ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : part 3
the full moon.
ใกล้ขึ้น
ใกล้ขึ้น
"ผมสัญญา"พร้อมคมเขี้ยวที่ค่อยๆจมลงสู่คอแจ๊คสัน
พันธสัญญาดวงจันทร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
bamson.
part 3
เมื่อแจ๊คสันตื่นมาก็ไม่เห็นคนนั้นแล้วแต่ในเมื่อเขาสัญญาแล้วว่าจะมาเล่นด้วยก็ต้องรออีกอย่างแจ๊คสันก็อยู่ได้แต่ในห้องจะให้ทำยังไงหล่ะในเมื่อคนมันเดินไม่ได้นี่
แต่แจ๊คสันก็ไม่รู้หรอกว่าคนนั้นจะมาตามที่สัญญาไหมก็เมื่อวานแจ๊คสันเล่นไปงี่เง่าใส่สะเยอะเลยถ้าไม่มาก็ไม่แปลก...
ตากลมโตสีน้ำตาลกวาดมองทั่วห้องไปเรื่อยก่อนจะหาจุดพักสายตาซึ่งคือหน้าต่างใบใหญ่ที่เขากะคนนั้นเจอกัน
คิดแล้วก็ตลกที่แจ๊คสันยอมที่จะสัญญา ยอมเล่น ยอมเชื่อฟัง ยอมนอนหลับไปในอ้อมแขนเย็นเฉียบนั่น ทั้งๆที่พึ่งเจอกันแถมคนนั้นเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้
คำถามคือทำไมแจ๊คสันถึงเชื่อใจคนนั้นได้ขนาดนั้นหล่ะ?
จะว่าเป็นเพื่อนเก่าที่โรงเรียนก็คงไม่ใช่ในเมื่อแจ๊คสันไม่เคยจะมีเพื่อนเลยแจ๊คสันอยู่แต่บ้านเพราะไม่กล้าพอในการเผชิญโลกแห่งความจริงที่โหดร้ายว่าเขาเดินเหินเหมือนคนอื่นไม่ได้แถมยังเป็นภาระให้คุณป้าอีก
มันช่างน่าสมเพชเหลือเกิน...
กลับมาที่คำถามเดิม ทำไมแจ๊คสันถึงเชื่อใจคนนั้นได้ขนาดนั้นหล่ะ?
ตั้งแต่ตื่นมาแจ๊คสันลองวิเคราะห์ทุกสาเหตุแล้วไม่ว่าจะเป็น เพื่อนเก่า คนรู้จัก เพื่อนข้างบ้าน ไม่ว่าจะข้อในก็ล้วนไม่ใช่บอกแล้วแจ๊คสันไม่เคยมีเพื่อน
หากเด็กวัยรุ่นทั่วไปหรือวัยเดียวกับแจ๊คสันอาจเที่ยวเล่นกันสนุกสนานแต่มันไม่ใช่สำหรับแจ๊คสัน...
ความคิดของแจ๊คสันคงจะล่องลอยไปไกลกว่านี้แน่หากไม่มีเสียงเคาะประตูก่อน
"ใครครับ"
"แจ๊คสันป้าเอง"
"เข้ามาได้ครับมีอะไรกับผมเหรอครับ?"
"มันจะเลยเที่ยงแล้วน่ะแจ๊คสันไม่หิวเหรอลูก?"
"ไม่ครับคุณป้า"
"งั้นถ้าหิวหรือต้องการอะไรก็ตะโกนเรียกป้านะลูก"
"ครับบบ"แจ๊คสันขานรับก่อนจะยิ้มเห็นฟันให้กับคนเป็นป้าไปอีกหนึ่งที
ประตูห้องค่อยๆปิดลงไปพร้อมกับร้อยยิ้มที่หายไปของแจ๊คสันด้วย
ถึงแจ๊คสันจะอยู่แต่บ้านก็จริงแต่ก็ไม่ใช่ไม่เคยออกไปเลยเขาเคยลองแล้วเพราะคนเป็นป้าขออยากให้เขาไปเปิดหูเปิดตาบ้างแต่ทันทีที่แจ๊คสันเข้าไปในตลาดของหมู่บ้านด้วยรถเข็นเสียงนินทาก็ดังลอดหูเข้ามาเต็มไปหมดเขาจึงรีบบอกให้คนเป็นป้าเข็นกลับบ้านทันทีแจ๊คสันอยู่ฟังถ้อยคำที่ราวกลับใบมีดแหลมคมเหล่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
"นั่นแจ๊คสันหวังใช่รึเปล่าน่ะ"
"เดินไม่ได้งั้นเหรอ"
"มิน่าล่ะถึงเก็บตัวไปนานคงอายหล่ะสิ"
"เห็นบอกว่าพ่อแม่ตายทุกคนบนรถตายหมดแต่แจ๊คสันรอดให้ตายสิตัวซวยเป็นบ้า"
"พ่อแม่ตายงั้นแจ๊คสันก็อยู่กับป้างั้นสิคงเป็นภาระน่าดู"
และอีกหลากหลายถ้อยคำที่เป็นราวกลับใบมีดแหลมคมที่กรีดเข้าหัวใจแจ๊คสันได้อย่าดี
แจ๊คสันทนฟังไม่ไหวไม่ไหวจริงๆ....
แค่เรื่องที่พ่อแม่ตายขาใช้ไม่ได้แจ๊คสันก็แทบบ้าแล้วมาเจอถ้อยซ้ำเติมคำเหล่านี้อีกมันทำให้แจ๊คสันเกิดคำถาม
ว่าแจ๊คสันเกิดมาทำไมเพื่ออะไร
ล่ะก็เป็นอีกวันที่แจ๊คสันคิดว่าเค้าไม่น่ามีชีวิตรอดกลับมาเลย...
แจ๊คสันเหม่อมองและปล่อยความคิดไปเรื่อยๆจนถึงเมื่อไหร่ไม่รู้รู้สึกอีกทีก็ตอนมีอะไรมาเรียกพร้อมสะกิดหลังนี่หล่ะ...
"พี่ครับผมมาแล้ว"
"นายมาแล้วเหรอพี่คิดว่านายจะไม่มาแล้วสะอีก"
"ทำไมพี่คิดงั้นหล่ะครับ"
"ก็เมื่อวานหน่ะ พี่ไปงี่เง่าใส่นายสะเยอะเลยแถมทำตัวเหมือนเด็กอีก..."
"...."
"พี่ก็เลยคิดว่านายไม่น่าจะมาอีกเพราะ รำคาญพี่"ปลายประโยคแจ๊คสันพูดเสียงแผ่วเบาตาสีอ่อนสั่นไหวไปวูบหนึ่ง กลัวมันเป็นความจริงจังเลยน้า...
"พี่ครับ"
"หื้ม?"
"ทำไมพี่น่ารักจังเลย"
อะ..เอาอีกแล้ว คนตรงหน้าแจ๊คสันพูดว่าแจ๊คสันน่ารักอีกแล้ว!!ตอนแรกก็ไม่ชอบน่ะแต่พอฟังไปฟังมาแจ๊คสันชักจะเขินๆยังไงก็ไม่รู้..
งื้อหน้าร้อนจัง.///.
"พี่ครับว่าแต่พี่กินอะไรรึยัง"
"ยังเลยยยย"
"ข้าวเช้ากินรึยังครับ"
"ไม่ได้กินน"
"ข้าวเที่ยงหล่ะครับ"
"ก็ม่ายได้กินนน"
"พี่ครับ" ทะ...ทำไมแจ๊คสันถึงรู้สึกถึงรังสีแปลกๆแผ่ออกมาจากคนตรงหน้าน่ะ
"พี่ดูไม่ใส่ใจตัวพี่เองเลยน่ะครับ"
"...."
"พี่ไม่สงสารตัวเองหรือคนที่รักและเป็นห่วงพี่เลยเหรอครับ?"
"จะให้ฉันห่วงไปเพื่อใครหล่ะ"แจ๊คสันเงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมา
"...."
"ในเมื่อตอนนี้ฉันก็แทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว แล้วจะให้ฉันห่วงไปเพื่ออะไร อย่างฉันน่ะนะตายไปได้ก็ดี นายรู้อะไรไหม"
"...."
"ทุกวันนี้ฉันมักจะเกิดคำถามกับตัวเองเสมอว่าฉันเกิมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร เพราะฉันไม่รู้เลยว่าทุกวันนนี้ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อใคร ใช้ชีวิตไปวันๆ"
"...."
"นายตอบฉันได้ไหมล่ะว่าฉันควรจะห่วงตัวเองควรจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใคร?"
คนตรงหน้าแจ๊คสันเงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมา
"เพื่อผมไงครับพี่"
ซึ่งเป็นคำตอบที่แจ๊คสันคาดไม่ถึงจริงๆนั่นแหละ...
"หา"
"พี่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อผม"
"แล้วทำไมฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อนาย"
"พี่ไม่ต้องสงสัย"
"...."
"พี่ไม่ต้องหาคำตอบ"
"...."
"ผมแค่อยากให้พี่รับรู้ไว้ว่าพี่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อผมและผมจะมีชีวิตอยู่เพื่อพี่"
ใบหน้าของคนตรงหน้าค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้น
ใกล้ขึ้น
ใกล้ขึ้น
ใกล้ขึ้น
"ผมสัญญา"พร้อมคมเขี้ยวที่ค่อยๆจมลงสู่คอแจ๊คสัน
พันธสัญญาดวงจันทร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
__________________________++++++___________________
สั้นไปไหมง่ะไรท์ขอโทษไม่ค่อยมีเวลาเลยงานยุ่งมากๆแถมป่วยอีกให้ตายสิTTTน้องแจ๊คโดนกัดแล้วววว55มีคำผิดบอกน่ะไรท์ไม่ได้ตรวจงื้ออย่างที่บอกไม่มีเวลา555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น