ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 : เมื่อฉันและเธอได้รู้จักกัน
"ไม่เป็นอะไร....ใช่ไหมคะ" เมื่อเปรมได้ยินเสียง เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเขาจึงได้เงยหน้าขึ้นและก็ทำให้เค้าตกใจและได้คิดในใจว่า ผู้หญิงที่เราชนไปเมื่อกลางวันนี่นา
ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ "คุณเป็นใครครับ" เปรมถามไปพร้อมกับน้ำตาที่รินไหล "ทำไมต้องสนด้วยคะ ว่าชั้นเป็นใคร เอาเป็นว่าชั้นรู้จักจีจี้ก็แล้วกัน" โอเนียร์ตอบเปรมไปแบบ
นั้นเพราะตัวเองกำลังปิดบังที่ตนนั้นเป็นเพื่อนกับจีจี้ "ชั้นว่าไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่าค่ะ ดีกว่ามานั่ง..~~ ร้องไห้นะคะ" เธอตอบไปด้วย
ความสะอึกสะอึ้น "ขอบคุณนะครับ" "ขอบคุณเรื่องอะไรคะ ไม่เป็นอะไรหรกค่ะ"
"คุณชื่อเปรมใช่ไหมคะ?" ีที่จริงเธอได้รู้จักเปรมนานแล้วแต่เธอถามไปเพื่อแสร้งว่าเธอไม่รู้จักเขา"ครับ แล้วคุณ......" "โอเนียร์ค่ะ จะเรียกว่าโอก็ได้นะ" "ชื่อเพราะดีนะ
ครับ ว่าแต่...คุณรู้จักชื่อ ผมได้ยังไงครับ" เปรมถามเธอไปด้วยความสงสัย เพราะเค้ายังไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน "เพื่อนชั้นเคยพูดถึงนายอยู่เป็นประจำเลย ชั้นบอกชื่อไป
เปรมอาจจะรู้จักก็ได้" โอเนียร์ตอบแบติดๆขัดๆ "ใครหรอครับ ถ้าผมรู้จักทำไมผมไม่รู้จักคุณ จริงๆผมเป็นคนที่รู้จักและตีสนิทกันง่ายๆนะ"
เปรมเริ่มงงกับชีวิตของเค้าแล้วหล่ะ "เมรี่อ่ะค่ะ คุณก็รู้จักเค้าไม่ใช่หรอ ยัยนั่นเก็บความลับได้ดีที่สุด ก็ที่เขาเล่าต่อๆกันมาอ่ะหนะความลับไม่มีในโลกหรอก สักวันมันก็ต้อง
ถูกเปิดเผย อย่างวันนี้ไง" โอเนียร์ตอบไปด้วยความมั่นใจอย่างสูง
"ผมขอถามหน่อยว่า ทำไมคุณถึงมาทำงานที่นี่ ทั้งที่งานมันก็น่าจะเป็นผู้ชายทำมากกว่านะ" "ชั้นเรียนตามๆเพื่อนมาหน่ะ จะบอกอะไรให้ชั้นเป็นคนติดเพื่อนมากๆเลยนะ
ที่ไหนมีเพื่อนที่นั่นก็น่าจะมีชั้นนะ" เธอตอบไปด้วยความร่าเริง จากตอนแรกที่เศร้าๆเมื่อเธอได้คุยกับเขาไปทำให้เธอมีความสุขมาก "ผมได้คุยกับคุณทำให้ผมหายเศร้า
ไปมากแล้วนะ ผมขอถามคำถามนึงนะ ถ้าเพื่อน สนิทของเราได้ตายไปและเพื่อนของเราได้เป็นแฟนของคนที่เราชอบเราจะดีใจหรือเสียใจดี มันคงไม่เกี่ยวอะไรกับเรา
หรอกมั้งเนอะ แล้วคุณคิดว่ายังไงหล่ะ" เมื่อโอเนียร์ได้ยินคำถามของเปรม เธอจึงตกใจว่าทำไมเปรมต้องถามกับเธอยังงั้นด้วย "ก็เสียใจสิคะ ใครเค้าจะดีใจ แต่ถ้าเราเห็น
เพื่อนสนิทของเราได้ตายไปแล้ว ถ้าเป็นชั้น ชั้นก็จะเลิกยุ่งกับเค้าเลย ชั้นว่าตอนนี้มันดึกแล้ว ไว้วันหลังชั้นจะมาเยี่ยมน้องชายของนายด้วยนะเปรม" เมื่อเปรมได้ยินที่
เธอพูดจึงทำให้เขาตกใจว่า เธอรู้จักน้องชายของเค้าได้ยังไง แต่ก็ชั่งมันเหอะนะ "เดี๋ยวครับโอ" "มีอะไรรึเปล่าคะ" "คุณกลับยังไงหรอ เดี๋ยวผมไปส่งไหม มันดึกแล้ว
อันตรายนะครับ" เปรมถามโอเนียร์ด้วยความเป็นห่วง "จะดีหรอคะ โอเกรงใจค่ะ" เธอตอบไปด้วยความเกรงใจอย่างมาก "ไม่เป็นไรครับ" "ก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะเปรม"
เธอตอบไปเพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ "โอครับแล้วคุณมาโรง'บาลทำไมหรอ" "ชั้นมาเยี่ยมญาติค่ะ เลยมาเห็นคุณนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว แล้วพอดีเมรี่ก็ได้โทรไปบอกว่า
ให้ไปหาเธอเพราะเพื่อนเธอตายชั้นก็เลยไปแต่ไม่เจอเธอ เจอแต่คุณนั่งอยู่คนเดียว คุณคงจะเสียใจมากเลยสิที่แฟนตัวเองตาย
ได้ข่าวว่าจะแต่งงานกันเดือนหน้าใช่ไหมคะ แล้วจะทำยังไงดี" "ผมคงต้องยกเลิกงาน ถ้าไม่รีบยกเลิกอาจจะมีปัญหา"
"นี่ค่ะบ้านชั้น ถึงแล้ว ไม่ไกลเลยนะ เดินจากโรง'บาล มาถึงนี่แป๊ปเดียวเอง ไปนะคะ บ๊าย บาย เจอกันพรุ่งนี้นะ"
เปรมมัวแต่เหม่อจึงทำให้เค้าขับรถเลยบ้านของโอไปนิดเดียว "พรุ่งนี้ไปทำงานยังไงครับ"
เปรมได้ถามไปดพราะกลัวว่าโอจะเดินไปทำงานอีก "เมรี่มารับค่ะ ไม่ต้องมารับหรอกนะคะ"
โอตอบไปเพราะกลัวว่าเปรมจะมารับเธออีกและด้วยความเกกรงใจเธอจึงตอบว่าเพื่อนของเธอจะมารับ "งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ"
-----------------------------------------------------
เม้นหน่อยเหอะไม่มีกำลังใจจะแต่งต่อ
เห็นยอดวิวมันเพิ่มขึ้นแต่ไม่มีคอมเม้นแลย
แอดแฟนรึจะโหวตก็ดีนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น