The eyes of Angle

ลำดับตอนที่ #1 : ดวงตาสีเขียวสด

Chapter 1 ดวงตาสีเขียวสด



"ไม่ ไม่นะ ได้โปรด"



" หนีไป อากิระ หนีไปสิลูก "



ดวงตาของหญิงผู้เป็นแม่ทั้งประหวั่นพรั่นพรึง และเป็นห่วงลูกสาวอย่างเป็นมาก สิ้นสุดเสียงร้อง เธอก็ถูกเงาดำนั่น ดูดกลืนเข้าไป และมันจ้องมองกลับมาที่เธอด้วยดวงตาที่แดงฉาน



"ไม่นะ   แม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่..."











แฮ่กกก แฮ่กกกกก



ฝันอีกแล้ว มันคืออะไรกันนะ มันเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น
สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงอายุก่อน 10 ขวบ ของฉัน 
 ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย นอกจาก...
เสียงของตัวเองที่ร้องขอชีวิตผู้ให้กำเนิด จากเงาดำนั่น







ณ บ้านหลังหนึ่งในซอย H 12 เมือง โยโกฮามา หญิงสาวหน้าตาสวยงามราวกับเทพธิดา แต่มีดวงตาสีเขียวสดอย่างที่แทบจะหาไม่ได้จากคนทั่วไป มันช่างเป็นดวงตาที่ทรงอำนาจและมีเสน่ห์เสียจริง
แต่ภายใต้ดวงตาคู่สวยนั้นกลับแฝงไปด้วยความเศร้าหมองและความเย็นชา

หญิงสาวกำลังรีบเร่งไปเรียน เพราะฝันนั่นแท้ๆเชียวทำให้เธอไปเรียนสาย แทบทุกวัน โดยเฉพาะวันนี้ที่สายเป็นพิเศษเพราะเป็นวันที่เธอฝันมากกว่าที่เธอเเคยฝันเธอได้ยินเสียงแม่ของเธอ เธอได้เห็นสายตาที่แม่ทั้งกลัว ทั้งเป็นห่วงเธอ เธอได้เห็นหน้าแม่ของเธอรางๆแล้ว แต่สิ่งที่เธอสงสัยที่สุดและสงสัยมาตลอดเลยก็คือ ทำไมเจ้าเงาดำที่มีดวงตาแดงฉานนั้น จึงไม่ฆ่าเธอ และนั่น คือเรื่องราวอดีตที่สร้างความเจ็บปวด แก่เธอ มาจนกระทั่งทุกวันนี้

อากิระ  ทาซาคาว่า







ตึก  ตึก  ตึก  ตึก



แอ๊ดดด



"ขอโทษที่มาสาย ค่ะ" หญิงสาวกล่าวขอโทษกับอาจารย์ แต่เป็นการกล่าวขอโทษที่ทำให้คนฟังรู้สึกขนลุกไปตามๆกัน ทั้งด้วยสีหน้า น้ำเสียง และโดยเฉพาะนั่น ดวงตาสีเขียวสดของเธอ



"มะ ไม่เป็นไรจ๊ะ เชิญนั่งที่ได้"



"นี่ๆยัยนั่นน่ะ มาสายแล้วยังทำหน้าตาอย่างนั้นใส่อาจารย์อีก นึกว่าสวยตายล่ะ"นักเรียนหญิงที่คนหนึ่งพูดขึ้น



"นั่นสิ แต่ยัยนั่นก็สวยจริงๆนั่นแหละ ขนาดเข้าเรียนมาจะเป็นปีแล้ว พวกผู้ชายยังมองกันตาค้างทุกทีที่ยัยนั่นเดินผ่านเลย ชิ" นักเรียนหญิงที่นั่งข้างๆกันตอบ



"ก็แค่นั้นแหละที่มันมีดี ฮิฮิ"



ในขณะที่ทั้งสอง กำลังสนุกสนานกับการนินทาอยู่นั้น หารู้ไม่ว่าผู้ที่ถูกพาดพิงถึง นั้นได้ยินทุกถ้อยคำอย่างชัดเจน



"นี่อากิระเธอได้ยินรึเปล่า ที่ยัยสองตัวนั่นพูดน่ะ" ซากุระ เพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของเธอถามขึ้น



"อืม"



"แต่ช่างมันเหอะเนอะ ปล่อยเค้าไปเหอะ ก็แค่พวกขี้อิจฉา"



"ได้    ชั้นจะปล่อยมันไป" ถึงแม้จะพูดอย่างนั้น แต่จากสีหน้าและแววตา ของเธอมันช่างตรงกันข้ามกับที่พูดเสียจริง



กริ๊งงงงงงง

เสียงสวรรค์สำหรับใครหลายๆคน ที่รอช่วงเวลานี้ ช่วงเวลาพักเที่ยง หลังจากที่นั่งจมอยู่กับบทเรียนอันน่าเบื่อ มานนาน หลายชั่วโมง



"กรี๊ดดดด ว้าย รุ่นพี่ มามิโซ"  นี่คือเสียงอันดัง 12,738 หลอด ของบรรดานักเรียนหญิงในโรงอาหาร  เมื่อเห็นหนุ่มสุดออตแห่งโรงเรียน มัธยม K



ชายหนุ่มผู้สง่างามใบหน้าหล่อเหล่า ราวกับเทพบุตรที่มีบุคลิกเยือกเย็นสุขุมราวกับจ้าวแห่งปิศาจก็ไม่ปาน



"น่ารำคาญจริง นั่นใครกันน่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรำคาญ



"อ้อ นั่นรุ่นพี่ มามิโซ เพิ่งย้ายมา เมื่อวานวันที่เธอไม่มาเรียนน่ะ หล่อชะมัดเลย" ซากุระพูดพร้อมกับทำตาชวนฝัน



"เห็นแล้วกินไม่ลง" หญิงสาวกล่าวพร้อมกับลุกเดินออกไป



"อ้าว นั่นจะไปไหนน่ะ อากิระ นี่เราเพิ่งกินไปไม่กี่คำเองนะ นี่ รอชั้นด้วย"



กึก



หญิงสาวหยุดเดินกระทันหันเมื่อมีชายหนุ่มคนหนึ่งมายืนขวางหน้า พร้อมกับยื่นซองจดหมายให้



เธอหรี่ตามองชายหนุ่มท่าทางเงอะๆงะๆ ตรงหน้า ด้วยสายตาที่ทำให้ทุกคนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ







"อะ เอ่อ คุณอากิระครับ ช่วยรับนี่ไว้ด้วยนะครับ"



"นี่อะไร ถอยไป เกะกะ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดุดัน และทรงพลังอำนาจ ถึงจะไม่ดังแต่คนทุกคน ในโรงอาหาร เงียบและรู้สึกไม่แตกต่างกัน



โดยเฉพาะชายหนุ่มนั้น หน้าซีด เหงื่อแตกพลั่กในทันที เพราะโดนดวงตาคู่นั้นจ้องมา เขาจึงรีบหลีกทางให้แก่เธอ



แต่การกระทำครั้งนี้กลับอยู่ในสายตาของคนๆนึงมาโดยตลอด











(ติดตามต่อ Chapter 2 นะคะ)



ทักทาย



สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ชอบ ไม่ชอบ ดี ไม่ดียังไงก็ติชม กันได้นะคะ นี่ก็เป็นเรื่องแรกของเรานะคะ ไม่รู้ว่าเรื่องจะเครียดไปหรือป่าว แต่รับรองว่าจะเครียดยิ่งขึ้นในตอนต่อๆไป



ล้อเล่นน่ะคะ จะเครียดไม่เครียดยังไงก็มาติดตามกันนะคะ



มาดุกันสิว่านางเอกของเราทำไมถึงลืมความทรงจำเก่าๆไปนะ