ความเหงาแต่ไม่เดี๋ยวดาย

เนื้อเรื่อง

หากเพียงบางทีการอยู่ข้างๆความเหงาก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว
การอยู่คนเดียว เป็นหลายสิ่งที่ใครหลายๆคนกลัวและหลีกหนี หรือเป็นกันทุกคน
หากเพียงยังปากแข็งว่าการอยู่กะตัวเองนั้นสบายใจกว่า.....
มันก็เป็นความจริงที่มีการยอมรับ "ว่าอยู่คนเดียว ฉันก็อยู่ได้"
เพราะก็ยังไม่เคยมีใครตายเพราะความเหงา
และไม่เคยมีใครไม่เคยรู้สึกเหงาและโหยหาใครสักคนกันทั้งนั้น นั้นคือความจริง...


บทความหลายบทความ ข้อคิดหลายข้อ คำพูดหลายประโยค ฯลฯ
ที่บอกวิธีการหลีกหนีความเหงา
ผลเสียที่ได้จากความเหงา หากกลายเป็นว่ามันเป็นความผิดของความเหงาทั้งหมด..
และก็หลายบทความที่ว่าผลที่ได้จากความเหงาก็ดี
การทำตัวอย่างไรเมื่อเหงา หรือเหงาอย่างเกิดประโยชน์


หากแต่มุมมองควมคิด ความเชื่อของคนเรานั้นแตกต่างกัน..
และความต้องการของคนเรานั้นไม่เหมือนกัน ซึ่งบางคนก็เรียกร้องความเหงา
..อาจมองว่าแปลก แต่หลายคนคงไม่ปฏิเสธว่า.....
หลายครั้งที่อยู่ท่ามกลางคนแล้วยังรู้สึกเหงา
ฉะนั้น ขออยู่เงียบๆ แล้วชิมรสความเหงาให้เต็มที่ดีกว่าไหม


มีคนว่าคนเก็บตัวดูเขายังหาตัวเองไม่เจอ....
สำหรับฉัน อาจเป็นอย่างนั้น หรือเปล่า?
แต่รู้เพียงบางทีการอยู่กับความเหงามันสบายใจดีเหมือนกัน
เพราะมันทำให้ฉันคิดบทความได้หลายบทความ
ทำให้ฉันไม่รู้สึกหนวกหูในหมู่คนเพราะฉันจมอยู่กับห้วงความคิดตัวเอง
และหลายครั้งที่ทำให้ฉันได้คิดถึงใครบางคนได้เต็มที่ ได้จินตนาการ
ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆ ก็ได้อมยิ้มหรือน้ำตาคลอหลายครั้ง
มันก็ดีไม่ใช่เหรอ..ที่ได้มีโลกของตัวเอง ฉันกล้าเอามาเล่าได้เลย
เพราะเชื่อว่าใครๆก็เป็นเหมือนกัน แต่ก็ยังถูกว่าอีกนั้นแหละ..
ว่าออกมาดูโลกความจริงซะบ้าง


..เพียงอยากบอกว่า..เพราะอยู่กับโลกความจริงมามากเหมือนกัน
จนต้องสร้างโลกส่วนตัวให้ตัวเองไงล่ะ เพราะใครๆก็รู้โลกความจริงมันโหดร้าย..
หากเพียงการสร้างโลกส่วนตัวมันเลือกได้ แต่ความเหงามันไม่สามารถเลือกได้เลยว่า..
เหงานั้นจะมาอยู่ข้างๆเราเมื่อไร และจะเหงามากแค่ไหน
และฉันคนหนึ่งที่บอกว่าเคยเหงากับคนอื่นๆแต่ตอนนี้ฉันชินแล้วจนไม่เหงาอีก


ถึงอยู่คนเดียวก็ไม่เหงา แต่ก็ที่เคยลองหันมาดูข้างๆก็พบว่า....
ความเหงาที่เคยเตะมันกระเด็น มันไม่ได้ไปไหนเลย
หากยังเดินอยู่ข้างๆกันเสมอ จึงรู้ว่าเรามันเหงาอยุ่ตลอดนี่นา
หากมันไม่มายืนตรงหน้าก็ปากเก่งไปว่าไม่เหงา
แต่หากวันนี้ก็ต้องยอมรับจนได้ว่าความเหงามันร่วมทาง เพราะเด๋วนี้เหงาจับใจ
ก็เลยต้องใช้ประโชน์จากความเหงาให้คุ้ม
เพราะอยากมาเดินร่วมทางกันนี่นา


แค่อยากบอกว่า...บางเหงาก็ไม่ได้เดียวดาย..
หากคิดว่าเราใครอีกคนก็เหงาเพราะเรา เหมือนที่เราเหงาเพระเขา
นี้สำหรับคนเหงาที่ม่เดียวดาย แต่สำหรับคนเหงา ....
ที่เดียวดาย..การอยู่กับตัวเอง ตัวคนเดียว


คนอื่นมองว่าเป็นเรื่องน่ากลัว เพราะมันเหงามาก แต่หากมองดูตัวเองแล้วยิ้มซะ ...
ว่าเราก็เข้มแข็ง เก่งนี่หว้า ทำได้ในสิ่งที่บางคนทำไม่ได้.. เหงาไปเถอะ
เพราะมันจะทำให้เรารู้สึกเข้าใจความรุ้สึกได้ดีมากขึ้นนะ...
และไม่ใช่ว่าความเหงาจะทำมีให้แค่เพียงความเศร้า
คงเพราะความเหงาเวลาฟังมันดูเศร้าๆสีเทาๆ แต่ก็ไม่ใช่ความเหงาจะทำให้ไม่รู้จัก
ไม่เห็นความสุข หากเพียงเหงาแล้วคิดถึง มันก็สุขนะ
เพราะมันจะทำให้เห็นควาทรงจำชัดเเหลือเกิน
ควาททรงจำที่อาจลืมเลือนไป ความเหงาชอบช่วยฉุดมันขึ้นมาทุกที


มนุษย์สีเทาหลายคนยิ้มต้อนรับความเหงาและยอมรับมัน
หากคิดว่าคุณเริ่มเห็นความเหงาเดินตามคุณมา
ไม่จำเป็นเลยที่จะหนี หากลองเดินข้างความเหงาสิ
คุณๆอาจได้รุ้จักตัวเองมากขึ้นก็ได้นะ...
เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ได้ยินเสียงตัวเอง
มากกว่าจะเป็นเสียงคนอื่นที่ไม่ใช่เรามาบอกว่าเราเป็นใคร
...ซึ่งเราเป็นเรานะไม่ใช่เขา


พอแล้วล่ะมั่ง คุณไม่ต้องแปลกใจหากอ่านบทความนี้แล้วจะรู้สึกเหงาตามบ้าง
เพราะคนเขียนพกควมเหงามาเต็มกำมือ
เพราะอยากเขียนบทความให้ได้เหมือนชื่อบทความ
เหอะๆ ถ้าเหงามากๆอย่างนี้ จะเอาความเหงามาช่วยเขียนบทความต่อล่ะกัน ..^^

...เหงามันดีตรงที่เงียบ...แต่ก็เหงา...