คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักได้ไหม ถ้าใจตรงกัน>>>>8
HUT Part
ไม่รู้ว่าไอ้แคนมันหายโกรธผมรึยัง พอเห็นมันเดินออกจากห้องผมลุกจากโซฟาจะลุกไปหามัน แต่มันก็เดินเข้าไปหาพี่แกงในครัวแล้ว ผมเลยเดินไปปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปเรียน ค่อยคุยกันในรถก็ได้ พอผมอาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาก็เห็นพี่ฮั่น พี่แกง แคนกำลังทานข้าวกันอยู่ ผมนั่งลงข้างพี่แกง ตรงหน้าไอ้แคน
“ฮัทกินข้าวต้มมั้ย”พี่แกงถามผม
“ไม่ดีกว่าครับ”ผมตอบ และยิ้มให้พี่แกง
“ไม่กิน ก็อย่าปล่อยให้ท้องร้องเสียงดังล่ะ อายเค้า”ไอ้แคนมันพูดทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มอยู่ มันว่าผมหรือมันเป็นห่วงผมกันแน่ ผมไม่เข้าใจมันจริงๆ
“อิ่มละ”ไอ้แคนบอก ผมกับไอ้แคนเลยบอกลาพี่ฮั่น พี่แกง และเดินทางไปมหาลัย
ตอนนี้ก็ถึงมหาลัยแล้วผมหันมองไอ้แคนเผื่อว่ามันจะให้ผมจอด แต่มันก็เงียบตั้งแต่คอนโดแล้ว ผมก็เลยขับรถไปเรื่อยๆจนถึงที่จอดรถ ผมคิดว่าผมจะถามว่ามันหายโกรธผมหรือยังตอนนี้เลยดีกว่า อยู่แบบนี้มันอึดอัดชะมัด
“แคน”ผมเรียกมันจากข้างหลัง แล้วมันก็หันมามองหน้าผมแบบงงๆ
“แกหายโกรธฉันยัง”ผมถามตรงๆ ดูมันจะตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่ผมถาม
“ทำไมวะ ฉันทำดีกับแก แกแค่ให้อภัยฉันไม่ได้เหรอ ฉันขอโทษว่ะ”ผมระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา แต่ไอ้แคนมันก็ก้มหน้า ไม่มองหน้าผมเลย ผมว่ามันคงเกลียดผมแน่ๆทำไมรู้สึกเจ็บแบบนี้นะ
“ฉันหายโกรธแกแล้ว” ไอ้แคนพูดเบาๆแต่ผมได้ยิน ผมเลยยิ้มกว้างออกมา
“จริงอ่ะ”ผมเดินเข้าไปใกล้มัน
“อืม”มันตอบ
“ดีใจจัง”ผมบอกไอ้แคนในสิ่งที่ผมรู้สึก และก็เดินจับมือมันเข้าไปที่คณะ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมทำแบบนี้ แค่ผมรู้สึกดีแค่นี้ก็พอแล้ว
CAN Part
ไอ้ฮัทมันบ้าไปแล้ว แค่ผมบอกว่าหายโกรธมัน มันก็ยิ้มซะกว้าง แถมยังจับมือผมอีก ซึ่งผมก็พยายามดึงออกละนะ แต่มันก็จับแน่นอ่ะ ผมเลยปล่อยให้มันจับไป จะว่าไปก็อายนะ คนมองกันทั้งคณะ และใจผมมันเต้นแรงอีกแล้ว
“อัยย่ะ”เสียงโดมกับสต็อปพูดพร้อมกัน แถมยังยิ้มกรุ่มกริ่ม ไอ้กันกับไอ้ริทก็ไม่ต่างกันนั่งยิ้ม และทำตาวิ้งๆอีก
“อะไร”ไอ้ฮัทว่าโดมกับสต็อป ผมเลยดึงมือมันออกและไปนั่งใกล้ไอ้กัน
“ปล๊าว แค่อินเลิฟเนอะต็อปเนอะ”โดมหันไปพูดกับสต็อป แต่ตาเค้ามองผมและหันไปมองฮัท
“ช่ายยยยย”สต็อปว่า และหันมามองผมอีกแล้ว ผมถึงกับทำหน้าไม่ถูกแฮะ
“ไอ้แคนก็ดีกับฮัทแล้วล่ะสิ”ไอ้ริทกระซิบถามผม และมันก็ยังทำตาวิ้งๆไม่เลิก ผมอยากถีบมันจริงๆ
“อาจารย์มาแล้ว”ผมตัดบทมัน มันก็เลยหันไปคุยกับสต็อปแทน ดูจะมีความสุขนะไม่รู้ว่าสองคนพูดอะไรกัน
“ไอ้แคน”ไอ้กันสะกิดผม อีกละ
“ไม่ต้องถาม ฟังอาจารย์ไปเลย”ผมกระซิบตอบมัน
“ฉันจะบอกว่าฉันไม่เอาหนังสือมา ขอดูด้วยหน่อย”ไอ้กันตอบผม อ้าวนึกว่าจะถามเรื่องไอ้ฮัท น่าแตกเลย ผมเลยให้ไอ้กันดูหนังสือด้วย
ผมไม่อยากให้ใครถามผมเรื่องไอ้ฮัทครับ เพราะตอนนี้ในใจผมมันสับสนปนเปกันไปหมด ว่าสิ่งที่ไอ้ฮัทมันทำนั้นเป็นเพราะมันแกล้งผม หรือมันรู้สึกยังไงกับผมและที่สำคัญอาการใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้มันคืออะไร
KANGSOM Part
ผมตั้งใจจะลางานเพื่อมาดูแลฮั่นที่ผมเป็นต้นเหตุทำให้เค้าเจ็บตัว แต่เค้าไม่ยอม แถมยังบังคับให้ผมมาทำงานอีก ทั้งที่ผมไม่เต็มใจ เฮ้อ!แกงเซ็ง
ตอนนี้ผมนั่งทำงานอยู่แต่ในใจก็คิดว่าตอนนี้ฮั่นจะทำอะไรอยู่ จะกินข้าว กินยา หรือทายารึยัง
“ไอ้แกง!!!!!!”ยัยเฟรมตะโกนใสหูผม
“อะไร!!!!!!”ผมก็ตะโกนใส่หูมันกลับ
“แกคิดถึงแฟนอยู่เหรอ”ยัยเฟรมมันแซวผม
“ไม่ต้องมาพูดเรียกฉันมีอะไร”ผมถามมัน
“ไปกินข้าวกัน”มันชวนผม นี่เที่ยงแล้วเหรอ
“แกไปกินเหอะ ตอนบ่ายฉันลางานนะ” ผมบอกเฟรมและเดินไปลางานพี่รุจ เพราะผมทำงานโดยที่ไม่มีสมาธิแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ แล้วออกจากที่ทำงานมุ่งหน้าไปคอนโด
ไปหาคนที่กวนใจผม
แกร็ก ผมเปิดประตูห้อง ก็เห็นว่าโซฟาว่างเปล่า สงสัยฮั่นจะอยู่ที่ห้องนอน พอผมเข้าไปก็เห็นว่าฮั่นนอนอยู่ ผมเลยเข้าไปใกล้ๆเตียง
“นี่คุณลุกเดี๋ยวนี้”ผมสั่งคนป่วยที่นอนอยู่ แล้วเค้าก็หันหลังมาให้ผม
“ฮั่น!!!!”ผมเรียกด้วยเสียงดุๆ ยังนิ่งอารมณ์เสียแล้วนะโว๊ย
“ไอ้ฮั่น”พอเรียกเสร็จคนที่นอนหันหลังก็หันหน้ามาแล้วมองตาผม
“คุณเรียกผมว่าไงนะ”เค้าถาม ทำไมเสียงดุอย่านี้อ่ะ
“ฮั่นไง”ผมตอบเบาๆเค้าก็ส่ายหัว แล้วก็ลุกขึ้นมายืนตรงหน้าผม
“ไม่ใช่แบบนี้”เค้าพูดและเดินมาใกล้ผม ทั้งๆที่เจ็บข้อเท้าอยู่
“ก็เรียกดีๆคุณไม่ตื่นนี่”ผมเถียงเค้า ทั้งที่ไม่กล้าสบตา
“รู้มั้ยว่าไม่ชอบให้เรียกแบบนั้น”เค้าพูดและจับไหล่ผมทั้งสองข้างไว้ตอนนี้ผมรู้สึกทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นที่เค้าเข้ามาใกล้ๆ
“ขอโทษ”ผมบอก เพราะกลัวว่าเค้าจะทำอะไรผม ถ้าเค้าทำผมตายแน่ๆ ใจบ้านิก็เต้นแรงอยู่ได้
“ต่อไปเรียกผมว่าที่รักนะ”เค้ากระซิบข้างหูผม!!!!
“ห๋า ไม่” “ไม่เรียกผมจูบ” ผมจะเถียงแต่เค้าพูดแทรกมาจนผมไปต่อไม่ถูก
“ไหนขอฟังหน่อยซิ”เค้ามองจ้องเข้าไปที่ในตาผม นี่เค้าคงไม่รู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้แค่มองหน้าเค้าผมก็ใจเต้นแรงมากแล้ว นี่ยังจะให้เรียกที่รักอีก ตายๆแกงตาย
“แกงครับ”เค้าเรียกผมอีกที แล้วทำหน้าแอ็บโอ็ยน่ารักอ่ะ เฮ้ยคิดไรเนี่ย เอาวะเรียกก็เรียกเค้าจะได้ปล่อย
“ที่รัก” ผมพูดแล้วก็หลบตาเค้า พูดไปก็เขินแฮะ
“น่ารัก”อยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมาเลยก็เดินกระเพกๆออกไปนอกห้อง โอ๊ยเค้าคิดอะไรของเค้าเนี่ยที่พูดแบบนี้กับผม ผมลองมองตัวเองที่กระจก ตอนนี้หน้าผมแดงไปจนถึงหูแถมยังใจเต้นแรงอีกผมว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว เพื่อไม่ให้ตัวเองหวั่นไหวไปมากกว่านี้
คุณคิดอะไรของคุณกันแน่ฮั่น
HUN Part
ผมอุตส่าห์บอกให้แกงไปทำงานแล้วนะ เพราะไม่อยากให้เค้าเสียงานเพราะผม แต่เค้าก็ดันกลับมา ไม่ใช่ผมไม่ดีใจนะ ผมดีใจมาก แต่เค้าทำให้ผมน้อยใจก็เค้าเรียกผมว่าไอ้อ่ะ ผมเลยแกล้งให้เค้าเรียกผมว่าที่รักครับ พอได้ยินแกงพูด และเห็นแกงหน้าแดง ผมก็รู้สึกดีมาก แต่ไม่อยากแสดงออกมากนักเพราะแกงรู้ ผมเลยเดินหนีออกมาข้างนอก
“เฮ้อ”ผมนั่งถอนใจอยู่คนเดียว แล้วแกงก็เดินออกมาและ เดินผ่านผมไปทำอาหารในครัว
น่ารักจริงๆ
“อ่ะข้าวต้มกินซะ”แกงยกข้าวต้มมาให้ผมที่อุ่นมาแล้วให้ผม
“ไม่หิวอ่ะ”ผมบอก
“ต้องกินจะได้กินยา”แกงขู่ผมครับ 555คิดอะไรดีๆออกแล้ว
“อยากให้กินใช่ป่ะ”ผมถามแกง เค้าก็พยักหน้า ผมก็ยิ้มออกมา
“ป้อนสิครับ ไม่งั้นไม่กิน”เป็นไงครับ แผนผม 55555 แกงทำหน้าตกใจเล็กน้อย นิ่งอยู่ซักพักแล้วก็ตักข้าวต้มมาใส่ปากผมทั้งที่ไปเป่า
“อ๊าก ร้อน”ผมอ้าไปเป่าลมเข้าปากเพื่อให้คลายร้อน และหาทิชชู่เพื่อจะคายออกแต่
“กลืนไปห้ามคาย”แกงสั่งครับ เลยเอามือปิดปากผม ผมเลยจำเป็นต้องกลืนข้าวต้มในปากลงไป แกงนะแกง แกงใจร้าย
แล้วเค้าก็ตักมาอีกช้อน ไม่เป่า แล้วยื่นมาที่ปากผม ผมเลยจับมือเค้า
“กินเอง ก็ได้” ผมยอม ไม่อยากลิ้นพองครับ แกงยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ฮึแสบนักนะ แต่ก็น่ารัก เห็นว่าน่ารักนะเนี่ยถึงยอม
ผมไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่ผมจะได้อยู่กับแกงแบบนี้ แต่ที่ผมรู้ตอนนี้คือผมมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้เค้า และอยากอยู่แบบนี้ตลอดไป
.............................................................................................................................................
ขอโทษที่หายไปนะจ๊ะพอดีไรต์ไปดูคอนฯSEEDมา พี่ฮั่นแกงพาไปฟินแลนด์เพิ่งกลับมา5555
ชอบม๊วก555 อินที่สุด รักมากมายสองคนนี้
วันนี้ก็เพิ่งไปเจอแคนมา น่ารักที่สุด เลยมีแรงมาอัพฟิคแล้วนะจ๊ะ:)
(ปล่อยไรต์เวิ่น)
เข้าเรื่องฟิคดีกว่าตอน8ก็ผ่านไปแล้ว ทั้ง4คนเริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกันแล้ว มันอยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนเปิดเผยความรู้สึกนั้นก่อน
ปล.อย่าคาดหวังอะไรจากไรต์นะ มันเป็นเรื่องแรก อาจจะออกมาไม่ดีเท่าไหร่
เม้นเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยจ้า รักรีดทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ รักมากกว่าถ้าเม้นจ้า
ขอให้มีความสุขกับการอ่านจร้าJ
ความคิดเห็น