.Idea Cage.

ลำดับตอนที่ #15 : Harass

Furman student application

"อ้าว โกรธซะแล้วเหรอที่รัก ทำหน้าแบบนั้นดูไม่ดีเอาซะเลยน้า ♥"

ข้อมูลทั่วไป

ชื่อ : โอริอัส เจนนิเฟอร์│ Orias Jennifer

ชั้นเรียน : ปี1

ห้องเรียน : A

อายุ : 17 ปี

เพศ : ชาย

ฐานะทางบ้าน : ชาวบ้าน

สายพันธุ์พิเศษ : เพกาซัส 

ข้อมูลลักษณะภายนอก

ส่วนสูง : 188 เซนติเมตร

บุคลิกภาพ : 

            กวนประสาทและช่างอวดดี นั่นคงเป็นคำนิยามสั้นๆของโอริอัสได้ แม้จะมีการรักษาท่าทางการเดิน การกิน การนั่งและท่าทางอื่นๆได้ดี แต่มันก็มักจะเต็มไปด้วยความน่าหมั่นไส้อย่างอดไม่ได้ด้วยความที่ทั้งสีหน้าและแววตาของเขามันกวนอยู่แล้ว การที่จะตวัดไปมองใครแล้วยักคิ้วให้สักหน่อยนั่นก็คงเรียกน้ำโหอีกฝ่ายได้แล้วล่ะ.... โดยรวมแล้วมองจากภายนอกโอริอัสก็ดูเหมือนคุณชายผู้ดีคนหนึ่ง ทั้งการแต่วตัว การรักษาความสะอาด ท่าทางกิริยาหลายๆอย่าง(แน่นอนว่าเขาไม่ได้ดีเลิศไปหมดหรอก เขาไม่ใช่ลูกคุณหนูจริงๆนี่หว่า...)--เว้นแต่คำพูดน่ะ... 

             กล่าวถึงลักษณะภายนอกก็คงต้องยอมรับว่าโอริอัสเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตา(ในร่างมนุษย์)ดูดีมากทีเดียว อีกทั้งยังดูโดดเด่นได้ในหมู่ผู้คนเนื่องส่วนสูงที่ค่อนข้างจะมาก ขายาวลงตัวกับร่างกาย มีกล้ามเนื้อประปราย ผิวขาวสะอาดสะอ้านแต่ก็มีรอยแผลเป็นภายใต้สาบเสื้ออยู่เยอะเหมือนกัน สรีระร่างกายไม่จัดว่ากำยำแต่ก็ดูดีในแบบที่ชายหนุ่มหลายๆคนฝันถึง เขามีเรือนผมสีแดงอมม่วงอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว ดวงตาสีเดียวกันที่มักอ่านได้ยากและมักจะใช้กวนประสาทใครต่อใครเสมอ ใบหน้าเรียวรูปไข่ เครื่องหน้าถูกจัดเรียงอย่างลงตัวทำให้เขาดูเป็นชายหนุ่มที่หล่อคมคายไม่น้อยเลย

            โอริอัสเป็นคนรักแฟชั่นเป็นพิเศษ...เลยใส่จิวโลหะบางจุดอย่างที่ริมฝีปากล่างและปีกหูด้านซ้าย แหวนโลหะเรียบๆทว่าดูดีมีสไตล์ก็สวมอยู่ที่นิ้วกลางขวา ส่วนเล็บที่เป็นสีดำนั่น---เขาทาเอาน่ะ เท่ดีออก...? และในส่วนของเสื้อผ้าที่โอริอัสมักจะเลือกสวมก็จะเป็นสีขาวกับสีดำเข้าชุดลงตัวกันเสมอ แน่นอนว่าเขาไม่ได้หยิบมาใส่มั่วๆหรอก ทุกๆอย่างจะต้องผ่านสายตาและการพิจารณาจากเขามาแล้วว่าถ้าใส่แล้วจะต้องดูดี!

การสนทนา : 

            โออิรัสมักจะใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า "ผม" กับทุกๆคนแบบครอบคลุม(อ่า..ก็เขาไม่มีคนที่สนิทเป็นพิเศษด้วยนี่นะ) ส่วนสรรพนามแทนคนอื่นก็จะเป็น "คุณ(ชื่อ)"  จริงๆมันก็ไม่ได้ฟังดูสุภาพอะไรนักหรอกเพราะส่วนมากแล้วโอริอัสมักกวนประสาทผู้คนทางน้ำเสียงมากกว่า รวมทั้งชอบตั้งฉายาให้คนอื่นไปทั่วด้วย อาจมาจากการดัดแปลงชื่อหรือการมองจากรูปร่างก็ได้ เช่น "สาวร่างอวบคนนั้นน่ะ" หรือชื่อ "อีแวนเจลีน" ก็จะถูกดัดแปลงไปเป็น "เอวี่" หรืออะไรก็ตามแต่ในความสะดวกและความพึงพอใจของเขาเองโดยไม่สนใจหรอกว่าฝ่ายตรงข้ามจะชอบไหม ก็ไม่เมื่อเขาจะเรียกแบบนี้นี่หว่า....

รูปร่างเมื่อกลายร่างเป็นสัตว์เต็มตัว :

             เป็นไปตามที่ผู้คนคุ้นตาจากตำราดี... ม้าเพกาซัส--เป็นสัตว์ในเทพปกรณัมกรีก เป็นม้าเพศผู้รูปร่างกำยำพ่วงพีเล็กน้อยสีขาวบริสุทธิ์ และมีปีกอันกว้างสง่างามเหมือนปีกของเทวดาจากสรวงสวรรค์ ทั้งความเร็วและความคล่องตัวก็คงจะต้องยกให้เขาเลยล่ะ---อ้อ รวมไปถึงความสง่างามเฉิดฉายยามที่บินอยู่บนฟ้าด้วยนะ เร็วจนสอยไม่ลงเลยล่ะ ; )

ข้อมูลความสามารถ

กายภาพ

พละกำลัง : 60/100

คล่องตัว : 100/100

ความเร็ว : 100/100

เวทมนตร์

พลังเวทย์ : 80/100

ธาตุ : แสง

ความชำนาญ

            ♦ ความเร็ว :: เขาอาจจะไม่ใช่คนที่มีพละกำลังมากมายอะไรนักหากแต่ความเร็วนั้นกลับไม่แพ้ใครแน่นอน และเขาก็สามารถประยุกต์ความเร็วในการเคลื่อนไหวนี้ไปใช้ในการต่อสู้รูปแบบต่างๆได้ อาจจะเป็นการพุ่งแทง ผลัก หรือโจมตีรัวๆก็ได้ หรืออย่างสุดท้าย--ใช้เผ่นแน่บก็ยังได้เหมือนกัน (สรุปคือถ้าใช้ควบคู่กับอาวุธสิเวิร์ค!)

            ♦ เวทย์แสง :: ด้วยเวทย์แสงของเขาสามารถทำได้ทั้งสร้างลูกบอลเล็กๆออกมาให้ความอบอุ่นและแสงสว่าง(เปรียบดั่งดวงอาทิตย์แต่ขนาดใหญ่ไม่เกินสองมือโอบ) เขายังจะสามารถใช้เวทย์แสงในการรักษาบาดแผล และเยียวยาอาการเจ็บปวดได้อีกด้วย รวมไปถึงใช้รักษาโรคร้าย---แต่สำหรับโรคร้ายก็คงต้องใช้เวลาสักหน่อยล่ะ บางทีอาจหาย หรือบางทีอาจไม่หายก็ได้ ซึ่งเวทย์แสงของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรที่ใช้โจมตีได้เลย...

            ♦ ซิกซ์เซนส์ :: ใช่...เขามีซิกซ์เซนส์หรือก็คือสัมผัสที่หก หมายถึง บุคคลที่มีประสาทสัมผัสพิเศษที่นอกเหนือไปจากประสาทสัมผัสทั้งห้า คือ ตา, หู, จมูก, ลิ้น และกาย โดยสามารถรับรู้หรือสัมผัสได้ถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ เช่น ผี, วิญญาณนั่นแหละ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามีได้ยังไงเหมือนกัน---แต่ช่างเหอะ มีไว้ก็ไม่ได้หนักกบาลสักหน่อยนี่นะ

            ♦ มีหัวคิดสร้างสรรค์ :: ถือเป็นความชำนาญมั้ยนะ... แต่ก็นั่นแหละ เขามีความคิดสร้างสรรค์ หัวศิลป์ และสไตล์การแต่งตัวดีเยี่ยมเลยล่ะ แม้จะ...ออกแนวสุดโต่งไปบ้างก็เถอะ

            ♦ งานพ่อบ้านพ่อเรือนต่างๆ :: เห็นหนังหน้าและคำพูดกวนๆแบบนี้แต่เขากลับทำงานพ่อบ้านพ่อเรือนได้หมดทุกอย่างเลยนะ...ติดที่ว่าไม่ค่อยทำให้ใครเห็นน่ะ

ข้อมูลความสนใจ

ความสนใจทางเพศ : ทั้งหมด

ความสนใจในการทำสัญญา : 

            อันที่จริงสำหัรบโอริอัสแล้วจะอะไรก็ได้ทั้งหมดขอเพียงมีปัจจัยหลายๆอย่างถูกอกถูกใจเขา เจ้าตัวชอบอะไรที่เป็นอิสระแต่ถ้าหากมีอะไรดึงดูดมากพอก็ไม่แน่---โดยรวมแล้วถ้าจะให้เลือกจริงๆเขาก็คงเลือกการทำสัญญากับมารล่ะนะ เหตุผลเพราะมันดูได้ผลประโยชน์ดีน่ะ พวกมารก็เป็นอะไรที่น่าสนใจซะด้วย แม้จะแอบเสี่ยงอันตรายอยู่บ้าง แต่ก็นะ---ไม่ใช่ว่าตัวเขาเองจะไม่ได้เจ้าเล่ห์สักหน่อย เขามันก็อันตรายเหมือนกันแหละ ถ้าจะให้ผูกมิตรติดสมัพันธ์ลึกซึ้งกันเขาก็ทำได้อยู่หรอกเพียงเเค่มันเป็นเรื่องยากไปแล้วสำหรับเขาน่ะ

            แต่เอาเข้าจริงๆ...พวกภูติกับมนุษย์ก็น่าสนใจอยู่หรอก สิ่งมีชีวิตใดๆที่สวยงามหรือมีแรงดึงดูดบางอย่างย่อมเป็นที่สนใจของโอริอัสได้อยู่แล้ว เพียงแต่เขาอาจเรื่องมากไปสักหน่อยเท่านั้นเอง สรุปก็คือในเรื่องการทำสัญญาสำหรับเขาจะยังไงก็ได้ตามแต่ที่ใจเขาโหยหา(?)นั่นแหละ แต่ถ้าจะให้ตั้งมาตรฐานเบื้อนต้นที่สนใจก็คือการทำสัญญากับมารนั่นเอง

สิ่งที่ชอบ :

            ♦ งานศิลปะ :: ดูงดงามตระกาลตาดีนี่นา แถมให้อารมณ์หลากหลายอีกด้วย

            ♦ แฟชั่นต่างๆ :: ก็การแต่งตัวเป็นเป็นเรื่องที่ต้องทำในชีวิตประจำวันนี่นา จะให้แต่งมั่วๆซั่วๆได้ยังไงกัน---แค่ได้มองเสื้อผ้าสวยๆสไตล์ดีๆก็เป็นสุขใจแล้วล่ะ

            ♦ การที่ปั่นหัวคนอื่นได้สำเร็จ :: อืม... ถือว่าเป็นสีสันอย่างหนึ่งในชีวิตไปแล้วกันนะ

            ♦ ก้อนเมฆ :: ไม่รู้สิ...ดูเป็นอิสระลอยเอื่อยๆดีล่ะมั้ง?

            ♦ ดวงดาว :: แน่นอนว่ามันงดงาม!

            ♦ ชา :: เป็นเครื่องดื่มรสเลิศที่ดูดีมีสกุลน่ะ เขาชอบรสชาติมันด้วย

สิ่งที่ไม่ชอบ :

            ♦ กลิ่นบุหรี่ :: มันเหม็น

            ♦ คราบสกปรก :: ไม่ได้เป็นคนรักสะอาดจ๋าอะไรแต่เอาเข้าจริงๆพอเห็นแล้วมันก็รกหูรกตาน่ะ

            ♦ เสียงดังๆ :: หนวกหู

            ♦ อาหารรสจัด :: กินมากๆก็เผ็ดจนหน้าแดงได้ ไม่เอา น่าเกลียดออก...

งานอดิเรก :

            ♦ วาดรูป :: วาดเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นแหละ

            ♦ ดื่มชา :: ผ่อนคลายอีกนั่นแหละ

            ♦ ออกกำลังกาย :: จะปล่อยให้พุงพลุ้ยได้ไงล่ะ!

            ♦ นอนหลับ :: แค่พักสายตาหรอกน่า ไม่ได้นอนกินบ้านกินเมืองอะไรหรอก

ข้อมูลเชิงลึก

นิสัย : 

✣Stylish people✣

               กล่าวกันโดยรวมแล้วผู้คนที่พบเห็นก็มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าโอริอัสน่ะเป็นผู้ชายที่ดูหล่อมีสไตล์ราวกับมีแสงเจิดจ้าออกมาจากตัวตลอดเวลา ด้วยเพราะทั้งหน้าตาและการแต่งตัวที่เข้ากันมันขลับให้เขาดูโดดเด่นไม่น้อยเลยล่ะ โอริอัสเป็นชายหนุ่มที่ทันสมัยและเท่าทันโลกไม่น้อยเลยทั้งด้านแฟชั่นและข่าวสังคมต่างๆเขาย่อมรับรู้มันหมดแม้ว่าจะเปลี่ยนไปรวดเร็วแค่ไหนก็ตามที

               อะไรที่เป็นเทรนด์ใหม่เขาย่อมรู้จักดี เขามีความรู้รอบด้านเยอะแยะไปหมดราวกับเป็นสารานุกรมเคลื่อนที่เลยก็ว่าได้ติดที่ว่าเขาไม่ค่อยอวดฉลาดเท่าไหร่จึงไม่มีใครรู้ว่าเขารู้... และแม้จะเป็นชาวบ้านธรรมดาๆแต่เจ้าตัวก็ยังทั้งฉลาดและมีความสามารถจนจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองจนดูดีเปรียบเหมือนลูกคุณหนูได้เลยล่ะ นั่นเพราะเขามีความสามารถในการคิดวิเคราะห์รวมไปถึงการประยุกต์ ทำให้สามารถจัดเย็บหรือประดิษฐ์นู่นนี่นั่นใช้เองได้

            แต่แม้บุคลิคภาพภายนอกของเขาจะดูดีเหมือนคนมีฐานะยังไงทว่าเขาก็ยังคงดูอันตรายจนไม่น่าเข้าใกล้เหมือนกัน มีแต่พวกซื่อบื้อไม่รู้อิโหน่อิเหน่เท่านั้นแหละที่จะมองว่าเขาไม่เป็นภัยน่ะ

✣Tarantino✣

              นอกจากเรื่องแฟชั่นการแต่งตัวเเล้วอีกเรื่องที่ต้องยกให้โอริอัสเป็นที่หนึ่งก็คือความยียวนกวนประสาทไม่สิ้นสุดของเขานี่แหละ ไม่ว่าจะสถานการ์แบบไหนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าหนุ่มก็ยังจะสามารถกวนประสาทผู้อื่นได้ทุกเรื่องราวขุดคุ้ยก่อกวนยั่วโมโหซะจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวแสดงกิริยาโมโหออกมาซึ่งโอริอัสก็ชอบซะด้วยที่ตัวเองสามารถทำแบบนั้นได้... ก็นะ เขาคิดว่ามันทั้งน่ารักแล้วบางรายก็ตลกดีออกเวลาโมโหน่ะ เขาค่อนข้างช่างแกล้งช่างหยอดอยู่มากพอสมควรไม่ว่าจะเพศไหนวัยไหนตำแหน่งอะไร---อืม...จะเรียกว่าไร้มารยาทก็คงไม่ผิดอะไรหรอก เพราะกาลเทศะของเขามันก็ไม่ได้ดีเลิศขนาดนั้นและเขาก็ไม่สนใจด้วยว่าใครจะมองเขายังไง เขาไม่แคร์ทั้งนั้นขอแค่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบก็พอแล้วล่ะ

            การกวนประสาทของโอริอัสนั้นมีอยู่หลากหลายมากทีเดียวทั้งสีหน้า แววตา ท่าทางและเกือบทุกๆอย่างที่เขาจะสามารถกวนได้ รวมไปถึงการพูดจาเย้าแหย่ให้อีกฝ่ายรู้สึกอาย รู้สึกแย่หรืออื่นๆอีกมากมาย เสียงหัวเราะที่ดังขับขานเวลาที่เขากำลังคิดอะไรอยู่จึงเป็นเหมือนกับระฆังเตือนภัยว่าชายคนนี้กำลังจะเริ่มบรรเลงอะไรบางอย่างแล้วฃ

✣Ornamentation✣

             โอริอัสยังเป็นพวกสุดโต่งอยู่พอสมควรเลยล่ะ ด้วยเพราะการถือคติว่าชีวิตมีครั้งเดียวการจะทำอะไรก็ต้องไปให้สุดทำให้เขาดูเป็นคนที่โอเว่อร์ไปบ้างบางอย่าง แต่กระนั้นก็ยังไม่มีใครสามารถต่อว่าด่าทอให้เขาสลดได้หรอกต่อให้โดนรุมด่า โดนประณามหรืออะไรก็ตาม โอริอัสก็ยังคงใจแข็งแกร่งกล้าทนต่อมันได้สบายๆ เขานั้นเป็นผู้ที่มีจิตใจมั่นคงพอสมควรจึงไม่ยี่หระต่อน้ำคำจากปากผู้อื่น จะหมางเมินไปเฉยๆเลยก็ยังสามารถทำได้ง่ายๆล่ะนะ ดังนั้นแล้วจึงไม่มีใครเลยที่สามารถกลั่นแกล้งเขาได้ทั้งทางกายและจิตใจ มีแต่เขาเท่านั้นแหละที่สามารถแกล้งคนอื่นได้สำเร็จน่ะ

             ในความสุดโต่งของเขามันก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรอกแค่บางทีมันน่าหมั่นไส้จะตายที่เขาทำเป็นเฉิดฉายโดดเด่นอะไรแบบนั้นน่ะ แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ..เขาไม่แคร์หรอก ความมั่นใจในตัวเองของเขาน่ะสูงลิบเลยล่ะ

✣Indulge✣

              โอริอัสน่ะแทบจะเรียกได้ว่าเป็นพวกไม่คิดจะใส่ใจใครนอกจากตัวเองเลยล่ะ ด้วยความที่ชอบทำตามใจตัวเองและไม่ค่อยฟังความคิดเห็นของใครอื่นเท่าไหร่ และหมางเมินความเดือดเนื้อร้อนตัวของคนอื่นๆได้ง่ายๆจึงไม่แปลกเลยหากว่าใครต่อใครจะเกลียดเขาในเรื่องนี้ สำหรับโอริอัสแล้วหากว่าการจะมอบความช่วยเหลือให้ใครสักคนมันก็ย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ และเพราะเขาเป็นพวกเจ้าเล่ห์ ข้อแลกเปลี่ยนจึงทำเอาอีกฝ่ายลำบากใจอยู่บ้าง บางครั้งข้อแลกเปลี่ยนที่เบาที่สุดอาจเป็นเงิน ของมีค่า หรือ...แค่การแสดงท่าทางตามที่เขาต้องการ อาจเป็นทำท่าตลกๆ เต้นท่าแปลกๆต่างๆนาๆที่ทำให้เขาหัวเราะและทำให้ฝ่ายขอความช่วยเหลืออับอายเป็นว่าเล่น

             โอริอัสเป็นคนฉลาดและมีความสามารถรอบด้านจนเรียกได้ว่าค่อนข้างมีพรสวรรค์ดีเลยล่ะ แต่กระนั้นก็น้อยคนนักที่จะเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเขา เพราะใครๆต่างก็รู้สันดานเขาดีว่ามันแย่แค่ไหน หากไม่จำเป็นจริงๆก็คงไม่มีใครอยากพึ่งพาคนแบบโอริอัสหรอก แค่คบเป็นเพื่อนก็ต้องใช้เวลาพิจารณาเป็นวันแล้ว....

              การกระทำของโอริอัสเป็นอะไรที่คาดเดาได้ยากแต่โดยรวมแล้วมักเต็มไปด้วยความกวนประสาทจนน่าหมั่นไส้เสมอ ไม่มีใครเดาใจเขาออก ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ตัวเขาเป็นเหมือนกับแหล่งรวมความลับที่ไม่น่าเข้าใกล้เอาซะเลย แน่นอนว่ากาคาดเดาความคิดของโอริอัสก็ย่อมยากมากเช่นกัน การตัดสินใจของเขาก็มักจะเหมือนกับเป็นไปตามอารมณ์--ทั้งที่จริงๆเขาก็คิดแล้วล่ะ แต่อาจจะนึกสนุกอยากเล่นอะไรแผลงๆบ้างก็เท่านั้นเอง

✣Smart✣

              แน่ล่ะว่าคนสันดานแบบโอริอัสถ้าไม่ฉลาดก็จะเอาตัวไม่รอดหรอกเวลาถูกตัวปัญหาเข้ามารุมเร้า ฉะนั้นแล้วโอริอัสจึงเป็นชายหนุ่มผู้มีหัวคิด ฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์อยู่มากทำให้เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ ช่างสังเกตและรับรู้ถึงความเปลี่ยนเเปลงของสิ่งรอบๆข้างได้ไว พัฒนาการทางด้านการคิดวิเคราะห์แยกแยะของเขานับว่าน่าชื่นชมมากทีเดียวแต่เจ้าตัวกลับเลือกที่จะใช้มันไปในทางบันเทิงหรือความสนุกสนานส่วนตัวมากกว่า

             เขาเป็นพวกฉลาดแบบคมในฝัก แต่...ในความเป็นจริงแล้วใช่ว่าโอริอัสจะรู้ไปหมดทุกเรื่องหรอก บนโลกนี้ย่อมมีอะไรอีกมากที่เขาไม่รู้ แต่มีเหรอที่เขาจะแสดงออกมาให้คนอื่นตระหนักได้ว่าเขาโง่เป็นเหมือนกันน่ะ--- ไม่มีทางซะล่ะ การแสดงละครของโอริอัสจึงนับว่าเป็นเลิศเลยล่ะ เมื่อเขาต้องการจะปิดบังหรือโกหกอะไรก็สามารถทำได้ดีเยี่ยมเสมอ ไม่มีใครจับเท็จเข้าได้หรอกหากไม่ใช่วิธีลึกล้ำอย่างเวทมนตร์อะไรนั่นน่ะ

             โอริอัสเป็นคนใจเย็นและสามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ดีเลยล่ะ แม้ว่าในใจจะโมโหแค่ไหนแต่การแสดงออกของเขาก็มีแค่การยิ้มยียวนเท่านั้น ส่วนเรื่องที่ระบายก็คงจะต้องเป็นลับหลังสายตาผู้คนนั่นแหละ

✣Alone✣

              ที่ว่ามาทั้งหมดโอริอัสอาจดูเป็นคนเลวในแบบที่อันตรายแบบสุดขั้ว ไม่น่าเข้าใกล้ ไม่น่าไว้ใจและยากเกินกว่าจะคบหาอย่างจริงใจได้ซึ่งนั่นก็จริง... ทว่าโอริอัสเพียงแต่ก่อสร้างกำแพงของตนเองขึ้นมาเท่านั้น เขาไม่ไว้ใจใครง่ายๆเพราะในหัวใจนั้นอคติในเรื่องการไว้เนื้อเชื่อใจมามากแล้ว รวมไปถึงการสร้างความสัมพันธ์ต่างๆด้วย เขาไม่สนิทกับใครและไม่อยากที่จะสนิทด้วย เหตุผลก็คงหนีไม่พ้นความกลัวในใจหรอก...

              หากจะถามถึงความกลัวของโอริอัสแล้ว--แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ และคงไม่มีทางจะรู้เพราะหากรู้ตัวเขาก็อาจโดนเล่นงานได้ง่ายๆเช่นกัน โอริอัสนั้นกลัวการถูกทิ้งอยู่พอสมควร มันเป็นแผลในใจจากอดีต ซึ่งการถูกทิ้งที่ว่าก็ย่อมมาจากการมีความสัมพันธ์นี่นะ เขาไม่ชอบเลยถ้าจะต้องถูกทำเหมือนไม่มีตัวตน---และขอย้ำอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอก

              ตัวโอริอัสรู้สึกว่าตนนั้นโดดเดี่ยวเดียวดายแต่ก็ยังไม่กล้าเปิดรับใครเข้ามาเนื่องจากความหวาดกลัวที่กล่าวไปข้างต้น....มันคงต้องใช้เวลาอยู่มากเลยล่ะกว่าจะปีนข้ามกำแพงแล้วข้ามเส้นเข้าไปในใจเขาได้น่ะ

ประวัติ : 

              โอริอัสเกิดมาในครอบครัวที่จัดได้จนสุดขั้วจนน่าอเน็จอนาจใจ้ลยล่ะ... ด้วยความที่ฐานันดรทางบ้านเป็นเพียงแค่ปุถุชนธรรมดาที่แสนจะธรรมดาเหลือเกิน พ่อแม่ของเขาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆที่ให้กำเนิดเขามาเป็นบุตรของชายหญิงคู่หนึ่งที่ไม่ได้ให้กำเนิดเขามาเพราะความรัก หากแต่เป็นเพราะความผิดพลาดที่เเม่ของเขาท้องก่อนวัยอันควรแล้วพ่อของเขาก็ยอมรับผิดชอบ ทว่าเวลาผ่านไปไม่นานพวกเขาก็เริ่มทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อยเสียจนสร้างความเหนื่อยใจให้กับเพื่อนบ้านไม่น้อย

             ช่วงที่โอริอัสเกิดมาในวัยที่พอจะรู้ความแล้วเขาก็เห็นเเต่เพียงภาพของพ่อแม่ที่ทะเลาะกันไม่หยุดหย่อน ทะเลาะกันเสียงดังจนน่ารำคาญ มีการตบตีและฝ่ายแม่ที่ร้องห่มร้องไห้จนเขานอนไม่หลับ แน่ล่ะว่าเพราะความเป็นเด็กจึงทำให้เขาหวาดกลัวและเป็นกังวลไม่น้อยเลย

            การเลี้ยงดูโอริอัสนั้นไม่ได้มีการเอาใจใส่มากนัก พอเด็กน้อยเข้ามาถามไถ่อาการก็มักจะถูกตะคอกกลับบ้างก็ถูกตีระบายอารมณ์ซะเองทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย มันจึงเกิดแผลในใจเด็กหนุ่มขึ้นมา---ทั้งๆที่เขารักบุพการีของตนมากเพียงนี้หากแต่พวกท่านกลับไม่แม้เเต่จะใยดีหรือมอบความอบอุ่นให้เขาเลย เขาแค่อยากให้พวกท่านสนใจบ้างแม้เพียงสักเล็กน้อยก็ตาม

แต่แน่นอนว่ายังไงพวกท่านก็ไม่สนใจเขา

ทำทีราวกับว่าเขามันไร้ค่า ไม่มีตัวตน

            ดังนั้นแล้วความพยายามในการเรียกร้องความสนใจของโอริอัสจึงเริ่มมีมาบ้าง--อ่า แต่เขาไม่ได้เรียกร้องอะไรจากพ่อแม่หรอก เพราะเขาอคติกับพวกท่านไปเสียแล้ว เขาหันมาเรียกร้องความสนใจจากผู้คนด้านนอกแทน ให้พวกนั้นมองดูเขาที่ดูดีมีออร่า มองดูด้วยความชื่นชมบ้างก็หมั่นไส้ แต่นั่นก็ดีแล้วล่ะ

เพราะอย่างน้อยเขาก็ยังมีตัวตนในสายตาคนอื่น

            ในช่วงวัยราวๆสิบสองปีโอริอัสเคยไว้วางใจเพื่อนคนหนึ่งจนระบายเรื่องราวต่างๆให้ฟัง--ทว่านั่นเขาคิดผิด หรืออาจจะเลือกคบคนผิดก็ได้เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เรื่องของเขาก็เริ่มเเดง เด็กใกล้ๆบ้านหยอกล้อเขา แต่แทนที่เขาจะร้องห่มร้องไห้เขากลับยกยิ้มแสดงท่าทีว่าเขาไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้นทั้งๆที่ในใจก็โกรธแทบบ้าแล้ว

นั่นจึงเป็นบทเรียนแรกสำหรับการไว้วางใจใครสักคนของโอริอัส

             เวลาต่อมา---กลุ่มเพื่อนกลุ่มใหม่ที่เขามอบความไว้วางใจให้ก็ดันหลอกลวงเขาเพียงเพราะนึกสนุกหาว่าเขามันเด็กขาดความอบอุ่นบ้างล่ะ เรียกร้องความสนใจบ้างล่ะ พวกนั้นหลอกให้เขาเข้าไปในป่าด้วยกันแล้วเผ่นหนีทิ้งเขาไว้แบบนั้น โอริอัสเกือบเอาตัวรอดจากสัตว์ร้ายไม่ได้แล้วตอนที่ออกมา พอกลับมาได้พวกนั้นก็ยังคงหัวเราะ

             'เออ...ให้มันได้แบบนี้สิวะ' เด็กหนุ่มคิด และเมื่อมีบทเรียนที่สองก็ต้องไม่มีบทเรียนที่สามอีก เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ทว่าเพราะความที่ถูกเกลียดเยอะโอริอัสจึงจะต้องวางตัวให้ดูอันตรายเอาไว้บ้าง ใช้เล่ห์กลและมันสมองในการตอกคืนพวกนั้นจนหน้าหงายไปหมดทุกคน

             พอเริ่มโตเป็นหนุ่ม...พวกนั้นก็ไม่กล้ายุ่งกับเขา แล้วในวันหนึ่งพ่อของเขาก็เสียชีวิตเหลือไว้แต่เพียงแม่ที่หัวรุนแรงไม่แพ้กัน

              "อ้าว ม่องเท่งซะแล้วเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย" นั่นเป็นคำพูดแรกของเขาตอนที่รู้ข่าวว่าพ่อตัวเองตาย---เขาไม่ร้องไห้เลยสักนิด แน่ล่ะ เขาคงจะต้องดีใจมากกว่าที่ตัวน่ารำคาญหายไปหนึ่ง

                การใช้ชีวิตต่อจากนั้นของโอริอัสไม่ได้มีอะไรหวือหวามากสักเท่าไหร่นอกซะจากตัวเขาเองที่สนใจแฟชั่นหรือเทรนด์นั่นนี่มากมายไปทั่ว เขาไม่สนใจแม่ของตัวเองว่าจะกินเหล้ามากแค่ไหน จะโวยวายอะไรเขาเพียงแค่ยิ้มกวนประสาทยักไหล่แล้วคอยหลบหลีกของที่ถูกขว้างเข้ามาแค่นั้นแหละ

                 เอาเถอะ...เขาไม่คิดจะลงมือฆ่าผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเองหรอก ปล่อยให้เธอตายๆไปแบบธรรมชาติดีกว่ายเอะ เขาก็แค่จะใช้ชีวิตต่อไปตามความต้องการของตัวเองเพียงเท่านั้น

ทำไงได้ล่ะ ก็ชีวิตมันมีครั้งเดียวนี่นา :)

สัมภาษณ์ 

สวัสดีค่ะ ฉันคือผู้ไร้ตัวตน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

"เห... แค่ชื่อก็น่ารักดีแล้วนี่นา" 

ชายหนุ่มอมยิ้ม และตามน้ำไปกับสถานการณ์ได้อย่างง่ายดายราวกับรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"อ้อ ผมโอริอัส เจนนิเฟอร์นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"

เขาขับขานเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่าสงสัยและพาเอาหัวใจวูบโหวงออกมาก่อนจะกล่าวต่อ

"และหวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีนะครับที่รัก♥"

รู้สึกยังไงกับการพยายามคืนสัมพันธ์อันดีกับมนุษย์บ้างคะ

"มนุษย์ก็น่าสนใจดีนะครับ"

โอริอัสเอ่ยตอบ ขณะที่รอยยิ้มยังคงไม่จางหายไป

"สวยงามแต่บ้างก็อันตราย... อืม น่าตื่นเต้นดีออกครับ การคืนสัมพันธ์กันแบบนี้เนี่ย :)"

รู้สึกอยากทำสัญญาบ้างไหมคะ ถ้าทำพลังก็จะเพิ่มขึ้นด้วยนะ

"ถ้าสิ่งนั้นมีค่าพอจะให้ผมสนใจผมก็ไม่ขัดหรอกนะ"

ชายหนุ่มหัวเราะจนตัวโยน ใบหน้าคมคายพลันทาบทับไปด้วยคามเจ้าเล่ห์ที่มากกว่าเดิมตอนที่เอ่ยประโยคถัดไป

"ผมก็ไม่ได้เกลียดการผูกมัดอะไรขนาดนั้นหรอกนะ...ถ้ามันน่าสนุกซะอย่างจะยังไงผมก็อยากลองเสี่ยงทั้งนั้นแหละ"

ทำไมถึงเข้าร่วมการเดินทางไปเรียนในโรงเรียนของมนุษย์ครั้งนี้ล่ะคะ ท่านอาจจะต้องอยู่ที่นั่นสามปีเชียวนะ

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ"

โอริอัสผ่อนน้ำเสียงให้ฟังดูสบายมากขึ้น

"ก็แค่น่าสนใจเท่านั้นแหละ"

อ่า...ความจริงเขาก็เบื่อสังคมทางบ้านแทบขาดใจแล้ว มีแต่พวกน่ารังเกียจไม่ได้เรื่องทั้งนั้น---

ขอบคุณสำหรับคำตอบ ขอให้โชคดีนะคะ

"เช่นกันครับ"

ชายหนุ่มขยับตาพร้อมกับกรีดรอยยิ้มพราวเสน่ห์

"คุณเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ผมล่ะเป็นห่วงจริงๆ♥"

เพิ่มเติม

             - โอริอัสเป็นพวกดีมาดีกลับร้ายมาร้ายกลับแต่ดีที่ว่านี่ก็ต้องทนกับความกวนของเขาบ้างล่ะนะ---อืม และไม่ว่าจะดีด้วยยังไงเขาก็ไม่ได้ไว้ใจใครง่ายๆหรอก เส้นเขีดแบ่งคั่นกลางมันไม่มีทางหายไปง่ายๆสำหรับโอริอัส

             - โอริอัสค่อนข้างสันทัดในการมองดูผู้คนพอสมควรเลยสามารถแกล้งคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยได้ง่ายๆ อีกทั้งยังสนุกอีกที่เห็นอีกฝ่ายแสดงอาการต่างๆออกมา

             - อีกสิ่งที่เขาไม่ชอบคือพวกที่ตามอารมณ์ไม่ทันหรือพวกตายด้านนั่นแหละ...แกล้งมันน่าเบื่อจะตาย

             - ปั่นแบบไฟแล่บมากๆค่ะ อาจจะสั้นๆและแลดูเหมือนเงาเผาไปหน่อยนะคะ กลัวไม่ทัน แง ;w; มีอะไรให้แก้ก็บอกได้เลยค่ะ!

 Fidelis พันธสัญญาที่ถูกขีดฆ่า

      Z y c l o n