<<ยัยเซ่อซ่ากับภูติน้อยจอมวุ่น>>

ลำดับตอนที่ #2 : หลังมื้ออาหารเย็น

            “อธิษฐานหรอ  แล้วถ้ามีภูติออกมาจริงๆ  มันจะดีมั๊ยเนี่ย  จะเอาไงดีน้า” หญิงสาวนึกในใจเพียงลำพัง  เพราะเธอไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้เชื่อถือได้แค่ไหน  แต่ความคิดก็ต้องหยุดลงเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“สวัสดีค่ะ มิฮารุพูดค่ะ”

“มิฮารุ นี่ชิอะกิเองนะ  เธอยุ่งอยู่รึเปล่าจ๊ะ”

“อ๋อ ตอนนี้ว่างจ่ะ มีอะไรหรอ”

“คือว่า ฉันขอไปค้างบ้านเธอสัก 2 วันได้มะ”

“มีปัญหาอะไรกับที่บ้านอีกล่ะ”

“ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่ทะเลาะกับแม่นิดหน่อยน่ะ  ยังไงก็ขอฉันไปค้างกับเธอสัก 2 คืนนะ”

“ได้สิ  แต่มีข้อแม้ 1 อย่างนะ”

“ข้อแม้ก็คือว่าเธอต้องช่วยฉันทำอาหารสำหรับคืนนี้นะ”

“โธ่เอ๊ย  เรื่องแค่นี้เองได้อยู่แล้วจ้า”

            เมื่อชิอะกิมาถึงบ้านมิฮารุ   มิฮารุก็ได้ชวนชิอะกิไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตแถวบ้านด้วยกัน   ระหว่างทางที่เดินไปนั้นมิฮารุได้เล่าเรื่องจดหมายและของขวัญที่คาซูมะส่งมาให้ชิอะกิฟัง

“ฉันว่ามันแปลกๆอยู่นะมิฮารุ”

“แปลกยังไงหรอชิอะกิ”

“ก็นายคาซูมะอะไรนั่นน่ะไม่เคยติดต่อเธอเลยตลอดเวลา 10 ปีที่ผ่านมา  แล้วนี่อยู่ๆก็มาส่งจดหมายมาหาแล้วก็ส่งของขวัญมาให้  ฉันว่าของขวัญนั่นต้องมีอะไรที่พิเศษแน่ๆเลย  แล้วหนังสือเล่มนั้นมันมีชื่อว่า ภูติจิ๋วน้ำอัดลม  อาจจะเกี่ยวข้องกับสร้อยที่เธอใส่อยู่ก็ได้นะ”

“มันก็จริงอย่างที่เธอว่านะ  ชิอะกิจังเดี๋ยวกลับบ้านไปแล้วเรามาอ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยกันนะ^^”

“มิฮารุจังดูนั่นสิ  นั่นรุ่นพี่ไคโตะนี่น่า”  ชิอะกิพูดพร้อมกับชีให้เพื่อนดูรุ่นพี่ไคโตะที่เพิ่งจะเดินเข้าไปในชุปเปอร์มาเก็ตก่อนหน้าพวกเธอ

“มิฮารุเธอไปซื้อเนื้อนะ  ส่วนฉันจะไปซื้อผักเอง” ชิอะกิบอกแบบนี้ไปเพื่อให้มิฮารุได้เจอกับรุ่นพี่ไคโตะแบบ 2 ต่อ 2

“ไข่ไก่ราคาถูกจ้า วันนี้ลดครึ่งราคา  มีสินค้าไม่มากรีบมาซื้อกันได้เลยจ้า”  เสียงประกาศจากพนักงานขายดังขึ้นใกล้ๆกับมุมขายเนื้อ  มิฮารุจึงรีบวิ่งไปซื้อไข่ไก่ที่ลดราคา  ด้วยความรีบเธอจึงชนกับผู้ชายคนหนึ่ง   ผู้ชายคนนี้รูปร่างสูงโปร่งผิวขาวและมีดวงตากลมโตเหมือนลูกแมว  เธอจำได้ทันทีว่าคือรุ่นพี่ไคโตะ 
“ขอโทษค่ะคือฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”มิฮารุพูดอย่างไม่กล้ามองหน้าและจ้องดวงตาคู่นั้น

“ไม่เป็นไรหรอก  มิฮารุจังเธอก็กำลังไปซื้อไข่ไก่เหมือนกันหรอ” ชายหนุ่มพูดอย่างอมยิ้มที่เห็นหญิงสาวพูดแล้วไม่กล้ามองหน้าตน

“ใช่ค่ะ  แต่ว่าฉันคงไปไม่ทันแล้วล่ะค่ะ” คราวนี้มิฮารุกล้ามองหน้าชายหนุ่มแต่ว่าแก้มของเธอนั้นมีสีแดงอย่างเห็นได้ชัด  ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเธอนั้นกำลังรู้สึกอายมากๆ

“ทำไมแก้มเธอถึงได้แดงแบบนั้นล่ะ  มิฮารุจังไม่สบายหรือเปล่า” ชายหนุ่มแกล้งถามเพราะรู้อยู่แล้วว่ามิฮารุนั้นอายมาก   แต่คำพูดนั้นยิ่งทำให้มิฮารุอายมากขึ้น

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ  งั้นฉันไปก่อนนะ” หญิงสาวตอบแบบนั้นไปเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มเห็นเธอมีอาการอายไปมากกว่านี้อีก

“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนล่ะ” ไคโตะพูดพร้อมกับคว้าข้อมือของมิฮารุเอาไว้
 “นี่ฉันให้เธอ” ชายหนุ่มส่งไข่ไก่ให้กับมิฮารุในมือข้างที่เขาคว้าไว้  “เธอมาคนเดียวสินะ  เดี๋ยวซื้อของเสร็จแล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้านนะ”

“เอ่อ คือว่า...”  โทรศัพท์มือถือของมิฮารุดังขึ้น  เธอจึงรีบรับโทรศัพท์ก่อนที่จะตอบอะไรกับไคโตะ

“ว่าไงชิอะกิ  ซื้อของเสร็จแล้วหรอ”

“คือว่าซื้อเสร็จแล้วล่ะ  ตอนนี้กำลังกลับบ้านแล้ว”

“เดี๋ยวสิฉันยังซื้อไม่เสร็จเลยนะ  ทำไมไม่รอกันเลยล่ะ”

“คือว่าฉันปวดท้องน่ะ  เลยรีบกลับก่อน ถ้าไงเธอให้รุ่นพี่ไคโตะไปส่งละกันนะ แค่นี้นะจ๊ะ” ชิอะกิต้องการเปิดโอกาสให้มิฮารุกับรุ่นพี่ไคโตะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น  

“ตกลงให้ฉันไปส่งนะมิฮารุจัง” ไคโตะถามหลังจากที่เห็นมิฮารุวางโทรศัพท์แล้ว

“ค่ะ” มิฮารุตอบออกมาด้วยเสียงที่เบาเพราะความอาย

            ระหว่างทางเดินกลับบ้านของมิฮารุ   ไคโตะได้ชวนมิฮารุคุยเรื่องต่างๆมากมาย  การพูดคุยอย่างเป็นกันเองของไคโตะทำให้มิฮารุลงความเก้อเขินของตัวเองลงได้

“ขอบคุณ รุ่นพี่มากเลยนะคะที่มาส่งฉัน” หญิงสาวกล่าวกับชายหนุ่มเมื่อถึงหน้าบ้านของตนเอง

“ไม่เป็นไรหรอก  เรื่องแค่นี้เอง   ฉันกลับก่อนนะ  เจอกันที่โรงเรียนวันจันทร์นะ”  ชายหนุ่มพูดพร้อมกับโบกมือลา

“แหม  สดชื่นเข้ามาเชียวนะมิฮารุจัง”  ชิอะกิพูดแซวเพื่อนของเธอ

“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ  เธอนี่จริงๆเลย   ทิ้งฉันเลยนะ”  มิฮารุจังตอบกลับเพื่อนของเธอ

“ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า  ฉันว่าเรารีบไปทำกับข้าวกินกันเถอะ  ฉันเริ่มหิวแล้วล่ะ” ชิอะกิรู้ว่าถ้าพูดเรื่องเดิมต่อไปอาจทำให้มิฮารุจังโกรธ   จึงชวนมิฮารุจังไปทำกับข้าวเพื่อจะได้ทานด้วยกันในมื้อเย็น

            หลังจากอาหารมื้อเย็นจบลงชิอะกิเริ่มพูดคุยและถามถึงหนังสือ ภูติน้อยน้ำอัดลม  ที่คาซูมะส่งมาให้เป็นของขวัญกับมิฮารุ

“มิฮารุจังฉันขอดูหนังสือเล่มนั้นหน่อยสิ”

“ได้สิ ชิอะกิจัง” มิฮารุลุกขี้นแล้วเดินไปหยิบหนังสือเล่มนั้นมาให้เพื่อนของตนเองดู

“ทำไมหนังสือเล่มนี้มันดูเก่าจังเลยล่ะ   ไม่สมกับเป็นของขวัญเลย   เอ๊ะ หรือว่าในหนังสือเล่มนี้จะมีอะไรเป็นพิเศษ”  ชิอะกิพูดพร้อมกับพลิกหนังสือเปิดดู

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะ” มิฮารุยื่นหน้าไปดูหนังสือที่เพื่อนกำลังเปิดอยู่

“นี่เธอดูตรงนี้สิ”  ชิอะกิพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจพร้อมกับชี้ให้เพื่อนดูข้อวามหน้าสุดท้ายในหนังสือ  มันเป็นข้อความที่ค่อนข้างเลือนลางแต่ก็สามารถอ่านได้

“การอธิษฐานกับภูติน้อยน้ำอัดลมครั้งแรกควรทำในวันเกิดอายุ 15 ของคุณ   ถ้าไม่เช่นนั้นแล้วคุณจะไม่สามารถได้เห็นพลังของภูติน้อยน้ำอัดลม   หากคุณมีอายุเกิน 15 ปีไปแล้วก็ไม่สามารถที่จะได้เห็นภูติน้อยน้ำอัดลมเช่นกัน”มิฮารุและชิอะกิต่างพากันจ้องหน้ากัน   เพราะงงกับข้อความในหนังสือ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หนังสือเล่มนี้เกี่ยวข้องอะไรกับมิฮารุ

แล้วความสัมพันธ์กับรุ่นพี่ไคโตะจะเป็นอย่างไรต่อไป

ต้องติดตามตอนต่อไปให้ได้นะคะ ^^