NO MUSIC ฉันเกลียดเพลงรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 : เธอได้จากฉันไปแล้ว

   "ฮัลโหลครับ งานที่ผมสั่งไปเสร็จรึยังครับ"  เสียงของเปรมที่กำลังถือโทรศัพท์แนบที่หูอยู่

"ยังครับ น่าจะใช้เวลาซัก2 อาทิตย์"  เสียงของสายฝั่งโน้นตอบเปรมมา  "เร็วๆหน่อยนะครับ งาน

เริ่มเดือนหน้านะครับ"  "ครับๆ ผมจะเร่งให้เสร็จทันเวลาให้ได้เลยครับ

 

  "ไปรท์ ไปส่งพี่ที่บ้านหน่อยสิ" เสียงของจีจี้ได้พูดกับไปรท์  "โห พี่นี่มันดึกแล้วนา อยู่นี่ก่อน

ก็ได้"  ไปรท์ตอบไปด้วยความเป็นห่วง  "ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ไม่มีคนอยู่บ้านน่ะ"  จีจี้พูดไปด้วย

ความเป็นห่วงบ้าน  "ก็ได้ครับก็ได้ครับ ผมจะไปส่งให้ถึงที่เลย"  ระหว่างทางเข้าบ้านของจีจี้มัน

มืดและเป็นซอยเปลี่ยว ค่อนข้างที่จะเกิดอุบัติเหตุบ่อย และวันนี้ฝนก็ตกทำให้ถนนลื่นและก็ทำ

ให้ไปรท์ขับรถไม่ค่อยแข็งด้วย  "วันนี้น่ากลัวจังเลยนะพี่จีจี้"  ไปรท์ได้เอ่ยถามด้วยความไม่

สบายใจ  "ทำไมหรอ"  จีจี้ถามด้วยความสงสัย  "ก็ถนนสิลื่นมากๆเลย จะขับรถชนเสาหรือเปล่า

ก็ไม่รู้"  และไปรท์พูดไม่ทันขาดคำก็ทำให้รถของเขานั้นพุ่งไปชนกับเสาไฟฟ้าเข้าอย่างจัง  

เพราะว่ารถข้างหลังที่ขับตามหลังรถของไปรท์ ขี่ด้วยความเร็วสูง ทำให้รถของทั้ง2 ไปชนเสา

ไฟฟ้าเข้า


   "คิน ข้าขี้เกียจแล้วว่ะ เมื่อไหร่จะให้เลิกงานซะทีวะ"  เปรมบ่นด้วยความขี้เกียจ  "ทำๆ ไป

เถอะน่า อย่าบ่น"  คินได้เอ่ยขึ้นเพื่อให้เปรมนั้นหายบ่น  "หึ๊ย! โทรศัพท์เข้าว่ะ"

เสียงโทรศัพท์ของเปรมได้ดังขึ้น  "ก็รับสิ" คินได้พูดเสียงดังใส่เปรม  "ฮัลโหล ว่าไงครับ"

เปรมถามไปอย่างเชื่องช้า  "ฮัลโหลเปรม ตอนเนี่ยจีจี้กับไปรท์อยู่โรงพยาบาล รีบมาด่วยเลย

นะ"  เมรี่ตอบเสียงเครียด  "ห๊ะว่าไงนะจริงๆหรอ แล้วทั้ง2คนเป็นอะไรหล่ะ"   "เออ รีบๆมาเหอะ

น่า เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง"  และเมรี่ก็ได้กดวางสายไป  "เปรมๆ มีอะไรหรอ"  "จีจี้กับไปรท์อ่ะดิอยู่

โรงพยาบาล"  เปรมพูดไปน้ำตาคลอไป  "เห้ย! เราก็รีบไปกันสิ มัวรออะไรอยู่ล่ะ"

 

 

   ณ โรงพยาบาล

   "เมรี่  แฟนกับน้องของชั้นเป็นยังไงบ้าง"  เปรมถามเมรี่ด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวและน้อง

ชายของเค้า  "ยังอยู่ห้อง ICU อยู่เลย"  เมรี่ตอบไปด้วยความซึมเศร้า  "นั่นไงหมออกมาแล้ว"

คินได้พูดแทรรกขึ้นมา  "หมอครับทั้ง2 คนเป็นยังไงบ้างครับ"  เปรมถามหมอด้วยความเป็นห่วง

"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ น้องผู้หญิงเนี่โดนกระจกบาดตรงหน้าอกข้างซ้ายโดนหัวใจ 

เราพยายามช่วยกันเต็มที่แต่ก็ไม่สามารถยื้อเธอไว้ได้ ส่วนน้องผู้ชายยังเคราะห์ดีแค่กระดูกแขน

ซ้ายหักต้องเข้าเฝือก"  หมอได้อธิบายให้เปรมคินและเมรี่ฟัง  "จริงๆ หรอครับหมอไม่มีทางอื่น

แล้วหรอครับ"  เปรมพูดด้วยความตตกใจ  "ไม่มีแล้วครับ ผมพยายามเต็มที่แล้วครับ"  เมื่อ

เปรมได้ฟังหมอพูดจบ เปรมก็ถถึงกับน้ำตาไหลและเข่าทรุดลงกับพื้น  "ชั้นเสียใจด้วยเปรม"  

คินพูดพร้อมเดินจากไป  "ไม่เป็นไรหรอกนะเปรมถึงนายจะไม่มีจีจี้แล้วแต่นายยังมีไปรท์อยู่นะ"

เมรี่พูดปลอบใจเปรมแล้วก็เดินจากไป  ในขณะที่โฟโต้กับโอเนียร์ได้ยืนแอบฟังอยู่  "นี่โอเนียร์

สรุปว่าจีจี้ตายแล้วใช่ไหม"  โฟโต้ได้ถามโอเนียร์ ด้วยอาการเศร้าๆ  "อือ ฉันสงสารไอ้เปรมมัน

ว่ะ"  โอเนียร์ตอบพร้อมน้ำตาซึม เพราะที่เพื่อนสนิทของเธอได้ลาจากไป  "โอ งั้นข้าไปก่อน

นะ"  "อือๆ บ๊าย บาย"  และในแถวๆบริเวณนั้นก็ไม่มีใครอยู่นอกจากเปรมและโอเนียร์

 

"เป็นอะไรไหมคะ.....คุณ"

----------------------------------------
ติดตามด้วยนะคะอ่านแล้วช่วยกันเม้น
ด้วยนะจ๊ะ  ไม่งั้นไม่มีกำลังใจพิมพ์


 

© Tenpoints!