ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
1
ณ โรงภาพยนตร์
อีกไม่กี่เดือนที่มหาวิทยาลัยจะมีการจัดกิจกรรมฉลองครบรอบ 200 ปีของการก่อตั้งมหาวิทยาลัย วันนี้เหล่าบรรดาอาจารย์จึงมอบหมายหน้าที่ให้นักศึกษาไปทำรายงานกันอย่างถ้วนหน้า เอิ่ม... มันไม่เกี่ยวกันสักนิด
"รีน่า เสาร์นี้แกว่างป่ะ ไปดูหนังกัน" เฮลอนชวน
"แกก็เห็นว่ามีรายงานต้องทำ"
"แสดงว่าว่างใช่ป่ะ"
"นี่แกไม่เคยสนใจที่ฉันพูดเลย" ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายกับคำถามของยัยเฮลอนที่มันถามไปลอยๆ แต่คำตอบต้องตรงตามที่มันต้องการ
"ฉันรู้ว่างานเยอะ ฉันก็เลยอยากจะผ่อนคลาย ก่อนที่จะลงมือทำงานอย่างจริงจังไง"
"เชื่อเขาเลย - -"
"นะๆ เราไม่ได้ดูหนังด้วยกันนานแล้วอ่ะ"
"ข้ออ้าง"
"นะๆ ไปเหอะ"
"ไปก็ได้"
"ต้องงี้ดิยัยรีน่าเพื่อนรัก มาม่ะ มาจุ๊บที >3<"
"เข้ามาดิ ฉันต่อยแน่"
"โหย ใจร้ายอ่ะ ฉันเพื่อนแกนะ"
เฮลอนทำสีหน้างอนๆก่อนที่จะขึ้นรถกลับบ้าน ยัยนี่ใช่ว่าจะขี้เหร่นะ แต่ไม่ยอมหาแฟนสักที ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หรือมันมีแล้วไม่ยอมบอกฉันก็ไม่รู้
รอ รอ รอ แล้วก็รอ
นี่ฉันรอเฮลอนมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ยัยนั่นยังไม่มาสักที โทรหาก็สายไม่ว่าง หรือว่าทิ้งฉันไปกับแฟนแล้วล่ะเนี่ย ฉันซื้อตั๋วหนังมาแล้วสองใบ จะขาดก็แต่คนดู
พลั่ก!!!!!
"โอยยย" หลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็ชนใครเข้าไม่รู้ รู้แต่ว่าชนแรงมากจนฉันลงไปกองกับพื้น
"ไม่เป็นไรใช่มั้ย" คนที่เดินชนฉันถามขึ้น
"ไม่เป็นไร" ฉันตอบห้วนๆมันคงจะไม่เป็นการเสียมารยาทซักเท่าไหร่ เพราะอายุเราคงจะห่างกันไม่มาก ลงมากองกับพื้นซะขนาดนี้คงสบายดีมั้ง
"มา ฉันช่วย" ร่างสูงส่งมือมาให้ฉัน ในขณะที่มือของเขาอีกข้างยังซุกอยู่ที่เสื้อแจ๊ตเก็ต
"ไม่เป็นไร" ฉันเอ่ยประโยคเดิมไปอีกครั้ง เพราะดูท่าทางไม่น่าวางใจ ทั้งๆที่ในห้างนี้เปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่เขากลับเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ท่าทางเหมือนกับหนีอะไรมา
"ส่งมือมา" เขาพูด ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นการออกคำสั่ง เสียงของเขาดูมีอำนาจมาจนฉันต้องส่งมือให้
พลั่ก
เขาดึงฉันขึ้นด้วยแรงเพียงเล็กน้อย แต่มันทำให้ฉันเสียการทรงตัวจนเซไปชนเขา
"โอ๊ยยย" เขาร้อง
"เป็นอะไรมากมั้ย"
ระหว่างที่ถามฉันก็เหลือบไปเห็นน้ำสีแดงๆอยู่บริเวณมือที่เขาซุกอยู่ นั่นมันเลือดไม่ใช่หรอ!
"ไม่เป็นไร ที่ชนเมื่อกี้ฉันขอโทษก็แล้วกัน"
"งั้นฉันขอตัวนะ"
พูดจบ ฉันก็รีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นทันที เขาเป็นบุคคลอันตรายที่ไม่น่าจะเข้าใกล้ ฉันว่านะ เขาต้องหนีการไล่ล่าของตำรวจมาแน่เลย
"แกไปไหนมา ฉันเดินหาแกทั่วห้างเลยนะ" เฮลอนโวยวายใหญ่เมื่อเห็นหน้าฉัน
"ฉันก็เดินเล่นแถวๆนี้แหละ พอดีมาเช้า" เฮลอนถึงกับเงิบเมื่อเจอประโยคนี้
"ก็รถฉันเสียอ่ะ กว่าจะคุยกับช่างรู้เรื่อง ฉันต้องเรียกประกันมาเคลียร์"
"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่"
"แกอ่ะ"
"จะไปได้ยัง"
"ค่า ไปได้แล้ว"
ฉันเข้าโรงหนังไปพร้อมกับเฮลอน หนังก็ฉายไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว สุดท้ายยัยนี้ก็มาบ่นกับฉันว่าดูไม่รู้เรื่อง ก็แกมาช้าเองนี่ ฉันจะไปช่วยอะไรได้ ช่างเถอะ ถือว่าวันนี้เป็นว่าพักผ่อนก็แล้วกัน ยังไงก็อย่าทำให้บรรยากาศมันเสีย
"ให้ฉันติดรถไปด้วยสิ" ขณะกำลังเดินออกจากห้างเฮลอนก็ขอติดรถไปด้วย ดูท่ายัยนี้จะมาโรงหนังด้วยรถแท็กซี่นะ คงจะส่งรถไปซ่อมที่ศูนย์
"ไปสิ"
"ขอบใจจ๊ะ^^"
เฮลอนทำหน้าระรื่นก่อนที่จะเดินขึ้นรถ ฉันว่ายัยนี่ควรจะหาแฟนได้แล้วล่ะ
"เมื่อไหร่แกจะหาแฟนสักที" หลังจากขับรถมาได้ซักพักฉันก็เปิดประเด็น
"ทำไม รำคาญฉันล่ะสิ" หล่อนทำงอน
"ไม่ใช่ ฉันหมายความว่าทำไมไม่หาคนรู้ใจสักคน"
"ใครมันจะรู้ใจฉันมากเท่าแกล่ะ"
"มันไม่เหมือนกัน ฉันก็เป็นเพื่อนแกมาหลายปีแล้ว การที่จะรู้ใจแกมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก"
"ไม่ต้องมาทำเป็นพูด ทีแกล่ะ ก็ยังไม่มี"
"ก็ฉันยังไม่เจอ"
"ฉันก็ยังไม่เจอ" สรุป ขึ้นคานมันด้วยกันทั้งคู่นี่แหละ
"เออ แล้วเรื่องราชวงศ์อะไรนั่นไปถึงไหนแล้ว"
"โชกุเรียน่ะหรอ ยังไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ข้อมูลของราชวงศ์นี้มีน้อยมาก เพราะเขาป้องกันการโค่นล้มของราชวงศ์"
"ฉันว่าไร้สาระอ่ะ เขาให้สร้อยแกมาแล้ว แกจะอยากเอาไปคืนเขาทำไม"
"ไม่รู้สิ สัญชาตญาณมันบอกว่าต้องคืนให้เขา"
พูดเรื่องนี้แล้วที่ให้นึกถึงวัยเด็ก กษัตริย์ในราชวงศ์โชกุเรียได้มอบสร้อยเส้นหนึ่งไว้ให้ฉัน ซึ่งฉันยังคงใส่มันอยู่ตลอดเวลา
'เก็บสร้อยเส้นนี้ไว้ให้ดี สร้อยเส้นนี้มันมีเวลาของมัน' คำพูดนี้มันต้องมันอะไรบางอย่างแน่ๆ
"รีน่าระวัง!!!" ขณะที่กำลังจะเลี้ยวเข้าบ้านฉันก็หยุดรถทันทีเพราะเสียงของเฮลอน ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เฮลอนเปิดประตูรถวิ่งไปดูอะไรบางอย่างที่อยู่หน้ารถ
"เกิดอะไรขึ้น" ฉันตามเฮลอนลงมา สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือผู้ชายคนหนึ่งนอนหน้าฟุบอยู่กับพื้นถนน สาบานได้ว่าฉันไม่ได้ขับชนเขา
"ใครก็ไม่รู้อ่ะแก" เฮลอนพยายามจะพลิกตัวเขาขึ้น
สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า ฉันแทบจะไม่เชื่อสายตา ผู้ชายคนนี้คือคนที่ฉันชนในห้าง!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น