่ามาจากไต้หวันนะ”
          “หรอ..แล้วกายุนกับจีฮยอนออนนี่อยู่ไหนล่ะ -O-“
          “สองคนนั้นไปถึงร้านตั้งนานแล้ว ฉันตื่นมาก็ไม่เห็นกายุนออนนี่เลยรีบมาปลุกเธอเนี่ย” ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องแหกขี้ตาตื่นมาปลุกยัยนี่เหมือนกันนะที่จริง -_-;;; 
          "อ้อ...”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
         

          [Junhyung’s Talk]

          เปลือกตาของผมเริ่มเปิดออกอย่างช้าๆ แสงแดดที่เล็ดเข้ามาผ่านผ้าม่านทำให้จำเป็นต้องยกมือขึ้นมาบัง ผมมองไปรอบๆห้อง และก็โล่งอกเมื่อทุกอย่างที่กำลังเห็นตอนนี้มันยังคงคุ้นตาดี เวลาคนเมาน่ะมีสิทธ์จะไปโผล่ที่ไหนก็ได้นะครับ =_=;;
ปวดหัวจังวุ้ย  -_-^^ผมเด้งตัวขึ้นมานั่ง และตัดสินใจเดินออกจากห้องของตัวเอง แต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อสายตาไปสะดุดกับอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟา
          “ตื่นได้ซักทีนะ ไอ้จุนฮยอง -O-“ 
          “ไอ้ดูจุน -_-++”
          ในมือถือรีโมททีวี สายตาคมจับจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์ อีกฝ่ายที่รู้ว่ากำลังถูกจ้องหันขวับมามองผม ผมก้าวขาเดินไปใกล้ๆ มันและทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาข้างๆและนั่งดูทีวี

          “มึงมาทำอะไรที่บ้านกูวะ -_-”
          “ไอ้นี่หนิ่ กูอุตส่าห์แบกมึงกลับมาที่ห้องเมื่อคืน คราวหน้ากูจะปล่อยให้นอนอยู่ที่ผับเลยคอยดู =_=” ดูจุนพูดด้วยน้ำเสียงเคืองๆที่มันพูดเมื่อกี้ผมรู้ว่ามันกล้าทำแน่นอน ผมรู้จักมันดีไอ้หมอนี่มันเจ้าเล่ห์แถมอันตรายสุดๆ
          “ขอบใจ -_-“ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เมื่อคืนผมจำได้ว่าไปเที่ยวที่ผับแล้วก็คงจะเมาเละเทะ แปลว่ายังไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่เมื่อวาน ทำไมผมรู้สึกเหม็นตัวเองจัง แหยะ~ ผมตัดสินใจลุกขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่ออาบน้ำแต่งตัว หัวผมยังคงปวดตุ้บๆจากอาการแฮ้งค์เมื่อคืน ไม่น่าดื่มเยอะเลยตู T^T

          สิบห้านาทีผ่านไป
          ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกสดชื่น -_-;; ไอ้ดูจุนยังคงจับจ้องไปที่หน้าจอทีวี ซึ่งกำลังถ่ายทอดสดเกมฟุตบอลคู่เด็ด ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย! (ได้ข่าวว่าเมื่อกี้แกก็ดูนะโจ๊ก)
          “เออใช่! ไอ้จุนฮยอง”
          “อะไร -_-“
          “มึงช่วยโทรไปเบอร์นี้ทีเว้ย” 
          “อะไรของมึงวะ -_-^^”
          “เออน่า...โทรไปแล้วบอกว่ามึงเป็นเจ้าของรถเมื่อวาน” เอ๊ะ! ทำไมผมรู้สึกตะหงิดๆยังไงไม่รูแฮะ ไอ้นี่มันตองเอารถผมๆไปทำอะไรเสียหายมาแน่นอนเลย ผมยื่นมือไปรับกระดาษมาจามือมันและมองอย่างงงๆ
          “เบอร์ใครวะ แล้วเกี่ยวอะไรกับรถฉันวะ -_-++”
          “เอาน่า..เอาเป็นว่าเคลียร์นะ กูไปและ เจอกัน! =[]=;;;” ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรไอ้ดูจุนกเดินออกไปจากหองเรียบร้อย

          ครืด!

          เสียงประตุห้องถูกเปิดออกอีกครั้งด้วยฝีมือดูจุน มันชะโงกหัวเขามาพรอมกับตะโกนลั่นห้อง
          “ลืมบอก โทรไปภายในวันนี้นะเว้ย ขอย้ำ! วันนี้เท่านั้นห้ามเลทนะเว้ย ^o^”

          ปัง!

          อะไรของมันวะ มันคิดว่าตัวมันเป็นเดลิเวอร์รี่รึไง มาเร็วไปเร็ว ไอ้เจ้าของเบอร์นี่คือใครก็ยังไม่รู้ แล้วตกลงรถผมมันไปเกี่ยวอะไรกับไอ้เจ้าของเบอร์นี้เนี่ย T_T ผมมองไปที่กระดาษในมืออีกครั้งก็สังเกตเห็นตัวหนังสือเล็กๆถูกเขียนอยู่บริเวณมุมล่างขวาของกระดาษ
          ‘คิมฮยอนอา’ 
          
          ชื่อผู้หญิงนี่หว่า ยัยนี่คือใครล่ะเนี่ย = =?? ผมก้าวขาตรงไปที่โต๊ะเพื่อหยิบ Iphone4 ของตัวเองและกดเบอร์โทรศัพท์พร้อมต่อสาย

           ตู๊ดด ตู๊ดด!

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

           [Hyuna’s Talk]

           8:30 น.
           ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าซึ่งมีหุ้นส่วนสามคนคือ ฉัน จีฮยอนออนนี่ และ กายุนออนนี่ โซฮยอนไม่ได้เป็นหุ้นส่วนด้วยเพราะกายุนออนนี่ที่รักน้องสาวตัวเองอย่างกับลูกไม่อนุญาตให้ทำงาน 
           “เสื้อผ้าทุกตัวของเราขายในเกาหลีและส่งออกนอกด้วยค่ะ ทุกชิ้นถูกดีไซน์โดยดีไซเนอร์มือหนึ่ง สินค้าทุกตัวทำมาจากผ้าเกรดเอทุกตัว ทางเราไม่ได้ขายเฉพาะเสื้อผ้าเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงเครื่องประดับและกระเป๋าถืออีกด้วย ^^” พี่จีฮยอนอธิบายสินค้าให้กับลุกค้าจากไต้หวันอย่างชำนาญโดยมีกายุนออนนี่ โซฮยอน และฉันคอยยืนอยู่ข้างๆ 
           หลังจากที่ลุกค้าถามนู่นถามนี่เสร็จก็กลับไป ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อทุกอย่างผ่านไปได้อย่างราบรื่น ^O^ ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปหากายุนออนนี่โทรศัพย์ก็ดังขึ้น

           I can’t take my breathe breathe breathe

           ฉันล้วงมือไปในกระเป๋ากระโปรงของตัวเอง หยิบโทรศัพท์ออกมาและกดรับสาย
           “ฮัลโหล”
           (ฮัลโหล นี่ใช่คิมฮยอนอารึเปล่า)
           “ใช่ค่ะ นี่ใครค่ะ?”
           (ไอ้ดูจุนบอกให้ฉันโทรมา)
           “ยุนดูจุน?”
           (มันบอกว่าให้บอกเธอว่าฉันเป้นเจ้าของรถเมื่อวาน)

           อ๋อ ผู้ชายไร้น้ำยาเมาปิ้นเมื่อวานนี่เอง -_-^^

           “ค่ะ ดูจุนได้บอกรึเปล่าค่ะว่าที่คุณต้องโทรหาฉันเพราะอะไร -_-“
           (ไม่ แล้วนี่ตกลงเธอเป็นใครแล้วรถฉันไปเกี่ยวอะไรกับเธอ)
           “เมื่อวานนายยุนดูจุนขับรถปาดหน้าฉันและโดนฉันเสยท้าย ฉันเลยให้เบอร์ติดต่อกับดูจุนเพื่อให้คุณเอาเงินมาจ่ายฉันค่ะ ^^”
           (ฮ้ะ! ประสาทรึไง ไอ้ดูจุนเป็นคนขับก็ไปเก็บตังที่มันสิเกี่ยวไรกับฉัน -O-^^)
           “ก็คุณเป็นเจ้าของรถไงค่ะ ^O^”
           (เหอะ! เหลือเชื่อ)
           “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่ใช่พวกขูดรีดค่ะ”
           (แล้วจะนัดเจอที่ไหนว่ามา)
           “รู้จักห้าง ‘The Cube’  มั้ยค่ะ?”
           (รู้จัก -_-)
           “ช่วยมาเจอฉันที่ร้าน  CHAINS ชั้นสองด้วย”
           (อือ)

           ตู๊ดๆๆๆ

           เสียงโทรศัพท์ถูกตัดไป ฉันกดปุ่มล็อคหน้าจอพร้อมกับยัดมันลงกระเป๋าเหมือนเก่า

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อัพแล้วๆๆๆ >W<
ช่วงนี้อากาศหนาวต้อนรับปีใหม่
ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆๆๆๆ 
และดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ ^^
PS. comment + Vote


BYE YUM!