-‘๑'- [Lollipop สื่อรัก ทายใจ] -‘๑'- [Fic Super Junior]

ลำดับตอนที่ #3 : -‘๑'- [Chapter 1:: Lollipop’s Member] -‘๑'-

-‘๑'- [Lollipop สื่อรัก ทายใจ] -‘๑'-

 

 

 

 

 

[Fic Super Junior]

 

 

 

 

 

 

 

-‘๑'- [Chapter 1:: Lollipop’s Member] -‘๑'-

 

 

 

 

 

 

 

ณ ย่านการค้าใจกลางมหานคร สาวน้อยร่างบางกำลังวิ่งฝ่าหิมะที่กำลังตกโปรยปรายอย่างไม่รู้จักย่อท้อ รองเท้าผ้าใบเปียกโชกเนื่องมาจากการวิ่งลุยแอ่งน้ำบนฟุตบาท ...วันสิ้นปีทั้งที แทนที่จะได้นอนสบายๆ กลับต้องมาวิ่งมาราธอนอย่างนี้เนี่ยนะ T^T... หญิงสาวคิดอย่างหดหู่ก่อนที่จะเร่งถี่เท้าให้เร็วขึ้น เพราะถ้าไปไม่ทันตามเวลานัด ชีวิตเธออาจจะสิ้นไปพร้อมๆกับวันสิ้นปีนี้ก็เป็นได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เซฟ”

 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางถอนหายใจอย่างโล่งออกเมื่อถึงเส้นชัยของการวิ่งมาราธอนครั้งนี้ ตึกของบริษัท SM Entertainments ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในวงการเพลงของเกาหลี ซึ่งเป็นค่ายต้นสังกัดของศิลปินที่โด่งดังในหมู่วัยรุ่นในเกาหลีและทั่วเอเชีย อาทิเช่น ทงบังชินกิ Super Junior โซนยอชีแด โบอา คังตะ หรือ The Great

 

 

 

 

 

 

 

“ฮันฮยอนจา”

 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจก่อนจะหันที่ต้นเสียง ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนกอดอกมองเธอด้วยสายตาดุๆ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฮเยซอง! โหย...เรียกซะใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย ฉันไม่ได้มาสายนะค่ะ >_<”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘ฮันฮยอนจา’ แก้ตัวเสียงอ่อยเมื่อเห็นสายตาของ ‘คิมฮเยซอง’ ที่มองมา

 

 

 

 

 

 

 

“อืม! ไม่ได้สาย แค่อีก 2 นาทีก็จะสายแค่นั้นเอง มาทางนี้ คนอื่นๆเขารอเธออยู่ที่ห้องซ้อมเต้น”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮเยซองบอกและจับไหล่ฮยอนจาก่อนที่จะดันให้เดินไปด้านหน้าโดยไม่บอกกล่าวอะไรทั้งสิ้น คนถูกดันได้แต่เดินตามแรงผลักไปอย่างงงๆ ก็ตั้งแต่ฮเยซองโทรไปบอกเธอเมื่อวานว่าผ่าน ‘การออดิชั่น’ ที่เธอมาออดิชั่นเมื่อเดือนที่แล้ว และให้มาที่บริษัทวันนี้ตอน 8 โมงเช้า แต่ทว่าฮเยซองก็ไม่ได้บอกรายละเอียดว่ามีเหตุด่วนเหตุร้ายอะไรถึงให้เธอวิ่งฝ่าหิมะออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้าของวันสิ้นปีแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮเยซองและฮยอนจาตรงมาที่ห้องตรงสุดทางเดิน ก่อนที่ฮเยซองจะเปิดประตู หลังจากก้าวเท้าเข้าไปในห้องฮยอนจาถึงกับอึ้ง เมื่อสภาพที่เห็นไม่ควรจะเรียกว่า ‘ห้องซ้อมเต้น’ แต่มันควรจะเรียกว่า ‘เนอร์สเซอรี่สำหรับเลี้ยงเด็ก’ มากกว่า กระดาษที่พับเป็นรูปต่างๆกระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้อง โดยมีส่วนหนึ่งที่พับเป็นรูปจรวดกำลังร่อนอยู่ในอากาศ โดยฝีมือของเด็กผู้หญิง 4-5 คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เล่นอะไรกันอีกเนี่ย เก็บเดี๋ยวนี้เลยนะ แจมิน มุนอา ฮานึล ลีอา”

 

 

 

 

 

 

 

 

คนถูกเอ่ยนามทั้งสี่กระวีกระวาดแย่งกันตะครุบกระดาษทั้งที่อยู่บนพื้นและในอากาศอย่างรวดเร็ว เกือบจะทุกคนในห้องนี้รู้ดีว่า เวลาปกติพี่ฮเยซองจะใจดีราวกับเทวดานางฟ้านางสวรรค์ แต่ถ้าโมโหขึ้นมาก็แรงน่าดู ตอนนี้พายุกำลังสงบอย่าเพิ่มความกดอากาศให้พายุรุนแรงขึ้นจะดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วมานั่งให้เรียบร้อย”

 

 

 

 

 

 

 

สิ้นเสียงฮเยซองไม่เกินหนึ่งนาที บุคคลที่นั่งกระจายอยู่ตามมุมต่างๆของห้องมารวมตัวนั่งอยู่บนพื้นหน้าฮเยซองอย่างเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ ที่เรียกทุกคนมาวันนี้ก็เนื่องมาจากว่า ทางบริษัทเราจะเดบิวต์เกิร์ลกรุ๊ปหน้าใหม่ นามว่า ‘Lollipop’ ซึ่งหมายถึงอมยิ้ม โดยสมาชิกจะมีทั้งหมด 13 คน เป็นวงที่รวบรวมคนที่มีความสามารถด้านต่างๆมาอยู่รวมกัน และจะกลายเป็นวงเกิร์ลกรุ๊ปที่เพอร์เฟ็กต์และโด่งดังที่สุดในเอเชีย และสมาชิกทั้ง 13 คนที่ว่านี้คือพวกเธอทั้งหมดที่อยู่ในห้องนี้!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่ฮเยซองพูดจบก็มีโห่ร้องด้วยความดีใจ หลายๆคนที่นั่งอยู่ ณ ที่นี้ต้องใช้เวลาฝึกนานกว่า 7 ปี ถึงจะได้เดบิวต์เลยทีเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“และนี่คือ ฮันฮยอนจา จะมาเป็นหัวหน้าวงของพวกเธอ เอาล่ะ! ฮยอนจามาแนะนำตัวสิ!”

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮเยซองบอกฮยอนจาซึ่งอยู่ในโหมดเอ๋อให้แนะนำตัว ก็ฮเยซองไม่ได้บอกกล่าวเรื่องนี้กับเธอล่วงหน้าซักคำ ฮยอนจาก้าวมายืนตรงหน้าสมาชิกในวงทั้ง 12 คนที่นั่งอยู่บนพื้น

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อฮันฮยอนจา เรียกว่า ยอนยอนก็ได้ อืม... อายุ 20 ปี จากนี้ไปก็ต้องขอคำแนะนำจากทุกๆคนด้วยเพราะฉันเพิ่งจะออดิชั่นเข้ามา ขอฝากตัวด้วยค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

ฮยอนจากกล่าวก่อนที่จะโค้งให้กับทุกๆคน หากแต่ว่าทุกๆคนยังคงอึ้งกับอายุที่ไม่เข้ากับหน้าตาและการแต่งตัวของเธอแม้แต่น้อย หน้าก็เด็ก การแต่งตัวก็เด็กๆติดแนวๆติ๊งต๊องด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าอายุจะ 20 ปีแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า! พวกเธอก็แนะนำตัวด้วยซิ ฮยอนจา ไปนั่งรวมกับสมาชิกในวงของเธอไป”

 

 

 

 

 

 

 

ฮเยซองสั่งก่อนที่ฮยอนจาจะเดินไปนั่งรวมกับน้องๆ ก่อนที่จะมีคนอื่นลุกขึ้นมาแนะนำตัวต่อจากเธอภายใต้การควบคุมของฮเยซอง เพราะเขารู้ดีว่าการที่จะปล่อยให้ ‘เด็ก’ พวกนี้คลาดสายตาไปแม้วินาทีเดียวมันจะทำให้เกิดความวุ่นวายตามมาอีกเป็นกระบุงแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันลีจีซู อายุ 20 ปี นิสัยฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ฝึกมาประมาณ 2 ปีกว่าๆ จากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนะทุกๆคน”

 

 

 

 

 

 

 

 

ด้วยอายุแล้วเธอจะกลายเป็นพี่รองของวง ‘ลีจีซู’เป็นหญิงสาวที่มีสไตล์การแต่งตัวซึ่งถูกน้องๆในวงหลายคนตั้งชื่อให้ว่า ‘เซ็กซี่สี่แยก’ เพราะ การแต่งตัวของเธอแทบจะทุกครั้งที่เห็นนั้นจะออกแนวเซ็กซี่และสีสันเสื้อผ้าแบบสัญญาณไฟจราจรชัดๆ อาธิเช่น เสื้อสีแดง กางเกงขาสั้นสีเหลือง และรองเท้าออกสีเขียวๆ ถ้าไปเธอไปยืนข้างสัญญาณไฟจราจาคงจะแยกไม่ออกกันเลยทีเดียว ว่าไหนคือ สัญญาณไฟ และ ไหนคือ จีซู

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันชางยูมิน เรียกว่ามินมินก็ได้ อายุ 19 ปี ลูกครึ่งเกาหลี-จีน บ้านเกิดอยู่ที่ปังกิ่ง ออดิชั่นเข้ามาเมื่อปลายปีที่แล้ว ขอฝากตัวด้วยค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘ชางยูมิน’ แนะนำตัว ยูมินเป็นผู้หญิงที่เรียกว่าสวยระดับนางเอกเลยทีเดียว ทั้งการวางตัว และท่าทางของเธอราวกับเจ้าหญิงไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จยูมิน ก็กลับไปนั่งก่อนที่จะถึงคิวของ ‘วาเลนไทน์ หรือ ลียองวอน’ สาวน้อยผู้เงียบขรึม คนทั่วไปจะมองว่าเธอหยิ่งและเย็นชา แต่ทว่าฮยอนจาเพียงแค่มองผ่านๆกลับรู้สึกค่อนข้างถูกชะตากับน้องสาวผู้เงียบขรึมคนนี้ ฮยอนจายิ้มให้กับยองวอนที่กำลังยืนนิ่งๆอยู่เบื้องหน้าแต่สายตาที่ได้รับกลับเป็นสายตาที่นิ่งและเมินเฉย จนฮยอนจาอดที่จะสะกิดถามคนข้างๆอย่างจีซูไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ๆ คุณลีจีซู”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรียกจีซูเฉยๆก็ได้จ๊ะ เราอายุเท่ากัน”

 

 

 

 

 

 

คนถูกเรียกตอบกลับอย่างยิ้มแย้ม ทั้งๆที่ภายนอกดูๆแล้วเธอไม่น่าจะเป็นคนแบบนี้ไปได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม... จีซู บนหน้าฉันมีคำว่า ‘ไม่น่าคบ’ แปะไว้บนหน้าผากหรอ”

 

 

 

 

 

 

 

คนถูกถามถึงกับงงกับคำพูดของหัวหน้าวงหมาดๆคนนี้ก่อนที่จะถึงบางอ้อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หา....อะไรของเธอเนี่ย อ๋อ... หมายถึง วาเลนไทน์น่ะหรอ น้องเค้าเป็นคนแบบนี้แหละ แต่จริงๆแล้วไม่มีอะไรหรอกมั้ง”

 

 

 

 

 

 

...จะดีกว่านี้ ถ้าเธอไม่มีมั้งให้ฉันเสียกำลังใจนะ จีซู - -*...

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ลียองวอน แต่เรียกว่า วาเลนไทน์จะดีกว่า อายุ 19 ปี เทรนมา 6 ปีกว่าๆ ขอบคุณค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

วาเลนไทน์กล่าวสั้นๆก่อนที่จะกลับไปนั่งที่ตัวเอง อันที่จริงแล้วเธอก็รู้สึกชอบพี่ๆในวงอยู่ไม่น้อย เพียงแต่นิสัยที่เป็นคนแบบนี้ จึงไม่ค่อยที่จะแสดงความรู้สึกออกมาให้คนภายนอกได้เห็น ส่วนสองสาวที่กำลังจะกลายเป็นเพื่อนซี้กันในอนาคตอย่างฮยอนจาและจีซู ก็กำลังพูดคุยเรื่องที่มาที่ไปของวาเลนไทน์อย่างออกรสราวกับเป็นเรื่องของตัวเองโดยเฉพาะจีซูที่จะเป็นคนพูดเสียส่วนใหญ่ จากการพูดคุยกันทำให้ฮยอนจารู้ว่า วาเลนไทน์เป็นลูกเสี้ยว ไทย-เกาหลี-ฝรั่งเศส เกิดที่เกาหลีแต่กลับไปโตที่ฝรั่งเศสซึ่งบ้านเกิดของพ่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปฉันใช่มั้ยล่ะ ฉันชื่อ ปาร์คอินฮยองจ๊ะ เรียกว่า อินอิน ก็ได้ อายุ 19 ปี อายุการอยู่ใน sm ยาวนานพอๆกับวาเลนไทน์เลย จากนี้ไปต้องขอฝากตัวด้วยนะค่ะ ฮิฮิ”

 

 

 

 

 

 

 

 

ปาร์คอินฮยองถูกสมาชิกในวงที่เหลือประชุมลงมติกันทางสายตาว่า น่าจะเป็นบุคคลที่ควรจะระแวดระวังความเอ๋อของเธอไว้ให้ดี จากนี้ไปชะตากรรมของวงนี้จะเป็นเช่นไร โปรดติดตามต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

อินฮยองสนิทกับวาเลนไทน์มากที่สุดในวง ทั้งๆที่นิสัยไม่น่าจะไปด้วยกันได้เลย แต่ด้วยอายุที่เท่ากันและการที่เข้ามาฝึกที่ sm ในระยะเวลาที่ยาวนานพอๆกัน ทำให้สองคนนี้สนิทกันมากอย่างน่าเหลือเชื่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฮันจีมิน หรือ จูเนียร์ เป็นลูกครึ่งเกาหลี-จีน มาจากเสฉวนประเทศจีน อายุ 19 ปี ฝึกมาประมาณ 3 ปีกว่าๆ ขอฝากตัวด้วยนะค้า ><~”

 

 

 

 

 

 

จีมินโค้งก่อนที่จะเดินกลับมานั่งที่ข้างๆยูมิน นี่ก็เป็นอีกคู่ที่ค่อนข้างจะสนิทกันมาก ทั้งๆที่นิสัยค่อนข้างที่จะแตกต่างกัน แต่ด้วยความที่ อายุเท่ากัน เป็นลูกครึ่งจีน-เกาหลีและบ้านเกิดอยู่ที่จีนเหมือนกัน แม้จะต่างเมืองก็ตาม เวลาที่คุยกันสองคนก็จะคุยกันเป็นภาษาจีน และจ้อกันไม่หยุดปากเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฉันชื่อ คิมลีอาค่ะ แต่ที่บ้านจะเรียกฉันว่า ออร่า อิอิ ^^ ชื่อน่ารักใช่มั้ยล่ะค่ะ อายุ 18 ปี ฝึกมาปีกว่าเองค่ะ >_< จากนี้ไปคงจะสร้างความลำบากให้พี่ๆอยู่บ้าง ต้องขออภัยล่วงหน้านะค่ะ”

 

 

 

 

 

 

พี่และน้องๆในวงหลายๆคนอาจจะคิดว่า สาวน้อยตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้พูดแบบถ่อมตัว แต่ความจริงแล้วเปล่าเลย มันจะเป็นไปตามอย่างที่เธอพูดทุกประการ โดยเฉพาะถ้าได้โคจรมาเจอกับเพื่อนซี้ ‘ซอฮานึล’ ที่นิสัยคล้ายกันอย่างกับแกะ จนแทบจะเรียกว่าเป็น ‘ฝาแฝดต่างพ่อแม่’ ได้เลยทีเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฉัน ซอฮานึลหรือฮันนี่ค่ะ มาจากเมืองซูวอน อายุ 18 ปี ฝึกมา 3 ปีกว่าๆค่ะ ขอฝากตัวกับพี่ๆและน้องๆทุกคนด้วยนะค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

ฮานึลแจกยิ้มให้กับทุกๆคนในวง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปก็ฉันซินะ ฉัน คิมยูริค่ะ เป็นลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น บ้านเกิดอยู่ที่เมืองหลวงโตเกียวประเทศญี่ปุ่น มาอยู่ที่นี่ได้ประมาณ 6 ปีเศษๆค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

‘คิมยูริ’ เป็นอีกหนึ่งสาวยิ้มยาก คนประเภทเดียวกับวาเลนไทน์ แต่ยูริจะดูเท่ห์และอบอุ่นกว่ามาก หลังจากที่ยูริเดินกลับไปนั่งประจำที่ ก็ถึงคิว ‘ซองมุนอา’ สาวน้อยหน้าใสที่อิมพอร์ทจากประเทศไทย

 

 

 

 

 

 

“ว้าย!!!”

 

 

 

 

 

 

โครม!!!!

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่มุนอาจะเดินมาถึงด้านหน้านั้น เธอก็เกิดเดินสะดุดขาตัวเอง ด้วยความซุ่มซ่ามที่มีอยู่ในตัวอย่างท่วมท้นจนต้องลงไปนอนกองอยู่กับพื้นพร้อมกับเสียงอุทานและความตกใจของเหล่าเพื่อนฝูง

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรมากมั้ย มุนอา”

 

 

 

 

 

 

 

ยูริถามพลางดึงเพื่อนขึ้นจากพื้น มุนอายิ้มแหยๆให้ก่อนที่จะยันตัวเองขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ๊ะ แค่สะดุดขาตัวเองล้มนิดหน่อยน่ะ เอ่อ... ฉันซองมุนอาค่ะ หรือจะเรียกว่าแชมเปญก็ได้ ฝึกมาประมาณปีกว่าๆ เอ่อ... เอ๊... ฉันต้องพูดอะไรต่อนะ อ๋อ...ใช่ๆ ฉันมาจากประเทศไทยค่ะ เป็นลูกครึ่ง เกิดที่เกาหลีแต่ไปโตที่ไทยค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

มุนอาแนะนำตัวเองก่อนที่จะเดินกระเผลกๆกลับที่ไป

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันลีซองอึน หรือว่าซองซอง อายุ 17 ปี เกิดที่ลอนดอนประเทศอังกฤษ ฝึกมาได้เกือบๆ 3 ปีแล้ว ขอบคุณค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

‘ลีซองอึน’ เป็นหนึ่งในสามของสมาชิกสาวยิ้มยากอีกคนของวง เท่ห์มากชนิดที่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่ตามติดเป็นขบวน แต่เจ้าตัวกลับรำคาญและมักจะหาโอกาสสลัดปลิงที่ตามมาเกาะแกะอยู่ร่ำไป ถึงแม้จะเท่ห์กว่าผู้ชายมาดแมนเต็มร้อย แต่อย่างน้อยๆ ซองอึนก็เป็นผู้หญิงและชอบผู้ชายเหมือนกันนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉัน คิมแจมิน หรือชื่อในวงการบันเทิงว่า คิลเล่อร์ อายุ 17 ปี มาจากเมืองแทกูค่ะ ฝึกมาได้เกือบๆ 4 ปีแล้วล่ะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘คิมแจมิน’ แนะนำตัวก่อนที่จะยิ้มให้พี่ๆทุกๆคน ด้วยความที่อายุยังน้อย บวกกับความทะเล้น(และทะลึ่ง)ในตัวของเธอ ทำให้แจมินกลายเป็นตัวตลกประจำวงไปโดยปริยาย

 

 

 

 

 

 

“คนสุดท้ายฉันซินะ สวัสดีค่ะ ฉัน มังเนะ โนยูริ ค่ะ เรียกว่า โนริ ก็ได้ค่ะ อายุ 17 ปี ฝึกมา 5 ปีกว่าๆแล้วค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

‘โนยูริ’ โค้งให้พี่ๆในวง โนริรั้งตำแหน่งน้องเล็กของวง และ เป็นเด็กผู้หญิงที่ค่อนข้างจะเรียบร้อยและน่ารัก ทำให้พี่ๆรักและเอ็นดูเธอได้อย่างไม่ยากนัก

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ ต่อไปนี้ พวกเธอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และ เธอ ก็เป็นทีมเดียวกันแล้วนะ จากนี้ไปยังมีอะไรที่พวกเธอจะต้องเจอและผ่านไปให้ได้อีกมากมาย ความสามัคคี ความรับผิดชอบ ความตั้งใจ จะเป็นฐานให้พวกเธอก้าวสู่ความสำเร็จและโด่งดังได้ พี่จะเป็นผู้จัดการวงของพวกเธอร่วมกับคุณ คิมกาอิน แล้วก็อีกเรื่องที่พวกเธอยังไม่รู้ เราจะมีกล้องตามถ่ายการใช้ชีวิตของพวกเธอตลอดเวลา เพื่อออกอากาศที่ช่อง M-net ในรายการใหม่ที่ชื่อว่า M-net Lollipop’s Life ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป แล้ววันพรุ่งนี้พวกเธอจะต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่หอด้วยกันทั้งหมด 13 คน เราจะเริ่มการฝึกฝนที่จริงจัง ไม่มีเวลาจะมารั่ว เล่นๆแล้วนะ เพราะฉะนั้นวันนี้วันสุดท้ายแห่งอิสรภาพ อยากจะทำไปอะไรที่ไหนก็ไปทำซะ เจอกันพรุ่งนี้ ตอน 6 โมงเย็นที่ ห้อง 515 นี้ห้องซ้อมของพวกเธอ ก่อนจะแยกย้ายกัน มารวมพลังกันหน่อย”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮเยซอง ผู้จัดการวงเรียกสาวๆให้มาประสานมือกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“LOLLIPOP FIGHTING!!!”

 

 

 

 

 

 
~H@ppY^^LoVe Talk!~



กรี๊ดกร๊าด ตอนแรกผ่านไป อย่าเอาอะไรกับอิพิมมากตอนนี้กำลังมั่วอย่างแรง - -" ตอนนี้เพิ่งเสร็จตะกี้สดๆร้อนๆ เดี๋ยวค่อยรีไรท์ (แก้คำผิด) พรุ่งนี้อีกที 


ตอนหน้ารออีกหน่อย เพราะพรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว TT^TT เพิ่งรู้สึกว่าได้หยุดมาเมื่อไม่กี่วันนี่เอง กิจกรรมในมหาลัยเยอะมากกกกก จนแทบจะคลานกลับหอ มาถึงได้ก็เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรอยากหลับลูกเดียว


อย่าลืมคอมเม้นนะจ๊ะจุ๊บๆ ขอยาวๆ