ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Ligth…Black High School โรงเรียนร้าย ท้าทายคุณ

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ไวท์โรส

    • อัปเดตล่าสุด 14 มิ.ย. 55



    1

    ไวท์โรส

     

    ในตอนนี้เตียงนอนนุ่มๆคือสิ่งที่ฉันคิดถึงที่สุดในชีวิต  ให้ตายสิ!  วันนี้ฝึกโหดเป็นบ้าเลย  เมื่อวานคิดว่าโหดสุดๆแล้วนะ  แต่วันนี้สิ  โอยยย 

    แต่มันผ่านไปแล้วอย่าไปนึกถึงมันเลย  ล้าเต็มทีแล้วกับวันนี้  นอนๆๆ  ถึงห้องเมื่อไหร่จะหลับเป็นตายเลยคอยดู!

    “อะแฮ่มๆ  ไงจ๊ะแบล็กโรสเพื่อนรัก”  น้ำเสียงที่แสนจะคุ้นหูทำให้ฉันต้องหันไปหาต้นเสียง

    วิลลาร์ ยัยเพื่อน “ลัก” หักเหลี่ยมโหดเจ้าเก่านี่เอง  วันนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะ

    “ว่ายังไงจ๊ะยัยวินล้า  ฉันยิ้มตอบอย่างใจเย็น

    “ฉันชื่อวิลลาร์ย่ะ!”

    “ฉันชื่อไวท์โรสย่ะ!”

    ชิ้งงง!!!  ฉันกับยัยนั่นจ้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย  นี่ถ้าเป็นการ์ตูนก็คงจะมีฟ้าแลบ ฟ้าร้องแบล็กกราวน์  แค่ได้ยินเสียงยัยนั่นฉันก็รู้แล้วล่ะว่าหล่อนไม่ได้มาดีแน่

    “ชิส์!  เรื่องชื่อช่างมันเถอะ  ที่ฉันมาเจอเธอวันนี้เพื่อจะมาตัดสินอะไรบางอย่าง”

    “เธอคงไม่ได้มาตัดสินเรื่องไร้สาระอย่างดวลกันหรอกนะ”  ฉันพูดดักคอ  แค่มองหล่อนฉันก็ดูออกแล้วล่ะว่ายัยนี่ต้องการอะไร

    “ต้องขอโทษด้วยนะที่วันนี้ฉันมาทำเรื่องไร้สาระ!”

    “เสียใจด้วยนะที่วันนี้ฉันมีเรื่องมีสาระต้องทำ”  นอน...  สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้

    “อันที่จริงฉันก็เข้าใจนะว่าเธอมันก็งั้นๆแหละ”  งั้นๆหรอ!  จะพูดอะไรก็เรื่องของหล่อน  ฉันเพลียอย่างมาก  ง่วง!

    “เสียใจด้วยนะที่คิลเลอร์อย่างฉันไม่สนใจลมปากที่ไม่พึ่งประสงค์”

    “คิลเลอร์อย่างฉันก็คงจะต้องทำใจอ่ะนะ  ทำไงได้ล่ะฉันไม่ทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่าอยู่แล้ว”  วิลลาร์ยักไหล่แบบกวนๆ

    อ่อนแอหรอ!  มันจะมากไปแล้วนะ!  ใจเย็นไว้นะไวท์  ยัยนี่แค่ยั่วโมโหเท่านั้น

    “งั้นฉันขอตัวแล้วกันนะ”  ฉันยิ้มอย่างไม่เต็มใจก่อนจะถอยออกมาเพื่อสงบสติอารมณ์

    “เดี๋ยว...  ยัยขี้ขลาด!!!

    กึก!!!  เท้าฉันหยุดทำงานอัตโนมัติเมื่อสิ้นเสียงยัยวิลลาร์  ยัยนี่อยากจะลองดีกับฉันแน่ๆ  ได้!...

    “ได้ผลด้วยแฮะ”  วิลลาร์ทำเสียงน่าหมั่นไส้  เมื่อหันไปเผชิญหน้ากับหล่อน

    “หึ  งั้นก็เริ่มเลย!!!

     

    โอย  แสบเป็นบ้า  ให้ตายสิ!  ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่ฉันรอดพ้นจากคมมีดยัยวิลลามาได้

    หลังจากเกิดเหตุการณ์สงบลง  ฉันก็มากนั่งแหมะอยู่ที่ห้อง  เจ็บใจอย่างมากที่ดันไปพลาดท่ายัยนั่นเพราะพวกสายบอม  ไอ้พวกนี้วางระเบิดไม่ดูตาม้าตาเรือ  แถมระเบิดอะไรไม่รู้  เหยียบปุ๊บชาไปทั้งตัวเลย  ร่างกายก็ขยับไม่ได้  ยัยวิลลาน่ะหรอเรื่องอะไรหล่อนจะรอให้ฉันขยับตัวได้  ยัยนั่นคิดจะปลิดชีพฉันด้วยมีดอาบยาพิษมัดประจำตัวของหล่อน  แต่บังเอิญว่าสวรรค์ยังไม่ต้องการตัวฉันเลยส่งคนมาช่วย  เป็นใครฉันไม่รู้หรอก  แต่เขาซัดดาวกระจายมาได้จังหวะพอดีกับมีดของยัยวิลลาที่ซัดมา  แต่ดาวกระจายของเขาดันมาฝากรอยแผลไว้ที่ข้างแก้มฉัน  ดาวกระจายธรรมดามันคงจะมีฤทธิ์ไม่มากพอที่จะทำให้ฉันเจ็บแสบได้ขนาดนี้หรอก

    ฉันอยากจะขอบคุณเขานะที่มาช่วยฉันไว้แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร  งั้นฉันขอบคุณสวรรค์แล้วกันที่ส่งเขามา  ขอบคุณมากๆนะ

    ...zzzZZZ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×