คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : รักได้ไหม ถ้าใจตรงกัน>>>>12
HUT Part
เฮ้อ!!!!!!!! นี่ก็สามวันแล้วนะที่ผมกลับบ้านมาทำไมผมหยุดคิดเรื่องไอ้แคนไม่ได้เนี่ย ทั้งที่ตอนเรียนผมพยายามหลบหน้ามันที่สุดแล้วนะ แต่ตาบ้านิก็ดันไปเห็นมันได้
ฮัทเครียด ตอนนี้ผมกลับมาที่บ้านแล้ว ก็เห็นว่าพ่ออยู่ที่โซฟา
“หวัดดีครับพ่อ”ผมไหว้พ่อ และไปนั่งข้างพ่อ
“ไง ไอ้แสบ ทำหน้าเป็นหมาเหงาเลย”พ่อว่าผมซะแรงเลย นี่ลูกพ่อนะ
“เปล่าครับ”ผมปฏิเสธพ่อ
“ฮัท พ่อเลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็กนะทำไมพ่อจะไม่รู้ว่าแกมีอะไรในใจใช่มั้ย”พ่อถามและจ้องมาที่ตาผม
“คือ”ผมไม่รู้จะบอกพ่อยังไงดี เพราะผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ที่ผมกลับบ้านมาเพราะผมโกรธไอ้แคนหรือว่าผมไม่อยากเห็นมันอยู่กับพี่โน่กันแน่
“ฮัท พ่อมีอะไรจะบอกนะลูก ถ้าเรามีปัญหาหรือทะเลาะกับใครให้เปิดใจคุยกัน ไม่ใช่หนีปัญหามาแบบนี้”พ่อบอกผมก็พยักหน้าเข้าใจ แล้วผมก็ขอตัวจากพ่อมานั่งคิดอะไรคนเดียวที่ห้อง
~ไม่ว่าจะวันพรุ่งนี้ ไม่ว่าจะเดือนปีไหน ไม่มีใครที่ไหนสำคัญเทียบเท่าเธอ ~
อยู่ๆโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมา พี่ฮั่นโทรมาไม่รู้ว่ามีอะไร
“ว่าไงพี่”ผมถามพี่ฮั่น
(ฮัท แกเลิกหนีเหอะว่ะ)พี่ฮั่นว่าผม ซึ่งผมก็รู้ตัวว่าผมหนีอะไร แต่ผมไม่ยอมรับกับพี่ฮั่นหรอก
“ผมหนีอะไรพี่”
(ฮัท แกยอมรับมาเหอะว่าแกชอบแคน)พี่ฮั่นพูดคำนี้ออกมาในผมก็เต้นแรง แล้วหน้าไอ้แคนก็ลอยขึ้นมา
“.......”ไม่มีคำตอบจากผม ความคิดและหัวใจผมตอนนี้มันกำลังตีกันไปหมด
(โธ่โว๊ย ตู๊ดๆๆๆๆๆ)พี่ฮั่นโวยวายและก็ตัดสายผมทิ้งไป แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดี ทำไมไอ้แคนมันถึงมีอิทธิพลกับผมมากมายขนาดนี้ ใครก็ได้ช่วยเอามันออกไปจากผมที
CAN Part
ตั้งแต่วันที่ไอ้ฮัทมันออกจากบ้านไป ผมกับมันแทบไม่ได้คุยกับมันเลยเวลาเรียนมันก็จะนั่งห่างออกจากผมไป หน้าผมมันยังไม่อยากมองเลย มันคงเกลียดผมมากสินะ
แต่สำหรับผมมันตรงกันข้าม ตอนนี้ผมเลิกเรียนแล้วก็กลับมาที่ห้องนอน พอเห็นห้องนอนก็คิดถึงไอ้ฮัทแฮะ
แกร็ก พี่ฮั่นเปิดประตูเข้ามานั่งข้างๆผมที่เตียงในห้องนอน ผมยิ้มให้พี่ฮั่น
“แคนพี่ขอโทษ” ผมมองหน้าพี่ฮั่นงงๆ
“พี่มาขอโทษผมทำไม”
“เรื่องฮัท” พี่ฮั่นบอกผม พี่จะมาขอโทษผมทำไม
“ช่างมันเหอะพี่”ผมบอกทั้งที่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
“พี่วางแผนให้ไอ้โน่จีบแคน เพื่อให้ฮัทหึงและบอกชอบแคน แต่มันดันโกรธ พี่ขอโทษ”ที่พี่โน่จีบผมนี่แผนพี่ฮั่นเหรอท ฮึ อุตส่าห์เครียด
“ไม่เป็นไรพี่ ยังไงมันก็เปลี่ยนความรู้สึกฮัทไม่ได้หรอก”ผมบอก
“แต่ฮัทชอบแคน”พี่ฮั่นบอกผม ผมรู้สึกดีที่ได้ยินคำนี้ แต่ฮัทมันบอกแล้วว่ามันไม่ได้ชอบผม ผมต้องเชื่อแบบนั้น
“ไม่หรอกครับ”ผมบอกและยิ้มให้พี่ฮั่นทั้งที่ในใจอยากจะร้องไห้มากกว่า แล้วผมกับพี่ฮั่นก็เงียบไม่มีใครพูดอะไร
“แคนพี่ว่าพี่มีวิธีนะ”พี่ฮั่นพูดออกมาหลังจากที่ผมเห็นพี่ฮั่นนั่งนิ่งอยู่นาน
“วิธีไรเหรอพี่”ผมถามด้วยความตื่นเต้น
“แคนบอกชอบฮัทเลย”พี่ฮั่นบอก ผมถึงกับตกใจในคำตอบ
“พี่ฮั่น”ผมอยากจะบ้าตาย พี่ฮั่นคิดได้ไงเนี่ย
“จริงๆนะแคน ไอ้ฮัทมันพวกฟอร์มจัด ต้องให้คนอื่นพูดก่อนมันถึงจะยอมบอก”พี่ฮั่นอธิบาย และมันก็จริงอย่างที่พี่ฮั่นว่าจากการสังเกตตอนที่ผมอยู่กับมัน
“เอ่อ”ผมไม่รู้จะบอกยังไงดีอ่ะ
“พี่ว่าวิธีนี้เวิร์กนะ”พี่ฮั่นยิ้มตาหยีมาให้ผม
“แล้วผมจะบอกมันยังไงอ่ะ หน้าผมมันยังไม่อยากมองเลย” พี่ฮั่นก็นิ่งซักพักหนึ่ง แล้วไปหยิบกระดาษมาเขียนอะไรยิกๆซักพักก็ยื่นมาให้ผม
“แผนที่บ้านพี่”พี่ฮั่นบอกแค่นี้แล้วเดินออกจากห้องผมไป นี่พี่ฮั่นจะให้ผมไปหาไอ้ฮัทที่บ้านแล้วบอกชอบมัน โอ๊ย แคนอยากจะบ้าตาย เอาไงดี เอาไงดี คิดสิแคนคิด เอาวะเป็นไงเป็นกัน ลองซักครั้งก็ได้
..........................................................................................................................................................................
มาอีกแล้วค่ะ แผนพี่ฮั่นไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปนะคะ ช่วงนี้ขอฮัทแคนก่อนนะคะ ถ้าฮัทแคนผ่านไป ค่อยมาลุ้นฮั่นแกงต่อนะคะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านจร้าJ
ความคิดเห็น