ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : part 4
the full moon.
bamson
part 4
"อะ...อึกฮึก"แจ๊คสันร้องออกมาอย่างเจ็บปวดน้ำตาเม็ดสวยค่อยไหลออกมาจากหางตา
'เจ็บ'นั่นเป็นความรู้สึกแรกเมื่อคมเขี้ยวคู่นั้นฝังลงมาแจ๊คสันเจ็บ..เจ็บมาจริงๆ ความรู้สึกปวดร้าวราวกลับร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆกระจายไปทั่วร่าง
ภาพสุดท้ายที่แจ๊คสันเห็นก่อนที่สติจะดับวูบไปคือภาพดวงตาสีแดงที่เขากลัวเหลือเกินแต่ในวันนี้แจ๊คสันกลับกำลังคิดว่า...
มันช่างสวยงามและดึงดูดจริงๆ....
"อื้ม"ตากลมโตคู่สวยค่อยๆลืมขึ้นมาและหรี่ลงเล็กน้อยเพื่อให้ปรับเข้ากับแสงที่เข้ามาในห้อง
นี่เช้าแล้วเหรอเนี่่ย....
'ห่ะเช้าแล้ว!!งั้นเค้าหลับไปถึงเช้าเลยเหรอ...แล้วคนคนนั้นหล่ะจะกลับรึยัง'เมื่อคิดได้แบบนั้นแจ๊คสันจึงลุกพรวดขึ้นมาและ
"โอ๊ย!"ล้มตัวลงไปนอนต่อ....
เพราะรีบลุกเกินไปหรืออะไรก็ตามเลยทำให้แจ๊คสันรู้สึกปวดหัวจนต้องล้มตัวลงไปนอนต่อพร้อมเอามือมานวดขมับ
แต่จู่ๆแจ๊คสันก็โดนมือของอีกคนหนึ่งที่อยู่ในห้องนี้ดึงมือของแจ๊คสันออกพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเย็นเฉียบนวดคลึงขมับของแจ๊คสันเบาๆ
แจ๊คสันจึงรู้สึกดีขึ้นอาจเป็นเพราะความเย็นของปลายนิ้วคู่นั้น...
แต่เดียวน่ะ...
ไอ้เจ้าของปลายนิ้วคู่นี้ไม่ใช่เหรอที่เป็นคนกัดแจ๊คสันเมื่อคืนจนสลบแล้วตื่นขึ้นมาก็ปวดหัวแบบนี้หน่ะ...
เมื่อความทรงจำเริ่มคืนกลับมาว่าเขาโดนกระทำอะไรบ้างแจ๊คสันถึงกลับสะดุ้งสุดตัวพร้อมลุกขึ้นโดยเร็วและถดตัวไปที่ปลายเตียงที่ขึ้นมานอนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นประเด็ดอยู่ที่ว่าเมื่อคืนแจ๊คสันโดนไอ้คนตรงหน้ากัดไง!!
"พี่เป็นอะไรครับ"คนตรงหน้าขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเมื่อจู่ๆแจ๊คสันก็ถดตัวหนีราวกลับหวาดกลัวเขาเสียเต็มประดา
"ยังจะมาถามอีกก็เมื่อคืนนายทำอะไรพี่หน่ะ!!"
"อ้อเรื่องนั้นนี่เอง"
"ยังจะมาอ้ออีกรู้ไหมนายทำให้พี่ทั้งเจ็บทั้งกลัวเลยน่ะ"เมื่อพูดจบแจ๊คสันก็เริ่มที่จะเบะปากร้องไห้
"เจ็บมากเลยเหรอครับ"
"มาก!!"
"กลัวผมมากเลยเหรอครับ"
"มากที่สุด!!"
"ว้าแย่จังงั้นผมก็คงต้องกลับแล้วหล่ะครับก็คนแถวนี้กลัวผมไปแล้วนี่คงมาเล่นด้วยไม่ได้แล้วแย่จังผมกลับก่อนน่ะครับ"
คนตรงหน้าแจ๊คสันพูดเสร็จก็ทำท่าจะลงจากเตียงจริงๆแจ๊คสันเห็นดั้งนั้นจึงเผลอไปขว้าแขนคนตรงหน้าไว้
แจ๊คสันเผลอจริงๆน่ะอะไรกันเล่าทำเค้าเจ็บทำเค้าร้องไห้ทำเค้ากลัวนอกจากจะไม่ขอโทษยังไม่ง้ออีกแถมเอะอะก็จะไปท่าเดียวเลย:(
"อ่าพี่ไม่กลัวผมแล้วเหรอครับ?"
"นายมันแย่นอกจากจะไม่ขอโทษไม่ง้อยังจะหนีไปอีก"
"ก็พี่กลัวผม"
"ฉันไม่ได้กลัวนายขนาดนั้นยอมรับว่าตกใจจริงๆตอนโดนกัดมันเจ็บมากเลยน่ะแต่ฉันก็ไม่ได้กลัวนายมากมายขนาดนั้นเพราะนายไม่ได้กัดฉันเพื่อฆ่าฉันหรือกินเลือดฉันแน่นอนเพราะฉันก็ยังมีชีวิตรอดจนถึงตอนนี้ฉันก็แค่อยากให้นายขอโทษบ้างที่ทำให้ตกใจที่จะกัดแล้วไม่บอกแถมเจ็บโคตรๆอีกสรุปเลยน่ะฉันก็แค่อยากให้นายง้ออ่ะจบไหม!"
แจ๊คสันร่ายยาวแบบไม่พักหายใจจนเหนื่อยหอบไปหมดแก้มกลมๆขึ้นสีชมพูอ่อนๆเพราะเหนื่อยหอบจากการไม่ได้พักหายใจเลย
คนอะไรซื่อบื้อชะมัดแค่ให้ง้อแค่นี้ก็ไม่รู้หึ้ยยย:(
"พี่น่ารักอีกแล้วก็พี่น่ารักแบบนี้ผมจะหนีไปไหนได้หล่ะครับหื้ม"
น่ารักอีกแล้วโดนชมว่าน่ารักกี่ครั้งแล้วเนี่ยยว้อยย คืองอนอยู่น่ะแล้วอะไรมาพูดแบบนี้มาทำให้เขินคนบ้าเอ้ยย!
"ฉันไม่ได้น่ารักจะให้บอกอีกอีกกี่ครั้งว่าไม่ได้น่ารั เห้ยยทำไรเนี่ยย!"ก็จะอะไรอีกคนตรงหน้าแจ๊คสันจู่ๆก็เดินเข้ามาแล้วก็อุ้มแจ๊คสันขึ้นแล้วพาไปที่หัวเตียงและค่อยๆวางแจ๊คสันลงไปบนเตียง
"อะไรจะให้ฉันนอนอีกเหร" แจ๊คสันที่กำลังจะเริ่มร่ายยาวเพราะคิดว่าคนตรงหน้าจะให้เขานอนอีก ก็ต้องหยุดชะงักคำพูดเมื่อปลายนิ้วเย็นๆของคนตรงหน้าเลื่อนมาแตะเบาๆที่ริมฝีปากแจ๊คสันเป็นสัญญาณให้แจ๊คสันหยุดพูดก่อน
"พี่ครับพี่สังสัยไหมว่าทำไมผมถึงกัดพี่"
"อื้มสงสัย"
"งั้นผมจะเล่าให้ฟังน่ะครับแต่ตอนนี้เงียบและตั้งใจฟังเรื่องที่ผมจะเล่าน่ะครับคนดี"
คนตรงหน้าแจ๊คสันกำลังเล่าเรื่องราวบางเรื่องที่แจ๊คสันควรจะรู้ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มสบายหูเล่าไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อนแต่เนื้อหาที่คนตรงหน้าแจ๊คสันจะพูดต่อไปนี้ มันไม่ใช่นิทานหลอกเด็ก ไม่ใช่ตำนานเก่าๆที่ไม่เป็นจริง สิ่งที่คนตรงหน้าแจ๊คสันจะเล่าต่อไปนี้เป็นสิ่งที่แจ๊คสันควรจะรับรู้เพราะเรื่องราวเหล่านี้คือจุดกำเนิดจุดเริ่มต้นของพันธสัญญาดวงจันทร์
คุณพร้อมที่จะฟังเรื่องราวเหล่านี้ไปกับเราไหม?ถ้าพร้อมแล้ว....
เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า
_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_
มาแบบมึนๆเมาพิษไข้ยังไม่หายเลยตอนนี้มันแปลกๆไม่สนุกไรต์ก็ขอโทษน้าสั้นอีกแล่ววไรต์ขอโทษฮืออสัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะมาอัพอาทิตย์ล่ะสองตอนแต่มาลงตอน3เสร็จก็หายไปเลยTTรีดเดอร์ดูแลตัวเองดีๆน้าอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยมากต่อไปนี้จะเข้าสู่โหมดแฟนตาซีมากๆใช้จินตนาการค่อนข้างเยอะ555 ขอบคุณคอมเม้นมากเลยน่ะค่ะไรต์มีกำลังใจขึ้นเป็นกองเลยที่ยังรู้ว่ามีคนอ่านฮืออ เหมือนเดิม มีคำผิดบอกน่ะค่ะขอให้สนุกกะการอ่านน้าเยิ้ป<3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น