ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เมื่อพระอาทิตย์สิ้นแสงทุกอย่างตกอยู่ในความมืด ค่ำคืนนี้ไม่เหมือนกับทุกๆครั้งที่ผ่านมา ความเงียบในค่ำคืนนี้ไม่ใช่ความเงียบสงบ แต่มันเป็นความรู้สึกที่สัมผัสถึงความเงียบสงัด ความวังเวงในยามมืดมิด หากใครที่ได้สัมผัสมันล่ะก็ ทุกอนูขนต้องลุกชันเป็นแน่
ภายใต้แสงจันทร์ มีเงาที่เลือนราง 2 เงายืนประจันหน้ากันอยู่ ทั้งสองไม่อาจที่จะมองเห็นกันและกันได้อย่างชัดเจน จะมีก็แต่นัยน์ตาคู่สวยของแต่ละฝ่าย ซึ่งฝ่ายหนึ่งจ้องด้วยความสงสัย ส่วนอีกฝ่ายจ้องอย่างมีเล่ห์นัยน์
“เรื่องบางเรื่องไม่รู้จะเป็นการดี” เงาสูงใหญ่เอ่ยขึ้นลอยๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะสื่ออะไรบางอย่าง
“นายต้องการอะไร” เสียงหญิงสาวถามด้วยความสงสัย
“อย่าพยายามที่จะขุดให้มันลึกลงไป ในเมื่อมันถูกฝังไปแล้วนั่นหมายความว่าคนที่ฝังมันคงไม่ต้องการให้ใครรับรู้”
“นายพูดเรื่องอะไรกันแน่”
“จงปล่อยมันให้หายไปตามการเวลา มิเช่นนั้นทุกๆอย่างจะวุ่นวาย”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร แต่ถ้าฉันจะทำอะไรซักอย่าง ไม่มีใครห้ามฉันได้”
“คนที่ดื้อดันมักมีจุดจบสถานเดียวคือ ตาย!”
“!!!” ฉันสะดุ้งเฮือกทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ตอนนี้ดวงตาคู่นั้นได้หายไปกับความมืดแล้ว ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าเขาพยายามจะสื่ออะไร รู้เพียงอย่างเดียวว่าฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร
ไม่นานเกินรอหรอก ฉันจะต้องได้เห็นโฉมหน้าของแววตาคู่สวยนั้นแน่
“รีน่า ไม่สบายรึไงดูแกเหม่อๆนะ” เฮลอนเพื่อนสาวผมบลอนด์ถามฉันอย่างสงสัย แหงล่ะ เมื่อคืนฉันไม่ได้นอนทั้งคืนเลย ดวงตาคู่นั้นมันยังหลอนอยู่ในหัวฉันทั้งคืน จนกระทั่งตอนนี้ ฉันยังคงจำแววตาคู่นั้นได้ดี แม้จะอยู่ในความมืดตาสีมรกตคู่นั้นมันช่างโดดเด่นเหลือเกิน
“รีน่า! แกไหวรึเปล่า”
“ห๊ะ อ่อ ไหวสิ ฉันไหว”
“แน่ใจนะ ทำอย่างกะคนอดหลับอดนอน”
“เปล่าๆ”
“เที่ยงแล้ว ไปหาอะไรกินกัน”
“ไปสิ”
เที่ยงวันพอดี ฉันกับเฮลอนกำลังจะลงไปกินข้าวแล้ว ดูเหมือนว่าวันนี้ก็คงเหมือนกับทุกๆวัน เบื่อๆเซ็งๆเหมือนเคย ตอนนี้ในหัวฉันแทบจะไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย จำได้ก็แต่ตาคู่นั้นแหละ ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันดูมีอิทธิพลกับฉันนัก และไม่รู้ด้วยว่าทำไมฉันอยากจะเจอเจ้าของดวงตาคู่นี้นัก นายตาเขียวฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายเป็นใคร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น