ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : part 2
the full moon.
bamson
part 2.
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว...
ในห้องใต้หลังคาของบ้านหลังหนึ่งมีเด็กชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นผมสีน้ำตาลสะท้อนต้องกับแสงจันทร์ผิวสีขาวราวกลับน้ำนมปากสีแดงอิ่มแม่มแน่นดวงตากลมกำลังจ้องการเคลื่อนไหวของใครบางคนผ่านหน้าต่างด้วยแววตาอิจฉาปนเศร้าใจ
ใช่แจ๊คสันกำลังอิจฉา
อิจฉาเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเล่นอยู่บนหลังคาบ้านตรงข้ามของบ้านแจ๊คสันไง....
ใช่คุณอ่านไม่ผิดหรอกเด็กคนนั้นเดินเล่นอยู่บนหลังคาบ้านจริงๆแจ๊คสันก็ไม่รู้หรอกน่ะว่าเด็กคนนั้นขึ้นไปเดินเล่นทำบ้าอะไรบนหลังคาพื้นที่เรียบๆก็มีทำไมไม่เดินแต่ก็นั่นหล่ะจะเดินที่ไหนมันก็เรื่องของเขาแจ๊คสันเลยได้แต่ภวนาว่าขออย่าให้เด็กคนนั้นตกลงมา
จริงๆแจ๊คสันควรนอนได้แล้วแต่ตาเจ้ากรรมเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายคนนั้นพอดีจึงได้หยุดนั่งดูด้วยความอิจฉาแบบนี้วันนี้ฝนตกแต่เด็กผู้ชายคนนั้นกลับเดินเล่นบนหลังคาราวกลับไม่ใส่ใจต่อฝนและไม่กลัวตกลงมาเลยขาที่ดูแข็งแรงก้าวไปเรื่อยๆอย่างสบายๆต่างกับแจ๊คสันที่แม้แต่จะเดินยังทำไม่ได้เลย.......
แจ๊คสันเดินไม่ได้เพราะอุบัติเหตุเมื่อตอนเขายังเด็กรถที่แจ๊คสันนั่งมาตกเขาพ่อแม่แจ๊คสันหรือทุกคนที่เดินทางไปด้วยตายคาที่หมดแต่แจ๊คสันกลับรอดแต่ขาทั้งสองข้างของเขาแม้จะไม่ถูกพรากออกไปจากร่างกายแต่ก็ใช้งานไม่ได้
มีก็เหมือนไม่มี....
ไม่ตายก็เหมือนตาย....
แจ๊คสันคิดว่าถ้าจะเป็นแบบนี้จะให้เขารอดชีวิตมาทำไม
เพราะตอนนี้ก็ไม่ต่างกับตายทั้งเป็น......
กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ดีๆที่หางตาของแจ๊คสันก็เห็นเงาวูบจึงรีบหันไปมอง
ตากลมโตก็เบิกกว้างพร้อมร้องออกมาอย่างตกใจ
จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงในเมื่อเด็กผู้ชายที่แจ๊คสันเห็นว่ากำลังเดินเล่นบนหลังคาบ้านไปมาอยู่ๆก็มาอยู่ในห้องเขา!!!
"เห้ยย..นะ...นายเข้ามาในห้องฉันได้ไง!!!"
"ผมสิต้องถามว่าพี่นั่งจ้องผมตั้งนานทำไมครับมีอะไรกะผมรึเปล่า?"เด็กคนนั้นพูดด้วยยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะเดินช้าๆเข้ามาหาผม
แจ๊คสันได้แต่พยายามจะเข็นล้อถอยหลังไปแต่ก็ทำไมได้เพราะความกลัวมีมากกว่าสติ
แจ๊คสันกำลังกลัว...กลัวเด็กผู้ชายไม่สิต้องเรียกว่าเด็กหนุ่มแม้ใบหน้าจะดูอ่อนเยาว์แต่แววตากลับทรงพลังอำนาจอย่างแปลกประหลาดรวมทั้งแผลเป็นตรงใบหน้าและลำคอทำให้แจ๊คสันรู้เลยว่าคนตรงหน้าผ่านอะไรมาเยอะแต่สิ่งพวกนี้ไม่ได้ทำให้แจ๊คสันหวาดลัวหรอกน่ะแต่แต่สิ่งที่แจ๊คสันเห็นตอนนี้ต่างหากที่กำลังทำให้แจ๊คสันหวาดกลัวสุดขีด
ดวงตาที่ตอนแรกเป็นสีดำเข้มกลับเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำราวกับทับทิมทั้งดูน่าหลงไหลและน่าหวาดกลัวไปพร้อมกัน...
"นะ..นายเป็นตัวอะไรกันแน่!!"
"พี่คิดว่าผมเป็นตัวอะไรล่ะครับ"
คนตรงหน้าแจ๊คสันพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ลำคอขาวของแจ๊คสันและใช้ลมหายใจเย็นๆเป่ารดลำคอแจ๊คสัน
"เลือดพี่คงอุ่นและหวานน่าดูเลยน่ะครับน่ากินดีจัง"
"ฮะ...ฮึกฮึก"
เพราะความกลัวประโยคที่คนตรงหน้าพูดออกมาเมื่อกี้น้ำตาเม็ดสวยจึงค่อยๆกลิ้งออกมาจากดวงตากลมโตซึ่งนั่นถึงกับทำให้คนตรงหน้าตกใจเพราะเจตนาจริงๆกะแค่จะมาทักทายคนที่ได้รับเลือกแต่เห็นว่าหน้าตอนตื่นตกใจราวกลับลูกหมาน่าแกล้งสะไม่มีเลยแกล้งเล่นไปนิดหน่อยก็ไม่คิดว่าหมาน้อยจะกลัวจนถึงขั้นร้องไห้..
"อ่าร้องไห้ซะแล้วผมทำพี่กลัวเหรอครับ"
"ฮึก..กะก็ใช่หน่ะสินายทำฉันกลัว"
"อ่าขอโทษน่ะครับคนดีหยุดร้องไห้น่ะ"มือของคนตรงหน้าบรรจงปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของแจ๊คสันอย่างแผ่วเบา
"กะ..ก็นายบอกจะกินเลือดพี่
"ผมแค่แกล้งเล่นเฉยๆไม่คิดว่าพี่จะร้องไห้นี่ครับ"
"ไม่เอาไม่แกล้งแล้วน่ะพี่กลัว.."แจ๊คสันพูดพลางยู่ปากอย่างไม่พอใจ
ซึ่งท่าทางแบบนั้นทำให้คนตรงหน้าถึงกับผงะไป
เพราะสิ่งที่แจ๊คสันกำลังทำตอนนี้มันน่ารักมากๆเลย.....
"ครับๆไม่ทำแล้วแล้วทำไมพี่ยังไม่นอนอีก"
"ก็ยังไม่ง่วง"
ตอนแรกก็ง่วงน่ะแต่นานๆทีจะมีคนเข้ามาเล่นด้วยถึงจะมาแบบน่ากลัวๆก็เถอะ....
"เป็นเด็กไม่ดีเลยน่ะครับพี่หน่ะ"
"พี่ไม่ใช่เด็กน่ะ!!"
"งั้นเหรอครับแต่เขาบอกว่าจะให้เด็กเข้านอนต้องเล่านิทานให้ฟังงั้นผมคงต้องทำแบบนั้นใช่ไหมครับ?"
"อะไรกันก็พี่บอกว่าพี่ไม่ใช่เด็กไงแล้วอีกอย่างพี่โตแล้วจะมาเล่านิทานอะไรเห้ยยยย"
ในขนะที่แจ๊คสันกำลังตั้งหน้าตั้งตาบ่นอย่างขัดใจที่อีกคนสอนไม่จำว่าเขาไม่ใช่เด็กแล้วอยู่ๆร่างทั้งร่างของแจ๊คสันก็ลอยขึ้นมา
"นายอุ้มพี่ทำไม!!"
"จะพาพี่ไปนอนไงครับ"
"ไม่เอายังไม่ง่วงไม่ไปปล่อยพี่ลงเดียวนี้น่ะ!!"
"พี่ครับอย่าดื้อสิ"
"ไม่เอาก็พี่บอกว่าไม่นอนไงปล่อย!!"ครั้งนี้แจ๊คสันไม่ได้พูดอย่างเดียวเจ้าตัวพยายามขืนตัวและดิ้นไปดิ้นมาให้คนตรงหน้าปล่อยเขาลง
"พี่ครับขอเหตุผลได้ไหมทำไมพี่ยังไม่อยากนอน"
"เออ...คือ"แจ๊คสันอึกอักก็จะให้เขาบอกคนตรงหน้ารึไงเล่าว่าที่ยังไม่อยากนอนเพราะว่า
กลัวตื่นมาแล้วจะไม่เจอคนตรงหน้า.....
กลัวว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้เจอไม่ได้คุยไม่ได้เล่นด้วยกันอีก....
ตลอดเวลาที่ผ่านมาแจ๊คสันเหงามากเลยน่ะแจ๊คสันไม่มีเพื่อนเล่นใช้ชีวิตอยู่แต่ในห้องใต้หลังคา
มันช่างเหงาเหงามากจริงๆ.....
"พี่ครับจะบอกผมได้รึยัง"เมื่่อเห็นแจ๊คสันเหม่อไปนานคนตรงหน้าจึงเอ่ยปากถามอีกครั้ง
"พี่ครับ"
"...."แจ๊คสันเงียบ
"พี่ครับ"
"...."แจ๊คสันก็ยังเงียบ
"โอเคครับงั้นไปนอนกันเถอะ"เมื่อเห็นว่าแจ๊คสันยังไม่ยอมพูดอะไรสะทีคนตรงหน้าจึงหมุนตัวอุ้มแจ๊คสันเดินไปทางเตียงนอน
"พูดแล้วพูดแล้วยอมพูดแล้วเนี่ยหยุดเดินดิ!!"เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าตั้งใจจะพาเขาไปนอนจริงๆจึงจ้องจำเปิดปากพูดออกมา
"งั้นก็พูดมาครับ"
"หึ้ยแป๊ปหนึ่งสิขอเวลาทำใจหน่อย"
"งั้นก็ไปนอนครับ"
"โอ๊ยยพูดก็พูดว่ะคนอะไรเร่งเป็นบ้าเลย"
แจ๊คสันที่กำลังบ่นงุ้งงิ้งไปมาเรียกรอยยิ้มจากคนตรงหน้าได้ไม่ยากเลยจริงๆ..
"ก็ถ้าพี่หลับนายก็จะหายไปพอนายหายไปนายก็จะไม่มาหาพี่อีกพี่ก็ก็มะไม่มีคนเล่นด้วยน่ะสิ!"
"ก็แค่ไม่มีคนเล่นด้วยนี่ครับไม่เห็นเป็นไรเลยผมยังอยู่คนเดียวได้เลย"
"นายไม่เป็นแต่พี่เป็นน่ะ!"แจ๊คสันเบ้ปากอย่างไม่พอใจอะไรกันมาบอกว่าไม่เห็นเป็นไรได้ยังไงกัน!!
"เป็นอะไรครับ?"
"ก็มันเหงา..."แจ๊คสันพูดด้วยแววตาเศร้าๆก็มันเหงาจริงๆนี่
"พี่นี่น่ารักจริงๆน้าแต่ผมว่าไปนอนเถอะน่ะครับคนดี"
"อะไรก็ไหนนายบอกว่าถ้าพี่พูดแล้วจะไม่พาไปนอนไง!!"
"ผมแค่ถามเหตุผลไม่ได้รับปากพี่เลยน่ะครับว่าจะไม่พาไปนอน"
มันก็จริงอย่างที่คนตรงหน้าพูดเขาแค่ถามเหตุผลไม่ได้รับปากหรือสัญญาอะไรเลยโอ๊ยยยแจ๊คสันอยากกัดลิ้นตายทำไมเจ้าเลห์งี้ว่ะะ
"งั้นเอางี้ดีกว่าครับผมกับพี่มาทำสัญญากันดีกว่า"
ทำไมแจ๊คสันรู้สึกเหมือนเด็กกำลังโดนผู้ใหญ่หลอกล่อ....
"สัญญาอะไร?"
"พรุ่งนี้ไม่สิทุกวันเลยผมจะมาเล่นกะพี่"แจ๊คสันตาลุกวาวเมื่อได้ยินประโยคนี้งั้นเค้าก็จะไม่เหงาแล้วสิ!
"แต่"แจ๊คสันแบะปากอย่างไม่พอใจทำไมต้องมีแต่ด้วยล่ะ
"แค่ตอนกลางคืนแล้วตอนนี้พี่ต้องเข้านอนน่ะครับคนดีไม่งั้นผมจะไม่มาเล่นด้วยพี่ตกลงไหม?"นั่นไงแจ๊คสันว่าแถมยังจะมาเล่นแค่ตอนกลางคืนงั้นตอนกลางวันก็ไม่ได้เล่นน่ะสิ!!
แต่จะทำไงได้ล่ะก็เค้ากลัวอีกคนหนึ่งไม่มาเล่นด้วยไม่มาหานี่
แต่จะทำไงได้ล่ะก็เค้ากลัวอีกคนหนึ่งไม่มาเล่นด้วยไม่มาหานี่
"ตกลง"เลยต้องยอมตอบตกลง....
ตอนกลางคืนก็ตอนตอนกลางคืนนอนก็นอนหึ้ยยยแจ๊คสันขัดใจ:(!
_________________________________++++++++++++++++++++++++++++++______________________
คุยกันๆ
คือแต่งครั้งแรกเรื่องแรกอะไรๆมันดูจะแปลกติชมอะไรก็ได้น่ะมีคำผิดบอกกันจะได้แก้555เดาออกป่ะว่าคนคนนั้นเป็นใครล่ะเป็นตัวอะไร55
คือเอาตรงๆเลยน่ะบลูอยากได้คอมเม้นมันเป็นกำลังใจอ่าเม้นเยอะแต่งต่อเร็วไงเพราะบลูขี้เกียจเพราะงั้นเม้นเหอะที่รัก555
มีที่จะพูดแค่นั้นหล่ะขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านน่ะค่ะเยิ้ปป<3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น