คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รักได้ไหม ถ้าใจตรงกัน>>>>7
HUT Part
ผมพยายามตามใจไอ้แคน เฮ้ย!เรียกไอ้ไม่ได้ต้องเรียกมันดีๆหน่อย ตอนนี้ผมกำลังตามใจแคนอยู่ครับ แคนบอกว่าหิว ผมเลยเข้าไปทำอาหารในครัวให้แคน และสิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้ก็คือมาม่าครับ 5555ก็ผมทำกับข้าวไม่เป็นนิ
“อ่ะแคน”ผมยื่นมาม่าให้มัน (เรียกตามเดิมเหอะมันแปลกๆอ่ะ )ที่นั่งดูทีวีอย่างสบายใจ
“มาม่า!”มันพูดแล้วมองหน้าผมแบบเหวี่ยงๆ อย่าโวยวายนะโว๊ย ฉันทำได้แค่นี้ ผมอยากจะเถียงมันแต่ต้องทำตามที่ริทบอก ทำดีกับมัน พูดดีกับมัน อดทนไว้ฮัท อดทนไว้
“ก็ฉันทำกับข้าวไม่เป็นนิ”แล้วผมก็แอ๊บทำหน้าเศร้า ไอ้แคนมองหน้าผม แล้วก็มองมาม่า
“เอาวะกินก็กิน”มันบ่นเบาๆ แต่ผมได้ยิน ผมถึงกับยิ้มและรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ แล้วผมก็นั่งลงข้างๆมัน มองหน้ามันที่ก้มหน้าก้มตากินมาม่าอย่างเอร็ดอร่อย สงสัยคงจะหิวมากสินะ ดูสิ น่ารักชะมัด เฮ้ย!นี่ผมชมมันเหรอ ไม่นะ ไม่จริง
“แกมองหน้าฉันทำไมวะ”ไอ้แคนถามผม
“เปล่า”ผมตอบมัน แล้วก็หันไปมองทีวีแทน จ็อกๆ อยู่ๆท้องผมก็ร้องเสียงดังออกมา มัวแต่ห่วงไอ้แคนไม่ดูตัวเองเลยว่าหิว ไอ้แคนมันมองหน้าผม
“แกหิวเหรอ”
“เปล่า”ผมตอบ แล้วอมยิ้มไปให้มัน บอกได้คำเดียวว่าอายครับตอนนี้
“อ่ะ ฉันอิ่มละ”ไอ้แคนมันยื่นมาม่าที่เหลือให้ผม นี้มันกินแล้วเหรอ ผมว่ามันเหลือเยอะมากเลยนะ
“อิ่มแล้วเหรอ”ผมถามมันอีกทีเพื่อความแน่ใจ มันก็พยักหน้าแทนคำตอบแล้วก็เดินไปที่ห้องเลย ทิ้งผมกับมาม่าที่มันดม(อย่าเรียกว่ากินเลย)เหลือไว้ แล้วผมก็นั่งกินมาม่าที่เหลืออยู่จนหมด จะว่าไปทำไมมาม่าชามนี้มันอร่อยนักนะ สงสัยผมคงหิวมากเกินไป หรือไม่ก็คงเป็นเพราะคนที่กินเหลือไว้
CAN Part
ไอ้ฮัทมันจะง้อผมทั้งทีดันทำมาม่าให้ผมซะงั้น แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกดีเหมือนเป็นอาหารราคาแพงยังไงก็ไม่รู้ ผมตั้งใจจะกินมาม่าอย่างเอร็ดอร่อยแต่ไอ้ฮัทบ้านั่นนะสิ มานั่งจ้องผมอยู่ได้ ใครมันจะไปกินลง แถมท้องมันยังร้องต่อหน้าผมอีก ผมเลยยกมาม่าที่เหลือให้มันแล้วเดินหนีออกมา เพราะว่าตอนนี้ใจผมเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมา ผมว่าผมต้องเป็นโรคหัวใจแน่ๆ และผมไม่อยากคิดมากเรื่องไอ้ฮัทเลยมานั่งทำสตอรี่บอร์ดตัวอย่างโฆษณาที่อาจารย์สั่งมาทำเป็นการบ้านให้เสร็จ
“แคนทำไร มาฉันช่วย”ผมกำลังจะเก็บงานของผมใส่แฟ้ม แต่ไอ้ฮัทก็มาดึงงานผมไป แต่ผมไม่ปล่อย
“ไม่ต้อง”ผมดึงงานผมกลับ
“ไม่เป็นไร ฉันเอาไปเก็บให้”แล้วผมกับไอ้ฮัทก็ดึงกระดาษงานผมไปมา จนในที่สุด แคว้ก
เสียงงานผมขาดครับ
“ไอ้ฮัท!!!!!”ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“ฉัน”มันพยายามจะแก้ตัวผมเลยผลักมัน
“ออกไป”ผมผลักมันแรงกว่าเดิม
“แคน ฉัน”ผมไม่อยากฟังเลยดันมันแรงๆจนมันออกไปนอกประตูและล็อคเลย อยากจะบ้าตายเพิ่งทำงานเสร็จก็ต้องมาเขียนใหม่ ไอ้ฮัทนะไอ้ฮัท ไอ้เลว ผมด่ามันและก็นั่งเขียนงานใหม่จนเสร็จตอนสี่ทุ่ม อยู่ๆผมอยากรู้ว่าไอ้ฮัทมันจะทำอะไรอยู่ผมเลยเดินออกไปดูก็เห็นมันนอนขดอยู่ที่โซฟา ผมลองดูอุณภูมิแอร์ ไอ้ฮัทมันปรับตั้ง18องศาอยากหนาวตายเหรอ
ผมเลยลดอุณภูมิแอร์และเข้าไปเอาผ้าห่มมาห่มให้มัน แล้วผมก็เห็นว่าผมแยงตาไอ้ฮัท ผมเลยเอามือเกลี่ยผมมันออกให้มัน จะว่าไปไอ้นี่มันก็น่ารักดีแฮะ เอาอีกแล้วมันมาอีกแล้วอาการใจเต้นแรงของผม ผมว่าผมกลับห้องดีกว่า ไม่อยากใจเต้นแรงไปกว่านี้
HUN Part
ผมคิดว่าผมอยากดูแลแกงมาตั้งแต่ที่ทำงาน ร้านอาหารและจนมาถึงที่ห้อง ผมนั่งมองแกงที่ยืนเช็ดผมอยู่ที่หน้ากระจก มองแล้วน่ารักชะมัด แล้วพอผมมาที่ห้องน้ำผมก็ลองเอาผ้าเช็ดผมตัวเองบ้าง ทำไมมันไม่น่ารักเหมือนแกงนะ พอผมอาบน้ำ (แต่งตัวในห้องน้ำ)เสร็จแล้วผมก็ออกมา เห็นแกงกำลังปูผ้าที่พื้นอยู่ ทำอะไรของเค้า
“แกงทำไรอ่ะ”ผมถามเค้า
“เอ้าถามได้ก็ที่นอนฮั่นไง”แกงตอบพร้อมกับเอาหมอนกับผ้าห่มวางที่พื้น
“ห๋า!”ผมตกใจในสิ่งที่แกงบอก อยากจะบ้าตายนอนพื้นเนี่ยนะ
“แกง”ผมพยายามอ้อนแกงให้แกงใจอ่อน
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน นอนเตียงเดียวกันไม่ได้ จบนะ”แกงบอกแล้วก็ขึ้นไปนอนที่เตียง
“โหใจร้ายว่ะ”ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ และก็ยอมนอนพื้นตามที่แกงบอกผมนอนไปซักพัก และผมก็คิดอะไรดีๆออกแล้ว ผมรอแกงหลับสนิท แล้วก็ไปที่หน้าแกง เอามือปัดไปมา แกงไม่รู้ตัว เยส!ผมร้องออกมาเบาๆ และผมก็นอนที่เตียงข้างๆแกงเบาๆ ก้มเอาหมอนกับผ้าห่มข้างล่างขึ้นมา จัดท่านอนให้เรียบร้อย แล้วผมก็ได้นอนบนเตียงแล้ว ไชโย เฮ้ย!นอนเตียงเดียวกับแกง อ๊าก! ใจเต้นแรงอ่ะ เขินครับเขินมากๆด้วย แล้วผมก็หันหน้าไปทางแกงก็เห็นว่าแกงนอนหันหลังมาให้ผม ขนาดเห็นแค่แผ่นหลังในที่มืดนะ ผมยังรู้สึกว่าผมชอบแผ่นหลังนี้จัง ซักพักผมก็รู้สึกว่าแกงขยับตัวผมเลยหลับตา จะหลับทำไมเนี่ยแกงไม่เห็นซักหน่อย และผมก็รู้สึกว่ามีลมหายใจของแกงอยู่ที่จมูกผม อย่าบอกนะว่าแกงนอนหันหน้ามาทางผม แค่หันหลังผมก็เขิน นี่หันหน้าอีก โอ๊ย !ซักพักแกงก็กอดผมอีก โอ๊ย! ผมว่าคืนนี้ผมนอนไม่หลับเพราะแกงแน่ๆ เฮ้อ!
KANGSOM Part
เมื่อคืนผมฝันดีครับ ฝันว่าพ่อซื้อตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ให้เป็นของขวัญวันเกิดผม ผมเลยกอดหมีตัวนั้นอย่างดีใจ และผมก็รู้สึกว่าได้กอดหมีตัวนั้นจริงๆ พอผมลืมตาขึ้นก็ปรากฎว่าผมกอดฮั่นอยู่ ไม่จริ๊ง!!!!!! ผมเลยลุกและถีบไอ้คนที่นอนอยู่ลงไปกองที่พื้น
“โอ๊ย!”เสียงมันร้อง
“ไอ้ฮั่น แกขึ้นมานอนบนเตียงแล้วกอดฉันไง”ผมโวยวาย ไม่อยากเรียกมันดีๆแล้ว อารมณ์เสีย
“ผมไม่ได้กอดคุณ คุณมากอดผมเอง”คนที่อยู่ที่พื้นบอกผมพร้อมกับนั่งที่พื้น
“ไม่รู้ล่ะ นายผิด นายมานอนบนเตียง”ผมว่าเค้าต่อ
“ก็นอนพื้นมันปวดหลังอ่ะ”เค้าเถียงผม ไม่รู้โว๊ย ไม่อยากฟัง
“โอ๊ย!”อยู่ๆฮั่นก็ร้องออกมาตอนที่ยืนขึ้นผมเลยไปประคองเค้า
“เป็นไร”ผมถามแล้วพยุงเค้ามานั่งที่เตียง
“เจ็บข้อเท้า สงสัยนั่งทับตอนโดนถีบ”เค้าตอบแล้วมองหน้าผม ผมหลบตาเพราะรู้สึกผิด
“เจ็บมากมั้ย”ผมถามแล้วนั่งลงจับข้อเท้าเค้าดู
“ไม่ต้อง”เค้าจับมือผม และยกเท้าหนี
“ทำไมฉันจะดูให้”ผมเอามือเค้าออกและจับเท้าเค้ามาดูก็ปรากฏว่าข้อเท้าเค้าแดง ผมเลยไปเอายาที่ลิ้นชักข้างเตียงมาทาให้ฮั่น
“เจ็บมั้ย”ผมถามเค้าขณะทายาให้เค้า เค้าส่ายหน้า และอมยิ้มมาให้ผม ผมเห็นรอยยิ้มนี้แล้วใจผมก็ดันเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ขอโทษ”ผมบอกเค้าตอนที่ก้มทายา ไม่กล้าสู้หน้าเค้าครับ เพราะผมเองเค้าถึงเจ็บตัว
“ห๋า ว่าไงนะ”เค้าถามผม
“บอกว่าขอโทษไง”ผมตะโกนใส่หน้าเค้า
“ไม่เป็นไรครับคุณแฟน”ฮั่นบอกและยิ้มหวานมาให้ผม คุณแฟนเหรอ ฮึก็แค่แฟนปลอมๆน่ะ นายอย่าทำให้หวั่นไหวมากกว่านี้เลยฮั่น
……………………………………………………………………………………….........
จบแล้วคร้า ตอนนี้มาเต็มทั้งฮัทแคน ฮั่นแกง เพราะมีรีดอยากอ่านทั้งสองคู่
ขอบคุณที่เม้นที่ให้มาจ้า ไรต์จะตั้งใจแต่งเรื่องนี้ให้ถึงที่สุดจร้า
ไม่ชอบตรงไหนก็บอกได้เลยไม่ต้องเกรงใจ ใครเกรงใจไรต์โกรธนะJ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านจร้าJ
ความคิดเห็น