(รก)ห้องเอนกประสงค์ของเรย์+เร

ลำดับตอนที่ #18 : ห้องทำงาน - ภารกิจช้างคริสตัล

                หลังจากที่รู้ว่าต้องล้มช้างคริสตัล ผมก็เลือกที่จะเผ่นกลับโรงละคร ดองภารกิจไว้ก่อนเพื่อหาออพชั่นเสริม =w=;; ไม่ได้จะอู้หรอกครับ แต่ของมันจำเป็น จำได้ว่าตอนสมัครก็แบกมาด้วยแล้ว...แต่กว่าจะหาเจอ ไม่รู้ไปซุกไว้ไหน Orz

                มือเรียวค่อยๆไล้ไปตามตั้งสูงของกล่องยาวสีดำจำนวนมากที่วางอยู่ฟากหนึ่งของห้อง ตอนแบกมาละครสัตว์น่ะหรอ...ใช้กลนิดหน่อยก็เอามันทั้งหมดมาได้หรอก แต่เวลาจะหาทีนี่สิ ถึงรู้ว่าทำไมมันเยอะขนาดนี้ หลังจากงมหาอยู่ชาติเศษ ก็ไปสะดุดตากับกล่องหนังสีดำที่ทั้งหนาและยาวเป็นพิเศษ ความจริงมันก็ยาวเป็นพิเศษทั้งตั้งนั้นนั่นแหละ ก่อนที่ผมจะเพิ่งนึกได้ว่า มันเป็นตั้งของปืนกล และสิ่งที่ผมหาอยู่ มันอยู่ในกล่องของปืนกลชนิดหนึ่ง...ทำไมไม่หาตั้งนั้นแต่แรก เสียเวลาหากองอื่นอยู่ทำไม ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้นะ Orz

                ผมเคาะไปที่ข้างกล่องเบาๆ ทันใดนั้นกล่องก็สลายไปกับกองไฟและโผล่ขึ้นข้างหน้าผมโดยที่ตั้งนั้นทั้งตั้งไม่มีการขยับเขยื้อน นิ้วเรียวยาวหมุนรหัสแล้วทำการกดสลัก ฝาแข็งแกร่งก็เปิดออกโดยง่าย ปืน M-60 ที่วางอย่างนิ่งสงบในกล่องแผ่รังสีอาฆาตอย่างประหลาด ผมยิ้มมุมปากให้กับความรู้สึกนั้น ไม่ว่าผ่านไปเท่าไรก็ยังเป็นปืนกลที่ผมรักที่สุดจริงๆ แต่อย่าเพิ่งคิดนะว่าผมจะใช้เจ้านี่ถล่มช้างคริสตัล ผมไม่ทำมันตายหรอก...เพราะถ้าจะเก็บช้างคริสตัลไว้เป็นเบ๊ยามคับขันสักตัวคงไม่เสียหายหรอกมั้งครับ แต่ผมต้องการอีกสิ่งหนึ่งต่างหาก ว่าแล้วผมก็กดสลักพิเศษใต้ฝากล่อง เผยให้เห็นถึงชั้นเก็บออพชั่นเสริม ผมยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะหยิบที่ครอบหูกับที่อุดหูที่เอาไว้ใส่ตอนยิงปืนออกมา...แค่มีไอ้นี่ก็พอไหวละมั้ง

                ผมเดินไปที่โรงกายกรรมพร้อมอาวุธที่ใช้เวลาหานานชาติ ก่อนจะขอสอบกับเทียร์ที่ยืนรออยู่แล้ว

                “มาจากโรงละครสัตว์สีทองคำครับ คุรุซากะ เรย์จิ”ผมยิ้มให้เทียร์

                “อื้ม”เทียร์ตอบรับในลำคอก่อนที่เขาจะเดินไปฟาดแส้ลงบนกล่องที่ 3 ช้างคริสตัลตัวใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาเหวี่ยงงวงอย่างสนุกสนาน

                “เริ่มภารกิจได้”เทียร์พูดอย่างร่าเริงแล้วเดินหลบมุมออกไป ผมเอาที่อุดหูใส่เข้าไปก่อนตามด้วยครอบที่ครอบหูอีกชั้นแล้วจ้องหน้าช้างคริสตัลอย่างสนุกสนาน หน้าตาน่ารักเหมือนกันนะนี่~~

                “โย่...มาเล่นเกมกันหน่อยดีกว่า”ผมยิ้มกว้างใส่มันและพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว เจ้าช้างใช้งวงคว้าตัวผมไว้แล้วเขวี้ยงออกไปจนผมต้องปลิวไปตามแรงส่งแล้วครูดถอยไปจนชนกำแพง

                “แปร๋นนนนนนนนน”แล้วยังมิวายส่งเสียงมาซ้ำเติมเยาะเย้ย ขนาดใส่เครื่องป้องกันเสียงขนาดนี้ยังเล็ดรอดมาได้ แสดงว่าแปดหลอดสมคำร่ำลือ อะหึ...แผนน่ะก็มีอยู่หรอก แต่อาการมาโซกำเริบ อยู่ๆก็อยากโดนเขวี้ยง ฮ่าๆๆๆๆ

                “เอาจริงก็ได้...หึ”ผมลุกขึ้นบิดจนกระดูกลั่นกร๊วบ วิ่งย่ำอยู่กับที่สัก 2-3 วิแล้วพุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม แต่เจ้าช้างคริสตัลนี่ก็เอางวงกันไว้แล้วกระแทกผมกลับ แต่ในขณะที่ตัวผมจะกระแทกกับงวงคริสตัลที่ประเมิณค่าไม่ได้นั่น ผมก็ดีดนิ้วดังเป๊าะแล้วบังเกิดร่างแยกออกเป็นสิบๆ ร่างที่ปะทะกับงวงก็กระเด็นออกมา บางร่างก็กระโจนพลาดเป้า บางร่างก็โดนงวงช้างสะบัดฟาดไป บางร่างก็โดนเสียบตายคางาช้าง แต่มีอยู่ร่างนึงซึ่งสามารถกระโดดข้ามไปได้ มือทั้งสองข้างของร่างนั้นยันหัวช้างแล้วฉีกขา 180 องศากระโดดข้ามหัวช้างประหนึ่งท่ายิมนาสติกแต่ทันทีที่เจ้าช้างเห็นว่าร่างแบ่งภาคของผมกำลังจะขึ้นไปบนหลังมันได้มันก็รีบทรุดตัวลงแล้วสะบัดร่างนั้นให้ปลิวออกไป แต่คนมันมือจิ้งจกตุ๊กแกซะอย่างอะ ทำไงได้ ผมใช้มือข้างนึงเหนี่ยวหูช้างซึ่งทั้งบางทั้งคมเอาไว้ได้ ขอบใบหูช้างบาดลึกลงมือผมจนแทบจะหมดแรงเหนี่ยวไว้ แต่ด้วยอาการโรคจิต(มาโซคิสม์)ส่วนตัว ความเจ็บปวดนั้นก็ได้สร้างกำลังใจในการต่อสู้ให้อีกหน่อย มืออีกข้างที่ว่างอยู่ลงมือถอดที่ครอบหูออกให้เหลือแต่ที่อุดหู ผมฝืนออกแรงเหวี่ยงตัวเองแล้วใช้มืออีกข้างเหวี่ยงที่ครอบหูไปเกี่ยวเกาะหูช้างเอาไว้ได้ในขณะที่ช้างคริสตัลเองก็สะบัดสุดฤทธิ์ แต่แล้วมันก็ต้องหยุดสะบัดเมื่อร่างแบ่งร่างอื่นๆของผมเริ่มกลับมาพยายามกระโจนใส่หลังมันใหม่ ร่างร่างนึงกลิ้งขึ้นมาบนหัวช้างได้แล้วฉุดร่างที่ห้อยต่องแต่งอยู่เหวี่ยงไปบนหลังช้าง แต่ด้วยแรงเหวี่ยงที่อาจจะมากไปหน่อยทำให้สไลด์ไปเกือบตกหลังช้างแต่ก็พอรั้งๆเอาไว้ได้ เมื่อช้างรู้สึกว่ามีผมอยู่บนหลังก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกสิ่งอย่าง ผมค่อยๆรวมร่างทุกร่างมาไว้ที่ร่างบนหลังช้างอย่างเหนื่อยอ่อน เทียร์เดินออกมายิ้มๆ ตบมือ แล้วเอ่ยคำที่ทำให้ผมอดถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ได้

                “ผ่านการทดสอบ”