ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Friend (?) : Hanteuk ft. Super Junior etc.

    ลำดับตอนที่ #5 : Friend (?) Chapter 4 : Play (?)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 658
      0
      1 พ.ค. 54

    Chapter 4

     

    กว่าจะผ่านพ้นเหตุการณ์ความอับปรี(ดอ)ของฮันคยองไปได้ก็เล่นเอาคนสวยแทบหมดแรงและหมดลมไปกับการกระทำของอีกคนไม่น้อย จนกระทั่งเข้าสู่เช้าวันใหม่อยู่ดีๆ ไอ้คนทะลึ่งก็ดันเสือกตื่นเช้า เดือดร้อนมาถึงเค้าที่ต้องตื่นตามมันอย่างช่วยไม่ได้ แล้วสภาพตอนนี้ก็คือคนที่ถูกปลุกกลับนั่งตาแป๋วรอเพื่อนอีกฝูงใหญ่ที่ห้องชมรม แต่อีกคนนี่สินอนฟุบกับโต๊ะ ให้มันได้แบบนี้สิ! ไอ้หอกหัก

     

                เฮ้! คยูฮยอน คิบอมทางนี้ มือบางยกโบกไม้โบกมือเรียกเพื่อนที่เหลือที่พึ่งเข้ามาให้มานั่งบริเวณโต๊ะเดียวกันพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักที่ฮันคยองคงไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นนัก

     

                ชู่ว วว~ เบาๆ สิอีทึก เดี๋ยวไอ้เหี้ยกระเหรี่ยงนี่ก็ตื่นหรอก พวกเรามีอะไรจะให้ดูด้วยล่ะ รับรองว่าคนอย่างคยูฮยอนหาอะไรมามันต้องเด็ดสัสๆ ใบหน้าหล่อแต่ดวงตาเจ้าเล่ห์ที่ฉายความหื่นเต็มสตรีมจ้องมองไปยังพ่อคนจีนที่นั่งฟุบไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างถูกใจเหมือนเจอของเล่นชิ้นใหญ่

     

                อะไร?”

     

                นี่ไง พวกเราพึ่งเจอกันเมื่อเช้านี่เอง ผลการสำรวจระดับโลกเลยนะเว้ย! แบบว่าสุดยอดดด ใบหน้าหล่อหื่น(ที่ไม่ค่อยปิดบังสักนิด)อ้าปากกว้าง ตาโต ตามด้วยเสียงลากยาวเหมือนคนท้องผูกที่สามารถเบ่งขี้ก้อนแข็งออกจากรูตูดได้ไม่มีผิด

     

                “ผลสำรวจอะไร? อย่ามาลีลาพูดมาๆ เดี๋ยวปั๊ดถอง!” ผ่ามือขาวยกขึ้นมาข่มขู่ พร้อมกับสายตาคู่โตที่มองไปยังแผ่นกระดาษเอสี่ที่ถูกปริ้นข้อมูลบางอย่างมาในมือของคิบอม  

     

                อ่านเอาเองเถอะอีทึกเหมือนจะรู้หน้าที่ พ่อแก้มแตกก็ยื่นแผ่นกระดาษให้คนตาสวยที่แบมือรออยู่แล้ว

     

                ผลการสำรวจอาวุธ....... เห้ย ยย!” ยังไม่ทันที่จะอ่านจบดีเสียงใสๆ นั่นก็ตะโกนร้องลั่นอย่างตกใจจนฮันคยองที่หลับอยู่ตกใจตื่นอย่างช่วยไม่ได้ เหี้ยแล้วไง!

     

                “ร้องอะไรของมึงเสียงดังขนาดนี้เนี่ยคนหล่อที่ยังนอนไม่เต็มอิ่มดีเงยหน้ามองเหล่าบรรดาเพื่อนรักอย่างหาเรื่อง

     

                เปล่า ไม่มีอะไร มึงง่วงมากนักก็นอนลงไปสิ แหน่ะ! ยังมามองกูอีกไอ้เวรนี่

     

                “ไม่! อะไรในมือมึงอ่ะ เอามาดูหน่อยดิ๊

     

                เสือก!”

     

                แหม มม ทำหวงนะมึง เอามาอ่านหน่อยเด้!” เสียงทุ้มเอ่ยกลับไป พร้อมกับนิ้วที่กระดิก ดิ๊กๆ

     

                โหยยย อีทึกมึงจะหวงมันทำไมว่ะ ฮ่ะๆ กูบอกให้ก็ได้ที่เห็นว่ากูหล่อและรวยหรอกนะนั่นปากเรอะ โจว คยูฮยอน ถ้าไม่ติดว่าอยากรู้ผ่านนี้ฮันคยองยกคงตีนขึ้นถีบกลางแสกหน้าแม่งล่ะ คนห่าอะไรหลงตัวเองฉิบหาย

     

                เอออออ พ่อเทพบุตรพ่อคนดีพ่อศรีบ้านเมือง กรุณาใช้ปากของท่านขยับพูดได้แล้วนะขอรับ ไม่วายช่วยส่งเสริมความเว่อร์ให้เพื่อนหน่อย พ่อคนโดนหลอกด่าก็ยิ้มรับอย่างหน้าบาน คงคิดสินะว่ามันพูดจริงน่ะ - - กูล่ะเชื่อมันจริงๆ ควายเรียกพี่ชัดๆ

     

                ผลการสำรวจอาวุธ ก๊ากกก! แค่คิดก็ฮาแดกแม่งแล้ว ผู้ชายจีนมีขนาดอันกระจิ๊ดริดที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกก ว่ะ ฮ่ะ ฮ่าพูดจบก็อ้าปากกว้างหัวเรอะด้วยความสะใจอย่างไม่แคร์สายตาของเพื่อนที่มองมาสักนิด คิบอมที่มองอยู่ถึงกับส่ายหน้าด้วยความระอาปนระเหี้ยใจ หัวเราะเข้าไปเถอะไอ้ก้าง หัวเราะให้ตายห่าแม่งไปเลย คนเหี้ยอะไร เลวจัดจริงๆ - - (ก็ของคิบอมน่ะ มันไม่ได้ใหญ่ชิงแชมป์ระดับชาตินะเว้ย!)

     

                ห๊ะ! =[]=” พ่อคนจีนแผ่นดินใหญ่ได้ฟังถึงกลับอึ้งกึมกี่ ใบหน้าหล่อเหลารีบหันไปมองคนน่ารักที่ยืนกลั้นยิ้มไว้สุดชีวิต ไม่จริง! อะไร ใครเล็กว่ะ! ไม่มีเว้ย!!

     

                อีทึก มึงว่าของกูเล็กเรอะ!” เพื่อความมั่นใจจึงได้ถามออกไปอย่างไม่คิดว่าไอ้พวกเวรที่เหลือจะคิดยังไงกับคำถามแปลกๆ แบบนี้ของพวกมันสองตัว

     

                อ่ะ อะ .. อะไร? กูจะไปรู้มึงหรอว่าใหญ่ไม่ใหญ่อ่ะ ใบหน้าหวานแสร้งมองไปทางอื่นกลบเกลื่อนความเขิน(?) ถามแม่งมาได้ไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ แต่ผู้ร่วมเหตุการณ์ที่เหลือนี่สิ หันขวับไปมองหน้ากันอย่างใช้ความคิด

     

                อย่ามาๆ มึงอย่ามานะ เมื่อวานกูพึ่งให้มึงจับคว ..อุ๊บ!” ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบดี คนตาสวยก็รีบเอามืออุดปากคนพูดมากทันที ไอ้เหี้ย ยยย ไม่รู้จะด่ามันยังไงดีแล้ว!

     

                เฮ้ย! อะไรว่ะ แล้วมึงมาปิดปากไอ้สัสฮันทำไม กูยังฟังมันพูดไม่จบเลย

     

                เออหน่า! พวกมึงนี่เสือกจริงๆ ของมันจะเล็กจะใหญ่ก็ปล่อยแม่งไปเถอะ จะสนใจกันทำไมว่ะ!” สายตาหวานตวับมองอย่างหาเรื่อง พร้อมกับกระทุ้งไปที่สีข้างของฮันคยองเป็นเชิงให้พยักหน้าเห็นด้วย แต่ผิดคาดเพราะทันทีที่อีกฝ่ายคลายมือ ปากหมาๆ ก็เริ่มขยับหาเรื่อง เหี้ยนี่มึงจะปิดปากกูหาพ่อมึงหรอ ควยกูใหญ่มึงก็รู้ แถมใหญ่มากกก ใหญ่สัสๆ ด้วย ถ้าพวกมึงที่เหลือไม่เชื่อถามอีทึกสิว่าจริงมั้ย?” ไอ้เลว วว! ไอ้ชั่ว ว ไอ้เพื่อนทรยศ มึงไม่ตะโกนให้เค้ารู้กันทั่วเลยล่ะ ว่ากูเคยเห็นควยมึง แล้วของมึงใหญ่อ่ะ ไอ้เหี้ย!

     

                “แหม่! มึงสองตัวเล่นผัวเมียก็ไม่บอกพวกกูนะ คยูฮยอนเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองหน้าคนสองคนอย่างยิ้มๆ

     

                อะไร! ใครเล่นกับมัน! กูไม่ได้เป็นผัวแล้วก็เมียใครทั้งนั้นล่ะ

     

                แน่ใจ?” คิบอมที่เงียบมานานเอ่ยถาม นิ้วชี้ถูกยกขึ้นมาเกลี่ยบริเวณปลายคางอย่างใช้ความคิด

     

                เออสิ ไร้สาระว่ะพวกมึงอ่ะอีทึกตอบไปส่งๆ เหมือนจะอยากให้เรื่องมันหยุดให้เร็วที่สุดก่อนที่จะลามไปมากกว่า ผิดกับอีกคนที่นั่งข้างกันกลับฉายแววตาความไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา

     

                อย่าให้พวกกูรู้นะว่าพวกมึงเล่นกันเอง

               

                “เอออ!”

     

                แล้ว วว.....มึงเคยเห็นควยมันป้ะๆ?” เพื่อความมั่นใจบวกความอยากรู้อยากเห็นหรือที่ภาษาชาวบ้านเรียกง่ายๆ ว่า เสือก หนึ่งในผู้กล้า(เสือก)ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณชายโจวได้ถามออกไปพร้อมกับอาการระริกระรี้ออกหน้าออกตา แต่คำตอบที่ได้รับคือผ่ามือที่กระแทกเต็มกระม่อมเบาๆ แทน ซึ่งมันก็สามารถเรียกเสียงโอดครวญและหยุดกระทู้คำถามได้เป็นอย่างดีเชียวล่ะ

     

     

     

    ___________ Friend (?) ___________

     

     

     

                เห้ย! ปล่อยๆ ปล่อยสิโว้ยย~” ร่างเล็กที่ถูกลากให้เดินมาด้วยกันบิดแขนไปมาเพื่อหวังจะให้หลุดจากข้อมือแกร่ง คิ้วเรียวย่นเข้าหากันอย่างไม่พอใจเมื่ออีกคนคิดจะปล่อยก็ปล่อยโดยไม่บอกก่อนเป็นผลทำให้ร่างของเค้าแทบจะชนกับกำแพงหินอ่อนของตึก

     

                มีอะไร? ทำไมต้องลากออกมาด้วยว่ะถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ พลางลูบไปมาที่ข้อมือ

     

                ทำไม!? .... มึงก็รู้ว่าจริงๆ แล้วควยกูใหญ่

     

                ห๊า! =[]=” เบิกตากว้างกับคำพูดที่หลุดออกมาจากใบหน้าหล่อของเพื่อนตัวดีที่ตอนนี้ฉายแววความน้อยใจไปเสียทุกส่วน ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะว่าไอ้เจ๊กนี่งอน แต่ท่าทางที่แสดงออกมันก็ชวนให้คิดจริงๆ นั่นแหละ

     

                เหอะ! ใช่ซี้~ กูคงไม่ใช่ไอ้คุณซีวอนอะไรนั่น แค่เจอกันไม่ถึงนาทีก็กอดกันกลมล่ะ รังเกียจกูมากนักรึไงหะ!” เอ่ออ ตอนนี้ปาร์คจองซูเหมือนคนพูดไม่ออกไปชั่วขณะเพราะสมองกำลังมึนงงกับถ้อยคำตัดพ้อที่ไม่เคยเจอมาก่อน หึ ขนาดพูดว่า ใหญ่ มึงยังไม่อยากจะพูดเลย

     

                มึงใช้ส้นห่าไรคิดเนี่ย จะให้กูป่าวประกาศให้ทั่วใช่ม่ะ ว่ากูเคยเห็นแล้วก็เคยจับควยมึงมาแล้วน่ะ

     

                เออ!” แทบจะตบหน้าผากสักทีสองทีให้มันคิด ใครบ้าที่ไหนจะพูดว่ะ เรื่องแบบนี้เนี่ยย ย

     

                แหมม  ไม่เห็นต้องเครียดเลยหน่า ยังไงของมึงก็ใหญ่อยู่แล้วล่ะ เนอะๆ ขาเรียวเดินเข้าไปใกล้ฮันคยองพลางจับแก้มอีกคนส่ายไปมา เสียงหวานที่ปกติก็หวานอยู่แล้วถูกดัดให้ยิ่งหว๊านนหวานนเข้าไปอีกเพื่อเอาใจอีกคน ดวงตาคู่สวยทอประกายวิบวับให้คนมองใจเต้นผิดจังหวะ แต่ก็นั่นล่ะ ถ้าหายโกรธง่ายไปก็คงไม่ใช่ฮันคยอง แถมเรื่องนี้มันฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย! แกล้งนางฟ้า(ที่คนอื่นเรียกกัน)หน่อย(?)คงไม่บาปหรอกมั้ง

     

                ไม่ต้องมาอ้อนกูเลย คิดว่ากูจะใจอ่อนรึไงร่างสูงพยายามปั้นหน้าให้ดูจริงจังมากที่สุด เพิ่มความสมจริงด้วยการจับมืออีกคนออกถึงแม้จะเสียดายแค่ไหนก็ตาม

     

                โอ๋~ เจ๊กอ่าาา

     

                อะไรนะ!!”

     

                ฮันคยองจ๋า~”

     

                “….”

     

                ฮันอ่า~ จะให้กูทำอะไรก็ได้นะ ถ้ามึงหายโกรธอ่ะเมื่อคิดว่าเรื่องนี้เพื่อนคงโกรธจริงๆ เลยทำให้พูดอะไรออกไปอย่างไม่คิด ซึ่งนั่นก็ตรงตามแผนของคนจีนเป๊ะเลย!

     

                จริง?” ถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ซึ่งอีกคนก็ตอบรับด้วยการพยักหน้าแรงๆ ฮัดช่า~ เสร็จกู!

     

                ก็ได้ งั้นลองมาเล่นผัวเมียแบบที่ไอ้เหี้ยคยูพูดกัน

     

                มึงจะบ้าเรอะ!”

     

                “ไหนเมื่อกี้เหี้ยตัวไหนมันพูดว่ะ ว่าทำอะไรก็ได้ถ้าทำให้กูหายโกรธ สงสัยมันคงวิ่งลงน้ำไปแล้วล่ะมั้งแรง งงง! ตั้งแต่คบกันมาฮันคยองยังไม่เคยด่าอีทึกแรงขนาดนี้มาก่อนจริงๆ ใบหน้าหวานเหยเกแต่ก็กลับมายิ้มแย้มได้ตามปกติอีกครั้งเมื่อคิดอะไรออก

     

                ก็ได้! แต่มีข้อแม้นะ

     

                จ๋า~ ข้อแม้อะไรผัวก็ไม่เกี่ยงเมียหรอกจ้ะอื้อหืออ! ไอ้เลววว ทีงี้ล่ะพูดดีเชียวนะ

     

                ห้ามคิดหรือทำอะไรไม่ดีกับกูเด็ดขาด! ถ้ามึงกล้าล่ะก็ ตาย!”

     

                “ได้~ ไม่มีปัญหา งั้นฟังข้อแม้กูมั่ง ต่อไปนี้มึงกับกูต้องพูดจาดีๆ ต่อกัน แล้วก็มึงต้องห้ามยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนอกจากกูเด็ดขาด! ส่วนข้ออื่นกูขอเวลาคิดก่อนแล้วจะบอกทีหลังทันทีที่ได้ฟังจบคนน่ารักก็แทบจะถีบอีกคนให้หงายหลัง ไอ้พูดดีเนี่ย คือไม่ด่ามัน ไม่กูไม่มึงไม่สารพัดคำหยาบน่ะเหรอ บ้าไปแล้ว! แต่ที่ยิ่งกว่าคือห้ามยุ่งกับผู้ชายด้วยกัน แบบนี้มันคือ ?

     

                เดี๋ยว! พูดดีๆ กับมึงอ่ะนะ ฟังแล้วจี้ฉิบเป๋งว่ะใช่! ตอนแรกเค้าก็คิดแบบนั้นเหมือนกับอีกคน แต่ถ้าไม่พูดดีๆ แล้วคนตัวเล็กนี่จะหันมาสนใจเค้ารึไง ภาษาดอกไม้เนี่ยล่ะว่ะ ขั้นแรก!

     

                เยส สส~ พูดดีๆ ต่อกันไงครับ แหวะ! ฟังมันพูดแล้วกูอยากจะอ้วกจริงๆ พูดสุภาพเรียบร้อยแบบนี้ แต่ก็ไม่อยากจะขัดใจนักเพราะเดี๋ยวอีกหน่อยไอ้เจ๊กนี่ก็คงเลิกไปเองล่ะมั้ง(?)            

     

                โอเค กู เอ้ย! ฉันจะพยายาม ดวงตาคมตวัดมองทันทีที่อีกคนแทนตัวเองว่า กู จนอีทึกต้องรีบเปลี่ยนสรรพนามอย่างช่วยไม่ได้ เห้อออ~ ทำไมมันลำบากแบบนี้ว่ะเนี่ย ทีเมื่อก่อนล่ะพูดแต่เรื่องเหี้ยๆ ใส่กัน แต่ตอนนี้ต้องมาย้อนอดีตรื้อฝื้นคำพูดที่เคยพูดดูดีมีชาติตระกูลเมื่อครั้งเจอหน้ากันใหม่ๆ บอกตรงๆ ว่า ฮาไม่ออกเลยว่ะแม่ง เหมือนมันมีแผนยังไงก็ไม่รู้

     

                ดีมากกกกกกก! เมียจ๋าน่ารักที่สุดเย ย ปัญญาอ่อน! อยากจะพูดออกไปจริงๆ แต่ก็ติดที่ว่าไอ้คนตรงหน้ามันทำให้ใจเต้นเหมือนคืนนั้นไม่มีผิด!

     

                ต่อไปนี้อีทึกต้องเรียกผมว่า ฮัน~ ฮันอ่า~ ฮันนี่~ ฮันจ๋า นะครับ พูดจาหวานๆ นะที่รัก ใบหน้าหวานส่งยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน พยักหน้าเออออตามอีกคน แหม่! ให้เรียกแบบนั้นฆ่ากูเลยดีกว่า แต่สุดท้ายก็ต้องกลับกลืนน้ำลายตัวเองเข้าไปใหม่

     

                ฮันนน ไปห้องชมรมกันเถอะนะ ตอนนี้คนอื่นคงรอแย่แล้วถึงจะกระดากปากแค่ไหนแต่อีทึกก็รู้สึกได้ว่าฮันคยองดูมีความสุข และที่สำคัญมันรู้สึกใจเต้นแปลกๆ อีกแล้วสิ!

     

                จ้ะ~” 

       

     

                                       

    ___________ Friend (?) ___________

     

     

     

    Talk :  ตอนที่สี่จบลงแล้ว พร้อมกับความปัญญาอ่อนของเกิง ที่จริงฮันทึกพูดดีเนี่ยมันควรจะตั้งนานแล้ว แต่คนแต่งคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาสักเท่าไหร่ และอีกอย่างต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่า เล่นผัวเมียแล้วพูดเพราะเนี่ย แน่ใจเรอะ! ว่าไอ้สองคนนี้จะทำได้ตลอดรอดฝั่งน่ะ 5555 5

    # ทำไมรู้สึกคนเม้นหาย แต่คนอ่านยังมี(ซะงั้น) ตอนนี้มันไม่สนุกเลย tt’ ให้ตายสิ!

    # ภาษาห่วยแตกจริงๆ อยากจะบอกปอมึนด้วยล่ะที่ตอนแรกลงว่าวอนเป็นเพื่อนทั้งๆ ที่วอนพึ่งปิ๊งจองซู (เออ เอากับมัน!) ตอนนี้โอเคแล้วนะค่ะ เป็นพี่เย่ (โอ้วเย~)

     

    ขอบคุณที่ติดตามอ่านและเม้นเสมอมานะค่ะ





     

                 

     

     

     

     

     



     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×